Driftig begin ik met brood te strooien op de grond en probeer haar te roepen met gekwek (op mijn manier). Helaas, de eend heeft daar nu geen oog of oor voor en vliegt tot mijn schrik weer op. Nu vliegt ze de keuken in. Ook daar weer fladderen tegen het raam en ze maakt daarbij in de hoek een mix van planten en aarde. Ik krijg het er nu wel aardig benauwd van en denk: "Hoe krijg ik haar nu uit huis?" Ineens bedenk ik me de ramen te blinderen. Ik herinner me dat gedoe ook met vogel-tjes zoals parkieten als die tegen het raam vliegen. Zo snel ik kan ga ik aan het werk door de luxaflex te laten zakken en de gordijnen te sluiten. Ook het horgordijn dat voor de deur hangt waar de eend door moet, hang ik zo goed als het kan opzij en zet de deur wijd open! Brood op de grond en alles hangt schots en scheef. Wat een toestand! Tja, alles moest snel, voordat die eend zich weer bedacht te gaan vliegen! Van angst laat ze weer een poepje, maar ze staat op het aanrecht.... dat scheelt. Dan gaat de deurbel, ook dat nog! Het is een chaos in huis maar ik ga toch opendoen. Oh ja, er kwam nog een kennisje iets brengen. Ineens maakt een immense hoop zich van mij meester want deze kennis is een brandweerman! Dat zijn toch "de redders in nood" en in de gang doe ik mijn verhaal.
Na wat gegniffel is hij resoluut van plan de eend te pakken. Dit is toch wel iets anders dan een katje uit de boom halen! Heel beheerst en uiterst kalm openen we de keukendeur en zien dat ze erbij is gaan zitten. De eend zit op het aanrecht!