Het is echt novemberweer, mistig, triestig "kerkhofweer".
Zit nu al een week binnen, ziek, een soort buikgriepachtige brochitis met angina, dus met alles erop en eraan, gelukkig geen koorts. Dus in staat om mezelf te behelpen met de medicatie die nog voorhanden was en de ervaring van vorige aandoeningen. En hoe kwam ik in deze toestand terecht....MET NAAR DE SENIORENBEURS TE GAAN in Genk, met een gratis ticket van de HR Pascal Vyncke. Mijn vriendin (nog met hevige hoestbuien) en ik (nog gezond) met de trein van Antwerpen naar het verre Genk. In de treincoupé nog hoestende mensen. Koud, rotslecht weer. De beurs viel danig tegen... -geen vestiaire (al niet gezellig met onze natte jassen en regenscherm) -slechts 2 zalen, een met de gebruikelijke massage-bedden-stoelen-dekens, 1 reisagentschap, 1 bank, en de andere voor het SeniorenNet, met wat bloggers (2), wat info over de clubs, akkoord allemaal door vrijwilligers.Voor mijn vriendin was de teleurstelling groot, want zij dacht van een soort privéleraar te vinden voor haar problemen met photoshop, ja ze kon lid worden van de club en dan online raad vragen. Daar kwam ze niet voor. -de etensbevoorrading liep ook mank. Onze bonnetjes waren voor een kipsla en een broodje gezond, wel...de kipsla was er niet en de "broodjes gezond" waren op. Het restaurant was om 14 uur gesloten, wegens uitverkocht...De beurs liep tot 18 uur. We zijn daar al na een goed uur vertrokken, terug tevoet naar het station (want de bus kwam niet tot daar, wegens omleiding). GELUKKIG HADDEN WE GRATIS TICKETS VOOR DEZE BEURS.
Het is een feit, ik verwaarloos mijn "blog". Mea Culpa, heb ondertussen ook een site of FACE BOOK en ook dat is een blok aan mijn been. Geef nu toe...wat is het nut van vrienden toevoegen die je van haar of pluim kent??? Misschien ligt het aan mij en kan ik "het" allemaal niet goed volgen. Het zal met de leeftijd te maken hebben. Heb leren autorijden op mijn 39ste, het van moetens en nu of nooit. Resultaat, heb nooit echt graag gereden. Het was een noodzaak toen en het kwam goed uit om overal te geraken. Vooral op de buiten (waar ik toen woonde) kon je niet zonder. Maar NU in de stad is het van minder belang. Zo was het ook met de komst van de computer, je moest mee met de tijd. Dus op mijn 69ste eraan begonnen, het was weer noodzakelijk wou je niet achter geraken (zoals zoveel van mijn kennissen). Het is zonder meer fantastisch interessant en je kan het niet meer missen, maar...of ik ooit een fanaat zal worden? Zolang die auto maar reed en de PC werkt zonder al te veel problemen, dan is het best OK.
OPERA:
Het seizoens is bijna afgelopen. Nog één te gaan nl "Peter Grimes" van B. Britten. Als afsluiter kijgen we altijd een hedendaags werk, hopelijk wordt het iets moois. De "Don Carlos" van Verdi was wel een prestatie van orkest, zangers en vooral het koor hadt een voorname rol. Naar mijn bescheiden mening was de regie rommelig, de decors en kledij ééntonig, de droom van de hofdame hilarisch nl een fuif in de 60tiger jaren. Wat dan ook boegeroep uitlokte, ook de happening met TV-schermen in de gangen en bezoek van de Kardinaal(inquisiteur) in de foyer, met de bedoeling de lange duur van de opera wat korter te doen lijken, ging de mist in. Daarentegen was de "Onegin" van P. Tsjaikovski naar Poesjkin héél mooi, alhoewel de twee geliefden niet tesamen komen, door de weigering van Tatjana om haar echtgenoot te verlaten. Wat ik vooral onthouden heb uit de inleiding die we vooraf krijgen, was "HET GELUK KAN OOK LIGGEN IN GEWENNING" Het is een zekere troost die men krijgt in een relatie als de passie en de grote liefde overgaan in "gewenning". Er was ook nog "Giasone" van Fr. Cavalli in een niet onaardige regie van een jonge Frans-Iraanse mevrouw Mariame Clement en prachtig gezongen hoofdrol door de Franse contratenor Christophe Dumaux. Alhoewel het niet direct mijn geliefde muziek is, heb ik me geen minuut verveeld en zowaar genoten van deze oude Barokopera in een modern kleedje.
De voorstelling van het nieuwe seizoen hebben we ook al gekregen Het thema "Mijn Orient" gaat ons meevoeren naar Oosterse sferen waar we volop ook hier van kunnen proeven. Op de avond zelf kregen we al een voorproefje, een klassiek Oosters ensemble moest onze goesting aanwakkeren om ons abonnement te hernieuwen, wel het miste zijn doel (bij mij ten minste) maar de klap op de vuurpijl kwam nog door een speech (van een nieuwe Belg) waarin hij stelde dat hij vooral en ik citeer "onze uitkeringen" kende. Wel, ik moest toch even slikken bij dit citaat. Maar ja, de Opera is ook weer iets dat ik niet meer kan missen. Al is hij bijna 50% duurder en zijn de zitjes boven echt niet om te relaxen, maar vergen een grote uithouding en zijn de stukken dat soms ook. Maar de "BAR" die we kregen (daarboven) maakt het weer goed.
VADER EN ZOON
Onlangs was er in Café Baba een jazzavond met oa vader en zoon Willy en André Donni. Ik weet dat de vader het (na geruuime tijd non-actief) wou doen om zijn zoon te steunen. Het resultaat was ontroerend mooi, Willy kan het nog, die NUAGES mocht er zijn, prachtig. Het resultaat staat op de website van café Baba, kijken dus.
Een ander vader-zoonpaar zag ik optreden in zaal ROMA, Jan en Jelle Decleir, met als gasten Roland en R. V.H.Groenewoud, kon niet slecht zijn. Maar wel echt luid in onze oren klonk de nieuwe groep van Jelle, de gierende gitaren leken wel op hardrock. Maar het optreden met vader Jan waar zij de Sinatra song brachten van "I love you" ging recht in je hart. Ook Roland en Raymond waren hun eigenste zelf (dus goed).
Het is al "mei" en het voorjaar trekt op niets....Soms hemelsblauwe lucht, stralende zon, géén druppel regen en dan KOUD. Maar 11°, er klopt iets niet, de CV kan niet uit, de grote kuis voor Pasen is ook al uitgesteld. Dan kwam er die aswolk vanuit IJsland nog bij...resultaat bijna héél het luchtruim ontregeld, Al Quada zal jaloers zijn op die vulkaan. En nu zitten we nog altijd met een grijze, grauwe lucht en ijzige temperaturen.
Ondertussen is ook de regering gevallen en MOGEN we gaan kiezen in juni. De euro heeft het moeilijk, Griekenland krijgt steun, alles draait vierkant. Ook de Katholieke Kerk ligt onder vuur, pedofilieschandalen duiken op bij de vleet, bisschop moet ontslag nemen, waar vinden we nog houvast???
En bovenop dit alles, wat gebeurt er vandaag bij het openen van mijn E-mails, wat krijg ik onder mijn ogen....Een nota van EURO-MILLIONS wel vanuit Madrid-Spanje wat ik wel wat raar vond... maar wat LEES IK ? "Ik ben uitgekozen als winnaar en nu komt het, van: 823.000,00 (achthonderendrieëntwintigduizend Euro). Ik moet alleen nog het geld claimen binnen de 2 weken anders ben ik het verloren. Dit is toch om een hartaanval te krijgen niet... Maar waarom vanuit Spanje? Dit begon op bedrog te lijken. Heb naar Euromillions - België gebeld en ja, ze hadden van deze bedrieglijke praktijken gehoord en gaven me de raad er niet op in te gaan. MAAR DIT GAAT TOCH TE VER....kan dit zomaar??? Ga me toch verder informeren.
Het zit me echt hoog al die oplichterrij. Dit voorjaar ben ik al op 3 verschillende manieren benaderd, gewoon op straat, in volle dag, als volgt: 1 : plaats: Delhaize op 't Zuid Man (vreemde nat.) vraagt me de weg naar Marnixplaats, duwt een krant 03 onder mijn neus om met zijn hand in mijn handtas te graaien. Gelukkig op tijd gezien en kon hij niets stelen.
2. plaats: Riemstraat - Antwerpen Deze keer een net geklede, beleefde Indier, die in het Engels mijn toekomst voorspelde, mijn lievelingskleur wist en ik nog de opmerking maakte "van dit gaat me geld kosten" en ja, héél triest liet hij me een foto bekijken met Indische weesjes. Ik had 1 willen geven, maar hij vroeg er 20. Heb hem gezegd beter uit te kijken naar rijkere dames....blijkbaar was hij niet zo helderziend....
3. plaats: parking gedempte zuiderdokken Steek de parking over tussen de wagens springt er een man (vreemde nat.) voor mij, bukt zich en raapt vlak voor mijn neus, een grote gouden(?) cachetring op. Lacht naar mij en deze keer was het Frans, (vertaal even) "Och, ik heb geluk" Hij staat voor mij, ik kan geen kant op...ineens duwt hij de ring in mijn hand, want het zou hem ongeluk brengen en ook kreeg hij liever wat geld. Duwde de ring terug in zijn hand en gaf hem de raad de ring te verkopen. En vluchtte zo vlug mogelijk weg. Kijk in het vervolg UIT, voor vreemde mannen die tussen de wagens lopen....
Ach, dit alles is een teken dat de tijden slecht zijn, te veel armen. Hoor juist op de radio dat in Brussel 30 % mensen onder de armoedegrens leven.
Ben vergeten of ik al vertelde over mijn reisje naar de SNEEUW, in December 2009 om de kerstsfeer te gaan opsnuiven aldaar. Het vertrek verliep toen al chaotisch, wegens pakken sneeuw hier, 3u stapvoets op de autobaan naart Brussel. En dan, eens over de Franse grens, géén sneeuw meer, maar wel héél, héél koud. Ook in het "Zwarte Woud" géén sneeuw, maar diezelfde nacht is hij met pakken gevallen. En het "Zwarte Woud" was witter dan wit. Maar dat witte pak lag er ook bij ons...en zou herhaaldelijk terugkomen...Teveel van het goede is nooit goed. KAN GEEN SNEEUW MEER ZIEN...SNAK NAAR ZON.
Gelukkig is er warmte te vinden bv bij een mooie "Liefdesfilm" zoals Chéri naar het boek van de bekende schrijfster Colette. Heel de film ademt de sfeer uit van het Parijs in de jaren '20. Waar de bloedmooie 50jarige courtisane Léa de Lonval (M. Pfeiffer) een passionele relatie heeft met de zoon van een even beroemde en vooral héél rijke (gewezen) courtisane. Hij is jong, 20tiger, op het slechte pad, drank, drugs en vrouwen. Maar bij Léa leert hij de liefde kennen en zij beleven 6 gelukkige jaren. Tot zijn moeder een huwelijk voor hem regelt.... Voor het vervolg....zie de film... De verfilming is zo MOOI, ieder beeld is een plaatje....Ik ben "gesmolten" ondanks de gure kou.
Waar was ik gebleven? Ach ja, mijn DADA'S... Het plezante aan een blog is dat "niemand" die leest en je alle frustraties en kritieken kwijt kan. Naar het schijnt werkt het voor gefrustreerde huisvrouwen om via "Face Book" of andere forums onder dekking van hun schuilnaam, wraak te nemen op hun vriend of man, door expliciet hun slippertjes te beschrijven. Dit zou sessies bij een psychiater uitsparen...GOED TOCH? Maar soms gaat dit wel héél ver...als er ook al doodsbedreigingen bijkomen omdat je gezicht teveel te zien is in "De Slimste Mens" bv. Maar op je kop laten zitten op TV, mits spitse HUMOR...kan ook tot omgekeerde effecten leiden, neem bv Bart De Wever.
Het jaareinde bij mijn favoriete theater BOURLA was ook héél speciaal nl het stuk "Titus Andronicus" een komedie van het bloed een samenwerking van Toneelhuis, KVS en Olympique Dramatique die een wel zéér vrije bewerking maakten van het meest beestachtige stuk van Shakespeare. Als jarenlange toneelfans zijn mijn vriendin en ik heel wat gewend en hebben we al véél te zien gekregen. Maar deze keer ging het ver...De Hel die op het einde losbarste, het geweld en de fantasierijke martelingen, zoiets hadden we nog niet gezien. Chapeau voor de acteurs die gestalte moeten geven aan die personages, naakt ingesmeerd met bruine siroop, op een tafel liggend versierd met pluimen en fruit en de foltering met de stokjes zal ik maar niet vertellen....Degenen die nieuwsgierig zijn moeten maar zelf gaan kijken.. Trouwens, het viel op, in het publiek waren veel homo's te bespeuren.
Verder waren er nog de obligate Kerstconcerten...Hier even een pluim voor de Evenementen Kalender van het OCMW, die aan veel van ons de gelegenheid biedt om goedkoop en soms ook gratis op stap te gaan.
Het was ook een goed jaar voor de Vlaamse Filmen met oa. De SM-rechter, De Helaasheid der Dingen, Dossier K, enz. Het was genieten...
Ik ga het JAAR VAN DE ANGST afsluiten met de hoop dat velen van ons ontsnapt zijn aan de soorten GRIEP (varkens/geiten enz) ook aan de crisis.
Waar was ik gebleven...? Ach ja, DE CULTUUR. Mijn dada's: OPERA - THEATER - BALLET - CONCERTEN - FILM enz...;enz.... Het nieuwe operaseizoen heeft mij nog niet echt kunnen bekoren. Héél erg keek ik uit naar "Butterfly", prachtige stemmen, goede vertolkingen, maar....DIE MODERNE DECORS maken de romantiek kapot. De 1ste scene was de boot ZO HOOG dat wij op het 1ste balcon enkel halve lichamen zagen van de zangers...Kan die regisseur OOK EENS NIET VAN BOVEN GAAN KIJKEN ? En dan de eerste huwelijksnacht liggend op een STUK DECOR op de grond, héél ongemakkelijk....Akkoord het mag eens iets anders zijn, moderner, maar het mag geen afbreuk doen aan de romantiek. Gelukkig was dat wel anders bij de opvoering van "Samson en Delhlia" daar waren de decors modern, maar mooi en met een héél GROOT BED op de seine.... Voor onze Nieuwjaar kregen we "Candide" van L. Bernstein. Het reclamefilmpje was veelbelovend en de verwachting weerom hoog. Weer prachtige stemmen, orkest in goede doen, maar weer wat miezerige enscenering, die wat pover uitviel om ons in eindejaarsstemming te brengen. Ook de tekst en inhoud waren niet van die aard, niet bepaald opwekkend....Bernstein moet dit stuk gebruikt hebben om zijn frustraties in kwijt te kunnen als geestesgenoot van Voltaire's bijtend cynisme. Geef mij dan maar "West Side Story".
Geen weer om buiten te komen...de sneeuw van gisteren is vastgevrozen en het is glad. Dus hoge tijd om te bloggen en het jaar 2009 af te sluiten.
Het jaar 2009 dat zo slecht begon...Het jaar waarin ik de kaap van 70 heb overschreden.... Het jaar dat mijn haren (gedeeltelijk) uitvielen van verdriet...Verdriet om een onbeantwoorde LIEFDE en dit is wel één van de ergste zaken om mee te maken in je leven. Het is ook iets waar je jezelf niet kunt tegen wapenen, het gebeurt gewoon. Soms wou ik dat ik geen gevoelens had, maar dat maakt je leven wel héél arm. Leven bestaat uit vreugde en verdriet, uit hemel en hel, maar soms verlang ik enkel naar de hemel zonder de hel...als dat zou kunnen. Het jaar ook dat mijn enigste familielid die ik nog regelmatig zag en de zoon van mijn Peter, mijn neef Wilfried, op zijn 72ste bezweek aan kanker. Hij was zo'n mooie, krachtige man, zo zonde....Wat zal ik je missen, met jou bleef Bornem nog een beetje in mij leven. Het jaar dat ook twee van mijn beste vriendinnen hun gevecht met kanker begonnen, ene met borstkanker en de andere maag/darmkanker. Gelukkig zijn beide genezen verklaard. Het kon nog erger...een andere vriendin heeft Alzheimer. Dit is nog moeilijker te aanvaarden. Maar ook weer het jaar van nieuw leven, bij de dochter van mijn Kalmthoutse vriendin kwam een 2de dochtertje Karolien. Een jaar waarin onze werkgroep CMO (Cultuur en Maatschappelijke Ontwikkeling) MEER inspraak vroeg en MEER wil werken....Hopelijk kan dit in 2010 en gaan we een actief jaar tegemoet.
Na de zonnige oktoberdagen kwamen we terecht in de triestige novembermaand. De regen valt met bakken uit de lucht en de wind heeft al iets van een kleine orkaan. Is dit reeds een voorbode van wat ons in de toekomst te wachten staat. Hoorde juist nog op de radio 1 dat we beter NIET splitsen, heb het over België, ook ons niet te druk maken over Halle/Vilvoorde, met de opwarming zou het allemaal onder water komen te liggen en zullen we héél content zijn als de Walen ons bij hun laten wonen. Terwijl de regen tegen de ramen gutst heb ik maar wat ZUMBA-muziek opgezet om de sfeer zonniger te maken. Heb eigelijk geen goesting om te bloggen...iedereen blogt, facebookt en twittert erop los. Maar ja ben aan iets begonnen en heb geen discipline, nochthans bij de zusters Ursulinnen naar 't school geweest. En in die tijd was dat wel anders, zoveel naar de mis, het lof, de retraites, de lessen etiquette, het heeft niet mogen baten.
Wil HUMO hierbij bedanken voor het gratis ticket, dat me bloed, zweet en bijna tranen kostte om via de PC afgedrukt te krijgen, maar het lukte. Dus naar de film "de helaasheid der dingen" geweest. Ik vond hem héél goed, het is een rauwe, harde film over de jeugd van de auteur Dimitri Verhulst. De acteurs spelen de pannen van het dak, prachtig gecast. Het was voor mijzelf confronterend, ook mijn vader was een alcoholist en dit feit laat zijn sporen na. Het "zoontje" in de film kan ontsnappen uit dit milieu dankzij zijn schrijverstalent, een meevaller voor hem. Een ander prachtige opvoering was "onder de vulkaan" van Malcolm Lowry bewerkt en gespeeld door Josse De Pauw onder regie van Guy Cassiers opgevoerd in de BOURLA. Dit bekende stuk gaat ook over alcoholisme en hoe verwoestend die verslaving is. Weinig boeken in de wereldliteratuur hebben zo scherp, zo genadeloos, zo fascinerend en zo schrijnend het hallucinante universum van een dronkaard beschreven. De vertolkingen en video-beelden opgenomen in Mexico waren buitengewoon en het acteren van Josse De Pauw subliem
Even over iets dat ik vergeten was en hierbij wil rechtzetten. Eén van mijn vriendinnen Françoise kan goed dansen en houdt héél veel van theater, dit maakte dat zij heeft meegedaan aan de productie van het nagelnieuw gezelschap FC BERGMAN, opgestart door oud-leerlingen van het "Herman Teirlinck" Instituut. Het stuk heeft een lange titel meegekregen nl. Wandelen op de Champs Elysées met een schildpad om de wereld beter te kunnen bekijken, maar het is moeilijk thee drinken op een ijsschots als iedereen dronken is. Dat schept verwachtingen... Als locatie hadden zij voor het oude Beursgebouw gekozen, dus was héél erg nieuwsgierig. Was op de "Try-Out", we werden langs de achterkant binnengelaten en moesten opzij de speelruimte naar de andere kant , op de tast en praktisch in het donker. Er stonden een paar rijen stoelen en werden verzocht op de eerste rijen plaats te nemen. Het zou een totaalspectakel worden was de verklaring. De vroegere mooie parketvloer was omgeschapen in een ruïne van uitgebroken plankjes, er waren grote spots die aan kabels hingen er stond een soort plastieken huisje. Het was er stoffig met spinnenwebben, het eens zo mooie plafond hadt kale plekken...Maar het gebouw zelf, de ballustrade, de gewelven gaf een betoverend decor. We kregen een klank en lichtspel dat sprookjesachtig was en het gebeuren omkaderde. Het spel kan ik moeilijk omschrijven, het was een mix van veel stijlen, gebaseerd op Dante's Divina Commedia, soms was het chaotisch, heb genoten van de grote groep dansers op die plankjes, de entre-acte komiek stal de show en hadt één keer minder mogen opkomen, maar heb me zeker niet verveeld, al duurde het wat lang. Benieuwd wat zij nog gaan brengen? Eén van de hoofdrollen was Marie Vinck dochter van Hilde Van Mieghem en zij gaf onlangs een interview in HUMO, waarin zij als jonge 26jarige reeds blijk gaf van een cynische kijk op het leven met de verklaring "Eigenlijk mag je niets verwachten van een ander: zo vermijd je veel lijden en pijn." Om tot die conclusie te komen op haar jonge leeftijd...Maar of dit haar zal lukken...ik denk het niet. Mijn ervaring is dat je altijd verwachtingen hebt, van het leven en ook van de mensen. Dit is praktisch niet uit te sluiten, pijn wil je vermijden, maar van zodra je iemand graag ziet ben je kwetsbaar. Zij troost zich met de gedachte dat door hetgeen zij doet, ze de mensen helpt die niet kunnen leven zonder kunst en cultuur. Dus bedankt Marieke... Maar dan weer zo cynisch: ik vind het leven sowieso zinloos, en een samenloop van toevalligheden. Maar dan zegt zij: Bij elke nieuwe liefde zal ik de illusie koesteren dat het deze keer goed zal gaan. Leve de illusie. Het is tenminste een tijdelijke pijnbestrijding, haha. Wel Marieke ik wens dat je de man van je leven ontmoet, een soulmate waar je alles mee kunt delen. WANT:
JE KAN NIET LEVEN ZONDER LIEF TE HEBBEN. en dan de volgende zin die me zo kwaad maakt: YOUR NOBODY TILL SOMEONE LOVES YOU... .
Het jaar 2009 vliegt met raketsnelheid voorbij... Bij het begin wist ik dat het één van de moeilijkste jaren uit mijn leven zou worden. Trouwens al de jaren met een 9 zijn probleemjaren geweest en het is NU niet anders.
Eerst en vooral voor ik het vergeet "GELUKKIG VERJAARDAG" aan mijn eerste lief Robert. Ja....ik denk nog aan jou, een 1ste liefde vergeet men niet. Zeker niet als vrouw, voor jou zal dit zeker niet dezelfde betekenis hebben en ben je mij al lang vergeten. Dat doet mij mijmeren op deze 1ste Nov. hoe vergankelijk alles is. Al die dure eden, beloftes van eeuwige trouw, nooit elkaar te vergeten, er altijd te zijn voor elkaar....Wat blijft daar van over? Niets dan verloren illusies.... Dit alles maakt mij soms zooo triest... Op "ZUIDERZINNEN" stond een standje van CREATIEF SCHRIJVEN waar je een liefdesbrief kon afgeven met als beloning (misschien?) een publicatie in "1001 Liefdesbrieven" en een gratis ticket voor Zuiderzinnen. Wel, heb een liefdesbrief geschreven....over mijn laatste hond. Als ik erover nadacht, waren mijn honden, de ENIGEN die mij onvoorwaardelijke liefde gaven, die altijd trouw waren, die mij met hun eigen leven zouden verdedigen, alleen honden kunnen dat waarmaken....Waren er maar mensen zoals (mijn) honden....
Gelukkig zijn er nog vele mooie dingen te beleven. De opening van het cultuurseizoen wad fenominaal. Het was een September zonder rain en de openlucht activiteiten op het St.Jansplein waren dus toppers. Eerst de za.avond met het "Ballet van Vlaanderen", prachtig gewoon een repetitie met de hele groep konden we meemaken, wat voor hun dagelijkse kost is "een must", daarna stukken uit hun succesvolle balletten "Impressing the Tsar" en "The return of Ullyses". De Zond. waren er 3 optredes: nl de Opera, de Singel en de gekende Filharmonie. Wat worden wij toch verwend....
Kunst en Cultuur kunnen veel bijdragen om het leven interessanter en draaglijker te maken.
Alles is alweer gestart...Ik bedoel natuurlijk het cultuurseizoen. Het was een lange, hete zomer en September is voorbij gevlogen. Over het TAZ(theaterfestival in Oostende) kan ik één naam vermelden: Arend Pinoy (ja, zoon van...) waar we nog van zullen horen. Die jongen heeft (volgens mij) bakken talent in huis. Ook heb ik daar menen te ontdekken waarom op concerten(Pop enz.) zoveel decibels de oren teisteren. Wel bij het optreden van ARNO was het geluid keihard, maar bij ROLAND die prachtige blues ten gehore gaf, was het luid maar aangenaam. Wat het publiek de kans gaf om luidop onder elkaar te gaan praten, luidruchtig dranken te gaan halen, zodanig dat Roland er vroegtijdig de brui aan gaf. Wat héél spijtig was. DUS...bij keihard geluid kunnen ze niet anders dan luisteren... Hetzelfde fenomeen (bijna) was er op JAZZ MIDDELHEIM. Heb mij laten vangen om op de 1ste dag te gaan, de donderdag met als grote trekpleister LOU REED. Improvisations....je kan dan van alles verwachten....en ja het was OOK LOEIHARD...en het publiek was stil en sommige snobs riepen na afloop "We love you Lou". Maar voor mij was Jazz ver te zoeken en voelde mij bekocht voor de 40 die ik ervoor betaalde. Volgende keer beter, hoop ik maar.
Over de Cultuurmarkt van Antwerpen, niets dan lof.prachtig weertje, op het podium de Chineesjes die ook meewerkten aan de opening van de Olymp. Spelen in Peking dit jaar en dat was mooi...Wel nu ook gezeten onder een hemel van lampions was het genieten. Zulke dagen maken het leven draaglijker. Er zijn weer interessante programma's, nieuwe theaters om te verkennen oa Theater aan de Stroom met een stuk van Tom Lanoye "Blankenberge". Reeds gezien en goed bevonden. Ook ZUIDERZINNEN profiteerde van de najaarszon en was héél gezellig en altijd de moeite om onze acteurs en auteurs aan het werk te zien.
En zo is alles opnieuw begonnen,met de nodige recepties en openingen oa. het M HKA, nieuwe naam en een beetje proper in de verf gezet en iedereen die moest gezien worden was er... Ja HET ZUID leeft.
