‘Ik laat Sisyphus onder aan de berg! Ieder vindt er altijd zijn eigen last weer terug. Maar van Sisyphus kunnen we de superieure trouw leren, die de goden ontkent en rotsblokken omhoog tilt. Ook hij oordeelt dat alles goed is. Dit universum, dat voortaan zonder meester is, lijkt hem noch steriel nog zinloos. Elk splintertje van die steen, elke mineraal van die donkere berg, vormt op zichzelf een wereld. De strijd om boven te komen, is op zichzelf voldoende om het hart van een mens te vervullen. We moeten ons Sisyphus als gelukkig voorstellen. Albert Camus.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />