In mijn jonge jaren was je een rara avis , dat wil zeggen ; men zag je weinig , misschien dat je meer huisde in al dat vanzelfsprekend groen waarin stadjes en dorpen maar stippen waren , enkel bij regenweer strooide je soms uit de top van een iep of de rand van een villa-dakgoot je fonkelende kraaltjes geluid over de klinkers en kolen-geruis neer .
"Hoor je de merel ?" zeiden we tegen elkaar , zoals we naar buiten stormden wanneer er een vliegtuig boven de stad kwam : "kijk , kijk , daar gaat het !" En jou fluiten had zoiets feestelijks , als het bruisen van de gazeuse in een kogelflesje , maar ook iets heel triests en melancholieks als een zondagmiddag wanneer het voetballen afgelast was .
Nu , een halve eeuw later , hebben snelwegen , fabriekscomplexen , woonwijk na woonwijk na woonwijk in al dat groen huisgehouden , als eertijds de Inquisitie in Mexico , maar jij hebt , merkwaardig genoeg , niet de wijk genomen , maar juist bij de mens je toevlucht gezocht : jij schijnt te floreren bij staal en beton , uitlaatgassen en insecticiden .
Ik kom je wel honderd keer per week tegen : in bosjes , in struiken , op televisie-antennes , in tuintjes ,waar ik soms bijna op je trap - O , natuurlijk schiet je toch op het allerlaatst weg , maar soms denk ik : nog eventjes en je nestelt (bij wijze van spreken dan)in mijn haar ! En hoe moet dat dan , vriend - ik bedoel : je bent altijd welkom natuurlijk , maar toch niet op de badkamerkraan ?
En daar komt de aap dan weer levensgroot uit de mouw : we noemen je vriend , zo lang jij je op een afstandje houdt - O , er is best een plekje voor je , maar dan in ons hart , niet aan onze tafel : neen stel je voor : misschien kak je wel in onze soep - heus , laten we eerlijk blijven : wij zijn de vorsten en jij wordt getolereerd om je trillers , maar daar blijft het dan ook bij .
De mens is , helaas , niet romantisch : ook al zong jij nog tien keer zo fraai als je doet , als je vier of vijfmaal zoveel vlees aan je lijf had , was je waarschijnlijk al uitgestorven , of werd je bij miljoenen vetgemest op een merel-farm : zo zie je maar weer : een zanger kan 't best vel over been zijn - misschien dat er dan ook voor hem hier en daar een paar kruimeltjes overschieten .
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lojoke .
Ik ben een vrouw en woon in de kempen (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 14/08/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek beluisteren .
Vroeger speelde ik piano , klarinette en accordeon .Sinds kort bespeel ik het Keyboard en accordeon
Kom vul de glazen en denk langer niet eraan hoe snel de onhoudbare tijd ontvliedt . gisteren is dood , morgen nog niet geboren . wat zou ‘t , als ons vandaag genieten liet ?J.C.Bloem
E-mail
heb je een persoonlijke vraag of boodshap aan mij , mail dan gerust een antwoord krijg je .
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lojoke .
