Dirigent
als de regen traag blijft vallen en het licht wordt als aan zee,sluit de ochtend naadloos op de avond aan, dat klinkt als somberheid, maar niet per se, je hoeft niet alles in mineur te zingen. je doet de dingen met je beste been vooruit. aan donker zit altijd een kant die glanst zoals een natte straat. het heet dan ook hondenweer voor iets.
is het niet grappig dat je je evenwicht verliest bij het schudden van je vacht. je weet dat oefenen niet bij het leven hoort. alles is altijd voor echt. je moet de straat op en verdrinken, je borstzak brandend van het kaartje voor een stoel dicht bij de dirigent. hij wijst je met het tillen van zijn handen op het belang van het moment.
Bart Moeyaert Stadsgedicht Antwerpen
Deze mensen (en ik ook) moesten deze morgen de straat op voor een kaartje voor een stoel en stonden gezamelijk te bibberen :-)
|