************************ LIFE AND FANTASY ************************
02-03-2013
Toneeldag23 februari 2013
Van vrijdagavond is onze kleine meid terug tot zondagnamiddag.
Zaterdag met ééntje van den Twin en ons ander kleinkind naar het toneel geweest de nonnen van Navarone.Genieten van het toneel en ondertussen het gegiechel,gelach,opschrikken, verwondering op die gezichtjes meepikken. Een mooie avond eens zonder tv,pc en andere moderne communicatiemiddelen gewoon volkstoneel moet kunnen.
Zondag knuffeldag met oma.
Maandagmorgen opstaan door belgerinkel,de deurwaarder met een ter kennisgeving dat de doodrijder van ons dochter in beroep gaat.Reden volgens onze raadsman meester L.J. - zijn straf is te zwaar. Van slaan met een hamer gesproken,ons goed gevoel was meteen ribbedebie.
Woensdag konden we weer lachen met twee meiden die hun zus en nicht mee kregen om het toneelstuk op te voeren van zaterdag.
Onze drie schatten zijn de lijm voor de stukken bij elkaar te houden van ons letterlijk en figuurlijk gebroken hart.
Toen mijn man op pensioen ging eind januari 2009 was ik ondertussen al bezig met de twee volgende feesten.Ons veertig jarig huwelijk in augustus 2012 en mijn 60 jarig zijn 2013.Zonder het te weten bereidde ik toen ons laatste mooi feest voor, samen met de dochter, zoon, schoondochter en onze kleinkinderen.Tot heden zijn al de dagen overschaduwd met het gemis van onze dochter.Feesten, ach... ze zijn niet meer aan ons besteed en toch gaan we met een sociaal masker op, van hier naar daar.Ten volle genieten het zit er niet meer in,het moment zelf ,ja, maar terug thuis zijn we weer onszelf met ons gebroken leven.Het samen zijn op speciale dagen met het geregel om ons derde kleinkind erbij,mama is dan zo dichtbij.Het gemis,Een zoon die zijn zus even hard mist,twee kleinkinderen die stampen op de grond van boosheid op de stoute meneer,een kleindochter zonder mama die opa vraagt om in het kleine bed te slapen.Die dicht bij oma kruipt in bed met haar Mousty en Flipke en vraagt vertel ne keer van mama,oma.Die in haar slaap met haar voetjes zoekt of ik er nog ben.Die met haar handjes tast naar oma,die zachtjes oma roept om mijn gehum te horen en zeker te zijn dat ik er nog ben.Die in haar slaap af en toe zachtjes "mama "murmeld.Zachtjes vraagt half slapend ,half wakker "oma,handje"dat ze knijpt om nooit meer los te laten of midden in de nacht zich met een ruk omdraaid en haar armpje rond mijn hals slaat en dichtertrekt om mij nooit meer los te laten. Ach feesten, ze zijn niet meer aan ons besteed hun luister van luxe,mondain deemsteren weg tegenover de kleine parels,de kleine diamantjes die we dagelijks vinden rondom ons,ze zijn de kleinnoden die ons kracht geven om verder te leven voor onze drie schatten de zoon en zijn vrouw.Die ons gebroken hart de nodige cement geven om niet geheel uiteen tevallen.
Hoe mooi de wereld ook is
toegedekt,
onder de laag sneeuw ligt de werkelijkheid
verborgen. Ons
gezicht met een laagje sociale print
erop, verbergend
ons gebroken wezen.
Met een traan en een snik de zaal verlaten met nog ne babbel met de advokaat en terug van het gerechtsgebouw en alles weer laten bezinken.17 januari zou de definitieve strafuitspraak zijn.
Toen mama nog leefde had ze samen met haar kleine meid in het Shoppingcenter Kuurne deze naar eigen wens de poes laten maken met een ingewerkt hartje, Mousty.
Intussen is er veel gebeurd in
verband met onze valkparkieten.Het koppel dat we hebben die heel goed overgaat
tot paring, eierleg en broedt maar helaas onbekwaam om hun jongen te
voederen.
Zoals eerder gemeld is de valkparkiet van onze overleden
dochter ribbedebie door een onoplettendheid van mij.Het verdriet en gemis om dit
vogeltje is voor onze kleindochter tamelijk vlug overgaan met de belofte als
tante en nonkel van dat vogeltje dat wij hebben eitjes heeft dat we er eentje
zouden opkweken voor haar.Zogezegd zo gedaan.Jammer genoeg waren we de dag dag
van het kippen weg en laattijdig thuis.Eentje van de drie die het overleefd
heeft met onze goede zorg. Het was goed onderkoeld maar in mijn warme handen
is het er terug doorgekomen.Intussentijds had opavent al het
(kraammachientje)nursingroom klaargezet en opgewamd.De speciaalvoer die reeds te
wachten stond om te gebruiken werdt bovengehaald.Helaas is dit vogeltje
overleden bij de overgang naar vol voer in de definitieve kooi en goed in de
pluimen niettegenstaande het nog bijgevoederd werdt samen met een nieuw nestje
van drie die ook reeds in de nursingroom lagen.Is het van jaloersheid of niet ik
weet het niet dat pietsjoef twee zoals onze kleindochter hem noemde in één dag
tijd de geest geeft gegeven door echt te laten van eten. Rip pietsjoef
twee. Toen moesten we dit overlijden ook nog vertellen aan onze kleindochter
dat ook dit vogeltje was overleden en ze had er al zoveel effectie aan
gegeven.Ze wist van de drie nieuwe valkparkietjes,ook daarvan is het oudste
gestorven. Hoe moesten we dit vertellen aan dit kind .Weer verlies en
afscheid.De dag bij ons was aangebroken.Gewoon zeker alles op zijn beloop laten
en ontdekken.De lege kooi hadden we achter het bureel gezet voor het raan in de
grond uit voorzorg.Opeens liep ze naar het bureel en ik erachteraan. Het eerste
wat ze zag en bekeek was de twee kleintjes die nog volledig op handfok stonden
"en waar is het derde"vroeg ze hier heb ik haar uitgelegd dat het niet meer
wilde eten ,samen daarover gebabbeld dat dit in de natuur ook gebeurd, en met zo
een domme papa en mama die niet zorgen voor hun kindjes dat ze ook sterven in
het nestje .Samen hebben we de twee andere uitgehaald om een goed te bekijken en
teruggezet.Plots merkte ze op "en Pietsjoef 2"ze keek opzij op mijn woorden
"daar staat de kooi" verwonderd vroeg "en pietsjoef waar is pietsjoef twee"Ik
hield het in een kort antwoord om het haar te vertellen"bij mama" Verbijstering
op haar gezichtje"in de hemel?",Traantjes kwamen in haar oogjes en intussen nam
ik haar in mijn armen met de woorden"ja, en oma heeft hem in een mooi dekentje
gelegd en in een mooi doosje en begraven". Intussen liepen de traantjes over
haar wangen om haar pietsjoefke 2.Plots hief ze haar hoofdje op en zei"mama
heeft nu drie vogeltjes in de hemel om voor te zorgen;"hmmm,ik zie ze al vliegen
rond mama's hoofd met op elke schouder ééntje en één op haar hoofd,Falco(hun
hond die intussen ook is overleden begin 2011) zal er achter blaffen en achter
lopen."vertelde ik haar om haar verdriet te milderen "ma ik heb er nu ook nog
twee he oma.","ja meiske en we gaan er goe voor zorgen ma als er nog eentje
sterft dan kan oma niks aandoen,ok."Haar hoofdje knikte van ja .Ze droogde haar
traantjes omende de nursingroom en streelde de twee nieuwe piepkleine vogeltjes.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Claudia.
Ik ben een vrouw en woon in West Vlaanderen () en mijn beroep is huisje,tuintje en ventje onderhouden,kortom huisvrouw.
Ik ben geboren op 20/02/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,lezen,uit eten, fotografie om alles vast te leggen en te bewerken op de pc zijn recente hobby’s daardoor het ontstaan van dit blogje..
Claudia is met haar ventje gelukkig getrouwd. Moeke van 2 schatten van kinderen. Met drie prachtige kleindochters,een perfect leventje. Bloemen en tuin omringen haar bij het lezen van een goed boek met een lekker glas wijn.
