Streun hier weer efkes rond, in mijn hoofd dwalen gedachten, verpletteren herinneringen elkaar om de bovenhand.Maar we missen jou om zovele dingen die er waren en niet meer zijn.
Nog 52 dagen voor 9/11.Juist twee maand lieve dochter en dan ben je weer jarige hierboven voor de vijfde keer. Waar zijn die vier jaar naartoe. Jou prinsesje wordt groot al tien wordt ze morgen. Je zou zo trots geweest zijn op haar, maar dat ben je hierboven waarschijnlijk wel he! Ze vroeg om een verjaardagfeestje we hebben het verleden week donderdag gevierd met een uitje en s avonds thuis met ketels water en de tuislang na een warme dag en gevolgd door een bbq met haar twee nichtjes.Je zou er van genoten hebben lieve dochter van hun lachjes en haar parelende lach erboven uit. De dag ervoor mokte ze ook een beetje omdat ze bijna nooit of geen verjaardagkaartjes krijgt . Vanbinnen draait het en keert het. Nooit ben je weg uit mijn hoofd en nog minder uit ons hart. Wat we ook vertellen tegen jou op je plaatsje of thuis bij jou gedenkplaatsje een antwoordt of goeie tip krijgen we nooit van jou ,maar het lucht wel op. Ons hart volgend om jou poppemie zo goed mogelijk te begeleiden in haar leventje is niet zo gemakkelijk. We zouden haar willen dragen letterlijk en figuurlijk op onze handen alle dagen van ons leven en haar behoeden voor de lasten van deze wereld, maar ze moet erdoor he! Ze heeft haar ukjes ,ze heeft haar snukjes zoals elk kind trouwens en ook haar gedachtengangetje en haar gevoelens dat we onmogelijk kunnen peilen omdat ze haar gevoelens nog niet genoeg kan verwoorden. En als het haar niet gaat en ze ligt op haar bedje meewarig haar lijfje in een foetushouding, Na een poosje ga ik kijken en sta ik ook machteloos en zit naast haar stilletjes haar rug te strelen. Op mijn stille vraag wat er scheelt of wat ze voelt kan ze geen antwoord geven. Ze zeggen altijd kon ik maar nog één keer ,maar dat zouden we niet meer aankunnen. Jou meid had dat ook al eens gezegd s avonds in bed.Toen opperde ik ,maar papa gaat een probleem hebben zu.Ach, antwoordde ze,dan ga ik met mama alleen in het huis wonen.Je zou zo plots weer voor de deur moeten staan Betty dan zou ik van mijn stokje gaan denk ik en een paar tubes super glue gebruiken om jou hier vast te houden. Ook de gedachte had je niet beter in een rolstoel gezeten dan had je tenminste nog je meid kunnen opvoeden heeft soms al meerdere keren door ons hoofd gegaan.Met jou wil om er voor te gaan zou het wel gelukt zijn om zo verder te leven.Ach laat maar Betty,alles is maar ons zelf bedriegen, een utopie om te overleven.Dag meid, morgen denken we speciaal aan jou kleintje ergens ver weg op reis.
Lieve meid,Een fijne moederdag daarboven, zorg een beetje voor ons, wijs ons de juiste weg om jou prinsesje te helpen. We missen jou zo erg lachbekje.Love you.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Claudia.
Ik ben een vrouw en woon in West Vlaanderen () en mijn beroep is huisje,tuintje en ventje onderhouden,kortom huisvrouw.
Ik ben geboren op 20/02/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,lezen,uit eten, fotografie om alles vast te leggen en te bewerken op de pc zijn recente hobby’s daardoor het ontstaan van dit blogje..
Claudia is met haar ventje gelukkig getrouwd. Moeke van 2 schatten van kinderen. Met drie prachtige kleindochters,een perfect leventje. Bloemen en tuin omringen haar bij het lezen van een goed boek met een lekker glas wijn.
