Goedeavond, ben ik weer even, wat een weer was me dat vannacht zeg, Herman en ik waren om half 5 wakker, en zijn niet meer gaan slapen, de beesten waren ook heel onrustig, bang eigenlijk niet, maar wat een noodweer.
Tot ongeveer half 8 heeft het bij ons geduurd, wat een knallen en bliksem, ben benieuwd of het in Belgie ook zo erg is geweest.
Wij hebben een school achter ons huis met ongeveer 90 leerlingen, die is vanmorgen gesloten, de kinderen zijn naar huis gestuurd, de hele school is overstroomd, de plafonds in de lokalen zijn naar beneden gekomen, en dit is al de derde keer zegt men dat dit gebeurt. Het heeft een plat dak, dus ik denk dat er zo veel water op is komen te staan, dat het dak het heeft begeven. Wat een ellende. De kinderen, althans de allerkleinsten, kunnen niet eerder dan volgende week misschien weer naar school.
We zullen maar hopen dat dit niet al te vaak gebeurt toch??????
Zo, had ik tenminste weer wat nieuws te vertellen, al was het geen leuk nieuws.
Het goede nieuws ervan is dat ik niet bang was, in het verleden, eigenlijk tot een jaar of 2 geleden, was ik als de dood voor onweer, en dat werd me eigenlijk te gek, heb gewoon op een dag tegen Herman gezegd, en nou is het afgelopen, ik ben niet bang meer voor onweer, en tot nu toe lukt het vrij aardig mag ik zeggen. Alleen zoals vannacht bij die hele harde klappen en bliksem, griezelt het me wel een beetje, maar dat zal menigeen wel gehad hebben.
De planten en dergelijke hebben het ook overleefd, er was alleen een grote poetsbeurt nodig om alles weer een beetje netjes te krijgen.
Met de poesjes gaat het ook uitstekend, 7 weken en al helemaal zindelijk, dat is een klein wondertje hoor vind ik.
De jongste, hij heeft heel toepasselijk de naam Benjamin gekregen, groeit voorspoedig, het is alleen jammer dat ie blind is, maar zijn poesenfamilie zorgt uitermate goed voor hem, het is zo lief om te zien, de twee moeders en het mannetje verwennen hem echt om de beurt, en de twee andere kleintjes spelen met hem dat het lust is om te zien. We krijgen hem wel groot hoor, gelukkig hebben we er het geduld voor.
Nou eindig ik maar weer, anders wordt het zo'n lang verhaal, groetjes M.
