Ja hoor, echt bedankt. had vrijdag echt totaal geen goesting om naar onze bijeenkomst te komen. Die twee pintjes waren juist genoeg om een beetje op peil te komen. Vandaag weer hevige hoofdpijn. Als het niet betert, morgen naar de huisdokter. Misschien kan hij me weer vroeger bij de specialist krijgen. Wat me tegensteekt is het feit dat ik bang ben dat men me daar weer gaat houden voor enkele dagen. Maar wat moet, dat moet. Och....niet altijd negatief denken. Misschien het vocht weer uit de longen trekken, of was het ergens anders? Ergens tussen het hart en de longen. Van de hersenen heb ik liefst dat ze afblijven, daar lijkt al zo weinig te zitten.
Voilà, de nieuwe verbinding met het Sint Anneke is ook weeral in orde. Zelfs al is het alleen voor voetgangers, het is toch al een goed begin. Elke vrijdag een wandelingske naar de linker  oever, je krijgt er een gebakken sol voor de prijs van een pladijs. Dat laat je toch niet gaan. Ze moeten wel van een degelijk formaat zijn, anders is het voor bikieke de eerste en de laatste keer. Hoewel......een gebakken haring mag er ook zijn. Dat bak je thuis ook niet zo dikwijls. Ach...als de buren klagen over de reuk, dan bak je voor hen ook een viske. Ziezo, iedereen content.
Salukus van Ludovikus.

Welk slaaponderzoek. Je moet je wel tijdig melden, want je bent niet de enige die daar een dutje komt doen. Er worden verschillende personen per nacht getest. Bovendien vraagt men om zorgvuldig de vragenlijst in te vullen, ook al lijken sommige vragen wat eigenaardig, de antwoorden helpen de longarts bij de interpretatie van uw onderzoek. Het slaaponderzoek wordt gestart rond 22 uur, maar dat wil niet zeggen dat je op dat uur inslaapt, ik heb daar liggen schaapjes tellen tot er geen schaap meer overbleef om door de moslims gekeeld te worden. Het licht moest wel uit, dus dat kon ik toch niet zien.
Eerst wordt je hoofd vol gekleefd met elektroden, die meten de hersengolven (als er al hersens te vinden zijn). Dit zou informatie moeten geven over hoe diep u slaapt????? Als je elf keer moet gaan plassen, en voor de rest op de rand van je bed zit te wachten tot je weer moet gaan plassen, dan zal je die nacht niet diep geslapen hebben. Dan plakt men elektroden naast je ogen, om je oogbewegingen te meten. Vroeger liet men dat aan het zandmannetje over, nu is dat een jobke voor een computer. Er komen ook elektroden op je kin en je benen, om de spierspanning en eventuele beenbewegingen te meten. Ik wist dat ook weeral niet, dat mijn kin en mijn benen zoveel met elkaar te maken hadden. Als zuigeling kon ik op mijn tenen zuigen, maar dat is al een tijdje geleden. Een serie elektroden meten de regelmaat en de snelheid van je hartritme. Dat zal wel een paar keer een schok gekregen hebben, want die uitzonderlijke keer dat je dan toch even bent ingedut, en je op je andere zijde wil keren, wordt je borsthaar bijna uitgetrokken.
Het is dan ook een hele opluchting als een mooie lieve verpleegster je om 7 uur van al die pleisters komt verlossen. Wel van die pleisters, maar niet van die klodden lijm die in je haar achterblijven.
Nog geen kwartiertje later kwam mijn vrouwtje me reeds bevrijden, het ontbijt mochten ze aan een eenzame hongerige schenken.
Wat het slaaponderzoek aan het licht heeft gebracht zullen we binnen een week of twee wel vernemen, bij de volgende afspraak.
Lieve blogmaatjes, als mijn toestand blijft evolueren zoals nu, dan zie we elkaar volgende vrijdag bij een fris pintje bier. Niet overdrijven natuurlijk, maar een uurtje zal er wel af kunnen. 't Is al zo lang geleden dat we elkaar nog gezien hebben he. Dus duimen maar. Kisses.

Och, ik doe de moeite zelfs niet om het te gaan "Googlen". Feit is dat dit de kwaal is waar ik voor het moment met te maken heb. Morgen weer binnen voor een slaaponderzoek dit keer. De pneumologe en de cardioloog staan voor een raadsel. Weer een halve liter vocht uitgetrokken. Ligt het aan het hart of zijn het de longen. Ik ga me er persoonlijk niet met bemoeien, tenslotte zijn zij de specialisten die er voor gestudeerd hebben. Ik zal proberen mijn blogje wat bij te houden. Veel fut zit er voor het moment niet in. Wel twee nieuwe pyjama's bij gekregen van mijn vrouwtje, dat hoort bij een nieuwe opname in het gasthuis. Je gaat toch niet elke nacht in de zelfde pyjama slapen.  Nu heb ik vroege avond, nacht, vroege morgend, en late morgend pyjama's. Nu wordt het moeilijk kiezen als je maar een nachtje moet blijven. En of er veel zal geslapen worden, das ook nog een vraagstuk. Tenslotte plakt je lichaam vol lamellen die de hele tijd informatie doorsturen naar een sensor waar je van alles op kan aflezen. Prettig is als je plots zo lang mogelijk je adem kan inhouden, en dan weer beginnen. Dan komen plots langs alle kanten dokters aangelopen die denken dat je je laatste loodje aan het leggen bent. Spijtig hebben ze het wel snel door hoor. Maar bij de nacht bewaking lukt het dan wel weer. Blijven ademen is nu de boodschap, had nooit gedacht dat dit ooit zo belangrijk zou kunnen zijn. Het leek toch zo gemakkelijk eenvoudig, eventjes  inademen, eventjes uitademen. En plots moet je een keuze maken, wat zal het worden, eerst in, of eerst uit. Maar dan moet er wel eerst wat in zitten, want na een paar keer er uit,.......blijft er niet veel meer over.
Tot volgende keer dan misschien.

Gisteren bij huisdokter de draadjes van de biopsie laten verwijderen. Een stukje uit de navel weggenomen omdat dat de plaats is waar het minst opvalt. Hij had ook nog geen resultaat van de onderzoeken tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis ontvangen. We weten dus nog altijd niet waar die halve liter vocht van daan komt, hart of longen. Wel heb ik een afspraak op 26 September met de longspecialiste en begin Oktober met de cardioloog. Ik neem zoveel medicatie dat ik er als een zombie bij loop. Komt er nog bij dat vanmorgen tijdens het poetsen van mijn onderste gedeelte van mijn kunstgebit, ja dat neem je uit je mond in je hand natuurlijk, dat gebit uit mijn hand floepte en tegen de grond in twee stukken bleef liggen. Is reeds bij de tandarts voor reparatie. Intussen en paar dagen papjes en soep. Komt er ook nog bij dat ik bij het uitkomen van de douche bij het afdrogen van mijn voeten, ik zet nog altijd een voet op een stoel om gemakkelijk met de handdoek tussen mijn teentjes te kunnen,( ja, ik denk nog altijd dat ik nog een jong oud veulen ben, ) wel die stoel schoof steeds een eindje verder weg, en nog een eindje, wel met mijn voet er nog op, tot ik in een "spagaat" positie niet verder kon en onzacht tegen de bodem plofte. Ik voel me nu nog een beetje zieker dan daarvoor. Maar genezen zal ik zeker, gewoon zelf een beetje voorzicht zijn, en de rest is aan de dokters. Voor de rest kan ik rekenen op de allerbeste verpleegster van heel de wereld, mijn vrouwtje Lea.
Salukus en tot nog eens.

Je gaat dan eens naar de kliniek op aanraden van je huisdokter. Hij vond die linkse long wat raar klinken. Een fotoke genomen, en een briefje er bij. Onze brave huisdokter had nog raadpleging, wij daar als laatste nog effe binnen wippen. Ik kon aan zijn gelaatsuitdrukking aflezen dat er een flink haar in de boter was. Of we de voorkeur hadden voor een of ander gasthuis, want ik moest direct binnen langs de spoed. Nog geen half uur later lang ik al onder de scan. Gelukkig geen longembolie, maar wel een hele boel andere mankementen. Een halve liter pleuravocht werd er al uitgetrokken, dat maakte het ademen al heel wat gemakkelijker. Nu blijkt het met mijn oude trouwe hart ook niet pluis, er zijn wat verspreide lymfekliertjes welke opvallen door hun multipliciteit. Tot besluit: Echocardiocaridografisch beeld van een belangrijke concentrische linkerventrikelhypertrofie met normale tensie, waarbij heden geen duidelijke oorzaak weerhouden kan worden. Leeftijd pleit voor een verworven cardiomyopathie. Verderee oppuntstelling met vetbiopsie is lopende. Ook diagnose van een voorkamerflutter.  
Ziezo, nu weten jullie evenveel als ik, en is het afwachten. Dat mag ik thuis doen. Moet we rustig houden. Liefst maar het hoognodige bezoek van de naaste familie.
En als ik blijf ademen, lekker eten en drinken, wat in beweging blijven, en me laten verwennen door mijn vrouwtje, kan ik het nog heel lang zo volhouden. Dikke kussen aan mijn lieve blogdames.
Ik laat nog wel wat horen.

 Nee, ik heb het niet opgegeven, wel al een hele week in de prak. Waarschijnlijk een verkoudheid die ik de laatste dag aan het zeetje had opgedaan, laten aanslepen. Al een hele week erg kort van adem. Zelfs naar het wc gaan lijkt alsof ik een marathon gelopen heb, zo zit ik daar te hijgen en naar lucht te happen. Blijkt een longontsteking te zijn. Water in de linker long. Veel fut zit er nog niet in. Met moeite sleep ik me naar mijn pc'ke om mijn mails en bank te controleren. Berichtjes op Sennet zullen wat moeten wachten. Van avond weten we of het viraal of bacterieel is. Van daar uit zal de medicatie aangepast worden. Misschien het water uit de long verwijderen. Brrrrr. daar huiver ik wel wat van.
Bij het inademen heb je de indruk dat je te weinig zuurstof binnen krijgt, bij het uit ademen, is het alsof je longen nog halfvol blijven. 's Nachts heb je dan de indruk dat je stikt. Gelukkig heb ik een puffer voorgeschreven gekregen die voor enkele uurtjes soelaas brengt. Zal wel wat aan de ouderdom liggen ook nietwaar, dan recupereer je niet meer zo snel.
Het weer heeft ook al niet meegezeten, nat, kil, koud. Veel te koud voor deze tijd van't jaar zegt men. Daar zijn we vet mee, dat te weten. Gelukkig was het vandaag lekker zonnig, hopelijk blijft het zo een paar dagen, dat doet ook al wonderen.
Veel liefs aan mijn blogmaatjes. Ik kom zo snel mogelijk weer op bezoek.
Salukus van Ludovikus.
PS: Ik zet dit bericht een dag terug in het verleden, dan verschijnt het direct op mijn blog. Anders duurt het soms enkele uren. Dat is een goede tip van BLOGTIPS, dus vandaag is het de 27ste. maar ik zet het op de 26ste. Snap je!!!! 

Ja, sorry voor de tittel, maar zo is het nu  eenmaal. Ik zal me dan maar bij de lange rij klagers voegen. 'k Weet het, het zal weinig uithalen, maar het moet me van het hart.
Ergens zijn we toch bij de gelukkigen geweest. Tijdens de hele maand juli dat we in Middelkerke aan het zeetje waren, hebben we hoop en al een dag of vijf slecht weer gehad, waar tussen wel een echte storm, maar dat mag je aan de kust wel eens meemaken. Eigenlijk bijna alle dagen op het strand bij de cabines kunnen vertoeven. Meestal was het strandwater 19 à 20 graden warm. Axelle was er niet uit te houden. Zeker als er bij een stevige wind echt hoge golven waren.
Volgens onze meteorologen zou het aan het warme zeewater liggen dat we nu met dat rotweer opgescheept zitten. Warm water en koude luchten, dat zou niet samen gaan.
Ik heb echt te doen met de mensen die nu aan de kust verblijven. Augustus, de zomer maand bij uitstek, je zou het eerder Oktober wanen.
Hier thuis is het ook al niet zo vet. Over een paar dagen terug, 's avonds begonnen met een paar blokken hout in de open haard, gezellig, maar dat hou je niet vol, de warmte vliegt voor een groot deel door de schouw. 's Morgens met mijn krant knus in mijn lievelingshoekje zat er niet meer in. Een truitje meer, een paar dikke sokken, na een uurtje zat ik te rillen van de kou. De beschadigingen aan mijn ruggenmerg kanaal zitten er ook wel voor iets tussen. Er zat maar een ding op, de verwarming terug in gang zetten. En zeggen dat we zelfs de waakvlam hadden gedoofd voor we naar het zeetje trokken. Wie had kunnen denken dat we midden Augustus in de herfst zouden terecht komen.
Nu springt de verwarming regelmatig in gang en is het weer aangenaam in mijn lievelingshoekje, ik kijk verast op als de regen plots tegen de ramen kletst. Wat een schijtweer!!!!

"De zomer zit er op". Volgens Lyn Peeters toch.
Degoutant, effenaf degoutant!! Dat is wat ik er van denk. Het is een mens alle hoop op nog één straaltje zon voor de rest van de maand Augustus ontnemen. Maar dat is wel wat elke presentator je, naar je kop geslingert als je de tv aanzet.  Dat wil dan zeggen dat we ook op een mooie herfst, op "een indian summer" niet moeten rekenen. Volgens onze meteorologen zeer zeker niet.
Allee vooruit dan, allen de auto in, het vliegtuig op, de trek naar het zuiden, naar zon, zee, en strand. Last- minut boekingen nu al uitverkocht. 
Daar boven op, zullen we het de komende winter wel geweten hebben. Haal voor alle zekerheid maar al een petroleum vuurtje, of eentje op butaan in huis, als bijverwarmertje, er is nu al een groot aan zekerheid grenzend vermoeden dat er stroomonderbrekingen zullen optreden. Want al onze nucleaire centrales liggen in de prak, de ene door scheurtjes, de andere door sabotage, en wat we al hebben aan alternatieve energie zoals die hoge wiekenwentelende windturbines zijn nog onvoldoende. De overheid staat ook niet te springen om de oude steenkool en gascentrales weer op te starten.
Maar wees gerust, er kan altijd energie gekocht worden bij de buren, maar, zegt men er al bij, als het werkelijk strenge winters worden, zullen die dat zelf hoognodig hebben.
Er is een troost voor de stedelingen. De onderbrekingen zullen eerder plaats hebben in landelijke gebieden.
Nu zou het eerste zijn wat in me opkomt, hoe kan ik daar onder te lijden hebben, onze badkamerboiler en de centrale verwarmingsketel gaat op aardgas. Ja maar de thermostaat en de waterpomp die het warme water naar de radiatoren stuurt, die zijn wel elektrisch aangedreven. Dus het ene zonder het andere gaat niet.
Terwijl ik dit schrijf op mijn laptopke kletst de regen tegen de ruiten. Mijn vrouwtje Lea die naast me aan de desktop zit, zegt verbaasd, "schat kom kijken op de webcam van Middelkerke, daar schijnt de zon, en zie hoeveel volk op de wandeldijk, .......maar op het strand is het toch maar dunnetjes." 
Ze kan het zeetje toch moeilijk los laten.
Salukes dan maar weer, weer of geen weer

Hoe de tijden geëvolueerd zijn. Vroeger, een of twee generaties terug, was het bij een doorsnee gezin, slechts bij speciale gelegenheden dat er een fles wijn op tafel kwam. Voor zover ik me nog herinner, bij ons thuis vrijwel nooit, en als ik er eens diep over begin na te denken, het nog maar de laatste tien, of vijftien jaar is, dat het bij ons is uitgegroeid tot een gewoonte.
Ik weet dat ik lange tijd een liefhebber was van een gewoon flesje Cote de Rhône, niet duur, omdat het een heel groot wijn gebied is. Natuurlijk is een Chateau Neuf Du Pape, geen simpel wijntje, en een Cote Roti, zeer zeker niet. Dat zijn toppers, maar voor de rest heb je daar voor weinig geld, nog een goede dagelijkse tafel wijn. Maar over smaak valt niet te redetwisten, de een zijn goesting is de andere niet.
Hoe ik er op gekomen ben, 'k zou het niet meer weten, misschien er wat over gelezen, of was het die eerste fles Marqués de Caseres, een Rioja Alta, die me heeft verleid, een volle donker rode wijn, met een afdronk van een vleugje vanille en karamel. De Rioja Alta is een wijngebied juist over de Frans/Spaanse grens, niet ver van Bordeaux.
Toen de phylloxera toesloeg, een ziekte die druivenstokken aanvreet, in de jaren 1870, emigreerden vele wijnboeren naar Spanje. In de Rioja vonden ze wel andere omstandigheden, maar toch wel de mogelijkheid om er goede wijn te maken. Toen de ziekte hen daar ook achtervolgde keerden ze terug naar Frankrijk, maar de Franse methodes en iedeeën lieten ze daar achter.
De rioja wordt gemaakt van verschillende druivensoorten, de garnache is de hoofdleverancier, maar de tempranillo, de beste Spaanse druif, hij zou familie van de pinot noir zijn, is dominant in geur en smaak. In het algemeen maakt men deze wijnen nog altijd op dezelfde wijze als zeventig jaar terug in Bordeaux.  Ze laten de wijn wel veel langer lageren op vat, een drie jaar voor het gewone wijntje, maar vijf a tien jaar voor de reservas. Ze zijn in Spanje zelf zeer erg geliefd. En bij ons Ludovke zeer zeker ook.
Vandaar vandaag naar de Macro geweest om onze voorraad wat aan te vullen. Een paar cartons "Marqués de Riscal" een van de beste rioja wijnen, meegebracht. Ze stonden in promotie. Daar moet je dan van profiteren, he.
Ziezo, dat was het dan weer. Gezondheid.

PS:Vannacht toen ik de slaap niet kon vatten, en wat lag te mijmeren, schoot het me te binnen dat mijn liefde voor de Rioja wijn, al veel langer meegaat. Ergens midden jaren '70 vorige eeuw, kocht ik in de GB, toen nog Grand Bazar, twee kistjes "Marqués De Caseres", ze hebben die wijn nu nog altijd vast  in hun rekken liggen. Niet zelden een Gran Reserva van reeds een twintig jaar oud. Ga maar eens kijken. Zomaar voor de aardigheid.

Dat is het minste wat je het kan noemen. Ze zag het staan in de Aldi, ja die hebben soms zo van die planten in een potje, en ze kon er niet aan weerstaan. Dertig centimeter hoog, het stammetje de dikte van een potlood, en boven op een pruikje van olijfgroene blaadjes. En dat was het ook, het prille begin van een olijfboom. Hopelijk zou het langer meegaan dan dat laurierstruikje, waarvan de blaadjes zo heerlijk geurden. Maar een paar blaadjes in de stoverij, een paar in de soep, en aan die twee dunne overblijvende kale stokjes kwamen maar geen verse blaadjes aangroeien. Weer een illusie armer. Dan hebben we aan dat struikje rozemarijn dat we een jaar of twee, drie, geleden, in de grond stopten, een betere zaak gedaan. Dat is nu uitgegroeid tot een flinke struik heerlijk geurend kruid, dat we regelmatig gebruiken.
Nu is het zo, dat dochter Annick op haar terras reeds een jaar of vijf een olijfboom van twee meter hoog in een kuip heeft staan. Telkens vrezen we dat het de winter niet haalt, maar telkens komen er weer blaadjes en een handvol groene olijven aan. Ik denk niet dat er ooit al iemand van geproefd heeft , ze houden zo al niet van olijven. Maar het is wel erg decoratief, en het geeft wel een warm mediterraans gevoel.  
"En dat is het gevoel waarvan wij nu ook zullen mogen genieten, als ons boompje groot en sterk zal geworden zijn," zegt Lea.
"Ach, een beetje optimisme heeft nog niemand pijn gedaan", denk ik, maar ik hou het voor mezelf.
Salukes en tot volgende....

Ja zeker..."Ho...had ik maar mijn grote mond gehouden, dan had het zonnetje waarschijnlijk vandaag ook nog de hele dag geschenen. Nu zitten we terug met ons typisch Vlaams weertje. Een ding moet er bj gezegd, koud is het niet. En voila, dat was het dan weer over het weer.
Mijn blogje raakt stil aan weer wat aangekleed. Raar om zo helemaal opnieuw te beginnen. Mijn blogmaatjes weten het wel dat mijn eerste blog onder "Ludovikus" reeds van start ging in 2005 en meer dan een half miljoen keer aangeklikt werd. Op een keer zaten er zelfs 23 bezoekers tegelijk op. Maar ja, een mens wordt een dagje ouder, en er is al zo heel veel verteld, dat je inspiratiebron al eens dreigt droog komen te staan. En toch....nee!! Dat bestaat niet!! Er blijft dagelijks nog zo veel om over te schijven...Neem nu de programmas op de tv, De Groote Oorlog, bvb. Dat het reeds honderd jaar geleden is dat "Den Duitsch" in 1914 ons landje binnenrukte, en woedend omdat we hem geen doorgang verleenden begon met in het wilde weg burgers te vermoorden en onze mooie oude bebouwen te vernietigen. Vier jaar beefde de bevolking onder de laarzen van "Der Kaiser". In 1918 dacht de wereld dat ze hun lesje wel geleerd hadden. Niet waar...in 1940 mochten ze het nog eens overdoen. Deze keer was het een zekere Adolf die ze veel te lang zijn willetje hadden laten doordrijven, hij zou de wereld voor eens en altijd van de Joden bevrijden. Maar daar heeft de huidige Duitsche preident zich onlangs in het openbaar voor verontschuldigd. Dat is dan ook weer goedgemaakt.  Aan het rijk van Adolf kwam ook een einde, en als "wieder guttmachung" mochten de Joden terug naar het beloofde land dat hun god hen 5000 geleden geschonken had. Spijtig, maar 5000 jaar is wel een heel lange tijd, en intussen hadden zich daar reeds andere stammen gevestigd. onderandere de Palestijnen. Nu doen de Joden zowat ongeveer hetzelfde in Palestina. In wat een rare wereld leven wij toch.
Tot volgende keer, en salukus van Ludovke....

Zo mag je het noemen. Het weer natuurlijk! De lente mocht er best al wel zijn, en volgens mijn bescheiden mening was Juli ook niet mis. Aan het zee'tje alles samen een dag of zes echt slecht weer, twee serieuze onweders inbegrepen. Voor een hele maand aan de Belgische kust is dat helemaal niet slecht, en nu hier weer thuis hoor je mij niet klagen, Augustus is ook goed ingezet. Düren is een mooie stad, maar blijven duren is een ander paar mouwen. Hoewel ik de indruk had, dat ik steeds met hetzelfde shortje, hemdje, naar het strand trok, en ook 's avonds geen al te groot toilet maakte om ergens te gaan eten of drinken, is dat ook weer maar mijn gedacht. Ik ben zeker ook verantwoordelijk voor een wasmachien of drie. Gelukkig gaat bijna alles aan het droogrek in de tuin, het zonnetje doet de rest.
Zo stil aan komt mijn blog weer van de grond. Hoe ik dat vroeger heb klaargespeeld is me een raadsel. Vandaag ga ik proberen mijn favorieten toe te voegen, zodat ik met één muisklik op hun blog kom binnen stuiven, en niet steeds het hele Sennet adres moet invullen. Is ook een pak eenvoudiger voor ons Lea. Ik heb zeker heel wat in te halen. Hopelijk alleen goede berichten.
Tot volgende keer, en salukus van Ludov'ke.....

"De zomer zit er op". Degoutant, effenaf degoutant!! Dat is wat ik er van denk. Het is een mens alle hoop op nog één straaltje zon voor de rest van de maand Augustus ontnemen. Maar dat is wel wat elke presentator je, naar je kop geslingert als je de tv aanzet.  Dat wil dan zeggen dat we ook op een mooie herfst, op "een indian summer" niet moeten rekenen. Volgens onze meteorologen zeer zeker niet.
Allee vooruit dan, allen de auto in, het vliegtuig op, de trek naar het zuiden, naar zon, zee, en strand. Last- minut boekingen nu al uitverkocht. 
Daar boven op, zullen we het de komende winter wel geweten hebben. Haal voor alle zekerheid maar al een petroleum vuurtje, of eentje op butaan in huis, als bijverwarmertje, er is nu al een groot aan zekerheid grenzend vermoeden dat er stroomonderbrekingen zullen optreden. Want al onze nucleaire centrales liggen in de prak, de ene door scheurtjes, de andere door sabotage, en wat we al hebben aan alternatieve energie zoals die hoge wiekenwentelende windturbines zijn nog onvoldoende. De overheid staat ook niet te springen om de oude steenkool en gascentrales weer op te starten.
Maar wees gerust, er kan altijd energie gekocht worden bij de buren, maar, zegt men er al bij, als het werkelijk strenge winters worden, zullen die dat zelf hoognodig hebben.
Er is een troost voor de stedelingen. De onderbrekingen zullen eerder plaats hebben in landelijke gebieden.
Nu zou het eerste zijn wat in me opkomt, hoe kan ik daar onder te lijden hebben, onze badkamerboiler en de centrale verwarmingsketel gaat op aardgas. Ja maar de thermostaat en de waterpomp die het warme water naar de radiatoren stuurt, die zijn wel elektrisch aangedreven. Dus het ene zonder het andere gaat niet.
Terwijl ik dit schrijf op mijn laptopke kletst de regen tegen de ruiten. Mijn vrouwtje Lea die naast me aan de desktop zit, zegt verbaasd, "schat kom kijken op de webcam van Middelkerke, daar schijnt de zon, en zie hoeveel volk op de wandeldijk, .......maar op het strand is het toch maar dunnetjes." 
Ze kan het zeetje toch moeilijk los laten.
Salukes dan maar weer, weer of geen weer...

Beste blogmaatjes, weet niet wat er mis gegaan is de laatste twee dagen in Middelkerke, maar plots lag mijn blog plat. Kon niet anders dan blog verwijderen, met resultaat dat ik alles kwijt ben. Ben bezig met een nieuw blog aan te maken. Heb reeds een url adres:http://blog.seniorennet.be/ludovke er zal nog niet te veel op staan daar ik nog heel wat moet bij elkaar zoeken, en heb nog heel wat werk in de tuin. De borders staan vol onkruid, het gras kniehoog, de kruiden zoals munt zijn tot bij de buurman voortgekropen, de salvia is een bos, rozemarijn en tijm bloeien weelderig, maar de estragon is compleet verdroogd en moet opnieuw aangeplant. De basilicum die ik in mei in volle grond had gestoken is getopt en geurt heerlijk.
Ik ga mijn nieuw blog zo eenvoudig mogelijk houden, een beetje dagboek, wat bedenkingen, en hopelijk komen mijn blogmaatjes me nu en dan een bezoekje brengen. Men vertelle het voort.
Salukus van Ludovikus. (alias Ludovke)