Ook verlof is familiegeschiedenis

Zondag 17 juni 2007 Bernardseckhutte

Rond 7.30 schoof ik de gordijnen van de kamer open en een vroegezon liet zijn warme stralen in de kamer schijnen. Het beloofde een warme dag te worden.

Erwin gewekt met ORF2 –zomerbeelden met muziek uit Tirol.

Het ontbijt was en is zoals wij het verwachten, alles op de tafel en geen gedoe met buffetten. Niets gaat boven een fijn gedekte tafel. Dat is toch mijn idee van ontbijten op verlof.

Voor één morgend zitten we samen met een Oostenrijks koppel uit Seefeld. Deze waren samen met een gezelschap speciaal gekomen voor de voorstelling van de Geierwally en nu bleven ze nog een dagje over om een wandeling te maken in de Lechtaler Alpen.

Om 10.30 vertrokken naar Bernardseck ( hut). Erwin fietste eerst in het dal, kwestie van opwarming en zou mij later vervoegen boven in de hut.

( we zouden in contact blijven met de zaktelefoon, moest er iets onverwachts tussenkomen of gebeuren, later bleek dat de telefonie ons in de steek zal laten ).

De wandeling begint aan het hotel Alpenrose in Elbingenalp. Een breedte wandelweg van af het begin tot aan de hut. Onderweg was de te volgen richting aangeduid met nieuwe gele wegwijzers, waar zijn de tradionele rode bollen naartoe? De laatste 200 meter voor de hut waren zeer steil en later realiseerde ik me dat er een parallele voetweg naast liep, die veel gemakkelijker te belopen is.

Op het terras van de hut ( met webcam ) plaats genomen en gewacht op mijn mountenbikende zoon. Hij daagde niet op en de huteigenaar vertelde mij doodleuk dat de meeste fietser die laatste steile meters niet aan kunnen en terug naar het dal afdalen.

Dan maar wat bestelt, een radeller en soep met speknoedels.

Rond 1 uur in de namiddag besloot ik om naar beneden te gaan, in de veronderstelling dat Erwin de tocht had onderbroken en naar het dal was gefietst. Na het steile stuk stond hij ( mijn zoon ) mij optewachten. Door de warmte, hoogte of vermoeidheid had hij de laatste klim niet meer in de benen. Hij vertelde me nu dat hij tot vier maal toe mij heeft opgebeld steeds zonder gevolg, later bleek dat de zaktelefoon niet aanstond.Voormij was dit de eerste maal dat ik zo een ding meenam.

Nu kon ook hij de daltocht aanvatten en er was gelukkig met hem niets ernstig gebeurd.

Omdat het zeer warm was en om het eventuele onweer voortezijn besloot ook ik om naar beneden tegaan en geen verdere tocht meer temaken.

Het avond eten bij “ la Terrazza”viel tegen, ten eerste te weinig en ten tweede de saus was niet om te eten, tweemaal gekruid?

Thuis ( Belle vue) thee gedronken met wafels daarop choco en TV gekeken ( formule 1 van de USA )

Deze nacht zullen we goed slapen en morgen wacht mij de Griessbach – alpe en Erwin een fietstocht in het Hornbachtal

Gruss Got

http://www.bernardseck.at

http://www.lechtall.at/geierwally

07-07-2007, 20:20 geschreven door Ludo

Ook verlof is familiegeschiedenis

Verlof 2007 Elbigenalp, 1040 m, Lechtal, Tirol

Mijn zoon Erwin en ik hadden dit verlof al lang gepland, een sportief verlof , vader en zoon samen. Na enkele tochten in het verleden van

“ Hut naar Hut”had Erwin het idee opgevat om te gaan fietsen in de bergen, en om niet altijd alleen te zijn heeft hij me mee gevraagd. Ik zou gaan wandelen terwijl hij zich kon uitleven met zijn mountainbike.

Waarom Lechtal – Elbigenalp?

Gewoon omdat we in 2005 daar al gelogeerd hadden er alleen maar positieve ervaringen hebben meegemaakt.

De afreis was geplant op 16 juni en omdat mijn zoon ‘s nachts werkt besloten we van ook ’s nachts te rijden.

We vertrokken na een laatste check up van de bagage en de fietsen die we achter de wagen vervoerden om 22,30 uur in Vorst Laakdal.

De reis verliep vlot via Lummen, Aken en de afrit Kerpen- Koblenz.

Een eerste rustpauze namen we op de parkeerplaats “ Peppenhove” nabij Koblenz.

Nu volgde er een lang stuk tot in Ludwigshaven. Bij Speyer werd de Rijn overgestoken en het werd hoge tijd om op de parkeerplaats

“ Hockenheim” een langere rustpauze in te lassen, het was ook al 4 uur ’s nacht of ’s morgens als u wilt. In de wagen geslapen tot 5.30 uur. Dat had ons deugd gedaan en ook de nacht was daarmee verleden tijd. De opkomende morgendzon gaf ons een goed gevoel.

Nu reden we langs Heilbron die zon tegemoet, ze scheen steeds in onze vooruit.

Het verkeer werd drukker, vooral veel vrachtwagens met “ Oost Europese nummerplaten”, De vooruitgang van gans Europa was hiermede merkbaar. We namen de afslag Ulm en nu in rechte lijn naar Kempten. Een sanitaire stop verlichten ons van het onnodige en we waren weer opweg.

Nu bereikten we de bergen, en aan de einder doemden ook de eerste besneeuwde bergtoppen op.

Op het einde van de snelweg volgden we richting Reutte.

Om 8 uur werd dit stadje binnen gereden, “ De poort naar het Lechtal”

We hadden afgesproken om in het Gasthof “ lilie” in Hofen te gaan ontbijten.(http://www.gasthof.lilie.at )

Hier wachten ons voor de prijs van 8 euro per persoon een ontbijtbuffet.

Rond 10 uur vertrokken we voor de laatste kilometers door het dal dat we al zovele malen doorkruist hadden. We waren in vakantiehumeur, en de verhalen van vroegere belevenissen kwamen nogmaals boven.

Klokslag 10.30 uur reden we de parkeerplaats op van onze vakantiebestemming “ Huis Belle vue” in Elbigenalp.

( http://www.lechtal.at/bellevue )

Omdat de kamer nog moest klaar gemaakt worden, gingen we in de Spar winkel wat rond neuzen. Erwin kocht een nieuwe fiets-en wandelkaart van de streek, om op de hoogte te blijven van de nieuwe mogelijkheden. Het viel op dat het fietstoerisme in de bergen in opmars is.

Nadat we de kamer ingenomen hadden was het al tijd voor het avondeten. Dat hebben we genoten in “ Pizzeria La Terrazza”, juist op het terras want het weer was nog steeds opperbest.

Daarna nog een avondwandeling door het dorp.

Na een vermoeiende nacht en dag werden de lichten en TV gedoofd om 22 uur.

De volgende dag wachten ons de bergen.

Gruss Gott

05-07-2007, 09:05 geschreven door Ludo