WELKOM OP HUISMUSJE'S BLOGJE.

Zolang ik niet wordt opgehokt
wegens 'vogelgriep'

Zolang ik niet de kogel krijg
wegens een dominoeffect.

Zolang tjilp ik hier vrij en vrank
mijn hoogste lied.

Mijn verhaal is persoonlijk!
Laat het ook zo!


Page copy protected against web site content infringement by Copyscape


100%
150%
200%
Vergroot hier de tekst
Of druk op ctrl en het = teken
van uw toetsenbord

Over mijzelf
Ik ben Lulu, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is Vrouw des huizes.
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: o.a. Muziek- Lezen (detectieve)-Dagtrips- Computeren-Shoppen .
Ik heb 1 zoon, 1 dochter en 1 kleindochter. Ik bekijk het leven realistisch en kordaat. Maar nooit kortzichtig
Laatste commentaren


ALS JE WERKELIJK OP ZOEK WIL NAAR EEN OPLOSSING,.....
STOP DAN MET HET VERDEDIGEN VAN HET PROBLEEM.
Alle geweld is zinloos, niet?
Zet daarom dit teken ook op uw blog?
Foto
Foto
Foto
Zoonlief
aan 't werk

op mijn
oude pc
Dochterlief

DE ZES ANTI-STRESS REGELS!

1) Hou van je bed als van jezelf!
2) Rust overdag goed uit zodat je 's nachts goed kan slapen!
3) Doe zo weinig mogelijk, laat anderen het doen!
4) Als je plots de drang voelt opkomen om te werken, ga dan zitten en wacht tot het overgaat!
5) Doe zeker vandaag niet wat morgen ook kan!
6) As je iemand ziet rusten, help hem daarmee!


 


Heb een huis vol planten.
O.a.deze die prachtig in bloei staat.
Foto

huismusje
(2 JAAR)

Foto
huismusje in Rivierenhof.
Foto
Met pleeg-ma aan zee.
(De enige foto van ons beide samen.)
Foto

MIJN BLOEMENTUINTJE.

Foto
Foto

HET GELUKKIGE GEZINNETJE!
ZO ZIEN JULLIE ZOONLIEF OOK EENS LANGS DE VOORKANT.

De nacht.

En dan is daar de nacht.
Het duister als een warme mantel
Omhuld je gekwetste hart.
Je wandelt door vergetelheid.
Weg van pijn en smart.
Om dan weer te ontwaken,
met bezinning moed en kracht.
Je leeft de dag stil en gelaten.
Want je weet
straks is daar de nacht.

(huismusje)

©

BEDANKT VOOR UW BEZOEK UW WAARDERING UW REACTIE. IK HOOP U SNEL WEER TE MOGEN BEGROETEN. KUS VAN MUS
HUISMUJE'S TRIESTE JEUGD
IK HEB GEEN SPIJT VAN DE DINGEN DIE IK DEED!
ENKEL SPIJT VAN DE DINGEN DIE IK NALIET TE DOEN!

11-09-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IN MINEUR(Gedicht)

Als je jezelf niet kent,
niet weet of je iets of niemand bent.
Het gevoel hebt van onzekerheid,
het verschil niet kent tussen mening en feit...

Als je je alleen voelt,
dingen zegt die je niet zo hebt bedoeld.
Niemand die naast je staat,
en begrijpt waar het jou echt om gaat...

Als mensen het goed bedoelen,
en zeggen hetzelfde als jij te voelen.
Toch trekken ze je op een lijn,
omdat ze niet weten hoe het voelt om echt verdwaald te zijn...

Als mensen om wie je geeft je in de steek laten,
niet meer naar je vragen en niet meer met je praten.
Dan leer je pas wat leven is,
en dat echte liefde geven is.
( auteur onbekend)


Categorie:TRIESTE JEUGD OP RIJM
10-09-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT/WAAROM....?
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Waarom kan ik niet vergeten,
al die trieste dagen,
die trauma's uit 't verleden.
Waarom blijft het aan mij knagen?

Waarom kan het diepe geluk,
dat vandaag mijn deel mag zijn,
mij niet houden in het heden.
Waarom keer ik weer naar die intense hartepijn?

Waarom leg ik al die goedbedoelde troost,
steeds weer naast mij neer.
Waarom, waarom, waarom!
Vraag ik mijzelf telkens weer.


Categorie:TRIESTE JEUGD OP RIJM
08-09-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. VERLOREN LIEFDE/ GEDICHT
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Door jouw glimlach gul en gemeend
En de lichtjes in je ogen
Werd ik mij bewust van mezelf
Ging ik weer in liefde geloven.

Liefde, woest en onbeperkt
Passie in haar pure vorm
Een oneindige roes
En toen...plots een storm

Liefde werd afstandelijkheid
Ieder ons eigen streven
Beide onze eigen zoektocht
Naar individualiteit.

©Huismusje


27-08-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.RUST (GEDICHT)
Klik op de afbeelding om de link te volgen

De laatste jaren,
heeft drukte
mij volledig
overmand,
't plezier in 't leven
overschaduwd
door alle drukte:
drukte in huis,
maar vooral
in mijn hoofd.
Een gedachtenstroom
die als een vervuilde rivier
door mijn hersenen stroomt.

Nog maar pas
kreeg ik de tijd
om een dam te bouwen
die de waterval
van gedachten
tegen kon houden,
en eruit te vissen
wat voor mij bruikbaar is.

Sinds kort
maakt een innerlijke rust
zich langzaam
van mij meester.
Een rust
die mijn handen
minder doet trillen,
mijn hart
langzamer doet kloppen,
en mijn ademhaling
rustiger doet verlopen.

Een innerlijke rust,
die mijn leven levendiger,
en mijn liefde liefdevoller maakt.

Een broodnodige rust
die mijn geluk compleet maakt.

(auteur onbekend)


22-08-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. GESCHONDEN BESTAAN / GEDICHT
Klik op de afbeelding om de link te volgen

DOOR DE LITTEKENS OP MIJN LICHAAM
EN MIJN GESCHONDEN AANGEZICHT
HEEFT MEN IN MIJN BESTAAN
MENIGE BLIK OP MIJ GERICHT

MAAR HET LITTEKEN IN MIJN HART
ZO PIJNLIJK EN ZO DIEP
ZO LIEFDELOOS MIJ TOEGEBRACHT
DAT LITTEKEN ZIET MEN NIET

HET IS NOCHTANS EEN OPEN WONDE
ÉÉN DIE NIMMER MEER GENEZEN KAN
WANT ELKE DAG, ZELFS ELKE STONDE
ERVAAR IK NOG DE PIJN ERVAN

©Huismusje


15-08-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MOEDERDAG (GEDICHT)

Vandaag "Moederdag" in Antwerpen! Steeds een dag met een dubbele impact voor mij.
Enerzijds een gelukkig gevoel als moeder, anderzijds een triest gevoel als dochter.
Maar vandaag wil ik enkel gaan voor het moeder zijn.
Ik vond dit gedicht op Internet en hoewel we het misschien niet zo uitgesproken aanvoelen als de dichteres, een kern van waarheid zit er toch in.
Want onze kinderen volledig loslaten doen we nooit.

Overpeinzingen van een moeder

Het valt me zwaar, mijn kinderen los te laten
die ik gedragen heb, vanaf hun pril begin
onder en in mijn hart
Ik heb ze leren praten ze leren kijken
Gods volmaakte schepping in
Ik mocht met mijn gebeden hen omringen
hen koesteren in mijn liefde,veilig warm en groot
ik mocht ze wijzen op de mooie dingen
als ze verdrietig waren nam ik ze op schoot
Ik wist dat ook voor hen de tijd zou komen
dat ze als man op eigen benen zouden staan
vergeten zouden zijn hun kinderdromen
ze zouden los van mij een andere kant opgaan.
Och ja ik heb het allemaal geweten
ik had me naar ik dacht er goed op voorbereid
Maar waarom wil een moeder liefst vergeten
dat eenmaal ieder kind zijn eigen leven leidt?

(Nel Benschop-1918)


07-08-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PAPA / GEDICHT


Ik heb mijn vader nooit gekend.
Weet niet wie hij was, of waar hij is.
En hoewel ik er bijna nooit over praat,  over hem denken  doe ik veelvuldig.

Zoveel vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen.
Een grote onbekende.
Een leegte die nooit zal worden opgevuld.

En toen kwam ik tijdens het surfen op het internet toevallig terecht bij onderstaand gedicht.
Las het met enige verbijstering.
Want het geeft zo totaal mijn gevoelens weer.


MY DAD


I guess I had a father,
But I didn't have a Dad.
I didn't get the nurturing
That other daughters had.
I didn't learn the things
That he should have taught.
So I really don't know how to get
The love I never got.
It hurt so bad
That he wasn't there,
The little girl in me
Pretended not to care.
I put my need for hugs and kisses
High up on a shelf.
That little girl said,
"I don't need a Dad,
I can take take care of myself."

 Nicolette Woltman



01-08-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HOPELOOS/GEDICHT

Ik stap met lege ogen
en een verdronken hart,
strompelend door het duister
weg van pijn en smart.
Tot ver achter mijn gedachtengang
naar een diep en eindeloos dal.
Ik hoor de echo van stille kreten,
zie de bodemgloed van stille tranen,
en ik stap moedig en verbeten
over de rand.....en val.

©Huismusje


30-06-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. ZOMAAR EEN KIND ---GEDICHT
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Een kindermond vol woorden
die stil en zacht van klank
triest om hulp roepen
Maar niemand die ze hoorde

Een kinderhoofd vol gedachten
reiken achter de horizon
Teruggekaatst door stormwind
Er valt niets te verwachten

Een kinderhart vol haat
of is het hopeloze pijn
Om iets dat nooit komen zal
Zonder traan op het gelaat

Bittere trekken om de kindermond
gedachten geheel verward
Een hart te vroeg gebroken
De woorden zijn verstomd

(©Huismusje)


22-06-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VERLATEN / GEDICHT

EEN DONKERPAARSE HEMEL
EEN WAARIN MEN GEEN WOLKEN VIND
GEEN GROND ONDER JE VOETEN
DAT IS DE WERELD VAN EEN VERLATEN KIND!

©Huismusje


25-05-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VOOR MIJN MOEDER/GEDICHT

ONDERSTAAND GEDICHT IK HEB GESCHREVEN    TOEN IK EEN JAAR OF VEERTIEN  WAS.

OP EEN MOMENT DAT IK HET ALLEMAAL WEDEROM NIET KON VATTEN.

EN OMDAT IK HET HAAR WAARSCHIJNLIJK NOOIT PERSOONLIJK KAN ZEGGEN SCHRIJF IK HET HIER NEER.

Moeder, waar ben je
Waarop wacht je nog
Ik lig te huilen in mijn wieg
Maar jij zorgt niet voor mij

Moeder, waar ben je
Ik zeg "mama" tegen een vreemde vrouw
terwijl ik verlangend op jou wacht
Maar je komt niet naar mij

Moeder, waar ben je
Mijn hart schreeuwt om jou
Ik had je zo vaak nodig
Waarom geef jij niks om mij

Moeder, wat ben je
Ben jij die mooie naam wel waard
Denk jij ooit aan je verstoten kind
Waarom hou jij niet van mij

Moeder, wie ben je
Ik heb je nooit  gekend.
Een leven lang moest ik je missen
Jij was er nooit voor mij.

Moeder, waar ben je
Leef je nog of ben je dood
Wat maakt het nu nog uit
Het hoeft niet meer voor mij.

Moeder, waar je ook bent
Wie of wat je ook mag zijn
Je hebt mijn liefde nooit gewild
Dat is jouw verlies maar mijn verdriet.

©Huismusje


18-05-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VERLOREN LIEFDE GEDICHT
Keuzes maken ligt mij niet,
dat is altijd zo geweest.
Telkens weer verdriet.
Liefde maakt mij zo bevreesd!


Bij het woord "afscheidsgroet"
Voel ik pijn in m'n hart.
Ik weet niet wat ik er mee moet.
Liefde maakt mij héél verward!

Ik wil je niet verliezen,
en toch loopt alles fout.
Juist daarom moet ik kiezen!
Liefde maakt mij oud.

Ooit vervaagd die pijn,
toch veel blijft onbesproken.
Tussen ons zal immer liefde zijn!
Liefde heeft mij gebroken.
©Huismusje


26-03-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
BIJ GEBREK AAN TIJD OM TE SCHRIJVEN, EVEN EEN GEDICHT.
HEB HET OOIT VAN HET NET GEHAALD,
IK VOND HET MOOI,EN IK HOOP JULLIE OOK.




Categorie:TRIESTE JEUGD OP RIJM
14-03-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.LIEVE ZOON / GEDICHT

LIEVE ZOON,

Het levenspad waarop ik stil moest staan
wandel jij al lachend voor mij af
Veerkrachtig in lichte draf
Trots zie ik je voortgaan

Terwijl ik terugkijk op het verleden
wandel jij naast mij de toekomst binnen
Onze levens ontginnen
een heerlijk gezamenlijk heden

Ooit wordt alles herinnering
op een stukje glanspapier
Maar voorlopig zijn we samen hier
En lieve zoon onthoudt steeds één ding....
DAT IK ZIELSVEEL VAN JE HOU

©Huismusje





26-01-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN MIMI
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Ik zal niet de zon zijn om je nacht te beëindigen,  Noch zal ik de muur zijn om je tranen te keren.  Maar ik zal met je meekijken tot het licht wordt.
Want er zijn geen woorden om dingen recht te zetten,
Noch hoop die men onderdompelt in rouw,
Ik zal niet de zon zijn om je nacht te beëindigen,
Een wijsheid aanbieden, veel te helder,
Om je pijn te verzachten of je angsten te laten rusten.
Maar ik zal met je meekijken tot het licht wordt.
Er moet tijd zijn om te treuren tot het leed
Gelijk is aan de liefde van dagen en jaren.
Ik zal niet de zon zijn om je nacht te beëindigen,
Want verdriet moet zijn hoogte bereiken, alvorens het breekt
En getijen moeten keren voor men huiswaarts keert.
Maar ik zal met je meekijken tot het licht wordt.
Er zijn kwellingen die vriendschap niet kunnen verzachten,
Een bitterheid ongekleurd tot de dageraad verschijnt.
Ik zal niet de zon zijn om je nacht te beëindigen. Maar ik zal met je meekijken tot het licht wordt.

GEKREGEN VAN MIMI.

Categorie:TRIESTE JEUGD OP RIJM
23-01-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MOEDERTROOST (GEDICHT)

Op het blog van KLAPROOSJE( kwam ik een mooi gedicht tegen. En hoewel het volledig tegen mijn principe is om iets te gaan jatten op een blog, kon ik dit gedicht niet uit m'n hoofd krijgen. Dus heb ik vriendelijk de toelating gevraagd en poot ik het hier neer. Voor mijn dochter:

MOEDERTROOST

Stil maar mijn kind,
ik weet van je verdriet,
huil nu maar uit; je hoeft niet flink te wezen,
het zal wel duren, voor je wonden zijn genezen,
ik weet het....

Stil maar mijn kind,
ik weet wat je behoeft.
Woorden van troost; die om geen uitleg vragen,
een arm die steunt, en die je last helpt dragen,
een hart wat meehuilt om wat jou bedroeft...

Stil maar mijn kind,
de nacht gaat weer voorbij.
Ik strooi het licht uit, waar jouw voeten lopen,
ik doe de dichte deur weer voor je open.
Ik ben er altijd, vertrouw maar op mij...

Stil maar mijn kind,
ik geef je troost en moed.
Meer dan een moeder aan een kind kan geven;
Jouw naam staat in mijn handpalm geschreven...
Vertrouw op mij!...


(Auteur:Nel Benschop )

http://www.dorpskerk.com/documentatie/gedichten.htm




03-01-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.LIEDJESTEKST
Klik op de afbeelding om de link te volgen
GEEN KIND MEER

 Je leeft je eigen leven
wat zij er ook van vindt
je bent allang geen kind meer
al blijf je ook haar kind
je wilt erover praten
maar niet op haar manier
je zult haar best verdriet doen
maar niet voor je plezier
wat moet je nog met haar en met haar ouderlijk gezag
en dan opeens, dan is-ie er, die dag...

De dag waarop je moeder sterft
dat jij wordt losgelaten
en al haar eigenschappen erft
die jij zo in haar haatte
de scherpe tong, de bokkepruik
de zure schooljuffrouw
die zullen ze dan binnenkort
herkennen gaan in jou
en hoop'lijk ook de and're kant; de aardige, de zachte
maar of je die hebt meegeërft valt nog maar af te wachten
de dag waarna de rest een kwestie wordt van tijd en pijn
de dag waarna je nooit meer kind zult zijn

Wat al die jaren fout ging
komt dan niet meer terecht
en wat je nog wou zeggen
blijft eeuwig ongezegd
de machteloze frasen
van je genegenheid
en dat het niet haar schuld was
en ook dat het je spijt
de dingen die je lang niet zeggen kon en zeggen wou
en dan zo graag nog één keer zeggen zou

De dag waarop je moeder sterft
de dag die al je dagen
van dan af aan wat grijzer verft
al hou je niks te klagen
je hebt je goede vrienden nog
die staan je ook dichtbij
en als je soms een minnaar zoekt
dan staan ze in de rij
maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen
en niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen
de dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen kunt en klein
de dag waarna je nooit meer kind zult zijn

Gezongen door Karin Bloemen
Tekst dichter : Jan Boerstoel.
Componist : Marnix Busstra

 

 

 


Categorie:TRIESTE JEUGD OP RIJM
02-01-2009
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.SOMBER/GEDICHT

Dit las ik op het internet, geschreven door een journalist.
Het klinkt een beetje somber, maar o zo waar.
Ik wil het jullie niet onthouden.
Zo aan het begin van het nieuwe jaar;

 

Nieuwjaarsgedicht

Knallen die klinken tot diep in de nacht
blije gezichten,een kind dat hard lacht
vuurwerk dat knalt,wordt afgestoken
de beste wensen worden uitgesproken
armen omarmen,en iedereen kust
dorst wordt met dure champagne geblust
vreugde en feest, gelukkig nieuwjaar
een waanzinnig contrast met daar!!

Knallen weerklinken daar diep in de nacht
bange gezichten,geen kind dat daar lacht
armen omarmen,een vrouw wordt gesust
ze heeft net haar man....voor t'allerlaatst gekust!!
Ik zou willen wensen voor al die mensen
maar vooral voor de kinderen daar:
in alle oorlogslanden Vredig nieuwjaar!

Morgen zal het heus niet beter gaan.
Dat doen de trendwatchers mij althans verstaan.
Weer het Westen tegen het Oosten.
Het Noorden tegen armoedig Zuid.
De economie nauwelijks vooruit.
Moeten wij dan op 2007 toosten?
Geldkoersen vallen met een crash.
Het milieu krijgt een zoveelste dodelijke smash.

Moeder Aarde zal koppig blijven beven.
Miljoenen kinderen die niet overleven.
Politici durven"Het Nieuwe" niet aan.
Corruptie zal meer dan ooit bestaan.
In naam van God zal onschuld sterven.
Valse profeten zullen veel status verwerven.
De stem van het volk wordt vermoord.
Palestijnen en Joden nimmer akkoord.

"Apr?s nous le d?luge", de zondvloed,
De hebzucht, de razende spoed.
Waanzinnige uren, jaren vechten met de tijd.
De stress, de deadline die aan ons bijt.
Die godverdomse onverschilligheid!
Arbeiden wordt gewoon ijdelheid...
Yankees blijven de wereld terroriseren.
Muzelmannen willen Allah met bloed vereren.

De wapenindustrie zal bloeien, meer dan ooit.
Het weze gezegd: zo komt de mens ER nooit.
Goedheid en idealen worden krijgsgevangen.
Liefde gefolterd in onderaardse gangen.
Vriendschappen worden opgehangen
Met sombere klaaggezangen.
Wij wachten op de Engelen van Vrede.
"Knuffel elkaar"-2007-Dit is des dichters bede.



24-10-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE ZWEMLES

Hier op de foto een gebreid badpak naar het model dat ik toen droeg.

Mijn kleindochter kon bij manier van spreken, zwemmen nog voor ze kon lopen. Dat heeft ze te danken aan haar ouders die elke zondagmorgen met haar naar het zwembad van Merksem gaan. Zoonlief zwemt als een vis. Ontegensprekelijk een aardje naar zijn vaartje, want van mij heeft hij het alvast niet. Ik kan niet zwemmen. Wanneer men me de vraag stelt of ik kan zwemmen, antwoord ik steeds gekscherend: "Ja hoor, recht tot op de bodem, en de rest doe ik te voet verder."
Maar ik heb altijd met een weinig afgunst gekeken naar al diegene die het wél kunnen.

Ik herinner mij van toen ik nog heel klein was dat we vaak met de 'Sint Annekesboot' naar het 'Noordkasteel' of 'St. Anneke's plage gingen. Mijn pleegmoeder kon niet zwemmen, mijn pleegvader een beetje, zodoende leerde men het mij ook niet. Pootje baden was het gewaagdste dat we deden.
Later gingen we vanaf het vijfde leerjaar van de lagere school op zwemles, maar ook dat werd een flop voor mij. De relatie pleegkind/pleegouder was zo erbarmelijk verziekt dat er voor mij geen zwemgerief werd gekocht en geen geld werd uitgegeven om de zwemles en het busgeld te betalen.
Eén keer op de maand ging die zwemles door en één keer op de maand zat ik dan straf te schrijven in een lagere klas.
Van pedagogie had men toen nog niet veel kaas gegeten, anders had de school wel eens een klappeke gedaan met mijn pleegouders, of tenminste gezorgd dat ik toch in de mogelijkheid was om de les mee te doen ipv van dat ik gestraft werd om zaken die ik niet kon beïnvloeden.

Enkele jaren later dan gingen mijn vriendinnen zwemmen naar het open bad in het 'Boekenbergpark'. Maar bibi hier liep er dan ook altijd maar bij voor spek en bonen, want nog steeds geen badpak.
Tot op een dag één van de moeders van een vriendin een badpak opdook uit een lang vergeten doos op een stoffige zolder.
Het was het badpak geweest van haar grootmoeder vermoed ik. Het was een donkerblauw gebreid badpak, met op de strategische plaatsen een grote witte bloem. Het model op zich viel niet eens zo heel erg uit de toon, maar het materiaal was andere koek.
Maar toch stapte ik fier uit het badhokje en nam melkwit plaats tussen mijn bruinverbrande vrienden.
Eén van die vrienden wilde mij wel leren zwemmen en kreeg mij uiteindelijk zo ver dat ik in het water stapte.

Maar o wee, dat heb ik geweten!
Hoe natter het badpak werd, hoe zwaarder, en hoe meer de schouderbanden uitrekten. Halverwege het ondiepe hing mijn badpak bijna op mijn knieën. Ik had dus helemaal geen tijd om te leren zwemmen, ik moest constant dat badpak omhoog trekken. Dus exit water. Maar dat was vlugger gezegd dan gedaan want het badpak bedekte niet meer wat het moest bedekken en was in tussentijd minstens driemaal in lengte toegenomen.
Dan maar langs de rand van het water gaan zitten peddelen zodat ik toch een beetje de indruk kon wekken dat ik daar met een goede reden zat, en ondertussen hard biddend dat het badpak vlug droog zou zijn. Maar dat was ook al iets dat dik tegensloeg en beetje bij beetje nam ik de kleur van het badpak aan.

Uiteindelijk kwam dan toch het moment dat ik met min of meer  fatsoen naar de kleedhokjes kon stappen om mij om te kleden.
Ik wil tegen beter weten in rotsvast blijven geloven dat niemand iets gemerkt heeft en dat het gegiechel en het gefluister achter hun hand niets met mij te maken had.
Maar het was de eerste en de laatste keer dat ik ging zwemmen in mijn jonge jaren.
Vele jaren later heb ik dan toch de euvele moed gehad om nog enkele keren een zwembad te betreden, dit keer met een degelijk zwempak, maar leren zwemmen heb ik nooit.

©Huismusje

(Met dank aan Ludovicus voor deze hilarische herinnering.)


10-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.CONTRAST

Moeders!
Een dankbaar frustratie forum voor dochters! Geen groter contrast dan tussen moeders en dochters.
Denken we!

Als we kind zijn kijken we naar haar op. Moeders weten het, moeders kennen het, moeders doen het. En wat ze ook doen, doen ze goed.
Moeder is er steeds voor ons als we ze nodig hebben.
Om ons te prijzen voor wat we goed doen. Om onze pijntjes en traantjes weg te kussen.

En dan worden we tieners. En plots is onze moeder niet meer zo ideaal. Integendeel!
Ze kent niets van mode, weet niets van wat er zich in de wereld afspeelt.
Moeder is een kwezel, een oude zeur want niets mag. Alles wat leuk is wordt verboden en zij heeft kritiek op alles wat we doen.
Moeder begrijpt ons langs geen kanten en wij begrijpen moeder nog veel minder.
De ganse puberteitsperiode zetten we ons tegen haar af, verfoeien haar en wensen haar het liefst naar de maan.
"Ach mens, laat me met rust!" roepen we veel en graag.

En plots zijn we volwassen jonge vrouwen.
En weer is moeder een dankbare boksbal.
"Mijn haren zitten niet goed en dat komt omdat ik jouw genen heb!"
Evenzo met onze lichaamsbouw, onze benen die te lang, te kort, te dik of te dun zijn.
We hebben het van onze moeder. Het is haar schuld dat we niet perfect zijn.
"En kom ons vooral niet vertellen hoe we ons huishouden moeten doen want we weten het zelf veel beter."

En dan komt het moment dat we zelf moeder worden.
We luisteren naar wat ze ons vertelt uit haar tijd en haar manier van opvoeden.
We luisteren wel maar we zijn vast besloten om het met onze kinderen hélemaal anders te doen, het zijn tenslotte andere tijden.
We gaan samen winkelen, het is leuk, voor een dag dan toch, want we hebben het druk. Zo druk heeft onze moeder het nooit gehad!

En dan komt de dag dat onze kinderen de deur uit zijn.
We hebben weer tijd over voor onze moeder. Onze ondertussen oud geworden moeder.
We gaan vaak op bezoek, maar met ons hoofd zitten we al in de dag van morgen.
Eén ding hebben we ondertussen geleerd, we spreken haar niet meer tegen.
We weten dat we fouten hebben gemaakt door niet te luisteren naar haar wijze raad.

En op een dag komt de schok!
"Jij bent net je moeder" gooit onze partner ons voor de voeten bij een woordenwisseling.
Of een familielid merkt op "Ik zie in jou helemaal je moeder."
En dat snijd dwars door je hart, want het is waar.
Als je echt heel eerlijk wil zijn, dan heb je net zo gedaan als je moeder, ook al heb je je daar met hand en tand tegen verzet, verbaal dan toch.

Hadden ze je dat dertig jaar geleden gezegd, je zou hoog en laag gesprongen hebben om het te ontkennen.
Maar nu wordt je stil, heel stil, verdrietig stil.
Want je moeder is er niet meer. En je wilde haar nog zoveel te vragen, nog zoveel te vertellen.
Je had nog duizendmaal meer willen zeggen,"Mams, ik houd van jou!" Net zoveel keer dan dat zij dit tegen jou heeft gezegd.

En je bent trots. Trots dat je haar dochter bent en trots dat je op haar lijkt.
En je wilt dat doorgeven aan je eigen dochter.
Je geeft haar wijze raad.
Maar die heeft het druk.
Veel drukker dan jij het ooit hebt gehad!

De cirkel is rond.

©Huismusje






Categorieën
  • DIVERSEN (15)
  • MIJN TRIESTE JEUGD (128)
  • NABESCHOUWING (16)
  • TRIESTE JEUGD OP RIJM (12)


  • AAN ALLE JARIGEN VAN VANDAAG! MAAK ER EEN FIJNE DAG VAN!
    NOG EEN LANG, GEZOND EN GELUKKIG LEVEN TOEGEWENST!!!





    Mus fladdert door blogland
  • MYETTE
  • BOJAKO
  • PAZ
  • HOTLIPS
  • THEA
  • LUDOVIKUS
  • NATOKEN
  • ISIS

    EN IK FLADDER VERDER NAAR
  • BLOGTIPS FEBE
  • BLOGFORUM

  • Klik hier voor een bezoek aan mijn dagboekblog

    Blog als favoriet !

    SOEP VAN DE DAG

    DRIE EETLEPELS TRANEN.
    EEN SNUIFJE VERDRIET.
    KLEIN BEETJE WOEDE
    MAAR DAT PROEF JE NIET

    NEEM HET FLESJE INNERLIJK STRIJD
    VOEG TWEE KLEINE DRUPPELS TOE
    MENG HET MET WAT EENZAAMHEID
    WAT IK ALTIJD DOE

    LAAT ALLES ZO LANG STOVEN
    TOT JE EINDELIJK IETS HEBT
     OM WEER IN TE GELOVEN
     DIT IS MIJN SOEPGERECHT
    ©


    Mijn naam is fieke.
    Ik draai het vrouwtje en het baasje
    met gemak rond mijn pootjes.

    Ben ik geen schatje?


    En ik ben snoezepoes.

    Ik heb geen meesters,
    enkel dienaars.
    Het vrouwtje is mijn lievelingsdier.


    De zee van droefenis,
    strekt zich uit tot in het oneindige.
    Maar keer u om,
    aan uw voeten ligt de kust!

    (Boeddhistische spreuk)


     TOT TRANEN TOE BEWOGEN
    EN VOL VAN VREUGDE MIJN GEMOED.
    OMDAT JIJ MIJ LAAT GELOVEN
    DAT IK WEER GELOVEN MOET
    © Huismusje


    IK KWAM TOT HIER EN ZAG.
    IK ZOCHT IETS ANDERS
    MAAR GEEN STERVELING VINDT.
    OOK NIET AAN HET EINDE VAN ZIJN TOCHT
    DE DINGEN DIE HIJ DROOMDE ALS KIND.
    (P.N.van Eyck)


    Archief per jaar
  • 2018
  • 2010
  • 2009
  • 2007
  • 2006
  • 2005

    Foto

    Als deze kaars wordt verplaatst van de ene naar de andere site,zal de vlam van spirituele liefde en genezing doorgaan met de weg te verlichten voor diegene die zoeken naar hun ware ik.Breng dit licht naar je eigen homesite
    Zoeken in blog


    MIJN TROFEEËNKAST.

    Gekregen van Swinging hotlips
    Gewonnen bij haar muziekquiz.




    Ik wandel vaak in de regen.
    Omdat niemand dan mijn tranen ziet.


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!