|
De kathedraal in Chartres is indrukwekkend.
Niet alleen de blauwe glasramen en de originele staat van het gebouw maar ook de eigenaardigheden.Het labyrinth is in de vloer uitgetekend en dient niet om te verdwalen maar om het einddoel te bereiken. Ook de Sancta Camisa, de sluier van Maria wordt hier tentoongesteld.
Dan en ik laten nog wat bagage achter. Letterlijk in de vorm van zeep, wegwerpwashandjes, studentenhaver enz. Wij hopen dat de kuisvrouw er iets mee kan doen. Figuurlijk proberen we allemaal wat balast achter te laten.
Bij het vertrek kopen we brood en beleg voor onderweg. De mensen roepen vaak: 'bon courage'. Zij zien ook dat we geen 18 jaar meer zijn! Maar, wij voelen ons jong genoeg om de uitdaging aan te gaan.
Dan vindt het wat eigenaardig dat in Frankrijk vele dorpen en steden dezelfde naam hebben: Ma(i)rie!
Vandaag was er zoveel wind dat een onervaren fietser tegen de wind in spuwt en zo het speeksel tegen de fietszakken terugkrijgt. ( Sorry Louis). Waarom moet je spuwen: om een verdwaald insect of een druppel zweet van een medefietser die in je mond waait uit te spuwen!
Twee brocantes en vide greniers voorbijrijden was voor mij de grootste beproeving vandaag!
Onderweg zien we een monument ter nagedachtenis van een neergeschoten bommenwerper van WO II. Bij de slachtoffers was er een Daily: 1 st luitenant observator.
Om 16u komen wij aan in het oude Chateaudun met een prachtig kasteel.
Wij slapen in een hotel waar de tijd is blijven stilstaan en het internet eveneens!
|
