Ik zoek al mijn hele leven (ben 53 jaar) naar mensen die jong hun ouders verloren, waardoor de band met broers en zussen te intens werd. Zolang iedereen zijn leven rustig kan leiden, is het ok, maar wanneer opnieuw verdrietige dingen gebeuren is het bijna niet aan te kunnen: zoveel mensen waarmee ik in het verdriet verbonden ben. Ik kom nooit iemand tegen met wie ik op dezelfde golflengte hierover (behalve dan mijn broers en zussen). Is er ieland die dit herkent?
Reacties op bericht (3)
17-07-2008
zoekende ivm jong ouderloos geworden
Hallo lotgenoten?,
Ik zocht en kwam per ongeluk hier terecht, het lijkt niet veel om het lijf te hebben maar ik reageer toch maar. Ik voel alsof ik niet weet waar naartoe, ik heb een heel lieve vriend, woon goed, beetje kloten baan, maar heb eigenlijk niet veel te klagen maar als ik eens wil praten met een ervaren ouder, tja, die heb ik niet, dat is het volgens mij eigenlijk, dat gemis al ruim 37 jaar...
De band met broers en zussen is niet geweldig, ik ben ze ontgroeid door al op jonge leeftijd te verhuizen naar een andere stad. Ik zou alles voor ze doen als er iets zou zijn maar dat is het wel zo'n beetje.
Ik ben 54 jaar en sinds mijn 17e zonder ouders en ik weet niet wat ik mis/moet/heb/waarnaartoe met vragen.
Alsjeblieft reageer als je ook zoiets meemaakt!
Groet,
Ria
17-07-2008 om 22:37
geschreven door ria smit
09-09-2007
ouderloos
zoals de vorige schrijfster kwam ik ook bij toeval op deze site. Ook wij mijn broer en ik zijn al al jong onze ouders verloren. Net als u heb ik ook een hele sterke band met mijn broer en dat gaat ook nooit stuk. Het is de enige bloedband naar onze ouders.
09-09-2007 om 22:56
geschreven door annie
13-05-2007
herkenning
Hallo schrijfster(??)
Bij toeval kwam ik op deze site, en was sprakeloos.
Ik zoek namelijk ook al jaren naar deze mensen(die jong hun ouders verloren hebben)
Maar ik heb geen bijzonder sterk contact met mijn zus(gewoon)
