19.Lied: Als een steen�.

20.Laatste afscheid.

(Ik verzoek u om zo mogelijk te gaan staan om Marij op die wijze de laatste eer te bewijzen.)

Afscheid nemen is met zachte vingers.

wat voorbij is dichtdoen en verpakken.

in goede gedachten ter herinnering��

is verwijlen bij een brok leven

en stilstaan op de pieken van pijn

en vreugd��

Afscheid nemen is met dankbare handen

weemoedig meedragen al wat van waarde is

om niet te vergeten alles wat Marij ons gegeven heeft

is moeizaam de draden losmaken

en uit het spinrag der belevenissen loskomen

en achterlaten en niet kunnen vergeten��

Afscheid nemen is het moeilijkste in het leven.

Je leert het nooit.

���..

We moeten dadelijk het lichaam van Marij loslaten en het overgeven aan de aarde. Maar nu, aan het eind van deze viering willen wij haar nog ��nmaal alle eer bewijzen.

Haar, Marij van der Weijden-van Eck, willen wij daarom zegenen met water, de bron van alle leven.

Lied: Niemand leeft voor zichzelf (2x)

Wij willen haar ook omgeven met wierook, om nooit te vergeten hoe eerbiedw��rdig haar leven is geweest.

Lied: Niemand leeft voor zichzelf (2x)

21. Afsluiting.

We gaan Marij nu begeleiden naar haar laatste rustplaats.

Wij bidden elkaar toe dat het verdriet ons niet zal verharden, maar dat wij elkaar zullen troosten.

Haar levenskracht zal onverwoestbaar met ons mee gaan.

In de naam van de vader, de zoon en de goede geest.

22. Lied: Uit vuur en ijzer, zuur en zout

Tekst op het herinneringskaartje van Marij

Wij willen Marij graag herinneren als een vrouw die zelfstandig en onafhankelijk was en midden in het leven stond. Ze had een eigen mening en wilde alles weten, was in alles ge�nteresseerd en was van alles in de wereld op de hoogte. Een onvoorstelbaar groot geheugen zorgde voor een schat aan informatie.

Lezen kon ze als de beste maar het bleef niet bij lezen alleen. Ze bestudeerde een boek als het ware. Niets bleef voor haar verborgen in een boek.

Ze streed altijd en overal voor gerechtigheid. Niemand maakte haar wat wijs.

Als echtgenote en moeder was ze zorgzaam, heel erg betrokken en stimulerend. Alles moest, maar ook alles mocht.

De foto op de voorkant, gemaakt in Jeruzalem in Oct 2008, geeft een heel mooi beeld van hoe ze was, waarin ze ge�nteresseerd was en hoe ze eruit zag, zoals we haar graag willen herinneren.

Deze laatste vier moeilijke maanden hebben haar erg doen veranderen. Ze ging er lichamelijk op achteruit, maar geestelijk zeker niet. Ze stelde zichzelf erg open en zocht echt contact met mensen. De mensen om haar heen heeft ze nog veel geleerd en ze heeft zelf ook veel geleerd tijdens en van haar ziekte. Al klinkt dat laatste misschien raar maar dat is het zeker niet.

Ze heeft gevochten tot het bittere, bittere eind. Ze gaf maar niet op. We zullen haar daar altijd om blijven bewonderen.

Lieve Marij, lieve moeder rust zacht. Dat heb je zo verdiend. Geen pijn meer. We zullen altijd van je blijven houden.

Wij willen iedereen hartelijk bedanken voor de getoonde interesse en het medeleven.

Will en Rik

Sterf niet met mij

als je mij nog iets wil geven

dan zal ik vragen:

"Sterf niet in mij

omhels het leven."

Je mag bedroefd zijn

maar wanhoop niet,

verdrink niet in te groot verdriet,

als je mij nog iets wil schenken.

Dan zou ik willen:

blijf de toekomst zien,

blijf hoopvol denken

zodat je uitgroeit

en voluit leeft;

Het leven alle kansen geeft!

Lieve Marij

In 2004 heb ik het niet voor jou gedaan

Pas daarna is de traditie ontstaan

Bij ieder afscheid een gedicht

Dus nu ook jij nog even uitgelicht

Toen ik je ontmoette was ik nog aardig piep

In de Lage Landstraat waar ik stage liep

Als “meske” kwam ik binnen tussen de vrouwen

Die nog moesten vechten voor wat ze wouden

Wie is dat, dacht ik bij aanvang

Op hakken liep je pittig door de gang

Vrouwelijk, maar ook uitstralend: Vergis je niet in mij

Ja, dat ben ik. Ik ben Marij

Een sterke vrouw met een groot hart

Die ook graag mensen prikkelt en een beetje tart

Druk met PASgroepen en 16+ in de weer

Maar niet alles keer op keer

Van een normaal mens mag je inzet verwachten

Is de achterliggende gedachte

Voor strijden tegen onrecht uitverkoren

In je feminisme ben je je ijdelheid niet verloren

Alle vrouwen in de wereld zonder ketens  en ontkooid

Daarbij vergat je je kapsel en lippenstift nooit

Je rode haren  mooi in de krul

Maar bij jou geen flauwe kul

Allen voor arrogante mannen gehoon

Niets dan liefde voor de goede, zoals man en zoon

Gelijkwaardige liefde is zo voornaam

Dat heb je toch maar goed gedaan

De littekens van het leven hield je een beetje verstopt

Het verlies van je dochter misschien opgekropt

Kwam je vaak tegen wandelend met je man en de hond

Anderdaags een diepgaand gesprek wat ik van Hirche Ali vond

Voor jou geen Zwitserleven na je pensioen

Je wilde gewoon je ding blijven doen

Het Arabisch schrift had je zo geleerd

Ook maatschappelijk bleef je geëngageerd

Volgens mij heb je veel brieven ingestuurd

Waarin je mening werd afgevuurd

Helaas kon je deze strijd niet winnen

Als het je tijd is, kun je er niets tegen beginnen

Ik ben blij dat ik je heb gekend en pas nog heb gezien

En ondanks helse pijn toch die interesse, zoals voordien

Je bent mooi, ook zonder je mooie dierbare haar

Ziekte en pijn maakt zo ketsbaar

Jij hebt straks de kennis in pacht

Hoe ieder erover denkt: energie, God, reïncarnatie, hiernamaals,
                             
                         rust zacht

Je collega’s van het Kw1C