Het jaar 1975 zouden we met ons gezin en mijn schoonouders op reis gaan. Reeds maanden vooraf had Tino en haar moeder alles al afgelopen om met de trein in juli 1975 op verlof te gaan naar Oberstdorf. Eindelijk was het dan zover, met de trein van Beveren naar Brussel via Antwerpen en daar maar wachten op de nachttrein. Rond half twaalf was het dan zover de trein op en lekker onder de wol tot Ulm waar we rond half acht aankwamen. Het was wachten tot negen uur voor de trein naar Oberstdorf. Die deed er dan nog een twee uur over tot onze bestemming.
Daar stond Frau Zimmerman, onze hospita reeds te wachten met een handkarretje waar we onze valiezen konden opleggen. Drie kamers waren er tot onze beschikking. Een voor onze twee kinderen, een voor ons en een voor de ouders van Tino. We zijn daar een maand gebleven en veel rondgewandeld, naar de Nebelhorn, de Felhorn de Breitachklamm zeer mooi en aanbevelenswaard. Ook naar Riezlern, dat is een Oostenrijks dorpje waar ge  maar via  Duitsland in kunt. Dat wordt enclave genoemd.