Uit het tijdschrift VONK – 37^ste jaargang – nummer 4 – april 2008 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“Moi pain boulanger” (Jan T’Sas)

In dit artikel schuift Jan T’Sas de schuld van de slechte resultaten voor de peilingproeven Frans en Wetenschappen in de schoenen van de vakleerkrachten. Ik citeer:

“ … Wat is er mis met Frans? Het vak is al lang niet meer hip of cool, als het dat al ooit geweest is. De Franse taal heeft qua belang en aanwezigheid in onze samenleving veel pluimen moeten laten aan het Engels. Voor veel leerlingen (buiten Brussel en omgeving) is het Frans vandaag de dag bijna even vreemd als het Pools of het Grieks … Maar uitgerekend in de lessen Frans blijkt nu dat veel leraren om wat voor redenen dan ook niet met hun tijd zijn meegegaan … Heel wat leraren lager onderwijs van vandaag voelen zich niet meer veilig in het Frans, en  blijken het ook niet altijd zo goed te beheersen.”

Dat leerlingen slecht scoren voor Frans en voor Wetenschappen komt doordat de betrokken vakleerkrachten niet weten hoe ze op een boeiende manier moeten lesgeven. De manier waarop de leerkrachten Frans en Wetenschappen hun leerstof aanbrengen, omschrijft Jan T’Sas als niet nuttig en niet relevant. Als een trotse pauw verlaat de heer Jan T’Sas dus zijn ivoren toren om zich even onder het plebs (i.c. de leerkrachten Frans en Wetenschappen) te begeven.

In datzelfde artikel verwijst Jan T’Sas ondermeer naar het o-zon-symposium dat doorging in Gent (april 2007). En inderdaad, een symposium in Gent met 100 deelnemers (waaronder 10 sprekers) is iets anders dan een conferentie in Schaarbeek met 55 deelnemers (waaronder 50 verplicht opdravende zelfverklaarde “pedagoochelaars”). 50 hondjes aan een strak gehouden leiband die op bevel van hun broodheer braafjes moeten opzitten en pootjes geven. Op deze conferentie werd nog maar eens duidelijk wat deze meute schoothondjes onder democratie verstaan. Er werd zogezegd geluisterd naar de mening van 5 (inderdaad, VIJF) aanwezige leerkrachten. Meningen die nadien in geen enkel verslag opgenomen werden wegens afwijkend van de officiële standpunten. Om de tegenvallende resultaten aan te pakken moeten volgende elementen aangepast/herwerkt worden: de didactiek, de leermiddelen, de eindtermen, de leerplannen, de lerarenopleiding, de begeleiding, de nascholing, het schoolbeleid en de gerichte ondersteuning. Bij de leerling moet evenwel niets veranderen. Dat een deel van de leerstofbeheersing over het pad van studeren loopt is nog niet doorgedrongen tot hun ivoren toren. En zo zijn we terug bij “moi pain boulanger”. “Moi pain boulanger” als typerende uitspraak voor de leerling die weet dat hij – niet gehinderd door enige kennis van de grammatica – toch weet dat hij zal slagen.

Vraag is of Jan T’Sas – en “Klasse” – het debat aandurven. Het antwoord op deze vraag is NEEN. Van zodra uit polls hun ongelijk blijkt, worden deze polls snel van de website gehaald. Zo ontlopen ze hun verantwoordelijkheid en profiteren volop van het over de balk gegooide belastinggeld. Schaf “Klasse” af en zet alle medewerkers terug voor de klas. Het zou ze wellicht zuur opbreken, weer eens echt te moeten werken om hun loon te “verdienen”.

Zo zijn we uiteindelijk weer aanbeland bij de trots rondstappende pauw. Die trots rondstappende pauw vergeet evenwel dat pauwen uiteindelijk niets meer zijn dan veredelde kippen met wat gekleurde pluimen – de mooiste in hun achterwerk – om mee te pronken.

In de hoop dat alle leerkrachten (niet alleen die van Frans en Wetenschappen of uit het basisonderwijs) reageren op deze hooghartige uitspraken, kijk ik alvast uit naar jullie reacties.