xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit de verte kwamen

Twee witte zwanen

Verbonden door hun verleden

Drijvend in een heerlijk heden.

Terwijl ze zo sierlijk drijven

Zijn ze verzen aan ’t schrijven

In de rimpels van het zwanenmeer

Met zwemvlies en teerste veer.

De hoge halzen reiken hemelwaarts

Zo zijn zwanen zalig bovenaards.

Twee witte vlekken in de duisternis

Wiegen de maan tussen het lis

Mijmeren over diepe genegenheid

Die teder drijft naar oneindigheid.

Zo stijgen twee witte zwanen

Tussen lonkende sterren, samen

Boven hun spiegelbeeld getild

In gouden glans, verliefd, verstild.

Willy  Fonteyne

Bedankt Wilfon voor het mooie gedicht  naar mijn foto