Beste bezoeker, de schrijfsels op dit blog zijn van mijn eigen hand. Zoniet wordt de bron vermeld. Als u één van mijn gedichten wilt gebruiken, volstaat het dit even via email te vragen. Hopelijk vindt u mijn blog de moeite waard om nu en dan eens een kijkje te komen nemen.
Mijn kamer, waar ik argeloos daarstraks kwam binnen lopen verlangende alleen te zijn waar ik mij veilig dacht, was mij door 't felle manelicht ontvreemd, dat door het open- geslagen venster binnenkwam uit klare zomernacht (J. van der Waals)
twinkle twinkle little star
manestralen
02-12-2007
heel even
een oude pijn opnieuw beleven
de treurnis van een ver verleden een wonde die weer opengaat al is het maar heel evenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
wanneer de nacht zich
als een zwarte mantel
over de aarde legt
word ik bijwijlen instinctief
door de duisternis gedreven
al is het maar heel even
wat vroeger was is nu voorbij
vervlogen in een waas van tijd
maar het weleer
zit in mijn ziel verweven
en toch zo somtijds, nu en dan
al is het maar heel even herleeft het weer in mij
Reacties op bericht (1)
03-12-2007
Goede avond Manestraal. Een heel mooi gedicht. Ik wil nog wat van je lezen.
Elvira en Pierre wensen jullie een fijne maandag.
03-12-2007 om 17:39
geschreven door Pierre Van Laeken
Beste poëzie-liefhebber Ik ben zeer verheugd met uw bezoek Schrijf ook eens een paar woordjes in mijn gastenboek
Schrijf iets in mijn gastenboek
Laat eens iets van je horen
Als de volle maan de aarde verlicht en de sterren glinsteren in haar schijn dan wil ik vleugels om dicht bij haar te zijn
De zon der nacht kwam uit de bergen klimmen en zoomt met zilver de afgedoolde wolken Het water wentelt ze in zijn blankende kolken En doet ze in kabbelende rimpels glimmen (uit Maneschijn van J. Perk)
