|
Woord,
vroeger ontsprong vreugde als water uit een bron
en vulde mijn ganse wezen.
Woord,
je klinkt nu zo tweeslachtig,
Woord,
daar waar vreugde zou moeten heersen
in een onherstelbaar gebroken hart.
om die ene jongen is er vreugde.
om die ene meid is er verdriet.
Woord ,
waar geluk met moeite nog kan worden bewaard ,
wegsijpelend langs de wanden, om de weg te vinden in
de rivier van tranen.
Woord,
je zit gevangen achter een nevel van verdriet,
Woord,
en toch vinden we langs deze oevers de mooiste bloemen
weemoedig denken aan het geluk en vreugde die ons ooit is gegeven.
©CMC Zaterdag 19 mei 2012
|
