Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Het blog zal wellicht nooit van naam veranderen; het is zowel gebaseerd op liefde en vriendschap maar wel met het geloof als dragende kracht. Zoals jullie ondertusen wel al weten gaat mijn liefde uit naarr mensen die niet perfect zijn, maaar wel hun best doen; mijn liefde voor God, Die ieder van ons begrijpt, Die er nooit van uitgaat dat een van ons buiten zijn bereik zou zijn; Hij Die zich door de tijd en geschiedenis heen beweegt om Zichzelf aan ons te openbaren. Hoe sterker die band wordt met God, hoe nadrukkelijker mijn band met mensen die uit de boot vallen., of we nu van Paulus of van Christus zijn, om het met de woorden van het Evangelie te zeggen van zondag laatst.
" most of the people here r young nd attrctive externaly bt they are handicappd with their mind.. Their heart wrks 2 fulfil their physical desires only... "
Vrij vertaald: "de meeste jonge mensen hier (India) zijn wat hun uiterlijk betreft zeer aantrekkelijk, maar hun geest is gehandicapt... Hun hart werkt enkel om te voldoen aan hun fysische noden, zeg maar sex .. "
Mocht je enkel bovesntaande binnenrkrijgen in je mailbox, ook gezien de 'afgehakte' schrijfstijl en de Engelse taal, zou je best denken dat deze bedenking uit onze lage landen komt. Helaas niets is minder waar. Ook in India hebben jonge mensen hun waarden en idealen over boord gegooid, op zoek naar genot, de Westerse wereld achterna... Allemaal een éénheidsworst zowel in kledij, het uitgaansleven, de muziek en dus het ultieme instant genot; want ook daar is de gaywereld (of je nu homo of hetero bent) - soms bij gebrek aan een geschikte huwelijkspartner - in volle opmars.
Inderdaad misschien de grootste universele handicap op geestelijk vlak, de afstomping ten top.
De liefde wordt gevoed, niet zozeer door kleine dingen als wel door de trouw aan kleine dingen.
Jeanne De Vlieghere
Bij deze dank ik jullie voor de aandacht en de reacties rond mijn bedenking 'ouderenzorg'. Zoals je misschien hebt gelezen werd nog één belangrijke voorwaarde weggelaten, zijnde RESPECT voor de oudere medemens, zeker als deze afhankelijk wordt of is van anderen, hetzij familie of verpleegkundigen.
Bij deze gaat dan ook mijn respect en waardering uit naar al die verpleegkundigen die soms in heel moeilijke omstandigheden zich dag en nacht geven aan zieken, bedlegerigen, stervenden, want in kliene dingen voor hen zijn ze dagelijks trouw.
Het is weeral een tijdje terug dat ik een boek heb aanbevolen, maar vandaag wil ik toch even tijd maken om dit spannende boek ondere ogen te brengen. Wie dit boek heeft gelezen zal verlangen naar andere werken van de auteur.
De lange schaduw van de dood (2009)
Veit Heinichen
In een afgelegen vallei wordt het ontklede lichaam van een jonge man gevonden. Het obductieonderzoek wijst uit: dood door verstikking. Na identificatie ontdekt de politie al snel dat de man vaak in het gezelschap van de Australische Mia verkeerde. Mia verblijft in Italië om een erfenis, die onder andere bestaat uit een opslagloods af te handelen. Ze is onaangenaam verrast als blijkt dat de loods tot de nok toe gevuld is met wapens. De voormalige eigenaar, Diego de Henriquez, was een excentrieke man van adelijke afkomst, die jaren geleden onder mysterieuze omstandigheden om het leven kwam. Het politieonderzoek onder leiding van commissaris Proteo Laurenti wijst richting een samenzwering tussen de maffia en de Maltezer Orde.
Het is altijd leuk als een uitnodiging in de bus valt, en dat was ook deze keer weer niet anders. Maar na de uitnodiging te hebben gelezen, nog meer denkend aan de afzender die zo vriendelijk was nog aan me te denken en me dus niet van één of andere lijst heeft geschrapt, gaat mijn volgende gedachte al gauw: Hoe geraak ik er deze keer daar ik over geen vervoer beschik. Ik weet ondertussen al lang dat maar weinigen staan te trappelen om me een lift te geven, zeker als het minstens een uur rijden is. En zo heb ik de aanstelling an een vriend-priester moeten missen ... Jawel, u leest het goed: een VRIEND .. daarna nog een uitnodiging voor een parochiefeest dat ook niet direct bij de deur was; en dus ligt ook weer een uitnodiging waar ik niet zal kunnen op ingaan, waar mensen me wel verwachten .... Doe ik dan zlef misschien geen inspanning? Toch wel, heb soms meerderen gebeld of gemaild, maar allen hadden of hebben we een excuus. En dan antwoord ik al even gelaten "ik begrijp je". Wat ik hier wil zeggen is het feit, hoe klien je mindervaliditeit ook moge zijn, of om welke reden een mens geen wagen heeft, je er al op voorhand aan de kant wordt gezet. Het doet me denken - al mag ik deze vergelijking niet maken - aan de armen in het Zuiden. Ook zij die geen geneesmiddelen kunnen betalen, lepra of aids hebben, worden aan de kant geschoven, geminacht. Er wordt op hen neergekeken. Ook in ons eigen "rijk" landje wordt neeergekeken op mensen met een al dan niet fysieke handicap. En zo zie ik nog maar eens een uitnodiging aan mijn neus voorbijgaan. Ooit heb ik de moeite gedaan mensen aan te spreken waarvan ik dacht dat ik met hen naar een blogmeeting kon gaan, om even in ons blogland te blijven ... Ook daar nul op her request! Neen, ik zeur niet, maar het is wel de realiteit en dat niet deze van mij alleen.
Je mag honderd maal de verkeerde mensen liefhebben, toch zal dit maar weinig invloed hebben op je leven; maar het is voldoende dat je slechts één maal haatdragend bent geweest tegen een goed mens, en het zal er voor zorgen dat een gebroken hart je zal achtervolgen, een mensenleven lang.
Het gevoel dat me bezig houdt is er één van : doe ik het wel goed, in Zijn naam en Zijn woord.
Ieder van ons heeft (normaal) familie, goede vrienden (m/v), goede kennissen (m:v) en ook mensen met wie we maar af en toe contact hebben.Alles bij elkaar zijn dit de mensen die er toe doen in ons leven, ook de vreemde die we goedendag zeggen of de man/vrouw die we straks misschien tegen komen.
En net daar ten opzichte van de mensen in mijn leven heb ik het soms moeilijk, soms lukt het me zelfs niet, om daar altijd even goed mee om te gaan, zover zelfs dat ik mijn andere kaak zou moeten tonen. Bij sommige mensen lukt me dat echt niet. Door hun houding, gedrag, wat ze zeggen of juist niet zeggen, kan ik er met de beste wil en doorzettingsvermogen niet toe komen om daarbuiten een goede dag (en eerlijk dat lukt me soms niet) ook maar iets van aandacht aan te geven. De meeste ken ik al lang en vroeger dacht ik daar niet bij na. Ik liet hun hun giftige pijlen maar afschieten, dacht altijd wel dat ik het verdiende.
Hoe moet ik nu verder?Leer ik aanvaarden dat ik niet met iedereen overeen kan komen of blijven komen ?Zal ik iets aan mijn kijk op de situaties veranderen ?
Ik weet niet hoe ik hier mee kan leren omgaan. Ik wens die mensen absoluut geen kwaad toe, vergeving is er ook geweest, en toch blijft dit me bezighouden.
Het was een vraag die ik kreeg van blogger die ik wel even met jullie wil delen. Wie zijn lich daar wil laten over schijnen mag me daar een antwoord op geven. Dan kan ik die persoon misschien verder helpen. Ik zie jullie antwoord graag tegemoet via gastenboek of mail; want ik denk dat velen zich hier herkennen.
Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt. -- Lucas 6:38
Liefde is een kaartspel ... Geïnspireerd door een vriend die ik terugvond na enkele decennia, en precies dan laat weten dat zijn relatie aan een zijden draadje hangt.
Het is iets wat we wellicht de voorbije dagen hebben gedaan, heel uitgebreid of eenvoudig, op restaurant of thuis. Maar hoe dan ook is de diepe betekenis van samen eten, of eten klaarmaken voor een ander - ook al was het maar zorgen voor een stukje taaart tegen het ur dat de vriend(en) komt - zeggen: Ik hou van je!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
