Inhuldiging “Lourdesgrot” Kouter – Zondag 30 april 1961
“Een verheugend nieuws voor iedereen is wel, dat dankzij het volhardingsvermogen van meerderen onzer dorpsgenoten de inhuldiging ervan bepaald doorgaat op zondag 30 april.
Onmiddellijk na het Lof zullen, naar we konden vernemen, al de parochiale organisaties stoetsgewijs, met het beeld bestemd voor de grot, opstappen naar de Kouter, alwaar dan de wijding en andere daaraan verbonden plechtigheden zullen plaats hebben.
De beide muziekmaatschappijen verlenen hun welwillende medewerking aan deze gemeente-plechtigheden.
De, door E.P. Clementiaan zo betrachte Lourdesgrot, zal voor onze gemeente eens te meer een mijlpaal zijn in de geschiedenis van Leest en voor de omliggende gemeenten een toevluchtsoord, onder de bescherming van de H. Maagd Maria.”
In 1960 werd de idee geopperd om het Mariakapelleke van de KWB te vervangen door een echte Lourdesgrot.
Onderpastoor pater Clementiaan was de stuwende kracht achter het initiatief.
De familie Moyson stelde een lapje grond ter beschikking en aan basismateriaal was geen nood. Betonblokken, afkomstig van de steenweg op de Bist, die slecht was gelegd en moest worden uitgebroken, werden ervoor gebruikt.
Heel de buurt hielp aan de bouw van de bidplaats onder leiding van Kamiel De Wit . Het plan werd uitgetekend door architect Fons Keulemans. Neel Solie en Jef Leemans zorgden voor de voegwerken.
(De Band, april 1961)
Speciale giften:
Dhr. Leemans Jozef Dorp Leest - Beeld O.L.Vrouw.
Mevr. Stopie-Moyson Hombeek - Beeld Bernadette.
Dhr. Bradt Egied Leest - Kruisbeeld en kandelaars.
Mevr. De Wit-Van Steen Leest - Kroon rond het beeld.
Dhr. Heremans Mechelen - Arduin voor pilasters in de grot.
Dhr. Van Steenwinkel Modest - 400. Bef.
Een collecte bij de buren bracht 9.693,50 frank op. Ruim 7.500 frank ging naar materiaal en werken.
Op de vooravond van de meimaand was de grot voltooid en op 30 april werd het Mariabeeld plechtig in de nis geplaatst. Na eenbloemenhulde werd de grot ingewijd. Al de katholieke verenigingen waren toen met vlag en standaard present.
Van dan af gingen de buren in de meimaand regelmatig een rozenkrans bidden.
Dit gebeurde vooral voor zieken of overledenen uit de omgeving.
Ook mensen van ver buiten Leest kwamen er geregeld tot O.L.Vrouw van Lourdes bidden.
Ter gelegenheid van de dertigste verjaardag in 1991 werd het hele domein opgefrist. De oorspronkelijk groene, houten bankjes werden vervangen door comfortabele zitbanken, het Mariabeeld en Bernadette kregen een likje verf, de verlichting van het beeld werd vernieuwd, er werd een marmeren altaarblad geplaatst en zoals elk jaar werd het domein versierd met fris groen en een kleurrijke bloemenpracht.
Dat jaar stelde het “Lourdesgrotcomité”, opgericht om de belangen van de grot te behartigen, het toenmalige gemeentebestuur voor de naam van de Kouter te wijzigen in “Lourdesgrotlaan”. Het comité kreeg echter nul op het request.
“Naar onze mening dient de Kouter in ere gehouden ingevolge zijn verleden en bijzonder deze van 1914/1918...” was het antwoord van het gemeentebestuur.
Leest in Feest
Dat 30 april 1961 een onvergetelijke dag zal blijven moet wel niet bewezen worden.
De lang verbeide dag waarop meteen de gemeente onder de bescherming zou geplaatst worden van O.L.Vrouw van Lourdes was aangebroken en er was inderdaad van ’s middags af een feeststemming te bespeuren.
Na het Lof werd de optocht gevormd en de stoet zette zich langzaam in beweging.
Voorafgegaan door een negental ruiters van de B.J.B. volgde de Chiromet vaandels en pennoenen. Ook de Chiro van Battel was aanwezig.
Dan kwam de Koninklijke Fanfare St.-Cecilia die afwisselend stapmarsen speelde met de K.Fanfare Arbeid Adelt.
Onder de tonen der muziek stapten de schoolkinderen van gemeente- en zusterschoolonder leiding van het onderwijzend personeel, de Vrouwengilde, Landelijke Jeugd met
vaandel, het Kristelijk Werkersverbond, Oudstrijders, B.J.B.-meisjes, Boerengilde, allen met wapperende vaandels, een bonte verzameling van kleuren onder de grijze hemel.
Het was een prachtig schouwspel hoe die schare opstapte naar de Kouter en enig was het, het vendelzwaaien door kranige leden van de B.J.B.-jongens.
En kwam het Lourdesbeeld, gedragen door meisjes in het wit, de Lieve Vrouw die weldra zou tronen in de grot, gevolgd door kleinere meisjes die bloemen droegen...voor Haar!
De grot zelf was prachtig , aan de ingang prijkten twee godsdienstige spreuken : “Maria onze moeder...en...Maria, wees gegroet !
Bij aankomst werden de vaandels in een ronde opgesteld, en een grote schare mannen, vrouwen en kinderen hadden er plaats genomen. Zij wilden getuige zijn van die grootse gebeurtenis.
Door de voorzitter van het comité, de heer L. Verbruggen, werd de Z.E.H. Plebaan-Deken De Backer verzocht het blauwe lint door te knippen, waarna tot de plaatsing van het beeld werd overgegaan.
Onmiddellijk hierna werd door de menigte een weesgegroetje gebeden, als welkomstwoord tot de Goddelijke moeder, en had een bloemenhulde plaats door de schoolmeisjes.
Vervolgens werd door de Z.E.H. Deken een toespraak gehouden om zijn dank te betuigen voor het ontstane initiatief hier een grot te bouwen toegewijd aan O.L.Vrouw van Lourdes, een plaats waar iedereen kan komen om troost te vinden bij Haar wier kinderen we allen zijn.
Eens te meer, vervolgde spreker, is het bewijs geleverd dat ons Vlaamse volk daadwerkelijk een Mariavolk is gebleven, en...”
(De Band-1961)
Louis Verbruggen was de eerste voorzitter
Kamiel De Wit was penningmeester, Louis Solie van 1964 tot 2005.
Jan Keulemans voorzitter van 1974 – 1982.
Frans Van de Maele 1982 – 1991.
Roza Verbruggen van 1991 tot mei 2012.
Leonie Windelen van mei 2012 tot mei 2014.
Het Lourdes grotcomité dankt iedereen, die gedurende al die jaren geholpen heeft aan het onderhoud van de grot.
De Grot
Ze staat er, los van ’t gewone leven :
Uw stappen doen de stilte beven
als ’t vallen op het zachte mos
van droge blaren in een heel stil bos.
Er pinken lichtjes die hun gloed
zacht schijnen laten in de schemergolven
en in ons soms zo zwaar gemoed
het groot mysterie voelen doet
waarin de waarheid ligt bedolven.
Mocht het de Moeder Gods behagen
want mensen voelen zich zo klein
en houden nimmer op met vragen :
ieder heeft daarvan zijn eigen refrein...
Kamiel De Wit 1961.
|