"De zomer zit er op". Volgens Lyn Peeters toch.
Degoutant, effenaf degoutant!! Dat is wat ik er van denk. Het is een mens alle hoop op nog één straaltje zon voor de rest van de maand Augustus ontnemen. Maar dat is wel wat elke presentator je, naar je kop geslingert als je de tv aanzet.  Dat wil dan zeggen dat we ook op een mooie herfst, op "een indian summer" niet moeten rekenen. Volgens onze meteorologen zeer zeker niet.
Allee vooruit dan, allen de auto in, het vliegtuig op, de trek naar het zuiden, naar zon, zee, en strand. Last- minut boekingen nu al uitverkocht. 
Daar boven op, zullen we het de komende winter wel geweten hebben. Haal voor alle zekerheid maar al een petroleum vuurtje, of eentje op butaan in huis, als bijverwarmertje, er is nu al een groot aan zekerheid grenzend vermoeden dat er stroomonderbrekingen zullen optreden. Want al onze nucleaire centrales liggen in de prak, de ene door scheurtjes, de andere door sabotage, en wat we al hebben aan alternatieve energie zoals die hoge wiekenwentelende windturbines zijn nog onvoldoende. De overheid staat ook niet te springen om de oude steenkool en gascentrales weer op te starten.
Maar wees gerust, er kan altijd energie gekocht worden bij de buren, maar, zegt men er al bij, als het werkelijk strenge winters worden, zullen die dat zelf hoognodig hebben.
Er is een troost voor de stedelingen. De onderbrekingen zullen eerder plaats hebben in landelijke gebieden.
Nu zou het eerste zijn wat in me opkomt, hoe kan ik daar onder te lijden hebben, onze badkamerboiler en de centrale verwarmingsketel gaat op aardgas. Ja maar de thermostaat en de waterpomp die het warme water naar de radiatoren stuurt, die zijn wel elektrisch aangedreven. Dus het ene zonder het andere gaat niet.
Terwijl ik dit schrijf op mijn laptopke kletst de regen tegen de ruiten. Mijn vrouwtje Lea die naast me aan de desktop zit, zegt verbaasd, "schat kom kijken op de webcam van Middelkerke, daar schijnt de zon, en zie hoeveel volk op de wandeldijk, .......maar op het strand is het toch maar dunnetjes." 
Ze kan het zeetje toch moeilijk los laten.
Salukes dan maar weer, weer of geen weer

Hoe de tijden geëvolueerd zijn. Vroeger, een of twee generaties terug, was het bij een doorsnee gezin, slechts bij speciale gelegenheden dat er een fles wijn op tafel kwam. Voor zover ik me nog herinner, bij ons thuis vrijwel nooit, en als ik er eens diep over begin na te denken, het nog maar de laatste tien, of vijftien jaar is, dat het bij ons is uitgegroeid tot een gewoonte.
Ik weet dat ik lange tijd een liefhebber was van een gewoon flesje Cote de Rhône, niet duur, omdat het een heel groot wijn gebied is. Natuurlijk is een Chateau Neuf Du Pape, geen simpel wijntje, en een Cote Roti, zeer zeker niet. Dat zijn toppers, maar voor de rest heb je daar voor weinig geld, nog een goede dagelijkse tafel wijn. Maar over smaak valt niet te redetwisten, de een zijn goesting is de andere niet.
Hoe ik er op gekomen ben, 'k zou het niet meer weten, misschien er wat over gelezen, of was het die eerste fles Marqués de Caseres, een Rioja Alta, die me heeft verleid, een volle donker rode wijn, met een afdronk van een vleugje vanille en karamel. De Rioja Alta is een wijngebied juist over de Frans/Spaanse grens, niet ver van Bordeaux.
Toen de phylloxera toesloeg, een ziekte die druivenstokken aanvreet, in de jaren 1870, emigreerden vele wijnboeren naar Spanje. In de Rioja vonden ze wel andere omstandigheden, maar toch wel de mogelijkheid om er goede wijn te maken. Toen de ziekte hen daar ook achtervolgde keerden ze terug naar Frankrijk, maar de Franse methodes en iedeeën lieten ze daar achter.
De rioja wordt gemaakt van verschillende druivensoorten, de garnache is de hoofdleverancier, maar de tempranillo, de beste Spaanse druif, hij zou familie van de pinot noir zijn, is dominant in geur en smaak. In het algemeen maakt men deze wijnen nog altijd op dezelfde wijze als zeventig jaar terug in Bordeaux.  Ze laten de wijn wel veel langer lageren op vat, een drie jaar voor het gewone wijntje, maar vijf a tien jaar voor de reservas. Ze zijn in Spanje zelf zeer erg geliefd. En bij ons Ludovke zeer zeker ook.
Vandaar vandaag naar de Macro geweest om onze voorraad wat aan te vullen. Een paar cartons "Marqués de Riscal" een van de beste rioja wijnen, meegebracht. Ze stonden in promotie. Daar moet je dan van profiteren, he.
Ziezo, dat was het dan weer. Gezondheid.

PS:Vannacht toen ik de slaap niet kon vatten, en wat lag te mijmeren, schoot het me te binnen dat mijn liefde voor de Rioja wijn, al veel langer meegaat. Ergens midden jaren '70 vorige eeuw, kocht ik in de GB, toen nog Grand Bazar, twee kistjes "Marqués De Caseres", ze hebben die wijn nu nog altijd vast  in hun rekken liggen. Niet zelden een Gran Reserva van reeds een twintig jaar oud. Ga maar eens kijken. Zomaar voor de aardigheid.