Ook de grootste steden van het land hebben een nieuwe naam.  Bombay heet nu Mumbai, Calcutta heet nu Kolkata, Madras is nu Chennai en Alleppey, waar we nu aankomen wordt nu Alappuzha geheten; en de twee namen worden ook gebruikt tot zelfs op de verkeersborden toe.

Alleppey  wordt wel het Venetië van India genoemd.  Vervoer van personen en goederen gebeurt over het water.  Tussen Kochi en Alleppey liggen de backwaters, lagunes die door een strand zijn afgescheiden van de Arabische Zee. Aan de spandoeken en aanplakborden met hamer en sikkel die we in straten  zien, merken wij dat de communisten hier nog steeds meetellen.  Onze reisgids vertelt ons dat in 1957 Kerala een verkozen communistische regering had en dat ook in latere regeringen de communisten zitting hadden.

Wij boeken 2 nachten in het:

                                                                         Palm Grove Resortxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

                                                                         Punnamada,

                                                                         Alappuzha – 6

                                                                         Tel.: 00 91 477 235004

                                                                         Fax: 00 91 477 251138

                                                                         www.palmgrove_lr@yahoo.com

                                                                         Prijs : 950 Inr per nacht – 10% discount ontv.

Slechts 4 bungalows in een grote tuin, gelegen aan een van de backwaterkanaaltjes, op zo’n 3 km van het centrum is het Palmgrove Resort groot.  De plek die wij huren is een rieten bungalow met terracotta vloer, terrasje voor de deur, openlucht badkamer, dat netjes afgescheiden is.  Boven het bed hangt een muskietennet, want wij zitten in een muggenrijke streek.  Er is een plafondventilator.

Wij hebben dorst en honger gekregen en wij bestellen water, een pepsi cola en twee ‘egg sandwiches’.  Wij blijken alleen te zijn als gasten.  Het zal er dus rustig aan toe gaan.  Op enkele tientallen meters varen af en toe de beroemde kettuvalams (omgebouwde rijstboten) voorbij in het backwaterkanaal waar het hotel gelegen is.  Zo’n boot kan je huren voor een dag en een nacht op het water.  Je slaapt aan boord.  Het ziet er heel romantisch uit maar wij hebben niet de tijd en de goesting gehad om het uit te proberen.  Het schijnt dat de prijzen rond de 4000 Inr voor 24 uren schommelen.

De kok, die blijkbaar inwoont, komt ondertussen met onze sandwiches aandragen.  Het is warempel nog rustiger dan in Varkala en dat stoort ons zeker niet.  Na het eten, nemen wij een douche, want het is verduiveld nog warmer geworden en we nestelen ons op het terras voor onze bungalow.  Wij lezen en genieten volop van het landschap.

Dag 18:  Alleppey (6-12-2004)

Na het ontbijt, en op aanraden van de hoteluitbater, huren wij een bootje met twee roeiers.  Het bootje is een grote omgebouwde kano met bamboedak als bescherming tegen de zon, voor vier uren dobberen op de kanalen.  Het vertrek is voorzien om 9:00 uur en kost 800 Inr.  Het bootje vertrekt aan het hotel.  Wij merken tijdens de boottocht dat het krioelt van waterhyacinten, die met de stroming meedrijven. Wij komen voorbij een roeischool, waar jonge atleten zich voorbereiden op de komende Olympische Spelen. Later komen wij tot in de kleinste kanaaltjes terecht, waar we overal langs de waterkant vrouwen de was zien doen, de vissen schoonmaken.  We zien ook mannen die met pijl en boog vissen. Het is tussen de 35 en 40° warm.  Wij varen door de prachtige backwaters langs rijstvelden en kokospalmen.  Wij bevinden ons inderdaad in een uniek natuurgebied.. Om 13:00 uur komen terug aan de aanlegsteiger van het Palm Grove Resort.  Wij douchen en eten. Ondertussen is het hoog tijd geworden om voor het vervoer voor de volgende dag te zorgen.  Wij gaan op stap, richting centrum van Alleppey om daar een autoverhuurbedrijf te contacteren.  Het is warm en we hopen dat een riksja ons naar het centrum zou kunnen voeren, maar er zijn er geen te bespeuren.  Langs de weg komen zien wij het:

                                                                         Palmgrove Lake Resort

                                                                         Punnamada Road

                                                                         Alleppey – 688006

                                                                         Tel. 00 91 477 – 223938

                                                                         Email: palmyresorts@yahoo.com

                                                                         www.geocities.com/palmyresorts

Wij bellen aan.  Bigi Matthew komt open doen en staat ons te woord.  Via hem komen wij telefonisch in contact met een autohuurbedrijf, en na het afpingelen komen wij een prijs van 680 Inr overeen om ons de dag nadien naar Kochin te brengen.  Bigi en zijn vrouw laat ons een paar kamers zien van hun Resort.  De kamers zijn voortreffelijk en de prijs goedkoper dan in het Palmgrove Lake Resort.  Wij kunnen deze kamers alleen maar aanbevelen.

Dag 19:  Alleppey - Kochin (7-12-2004)

Wij checken uit in het Palmgrove Lake Resort en vertrekken naar het 56 km verder gelegen Kochin.

Wij merken dat in Kerala relatief minder Hindoes wonen dan in de rest van India. 50  procent van de bevolking is hindoe, 25 procent is moslim en de overige 25 procent is christen. Veel is onderweg niet te zien, het is een drukke weg. Anderhalf uur laten komen wij aan in het :

                                                                         Vintage Inn

                                                                         Rids Dale Branch Road

                                                                         Near Njaliparambu Jn

                                                                         Fort Cochin, Cochin

                                                                         Tel.: 00 91 484 – 2215064

                                                                         Email: vintageinn@hotmail.com

                                                                         Prijs: 700 Inr incl.taks.

Het is een klein kraaknet hotelletje met zes kamers.  Enkel ontbijt is hier mogelijk. De kamer, met douche en fan en airco  is proper, maar ruikt wat muf.  Wij zullen het raam moeten open zetten. Wij zullen hier drie dagen verblijven. Het hotel is gelegen in Fort Kochi waar alle grote bezienswaardigheden te bezoeken zijn. Wij hebben ondertussen honger gekregen en besluiten om onmiddellijk de stad in te trekken, richting kust.  Het Old Port Restaurant stond in een van de vele reisverhalen als aanbevolen aangestipt.  Het is gelegen aan het water en het eten is behoorlijk. Je kan hier volgens de meegebrachte verhalen dolfijnen zien die in de baai spelen, maar er zijn er geen te bespeuren.  Aan het begin van de namiddag gaan we op pad.  Kochin en Erankulam blijken twee steden te zijn die tegen elkaar geplakt liggen.  Ernakulam ligt op het vasteland en Kochin ligt verspreid over een aantal eilandjes voor de kust.  Een grote lagune vormt de haven van de stad.  De eilandjes worden verbonden met bruggen of ferry’s.  Wij wandelen naar de St Franciscuskerk uit 1563, de oudste kerk van India die door Europese kolonisten werd gebouwd.  Deze kerk getuigt van de vele historische veranderingen in het land.  Eerst was het een simpel houten gebouw, opgericht door de franciscaner monniken.  Toen  de Portugezen hun greep op het land hadden verstevigd, trokken ze de kerk opnieuw op, met steen.  Bijna een eeuw later namen de Hollanders de macht over en maakten ze er een protestantse kerk van, die in 1795 op hun beurt door de Engelsen tot Anglicaanse kerk werd gemaakt.  Tegenwoordig behoort het gebouw aan de Kerk van Zuid-India toe.  In deze kerk werd in 1524 Vasco da Gama begraven.  Zijn stoffelijke overschot werd veertien jaar later teruggebracht naar Lissabon, maar we kunnen hier nog wel zijn grafsteen bewonderen die de plek aanduidt waar hij ooit begraven lag. Het is ondertussen erg warm geworden.  We snakken naar wat schaduw en drank.  Wij begeven ons naar de kade en laten ons in een strandcafé in de strandstoelen zakken.  Net voor ons slaan wij vissers gade, die vis ophalen met de bekende Chinese netten.  Het zijn ingenieuze houten constructies.  Aan een stelling zijn vier balken bevestigd met daartussen een groot net.  De vier balken worden in evenwicht gehouden door een tegengewicht dat bestaat uit grote dikke keien.  Bij hoogtij laten de vissers het net horizontaal in het water zakken.  Ze wachten een paar minuten in de hoop dat er vissen boven het net zwemmen.  Daarna wordt het net met vereende kracht omhoog gehesen.  De mannen moeten snel naar het net rennen om de vis veilig te stellen.  Er zijn hier namelijk veel kraaien en andere vogels die de vissen proberen uit het net te pikken.  Al sinds de 11^de eeuw wordt hier op die manier gevist.  De opbrengst van de visvangst wordt verkocht op de marktje op enkele meters daarvandaan en van de opbrengst gaat 30% naar de eigenaar van de constructie en de andere 70% wordt verdeeld onder de vijf vissers.  De vijf vissers werken hier van ’s morgens tot s’avonds.  De vissers die wij hier om uitleg vroegen, waren allemaal christenen en kenden elkaar door en door; ze waren als familie voor elkaar. Op de markt verkopen ze behalve vis ook garnalen, kreeftjes, krabben en er ligt zelf een babyhaai in de aanbieding.  De rust en de drank heeft ons deugd gedaan.

Wij begeven ons naar een internetcafé, waar we met het thuisfront mailen en naar het reisagentschap Tourist Information Centre in de Princess street, Fort Kochi – 682 001, om onze treinreis van 10 december te bestellen.  Uit onze reisgidsen vernemen we dat het kopen van een treinbiljet in een station niet altijd een sinecure is, vandaar dat we dit laten doen in een reisagentschap.  Wij vullen een reservatieformulier in met vermelding van onze namen, de trein, het uur van vertrek en de gekozen klasse.  Wij betalen een voorschot en moeten ons ticket deze avond komen halen.  Wij gaan terug naar ons hotelletje om wat te rusten en een douche te nemen.

Onderweg komen we de Basilica of Santa Cruz tegen.  Het blijkt een mooie rooms-katholieke kerk met prachtige muur- en plafondschilderingen te zijn.  Het is bijna zes uur en men maakt aanstalten om met de mis te beginnen.  Iedere dag zijn hier twee avondmissen; een om 18:00 en een om 19:00 uur.  De kerken lopen hier nog vol. Indrukwekkend !   Wij komen in het hotel en de elektriciteit is uitgevallen en dus werkt de airco en de fan niet.  De afkoeling is dus weg ! Bij navraag blijkt dat we buiten de kamer op de gang een knop hadden moeten omdraaien om stroom in onze kamer te krijgen.  Het is maar dat je het weet.

Na onze douche gaan wij terug op stap.We lopen het reisagentschap Tourist Information Centre in de Princess street binnen om ons treinticket af te halen.  Wij betalen het saldo.  De tickets kosten 2093 Inr voor twee personen en omdat ik 60-plusser ben, reis ik aan 50 procent. Wij eten niet ver vandaar in het Chariot Beach restaurant.  Het eten is voortreffelijk.

Dag 20:  Kochin (8-12-2004)

Wij ontbijten in het hotelletje.  Voor 70 Inr krijgen we koffie en enkele boterhammen met confituur. Rond 9:00 uur vertrekken wij te voet naar de Dutch Palace en de Joodse Synagoge.  Het is warm vandaag.  Na zowat een half uur bereiken wij de Dutch Palace. Wij betalen 2 Inr aan de  ingang.  Wij zien mooie wandschilderingen met afbeeldingen uit het Ramayanaverhaal.  In het paleis hangen verder stadsplannen uit de Hollandse periode.  Het is echt grappig om in een Indische stad een stadsplan in het Nederlands aan te treffen met vermeldingen zoals ‘tuin van de zusters’.  Wij komen buiten en het is zeker 32 ° Celsius.  Recht tegenover het museum bevinden zich kraampjes.  Yvette is van plan om een miniatuur riksja te kopen voor het thuisfront.  Iedere kraamuitbater verkoopt zo’n miniatuurriksja.  Er heerst dus een moordende concurrentie tussen de verschillende uitbaters.  Het drukt de prijs en we kopen het uiteindelijk voor 55 Inr.  Wij lopen verder, richting synagoge. Wij stappen een kunstcafé binnen en bestellen drank en cake.  Het cafeetje heeft achteraan blijkbaar een grote opslagplaats.  Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en loop de opslagplaats binnen.  Het blijkt een heel grote antiekwinkel te zijn met echt en nagemaakt antiek.  Hier komen buitenlanders tientallen antiekstukken kopen om ze dan op hun beurt in hun land te verkopen.  Wij slenteren verder in de Joodse wijk, richting synagoge.  Als we daar toekomen is de synagoge helaas dicht. Wij zullen na 14:00 uur terugkomen.  De wijk is een echte bazaarwijk: overal zijn er winkeltjes waar vooral rijst, bonen en kruiden verkocht worden. Er zijn ook veel antiekzaken. Echt plezant om er door deze wijk te wandelen.  Het is warm en we besluiten een riksja te nemen om ons terug naar de haven te brengen.  Wij rusten even uit  in het park, lezen wat in onze reisgids.  Na een tijdje komt een jongeman in onze richting gestapt.  Het blijkt een universiteitsstudent van de VUB te zijn, die hier net is toegekomen.  Hij zit in zijn laatste jaar Politieke en Sociale wetenschappen en maakt een thesis over de politieke situatie in India.Wij wisselen van gedachten, praten o.a. over de politieke situatie hier in India en Kerala.  Het is ondertussen 14:00 uur geworden en de synagoge is weer open.  Wij nemen afscheid van onze student.  De synagoge is niet groot.  De Chinese tegelvloer valt onmiddellijk op.  De rest van het interieur is eerder grappig dan interessant. Wij gaan terug naar de haven om daar nog eens te genieten van de vissers die met hun Chinese netten aan visvangst doen.

Wij lopen even naar Addy’s in de Napier street.  Het restaurant kreeg lovende kritieken.  Wij willen eens zien of wij daar deze avond kunnen gaan eten.  Eenmaal het restaurant gevonden, wandelen we er binnen.  Het leek ons er niet echt proper en dus risicovol en daar bedanken wij voor.  Wij zullen deze avond ergens anders eten.

Dag 21:  Kochin (9-12-2004)

Wij ontbijten in het Kashi Art Café, gelegen in de Burger street.  Het is een trendy ‘kunstcafé’, enkel voor het ontbijt, (vanaf 8:30 uur), en voor een middagmaal.  Wij ontbijten voor 140 Inr.  Het ontbijt bestaat uit ananas, banaan, twee soorten meloenen en twee dikke sneden gewonnen brood en koffie.  Het smaakt overheerlijk.  Dat wij dit café, niet eerder ontdekten !

Vandaag wordt het onze laatste dag in Kochin.  Wij bevestigen onze terugvlucht voor 12 december, mailen nog eens met het thuisfront, kuieren rond in de stad, drinken iets in ‘ The Old Courtyard, dat gelegen is in de Princess street, lezen in onze boeken, kopen proviand voor onze treinreis van morgen, bestellen een taxi voor morgenvroeg en eten ’s avond twee Primavera spaghetti’s , in The Old Courtyard.

Vermits wij morgen vroeg moeten opstaan, gaan wij ook vroeg slapen.

Dag 22:  Kochin - Chennai (10-12-2004)

Het is 5 uur in de morgen.  De taxi staat al klaar. Wij verlaten de Vintage Inn en rijden richting Ernakulam Junction Railway station. Wij komen een half uur te vroeg in het station. Wij kappen onze rugzakken af en nemen plaats op een bank op het perron.  Het is nog donker en het is niet warm.  De trein vertrekt om 7:15 uur.

De airconditioned eerste klas heet Eerste klas a/c.  Het is de duurste klasse.  Deze klasse is alleen voorhanden op sneltreinen.  In de gewone eerste klas reist je in een privé-coupé zonder a/c.  Maar op sneltreinen is de eerste klas zonder a/c niet aanwezig.  Soms is a/c tweede klas beter dan gewone eerste klas.  De trein is dan schoner, maar ook sneller, bijvoorbeeld omdat het a/c gedeelte wordt afgekoppeld en de rest van de trein (met de non a/c eerste klas) als boemel verder rijdt.  De a/c tweede klas telt vier of zes bedden per compartiment.  Omdat alle personen met een reservering hier mogen gaan zitten/liggen zijn de wagons niet zo vol als bij de andere tweedeklasrijtuigen.  Op lange afstanden is a/c tweede klas dus een goede optie.  Zo’n een ticket hebben wij dus.  Tweede klas slaaptreinen zijn meestal erg vol.  Er is geen a/c.  De kans op diefstal is hier groot, evenals in de wagons die bestemd zijn voor de ongereserveerde stoelen van de tweede en derde klasse.

In de regel is het zo dat treinen waarvan het nummer met het cijfer 2 begint een snelle of supersnelle trein is, maar er zijn de nodige uitzonderingen.  Ons treinnummer is 3352.  Het is 7: 15 uur en er is nog geen trein te bespeuren.  Ik vraag het nog maar eens aan de vele spoorbeambten of de trein op komst is.  Er wordt een kleine vertraging aangekondigd, maar dat is normaal.  Om 7: 25 rijdt de trein het station binnen.  Wij nemen onze intrek in de wagon op de zitplaatsen 43 LB en 45 LB.  Om 7:30uur  vertrekt de trein.

Het wordt een lange dag op de trein.  Yvette heeft vannacht niet goed geslapen en is moe.  Het zal voor haar een vermoeiende dag worden.  Maar wij hebben geluk.  In ons compartiment zijn geen andere reizigers opgedaagd.  Wij zijn dus alleen en dat vergemakkelijkt de zaken.

Reizen met de trein in India, is niet te missen.  Je krijgt een prachtig land dat aan je voorbijgaat en je krijgt schilderachtige taferelen voorgeschoteld in de stations, maar soms stopt de trein te midden van velden om onbekende reden en wij worden voortdurend gestoord en wakker gemaakt door soepventers en allerlei verkopers van prullaria. Reizen per trein in India vergt dus soms heel wat van je incasseringsvermogen.

Ik lees verder in het boek van Michel Faber ‘ Lelieblank, Scharlaken Rood’. Sugar wordt door William als gouvernante van zijn dochter aangesteld en woont nu onder hetzelfde dak als William.

Na een lange dag sporen komen wij om 19:30 uur aan in Chennai.  Wij verlaten de trein, lopen naar de uitgang en zien dat honderden mensen gewoon op de grond liggen te slapen. We komen als het ware terecht in een waar openluchthotel! Het is moeilijk om zich tussen deze massa slapende mensen een weg te banen tot aan de uitgang van het station.  Met de taxi komen wij aan in het Singapore hotel.  Het is 22:15 uur wanneer wij op de kamer komen na een lange vermoeiende dag.

Dag 23: Chennai (11-12-2004)

De kamer van het hotel :

                                                             Hotel Singapore

                                                             19-20, Kennet lane, Egmore.

                                                             Chennai 600 008

                                                             Tel.: 28191810, 28191820

                                                             Fax.: 28190063

                                                             Prijs: 715 Inr, incl. Taksen

is mooi.

Het ontbijt in het hotel Singapore is vegetarisch wat wij te laat opgemerkt hebben.  Wij nemen dus enkel koffie en verlaten het restaurant en begeven ons naar het Pandian Hotel.  Het Pandian hotel was het hotel waar wij op 20 november overnachtten.  Het ontbijt smaakt ons. Onze notaboek laat weten dat wij 1911 km hebben afgelegd in drie weken; waarvan een overzicht hierna.

27-04-2007

Info

Beste Marc, ik heb je reisverslag met veel passie gelezen. Ik heb er enkele vraagjes over. Zou u mij eens kunnen contacteren, als dit je past. Mijn nummer is 0496/78.00.12 - Alvast Bedankt 27-04-2007 om 23:06 geschreven door Jef