Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Hoe mooi en heerlijk is het te weten dat plots lust is uitgeblust en plaats heeft gemaakt voor tederheid, niet langer het gevoel meer hebben elkaar te gebruiken, gebruikt te worden misschien. Zo kan het gebeuren dat je voor het eerst van je leven kan voelen dat je tederheid voelt voor deze unieke persoon, een tederheid die je nooit eerder had gevoeld. Iets in me wil de ander proeven, kennen, alsof de daad die we uitvoerden niets was geweest ... alsof er niets was onthuld, niets bedorven was. Misschien toch al veel eerder beleefd, maar deze keer besefte ik met plotse vreugdevolle helderheid dat dit een mysterie was. Deze persoon, deze tederheid.
In kennis zijn is een zeldzaam gegeven. Eigenlijk betekent het die liefdevolle vertrouwde vriendschappelijke band voelen. Dat kun je maar af en toe beleven met een medemens. Het hoeft daarom niet de toekomstige partner zijn, maar je weet dat je daar bij die ander jezelf moogt zijn, je niet langer alles meer hoeft te verbergen zelfs als je er beschaamd voor bent. Je mag eindelijk jezelf zijn met jezelf en met de ander. En dat is een groot geheim. Als het kan, een geheim tussen God en mens. Geef ons de tijd in deze vakantie elkaar beter te leren kennen, oude banden herop te frissen. Het is het wonder van de vriendschap, het wonder van aanvaard zijn zoals je bent, ook met je kleine kanten. Neen, ik zal nooit uitgeschreven raken rond die vriendschap en die liefde.
Als u boos wordt, zondig dan niet: laat de zon niet ondergaan over uw boosheid, geef de duivel geen kans. -- Efeziers 4:26-27
Deze bijbelse gedachte wil ik vandaag delen omdat we op vandaag, mezelf in de eerste plaats, nogal heel vlug boos worden en om wat eingenlijk? Boosheid kan onze dag verpesten en zo weer vele verloren kansen.
Eerst en vooral eens zeggen, beste mensen, dat niet alles wat ik hier achterlaat strikt persoonlijk is. Wat privé is zal je trouwens nooit op mijn blog vinden. Ik deel dat in het beste geval met familie en/of échte vrienden. Ik zeg dit omdat sommigen soms denken en dat ook uitschrijven dat ik ofwel in tranche ben, later weer zwaar ontgoocheld. Neen dus, niets van dit alles al lijkt het voor velen een gretige vrucht te zijn het lijden van de ander te lezen. Raar maar waar, sommigen proberen daardoor zelfs soms hoge cijfers te scoren in SN! Toch erg als je het mij vraag, heel zeker als je bij een blogbericht waar het wél over echt leed of verlies gaat, je in een button doodgewoon ziet: Have a good day!. Enfin een lange inleiding, noem het rechtzetting, bij volgende gedachte, ook deze keer uit te zoeken of ze van mij komt of niet. Foei, ik heb nu wellicht al zo veel tekst achtegelaten dat men de rest niet zal lezen ..
Mijn liefde kan ik kuis houden maar ik heb er dan ook veel voor over om mijn geliefde tot steun te zijn, want ook hij valt af en toe terug en noemt het dan een onvergeeflijke msstap. Maar ja, bij tijd en wijle is er die sluimerende sensualiteit die van die aard is, dat ook ik een tijdelijke zwakte niet kan onderdrukken, al besef ik heel vlug dat ze zich op die manier in mijn ogen verlaagd heeft; dat ik mezelf even verlaagd heb ...
Wil je gelukkig worden, leg dan een prioriteit vast. Kies wat je wil bereiken, kies met welke mensen je in zee wil gaan. Kiezen is altijd verliezen, maar als je niet kiest verlies je alles. Eens een keuze gemaakt, blijf deze dan ook trouw! En als je fouten maakt, schipper niet; Fouten zijn fouten. Doe er iets mee, beken schuld, leer ervan, maar praat ze niet goed; en ga dan trouw verder met je keuze.
Dat hoorde ik recent van een jonge twintiger - jawel die zijn er nog. Hij liet me weten dat hij fout was geweest t.o.v. me. Ik liet hem (te) vlug weten dat alles hem vergeven was waarop ik prompt een berichtje kreeg dat dit helemaal niet waar was. Hij stuurde nog een paar maal "echt sorry". Toen belde ik hem daarover en toen zegde hij : 'Niet goedpraten, fouten zijn fouten, ik sta bij je in het krijt'. Kijk, tot op vandaag ben ik getroffen van zoveel haast schone eerlijkheid. Zeker omdat hij eraan toevoegde dat ik zijn vertrouwen niet waard was. Gelukkig hebben we het kunnen uitspreken en kunnen we in vertrouwen met elkaar verder.
We willen inderdaad soms ook te vlug verbloemen. Eigenliefde?
Vanuit het besef voor de risico's van pelgrimstochten in de tijd van de Middeleeuwen groeide de verering tot Sint Kristoffel, een heilige die bescherming en veiligheid kon bieden. Naast een gewapende escorte kon een woordje tot Sint Kristoffel voor extra bescherming zeker ook geen kwaad. Het kwaad lag dan ook letterlijk om elke hoek en zo vond je menig kapelletje van Sint-Kristoffel. Op bedevaart gaan, om bescherming vragen, lid zijn van de Kristoffelgelde: het blijft zinvol, ook in onze tijd, omdat aan de basis een religieuze ondertoon ligt die de legende overtijgt. Autozegeningen doen namelijk ook een appèl op onze verantwoordelijkheidszin en hoffelijkheid tegenover iedereen die met ons deelneemt in het verkeer, heel zeker in deze komende vakantieperiode.
De maand juni is voorbije en ik had het nog niet eens over de maand die toegewijd wordt aan het Heilig Hart van Jezus. Misschien omdat mijn blog eerder Mariaal is ingesteld, ik ook overschakelde naar een afzonderlijk blog rond geloven, en toch vind ik het belangrijk hier even meldin van te maken, want het is doorheen Maria dat wij Jezus leerden kennen, en met wat voor een liefde.
Daarover getuigt een jonge pas gewijde priester.
Het feest van het Heilig Hart wijst elk van ons op de diepe kern van het christendom. Het toont juist de liefde van God voor Zijn volk. De Heilige Pastoor van Ars zei al dat het priesterschap de liefde van het Heilig Hart van Jezus is. Doorheen het priesterschap schenkt God de sacramenten aan Zijn volk dat Hij bemint.
We moeten niet vergeten dat er geen liefde is die niet lijdt, want men lijdt altijd omdat de geliefde niet helemaal overeenstemt met wat men hem zou toewensen. Dromen van liefde die volledig zou zijn, maar zonder enig lijden op zich te willen nemen, is vaak bedrog. Het helpt dan ook niet de deuren achter je te slaan, de koffers in de hand. Enkel praten kan uitkomst bieden. En dat heb ik nog maar eens mogen lezen bij een me bevriend koppel ... Ze zijn bij elkaar gebleven en hebben elkaar nu nog meer lief dan toen.
Voor wie de boeken die ik een tijd terug heb aangeraden toch te zoet vond, dan heb ik hier een vloeiend tegengif in het werk van Bob Mendes, tweevoudig winnaar van de Gouden Strop en winnaar van de Diamnten Kogel. Een boek waarvan je de bladzijden koortsachtig omslaat, en waar zelfs onze BV's een rol gaan inspelen, zo actueel!
Vorig jaar kreeg de lezer reeds een voorsmaakje met Scherprechter, waarin Sam al haar vernuft nodig heeft om een juridisch kluwen te ontwarren dat uiteindelijk terug te voeren is op een oude familievete. Nu borduurt Bob Mendes verder op de praktijk van Sam Keizer, die in de Antwerpse haven onderzoek doet naar containerdiefstallen van zeldzame grondstoffen. De gewetenloze bende slaat hard terug, maar Sam laat zich niet van de wijs brengen. Integendeel, het moedigt haar vechtlust en speudersinstinct alleen maar aan. Haar strijd tegen het geboefte voert haar van de harde wereld van dokwerkers naar de mysterieuze holebiwereld. Ze gaat evenmin de confrontatie uit de weg met goudzoekers die van ouderenzorg big business proberen te maken.
Je zag het op alle voorpagina's en het maakte deel uit van de headlines in het niueuws. De heidebranden die tientallen ha. verwoest hadden.Een moeilijk om te keren ravage ... 'zomaaar' ergens begonnen, maar die zich letterlijk verspreidde als een lopend vuurtje; waar tientallen brandweerkorpsen niet tegen op konden, tot eindelijk het hemelwater voor een oplossing zorgde na al die droogte. Helaas is de schade aangericht en het zal tientallen jaren duren voor we die mooie heide ooit terug zullen mogen ervaren.
En nog niet bekomen van dat nieuws is er de komkommer, eerst in Spanje, dan in Duitsland tot zelfs Rusland de deuren sluit voor onze groenten. Ook hier was de schade aangericht - vooral door slechte communicatie en verwoestte ze als een lopend vuurtje 'de vruchteen der aanrde' waar zo vele mensen hadden aan en voor gewerkt. Ook hier zijn de zaken ononmkeerbaar.
Zo gebeurt het ook in ons leven. Dat ene blijkbaar onschuldig woordje dat we lieten vallen; och noem het roddel. Het verspreidt zich als een lopend vuurtje en voor we het goed en wel beseffen is de de schade onoverzichtelijk en en niet tegen te houden. De tijd zal er voor zorgen dat dat ene woordje een blijvende smeulende brand zal achterlaten in eiegen omgeing of families, een brand die nit langer omkeerbaar is.
Er is maar één oplossing, en ook deze moet van boven komen net als het regenwater: VERGEVING!
Waar helaas velen veel te laat achterkomen, zelfs nooit zullen willen inzien om dan vereenzaamd achter te blijven.
Neen, niet het uiterlijke is van belang. De andere echt leren kennen is de uitdaging. Maar velen schrijven reeds af of worden meteen afgeschreven, nog voor ze maar een woord hebben kunnen zeggen.
AUB, LEER ME KENNEN! Het is de schreeuw van tegenwoordig!
We kunnen niet alles wat we kwijt zijn geraakt, terugkrijgen. Maar we kunnen er wel voor zorgen dat we nog niet meer verliezen. We kunnen proberen de verloren tijd in te halen.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Eerst en vooral eens zeggen, beste mensen, dat niet alles wat ik hier achterlaat strikt persoonlijk is. Wat privé is zal je trouwens nooit op mijn blog vinden. Ik deel dat in het beste geval met familie en/of échte vrienden. Ik zeg dit omdat sommigen soms denken en dat ook uitschrijven dat ik ofwel in tranche ben, later weer zwaar ontgoocheld. Neen dus, niets van dit alles al lijkt het voor velen een gretige vrucht te zijn het lijden van de ander te lezen. Raar maar waar, sommigen proberen daardoor zelfs soms hoge cijfers te scoren in SN! Toch erg als je het mij vraag, heel zeker als je bij een blogbericht waar het wél over echt leed of verlies gaat, je in een button doodgewoon ziet: Have a good day!.
Liefde verdraagt geen onverschilligheid.
Denk eens een keer aan jezelf.
