Sonnet(Louise Lab)
Zodra ik s avonds in mijn zachte bed
aan de zo lang begeerde rust begin ,
Verlaat mijn droefheid me met zachte tred
en gaat mijn geest onstuimig op je in .
Dan is het net of ik zacht omsluit
het goed dat ik zo heftig heb begeerd .
Om dit geluk brak ik in tranen uit
en heb ik , snikkend, me zo vaak verweerd !
O zoete slaap , mijn nachtelijk geluk ,
weldoende rust vol aangenaam verpozen ,
verleng mijn droom nog nachten aan een stuk !
En als mijn hart dat zo naar liefde streeft ,
de ware gelukzaligheid nooit smaakt , maak dat het minstens weer die waan beleeft .
08-08-2006 om 23:25
geschreven door Joanna
|