eindeijk begint het leven weer normaal te worden

eindelijk mogen we terug buiten zonder dikke boetes te riskeren

eindelijk heb ik mijn achterkleinkindje gezien

eindelijk is er 9 kilo af

en eindelijk kan ik dus weer beginnen zagen dat de wereld en de mensheid me eigenlijk niet aanstaat

voila dat gezegd zijnde, dag dagboekje, al effe geleden dat wij nog eens gekeuveld hebben hé

tja as ge nie buiten moogt valt er weinig te vertellen hé, al de kasten zijn uitgemest, de grote kuis is gedaan, de rommel dat hier al anderhalf jaar lag van de verhuis van ons ouwkes is ook weg, vent heeft zijn best gedaan, hij is nog wel altijd bezig aan de reorganisatie van de garage, das nog nie gedaan maar hij heeft al veel kluskes gedaan die al heuh wel van da we hier zijn komen wonen, das bijna 20 jaar geleden denkik,dus mij gade nie horen klagen, daarover toch nie in elk geval.

waar ik wel over te klagen heb is het lawaai van de buren, miljaar kunnen die lawaai maken zeg, da sta mij dus nie aan, helemaal nie want tot hiertoe waren het alleen vogelkes die ge hoorde en kikkers en voskes en herten, nu da geroep en gekrijs derbij is een beeke teveel vant goeie

dan mijn gewicht, awel ik voel me super, al mijn broeke zakken af, mijn bloesjes flodderen maar tkan me nie bommen, tis goe zo, en ik moet er niks voor doen das nog het beste van al, 90 percent whole food plant based en 10 percent foefelmarge, prima zo .

dan mijn boeleke, ooh zo een dotje, om op te vreten gewoon, degene die het willen zien zijn welkom op mijne smoelenboek, bij marleen buelens die potten aant vormen is op de draaischijf op de foto.