Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Maandag 15 april wordt pa met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Na dagen van onderzoek komt men tot de vaststellling dat men de oorzaak eigenlijk niet kan vinden van de plotse neergang van zijn gezondheidstoestand. Hij mag dan ook op donderdagavond 25 april - eigenlijk nog ziek en verzwakt - het ziekenhuis verlaten. Vrijdagavond 26 april word ma om 21.00 u via de MUG naar het ziekenhuis gebracht ... onderzoeken beginnen ...
Is dit een voorlopig zwarte streep onder een mooi leven van beide mensen, respectievelijk 86 en 83 jaar, nog steeds beiden aktief en eigen woning?! ...
De Donkere Toren is Stephen Kings onbetwiste meesterwerk en een van de grootste epische successen van de afgelopen twintig jaar. Een aangrijpende en spannende saga die een miljoenenpubliek vond en nog steeds nieuwe lezers trekt. Hoofdpersoon in dit magnum opus is Roland van Gilead, scherpschutter, zoeker naar de waarheid, avonturier en vogelvrijverklaarde. Volg Roland in deze moderne versie van de graallegende op zijn speurtocht naar het brandpunt van ruimte en tijd dat bekendstaat als de Donkere Toren. HET VERLOREN RIJK In Het verloren rijk ontmoeten we oude bekenden: de jongen Jake, de verloren ziel uit De scherpschutter, en Eddie en Susannah Dean, door de scherpschutter opgeroepen in Het teken van drie. Zij vergezellen Roland van Gilead, de laatste scherpschutter, op zijn speurtocht naar de Donkere Toren. Een pad vol gevaar en tegenstand, een reis door nachtmerries en vergane glorie. Zoals de verwoeste stad Lud aan de rand van het verloren rijk.
Om een trein te halen, moet je altijd de vorige missen ... dat troost me regelmatig en geeft me de tijd om te genieten van al die mensen op een station ...
Ja, moed was er nodig toen vader plots en met spoed werd opgenomen in het ziekenhuis. Moed en vertrouwen om deze periode SAMEN door te komen. En dit is ons gelukt. Mag ik, ondanks de kritiek die je te vaak - en soms terecht hoort op dokters - toch deze mensen eens danken voor de hardnekkigheid waarmee ze verder gezocht hebben naar de oorzaak van de plotse achteruitgang van de gezondheidstoestand van vader.... en hebben gevonden.
Dus aan alle zieken en nabestaanden: GEEF DE MOED NOOIT OP!
Januari 2012. Eline, achtien lentes oud, gaat haar grootmoeder helpen. Daar valt ze plots flauw en blijft er liggen. Gelukkig is haar vader daar ook die ze onmiddellijk naar de huisdokter brengt. Onddertussen was ze bijgekomen, werden bloedstalen genomen en kon ze gewoon naar huis en naar school de dag nadien.
Op die dag krijgt haar moeder telefoon van de dokter dat ze best zo vlug met de dochter op consultatie komt. Er werd acute leukemie vastgesteld en ze moest zo dringend mogelijk opgenomen worden in het ziekenhuis, het begin van een lange lijdensweg voor allen nabestaanden.
Met een afgesloten van schoolvrienden en verder in een isoleerkamer waar maar nu en dan iemand in steriele kledij mag langsgaan. Het leven van haar ouders wordt omgekeerd waarbij de moeder zelfs verlof moet nemen. De onrust van de grootouders is ook groot daar dit hun enige kleinkind is.
Er wordt beenmerg gezocht en ze komen al eerste bij haar broer terecht. Gelukkig is er een match, en zo liggen ze maanden later samen in een zelfde kamer, broer en zus. Deze jongee man heeft dus onverwacht al een grote ingreep moeten ondergaan.
Ondertussen krijgt Eline verder de klassieke behandelingen waarbij zo ook haar haren verliest. Nog erger wellicht is het feit dat meteen haar eierstokken werden weggenomen omdat ze de wens had ooit kinderen te krijgen. Deze worden dus veilig bewaard.
Gelukkig herstelt Eline vlug, mede doordat ze via cam de lessen kan volgen....
MAAR half maart 2013 woirdt vastgesteld dat de medicatie letterlijk aan haar bottten heeft gewreten. Professoren komen zelf langs om haar situatie te constateren en dringen erop aan dat ze zo vlug mogelijk een NIEUWE HEUP moet krijgen. Ja, je leest het goed.
Bye bye eerste paasvakantie8 Het moment dat ik dit schrijf en jij dat leest is de operatie aan de gang...
Hoe erg de gevolgen ook zijn voor de slachtoffers, uiteindelijk ging het om een relatief kleine aanslag met maar drie doden. Zo gebeuren er elke dag in Syrië of Irak. Maar hier in Boston is het wereldnieuws en regent het verontwaardigde reacties. Een Amerikaans leven is dan blijkbaar meer waard dan een slachtoffer in Syrië. Dat wakkert de negatieve gevoelens tegenover de Verenigde Staten aan en het vergroot de kans dat zo'n aanslag zich nog eens voordoet.'
is geen sieraad zoals je hoe langer hoe meer ziet in onze cultuur, of is het toch heimelijk willen zeggen wat diep in die jongeren leeft, ook al zijn ze niet langer kerkbetrokken?
Stel me geen domme vragen, Ik hou niet van die gein. Ik ben gewoon een tjoek-tjoek-trein. En dat zal ik altijd zijn. Als ik maar hard mag rijden, Onder de wijde blauwe lucht Dan blijf ik een blije tjoeke-tjoek Tot aan mijn laatste zucht.
Toen haalde ik mijn schouders op, wat ik kon het me - met enige moeite - wel voorstellen dat ik veertig zou zijn, maar vijftig? Nee. Zéstig? Nooit! Zestig kon gewoon niet. En als je negentien bent, moet je er ook zo over denken. Negentien is de leeftijd waarop je zegt: Kijk uit wereld, ik rook en ik drink en ik ga uit, dus ik zou maaar gauw opzijgaan - hier komt ik aan. Mijn zakken waren leeg, maar ik zat vol idealen, met dingen die ik wilde zeggen, anderen voor altijd veranderen. Er zat nog geen sliertje grijs in mijn haar. Maar toen ik een jaar of negendertig was, begonnen de moeilijkheden. Ik hoef daar niet uitvoerig over te schrijven. Jij die dit leest hebt ondertussen ook wel de man met de hamer ontgmoet, of werden kruisjes en kruisen op je weg geplaatst. Ik heb de mijne ontmoet. En hoe ouder je wordt, hoe gemener die vijand waarvan ik op mijn negentiende geen benul had. Maar ik vind het nog steeds een mooie leeftijd, want nu pluk ik de vruchten van de contacten toen gelegd ...Als jij dit toevallig als jongere leest, laat je dan niet door zogenaamd wijzere mensen iets anders op de mouw spelden, wan t dit is jouw mooiste tijd! Auch Ich war einmal jujng und schön!
Het uiten van minachting, vijandigheid of haat van het ene ras jegens een ander, voortkomend uit een gevoel van meerwaarde is volgens Vandale de definitie van racisme. Maar racisme is veel meer dan dat.
Omdat een woordenboekdefinitie ontoereikend is om een begrip als racisme te definiëren. Omdat ik niet meer wil geloven dat veelvoudig racisme een mens immuun maakt zoals een vaccin tegen een ziekte. Omdat ik niet meer wil horen dat racisme van alle tijden is en dat hij of zij ermee moet leren leven. Omdat ik racisme een menselijke stem wil geven. Omdat ik hoop dat anderen zich kunnen optrekken aan de herkenbaarheid. Daarom maak ik nu voor mezelf een balans op van wat racisme (voor mij althans) in het echt is. Voel je vrij om het lijstje aan te vullen. Stilletjes in je eigen hart, of openlijk naar de wereld, want ja, het mag.
Racisme is in je mens-zijn geraakt worden en dan denken of te horen krijgen dat het wel niet zo bedoeld zal zijn.
Racisme is het etiket slachtofferrol opgeplakt krijgen, zelfs wanneer je gewoon slachtoffer bent.
Racisme is twee keer nadenken voor je het benoemt omdat je bang bent niet gehoord te worden.
Racisme is op de speelplaats van je 8-jarige medeleerlingen te horen krijgen dat je naar je eigen land moet terugkeren, niet begrijpend wat dat betekent.
Racisme is je die voorvallen als twintiger heel duidelijk herinneren en nu pas beseffen hoe erg die woorden wel niet waren.
Racisme is geconfronteerd worden met je afkomst en geloof wanneer je eens een oplopende discussie hebt.
... En zo zijn we terug bij af, bij de aanvang van ons bloggen... Zeg maar bij de dingen die er echt toe doen. Ik overloop ze even met u zonder al te persoonlijk te worden.
Verleden week zaterdag hadden we met de familie een babyborrel bij mijn neefje die zijn tweede dochter aan de wereld wilde tonen. Er waren liefst 175 volwassenen - eerder jong -, en dan nog eens 45 kinderen, zeg maar kindjes tot zelfs borelingskes. Ik denk dat mijn moeder, de overgrootmoeder van het meisje de oudste aanwezige was met haar 83 lentes.
Helaas was mijn vader niet van de partij wegens ziekte. Wellicht één van de weinige keren dat moeder alleen moest gaan en hij ergens in silte treurde omdat hij er niet bij kon zijn. Maar vandaag 'moest' hij voor de zoveelste maal naar de oogarts ...
Terwijl ik hier een glas betere wijn drink, denk ik aan Kristof, een jonge man van 32 jaar die en tijd terug thuis kwam en zag dat de inboedel verdwenen was, samen met alle spaargeld. Je raadt het, zijn vrouw was er van door ... en hij nu maar werken om de schuldenberg en de vaste kosten weg te werken. Hij heeft naast zijn vaste baan nog een bijbaan gezocht, maar heeft dringend 5.800,- nodig. Klap op de vuurpijl: hij liet me deze avond weten dat zijn wagen de geest heeft gegeven.
Van wijn gesproken, ik kreeg een uitnodiging voor een 'exclusieve wijnproeverij' met een vijfgangenmenu voor de prijs vaan55,- . Ik had een paar mensen gevraagd of ze wilden meegenieten van dit festijn, maar gezien een dinsdag niet zo eenvoudig is om uitgebreid te gaan tafelen, konden maar twee mensen echt ingaan op de uitnodiging. Er moest wel vooraf betaald worden. Op zich allemaal geen probleem .... tot daarnet. Laten die gasten toch maar weten zeker dat ze 'eigenlijk al een ticket hadden voor Q-music'. Nog maar eens een staaltje van onze ego-wereld! Kijk, dit is in een notendop de echte wereld, die veel dichter staat dan mooie citaten en kleurrijke afbeeldingen hier. Maar wel de kern van de zaak. Ik wil jullie niet langer bezig houden, want ik weet uit ondervinding dat lange teksten niet worden gelezen ... Mar wie die jonge man wil steunen, wie me gezelschap wil houden voor het etentje op 16 april ... laat maar iets van je horen.
Hartelijk groetend, Maarten de Sint-Maarten blogland.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
