Wij besluiten om eventjes de stad in te trekken.  Met een riksja rijden wij richting kust.  Vlak bij de kust bevindt zich de San Thome Cathedral (1) , een indrukwekkend en opvallend gebouw.  In de crypte liggen relikwieën van de apostel Thomas, die hier begraven zou liggen.  Arbeiders zijn binnen en buiten aan het werken.  Het is werkelijk een prachtige kerk.  De heropening van de kerk zal blijkbaar binnenkort gebeuren, want buiten wordt een feesttent opgetrokken en alles wordt in de gereedheid gebracht om de inhuldiging op een feestelijke manier te laten gebeuren.

Met een riksja rijden wij terug naar het centrum van de stad, houden even halt aan het station, waar wij gisteren aankwamen om te zien of er in volle dag nog zoveel mensen op de grond slapen.  Dit is niet het geval.  Er wordt blijkbaar alleen ‘s nacht in het station geslapen.  Op een taxistaanplaats, bestellen wij onze taxi voor vanavond om ons naar vliegveld te brengen, en we begeven ons naar het hotel.  Onderweg worden wij aangesproken door een hulpverlener. Hij heet R.Navinkumar. Ik geraak in gesprek met hem.  Hij wil ons uitnodigen voor een thee, maar Yvette heeft de vermoeiende dag van gisteren nog niet helemaal verteerd en wil op de kamer rusten.  R.Navinkumar is ontgoocheld, dat is hem duidelijk aan te zien.  Een Indiër afwijzen die je uitnodigt om iets te drinken en dat afwijst is niet wijs.  It is not done.  Hij schrijft het ons dan ook in zijn brief die ons net voor nieuwjaar bereikt.

De namiddag wordt doorgebracht in het hotel.  Wij rusten uit.  Om 22:30 uur checken wij uit en om 23:00 uur brengt de taxichauffeur ons naar het vliegveld van Chennai.  Wij passeren de verschillende controles en vliegen huiswaarts.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dag 24: Chennai- Zaventem (12-12-2004)

Om 4:40 uur in de morgen brengt ons een Boeing 747 van British Airways ons naar Londen.  Via Londen staan wij een uur later in Zaventem.  Wij worden begroet door onze kleinkinderen Brecht, Amber, Lore en Kato.  Onze kinderen Juan en Heidi zijn er ook, samen met hun echtgeno(o)t(e)n An en Dirk.

(1)   Een aardbeving met een kracht van 8,9 op de schaal van Richter, de allerhevigste in 40 jaar, treft Zuidoost-Azië.  Gezien de beving zich in volle zee, ten noorden van het Indonesische Sumatra, voordeed leidde dat tot een verwoestende tsoenami of vloedgolf.  Bevingen van de zeebodem planten zich razendsnel voort door het water.  Aan de oppervlakte leidt dat tot tsoenami’s.  Tsoenami’s verplaatsen zich in concentrische cirkels met een snelheid van 500 km per uur en worden alsmaar hoger opgestuwd, tot zelf 50 meter hoog.  Als ze te pletter slaan op de kusten, richten ze daar minstens even zware verwoestingen aan als de aardbeving zelf.  De aardbeving van 26 december, 14 dagen na onze thuiskomst heeft niet alleen de kusten van Sumatra, Maleisië, Thailand, Myanmar, Sri Lanka, De Malediven geraakt maar ook de kusten van India overspoeld.  De kusten van de steden aangeduid met (1) en die wij enkele weken voordien bezocht hebben werden zwaar getroffen.  Het aantal slachtoffers bedraagt tot op heden 190.000. Wij denken terug aan die enkele mensen die wij tijdens onze reis ontmoet hebben.  Wat is er met onze chauffeur gebeurd?  Wij hebben hem niet meer ontmoet in het hotel Singapore.  Het was inderdaad laat toe wij op 10 december in Chennai toekwamen.  Hij kon onmogelijk een hele dag op ons wachten.  Wij denken ook terug aan de R.Navinkumar, een sociale werker, die wij ontmoet hebben in Chennai, en van wie wij ondertussen een eerste brief ontvingen hebben.  De brief dateert echter van voor 26 december.  Na 26 december slapen wij gedurende een hele tijd heel slecht.