xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Toen ik de krant “Het laatste nieuws” van woensdag 21 juni 2006 opende, was er niet alleen het begin van de zomer aangekondigd, maar stond er ook een artikel in over mijn jongere broer in Brussel.

Naar het schijnt hadden er daar een paar mannen de wegwijzers naar mijn broer “Het manneken-pis” van Brussel verdraaid.

Awel, ze waren nog maar juist verdraaid, of er kwamen hier in Geraardsbergen al een paar Japanners de markt opgeflitst met hun kodakske.

Ja, wat een wegwijzer kan doen hé.

Ik denk dat ze eerst Geraardsbergen willen boycotten hebben door in Wetteren, Geraardsbergen van de bewegwijzering aan de afrit te halen, maar dat ze nu de pijlen terug in de goede richting gedraaid hebben.

In elk geval waren die mannen wreed content, dat ze mij in ’t echt hebben gezien, en omdat ze toch maar dachten volgens de Japanse reiscatalogussen dat er maar één Manneken-Pis bestond, dachten ze dat Geraardsbergen Brussel was.

Ondertussen kwamen er hier ook een Zwitser uit ’t café en een paar Fransen met een brood.

Ja, de bewegwijzering stond eindelijk zoals ze moest staan.

Maar ik zat met de vraag, wie die wegwijzers zou verdraaid hebben?

Op de kappiteldag, vragen ze wel aan de nieuwe broeders om mij te promoten, maar zou er daar echt zo een fanatiekeling tussen zitten?

Ja, volgens het artikel stonden de palen zelfs los.

Die Brusselaars kunnen hun ook vergist hebben bij de bestelling en in plaats van wegwijzers hebben ze misschien windwijzers gezet.

In feite hebben ze in Brussel wel wegwijzers nodig om mijn broer te vinden.

Ja, in Geraardsbergen sta ik fier te blinken op de markt, en elke markt is makkelijk te vinden, maar in Brussel staat mijn broer niet op de grote markt.

Nee, ze hebben hem ergens op een hoek gezet van de stoofstraat en de rue du chéne.

Een smalle straat, waar ge best de wegwijzers volgt om mijn familie te vinden.

In feite zou ik vroeg of laat eens moeten op bezoek gaan bij hem, want door de jaren hebben we ons heel wat te vertellen.

Ik neem dan wel een mattentaart mee, want ik kan daar niet met een lege hand aankomen hé.

Maar allé ik ga mijn licht eens opsteken, wie die wegwijzers ginder zou verdraaid hebben.

Dat van dat licht zeg ik maar om te lachen hé, want zo verlicht ben ik nu ook niet hoor.

Manneken-Pis