Waar was ik gebleven...? Ach ja, DE CULTUUR. Mijn dada's: OPERA - THEATER - BALLET - CONCERTEN - FILM enz...;enz.... Het nieuwe operaseizoen heeft mij nog niet echt kunnen bekoren. Héél erg keek ik uit naar "Butterfly", prachtige stemmen, goede vertolkingen, maar....DIE MODERNE DECORS maken de romantiek kapot. De 1ste scene was de boot ZO HOOG dat wij op het 1ste balcon enkel halve lichamen zagen van de zangers...Kan die regisseur OOK EENS NIET VAN BOVEN GAAN KIJKEN ? En dan de eerste huwelijksnacht liggend op een STUK DECOR op de grond, héél ongemakkelijk....Akkoord het mag eens iets anders zijn, moderner, maar het mag geen afbreuk doen aan de romantiek. Gelukkig was dat wel anders bij de opvoering van "Samson en Delhlia" daar waren de decors modern, maar mooi en met een héél GROOT BED op de seine.... Voor onze Nieuwjaar kregen we "Candide" van L. Bernstein. Het reclamefilmpje was veelbelovend en de verwachting weerom hoog. Weer prachtige stemmen, orkest in goede doen, maar weer wat miezerige enscenering, die wat pover uitviel om ons in eindejaarsstemming te brengen. Ook de tekst en inhoud waren niet van die aard, niet bepaald opwekkend....Bernstein moet dit stuk gebruikt hebben om zijn frustraties in kwijt te kunnen als geestesgenoot van Voltaire's bijtend cynisme. Geef mij dan maar "West Side Story".
Geen weer om buiten te komen...de sneeuw van gisteren is vastgevrozen en het is glad. Dus hoge tijd om te bloggen en het jaar 2009 af te sluiten.
Het jaar 2009 dat zo slecht begon...Het jaar waarin ik de kaap van 70 heb overschreden.... Het jaar dat mijn haren (gedeeltelijk) uitvielen van verdriet...Verdriet om een onbeantwoorde LIEFDE en dit is wel één van de ergste zaken om mee te maken in je leven. Het is ook iets waar je jezelf niet kunt tegen wapenen, het gebeurt gewoon. Soms wou ik dat ik geen gevoelens had, maar dat maakt je leven wel héél arm. Leven bestaat uit vreugde en verdriet, uit hemel en hel, maar soms verlang ik enkel naar de hemel zonder de hel...als dat zou kunnen. Het jaar ook dat mijn enigste familielid die ik nog regelmatig zag en de zoon van mijn Peter, mijn neef Wilfried, op zijn 72ste bezweek aan kanker. Hij was zo'n mooie, krachtige man, zo zonde....Wat zal ik je missen, met jou bleef Bornem nog een beetje in mij leven. Het jaar dat ook twee van mijn beste vriendinnen hun gevecht met kanker begonnen, ene met borstkanker en de andere maag/darmkanker. Gelukkig zijn beide genezen verklaard. Het kon nog erger...een andere vriendin heeft Alzheimer. Dit is nog moeilijker te aanvaarden. Maar ook weer het jaar van nieuw leven, bij de dochter van mijn Kalmthoutse vriendin kwam een 2de dochtertje Karolien. Een jaar waarin onze werkgroep CMO (Cultuur en Maatschappelijke Ontwikkeling) MEER inspraak vroeg en MEER wil werken....Hopelijk kan dit in 2010 en gaan we een actief jaar tegemoet.
Na de zonnige oktoberdagen kwamen we terecht in de triestige novembermaand. De regen valt met bakken uit de lucht en de wind heeft al iets van een kleine orkaan. Is dit reeds een voorbode van wat ons in de toekomst te wachten staat. Hoorde juist nog op de radio 1 dat we beter NIET splitsen, heb het over België, ook ons niet te druk maken over Halle/Vilvoorde, met de opwarming zou het allemaal onder water komen te liggen en zullen we héél content zijn als de Walen ons bij hun laten wonen. Terwijl de regen tegen de ramen gutst heb ik maar wat ZUMBA-muziek opgezet om de sfeer zonniger te maken. Heb eigelijk geen goesting om te bloggen...iedereen blogt, facebookt en twittert erop los. Maar ja ben aan iets begonnen en heb geen discipline, nochthans bij de zusters Ursulinnen naar 't school geweest. En in die tijd was dat wel anders, zoveel naar de mis, het lof, de retraites, de lessen etiquette, het heeft niet mogen baten.
Wil HUMO hierbij bedanken voor het gratis ticket, dat me bloed, zweet en bijna tranen kostte om via de PC afgedrukt te krijgen, maar het lukte. Dus naar de film "de helaasheid der dingen" geweest. Ik vond hem héél goed, het is een rauwe, harde film over de jeugd van de auteur Dimitri Verhulst. De acteurs spelen de pannen van het dak, prachtig gecast. Het was voor mijzelf confronterend, ook mijn vader was een alcoholist en dit feit laat zijn sporen na. Het "zoontje" in de film kan ontsnappen uit dit milieu dankzij zijn schrijverstalent, een meevaller voor hem. Een ander prachtige opvoering was "onder de vulkaan" van Malcolm Lowry bewerkt en gespeeld door Josse De Pauw onder regie van Guy Cassiers opgevoerd in de BOURLA. Dit bekende stuk gaat ook over alcoholisme en hoe verwoestend die verslaving is. Weinig boeken in de wereldliteratuur hebben zo scherp, zo genadeloos, zo fascinerend en zo schrijnend het hallucinante universum van een dronkaard beschreven. De vertolkingen en video-beelden opgenomen in Mexico waren buitengewoon en het acteren van Josse De Pauw subliem
Even over iets dat ik vergeten was en hierbij wil rechtzetten. Eén van mijn vriendinnen Françoise kan goed dansen en houdt héél veel van theater, dit maakte dat zij heeft meegedaan aan de productie van het nagelnieuw gezelschap FC BERGMAN, opgestart door oud-leerlingen van het "Herman Teirlinck" Instituut. Het stuk heeft een lange titel meegekregen nl. Wandelen op de Champs Elysées met een schildpad om de wereld beter te kunnen bekijken, maar het is moeilijk thee drinken op een ijsschots als iedereen dronken is. Dat schept verwachtingen... Als locatie hadden zij voor het oude Beursgebouw gekozen, dus was héél erg nieuwsgierig. Was op de "Try-Out", we werden langs de achterkant binnengelaten en moesten opzij de speelruimte naar de andere kant , op de tast en praktisch in het donker. Er stonden een paar rijen stoelen en werden verzocht op de eerste rijen plaats te nemen. Het zou een totaalspectakel worden was de verklaring. De vroegere mooie parketvloer was omgeschapen in een ruïne van uitgebroken plankjes, er waren grote spots die aan kabels hingen er stond een soort plastieken huisje. Het was er stoffig met spinnenwebben, het eens zo mooie plafond hadt kale plekken...Maar het gebouw zelf, de ballustrade, de gewelven gaf een betoverend decor. We kregen een klank en lichtspel dat sprookjesachtig was en het gebeuren omkaderde. Het spel kan ik moeilijk omschrijven, het was een mix van veel stijlen, gebaseerd op Dante's Divina Commedia, soms was het chaotisch, heb genoten van de grote groep dansers op die plankjes, de entre-acte komiek stal de show en hadt één keer minder mogen opkomen, maar heb me zeker niet verveeld, al duurde het wat lang. Benieuwd wat zij nog gaan brengen? Eén van de hoofdrollen was Marie Vinck dochter van Hilde Van Mieghem en zij gaf onlangs een interview in HUMO, waarin zij als jonge 26jarige reeds blijk gaf van een cynische kijk op het leven met de verklaring "Eigenlijk mag je niets verwachten van een ander: zo vermijd je veel lijden en pijn." Om tot die conclusie te komen op haar jonge leeftijd...Maar of dit haar zal lukken...ik denk het niet. Mijn ervaring is dat je altijd verwachtingen hebt, van het leven en ook van de mensen. Dit is praktisch niet uit te sluiten, pijn wil je vermijden, maar van zodra je iemand graag ziet ben je kwetsbaar. Zij troost zich met de gedachte dat door hetgeen zij doet, ze de mensen helpt die niet kunnen leven zonder kunst en cultuur. Dus bedankt Marieke... Maar dan weer zo cynisch: ik vind het leven sowieso zinloos, en een samenloop van toevalligheden. Maar dan zegt zij: Bij elke nieuwe liefde zal ik de illusie koesteren dat het deze keer goed zal gaan. Leve de illusie. Het is tenminste een tijdelijke pijnbestrijding, haha. Wel Marieke ik wens dat je de man van je leven ontmoet, een soulmate waar je alles mee kunt delen. WANT:
JE KAN NIET LEVEN ZONDER LIEF TE HEBBEN. en dan de volgende zin die me zo kwaad maakt: YOUR NOBODY TILL SOMEONE LOVES YOU... .
Het jaar 2009 vliegt met raketsnelheid voorbij... Bij het begin wist ik dat het één van de moeilijkste jaren uit mijn leven zou worden. Trouwens al de jaren met een 9 zijn probleemjaren geweest en het is NU niet anders.
Eerst en vooral voor ik het vergeet "GELUKKIG VERJAARDAG" aan mijn eerste lief Robert. Ja....ik denk nog aan jou, een 1ste liefde vergeet men niet. Zeker niet als vrouw, voor jou zal dit zeker niet dezelfde betekenis hebben en ben je mij al lang vergeten. Dat doet mij mijmeren op deze 1ste Nov. hoe vergankelijk alles is. Al die dure eden, beloftes van eeuwige trouw, nooit elkaar te vergeten, er altijd te zijn voor elkaar....Wat blijft daar van over? Niets dan verloren illusies.... Dit alles maakt mij soms zooo triest... Op "ZUIDERZINNEN" stond een standje van CREATIEF SCHRIJVEN waar je een liefdesbrief kon afgeven met als beloning (misschien?) een publicatie in "1001 Liefdesbrieven" en een gratis ticket voor Zuiderzinnen. Wel, heb een liefdesbrief geschreven....over mijn laatste hond. Als ik erover nadacht, waren mijn honden, de ENIGEN die mij onvoorwaardelijke liefde gaven, die altijd trouw waren, die mij met hun eigen leven zouden verdedigen, alleen honden kunnen dat waarmaken....Waren er maar mensen zoals (mijn) honden....
Gelukkig zijn er nog vele mooie dingen te beleven. De opening van het cultuurseizoen wad fenominaal. Het was een September zonder rain en de openlucht activiteiten op het St.Jansplein waren dus toppers. Eerst de za.avond met het "Ballet van Vlaanderen", prachtig gewoon een repetitie met de hele groep konden we meemaken, wat voor hun dagelijkse kost is "een must", daarna stukken uit hun succesvolle balletten "Impressing the Tsar" en "The return of Ullyses". De Zond. waren er 3 optredes: nl de Opera, de Singel en de gekende Filharmonie. Wat worden wij toch verwend....
Kunst en Cultuur kunnen veel bijdragen om het leven interessanter en draaglijker te maken.
Alles is alweer gestart...Ik bedoel natuurlijk het cultuurseizoen. Het was een lange, hete zomer en September is voorbij gevlogen. Over het TAZ(theaterfestival in Oostende) kan ik één naam vermelden: Arend Pinoy (ja, zoon van...) waar we nog van zullen horen. Die jongen heeft (volgens mij) bakken talent in huis. Ook heb ik daar menen te ontdekken waarom op concerten(Pop enz.) zoveel decibels de oren teisteren. Wel bij het optreden van ARNO was het geluid keihard, maar bij ROLAND die prachtige blues ten gehore gaf, was het luid maar aangenaam. Wat het publiek de kans gaf om luidop onder elkaar te gaan praten, luidruchtig dranken te gaan halen, zodanig dat Roland er vroegtijdig de brui aan gaf. Wat héél spijtig was. DUS...bij keihard geluid kunnen ze niet anders dan luisteren... Hetzelfde fenomeen (bijna) was er op JAZZ MIDDELHEIM. Heb mij laten vangen om op de 1ste dag te gaan, de donderdag met als grote trekpleister LOU REED. Improvisations....je kan dan van alles verwachten....en ja het was OOK LOEIHARD...en het publiek was stil en sommige snobs riepen na afloop "We love you Lou". Maar voor mij was Jazz ver te zoeken en voelde mij bekocht voor de 40 die ik ervoor betaalde. Volgende keer beter, hoop ik maar.
Over de Cultuurmarkt van Antwerpen, niets dan lof.prachtig weertje, op het podium de Chineesjes die ook meewerkten aan de opening van de Olymp. Spelen in Peking dit jaar en dat was mooi...Wel nu ook gezeten onder een hemel van lampions was het genieten. Zulke dagen maken het leven draaglijker. Er zijn weer interessante programma's, nieuwe theaters om te verkennen oa Theater aan de Stroom met een stuk van Tom Lanoye "Blankenberge". Reeds gezien en goed bevonden. Ook ZUIDERZINNEN profiteerde van de najaarszon en was héél gezellig en altijd de moeite om onze acteurs en auteurs aan het werk te zien.
En zo is alles opnieuw begonnen,met de nodige recepties en openingen oa. het M HKA, nieuwe naam en een beetje proper in de verf gezet en iedereen die moest gezien worden was er... Ja HET ZUID leeft.
Blijkbaar is "men" niet tevreden over mij. Zodanig heb ik de rubriek "GELUKKIG" wat de start was van de blog verwijderd. Ik geef toe, heb niet genoeg narcisme in mij om foto's van alles en nog wat op het internet te zetten. Misschien is "bloggen" dus niets voor mij... Maar vermits het nu KOMKOMMERTIJD is, ga ik er even tussenuit. In Oostende gaat het theaterfestival van start en daar kan je mij dan ook tegenkomen. Aan alle fervente bloggers nog een goede vakantie en veel zonneschijn en mooie dagen gewenst.
Ja, moet me al verontschuldigen...blijkbaar is "dagboek" niet aan mij besteed. Dus dan maar weekverslagen. Het was ook weer zo druk en gepensioneerden hebben zo weinig tijd. En dan zijn er ook zoveel interesses, ik geraak erdoor gefrusteerd, omdat ik niet alles kan doen.
FILM: gaan kijken naar de nieuwe van Almodovar "Los Abrazos Rotos" (gebroken omhelzing), vond dit één van zijn mindere. THEATER - Ben grote fan van toneel, ga vooral graag naar het Toneelhuis in de mooie Bourla. Was gevraagd deel te nemen aan een "feedbackgroep" en kreeg tickets voor 3 voorstellingen, dus dit was meegenomen. Deze waren "De Versie Claus" met Josse De Pauw, dan "Klein Werk in 't Groot" met Performances van de Toneelacademie Maastricht (dit was wel zéér hedendaags, beetje moeilijk soms, maar mag ook), en het laatste stuk "ADAMS APPELS" was (naar mijn mening) erg goed, heb gelachen van begin tot het einde, goede vertolkingen van "Olympique Dramatique". Een stuk vol van gitzwarte humor van de Deen A.T. Jensen(Oscarwinnaar) waar ik nog wel eens iets van zou willen lezen. Het stuk was opgevat als musical met muziek van LOD. Een aanrader!!!
Ondertussen ook naar de UIA geweest voor het ALUMNIFEEST en de verkiezing van de Alumnus van het jaar 2009. En ja, heb deze keer voor de juiste gekozen nl. een vrouw welke uit de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte komt en nu het MOMU leidt, is verkozen. Haar naam is: Mevr. Kaat DEBO, Proficiat en nog véél succes
Hoop dat ik jullie niet verveel met cultuur, want er was nog meer...maar dit voor volgende keer... .
Mijn ondertitel "Het hart van de scorpio" zal jullie op het verkeerde been zetten. Het is niet de bedoeling op de Astrologische toer te gaan, maar ben eerder fan van de Astronomie, (Frank De Boosere zal kontent zijn). In het sterrenteken "Schorpioen" is het hart de ster "Antaris". Dus daar voel ik meer voor. MAAR: wat was de Metroscoop van 27/05: "Het huidige klimaat moedigt je aan om nieuwe wegen in te slaan en om je activiteiten te spreiden. Dit alles helpt je om informatie op te vangen die je ambities zou kunnen ondersteunen." Wel je zou er bijna beginnen in te geloven. Laat ons hopen dat dit kan uitkomen.
Wat de foto van KAI MOOK betreft haar neem ik als mascotte. Net zoals ik geboren in een tijd van crisis en hopelijk brengt zij mij geluk.
EERST EN VOORAL WELKOM EN HARTELIJKE DANK AAN DE BEZOEKERS.
Nu rest mij nog een Visitekaartje te maken...Maar heb complexen gekregen van al die mooie blogs. Dus voorlopig nog zo: Naam: Marjan Vermeiren Geboren: 19 november 1939 Plaats: Antwerpen(Kiel) Ben SINGLE en tracht (zoals iedereen) zin te geven aan mijn bestaan, door vrijwilligerswerk, volgen van cursursen, maar vooral veel genieten van al het moois dat Kunst en Cultuur ons geeft. En de rijkdom van te leven in een stad als Antwerpen waar zoveel te beleven valt.
