Na een mooie dag en in leuk gezelschap te Granada pakken we in en rijden richting Murcia. Blijkbaar juist op tijd achter ons is het beginngen te regen.
Murcia is de kleinste provincie van Spanje en volgens de verschillende artikels die ik er over las, nog niet zo toeristisch. We vinden een camping in het binnenland en volgens de weerkaart de warmste plek van Spanje voor het ogenblik, dus het Padje ingesteld op camping La Feunte in Banos de Fortuna. Een streek die reeds door de Romeinen ingenomen werd, voor ja hoor die mannen wisten waar het goed was, het thermaal water. De camping heeft een zwembad met dat thermaal water van 36°C. In het dorp zelf is een wellnes centrum om U tegen te zeggen het zal dus wel waar zijn. Volgens de beschrijving is de camping een juweeltje in het achterland, sfeervolle kleine goede camping. Een foto kan bedrieglijk zijn een beschrijving nog meer. Het achterland is een desolate bedoening een soort Pampa’s waar alleen wat helmgras kan groeien, voor de rest zo dor als het maar zijn kan. De camping is inderdaad niet groot maar sfeervol is iets anders. Het is een plaats waar men camping Cosmos kan opnemen zonder bepaalde decors te moeten bouwen of acteurs te moeten in huren. De tijd is blijven stilstaan in de jaren zestig denk ik. Maar goed dat zwembad heeft ons dan toch verleidt en we besluiten om te blijven. De eerste nacht op de parking want het ding zit vol. De volgende dag hebben we een plaatsje S 16, aan de buitenkant met zicht op de Pampa’s. De eerste nacht worden we redelijk door elkaar geschud van de wind. We komen dan ook te weten dat het er altijd waait. Maar het zwembad maak veel goed. Als we eens willen buiten zitten krijgen we in de mot dat er een rioolgeurtje langs ons heen waait, blijkbaar komt het vanonder de een van de twee deksels die naast onze plek liggen, antwoord van de baas: we nemen onmiddellijk maatregelen! Al eens een spanjaard tegengekomen die iets onmiddellijk doet? Ik niet, dus weer niets. Het is ondertussen dinsdag en de vorige nacht hebben we weer geen oog dicht gedaan van de windstoten die de motorhome doen over en weer gaan. De maat is vol we pakken in ondanks het thermaal bad, het enige pluspunt dat er was. IK kan nog een aantal pagina’s doorgaan maar dat is helemaal niet de bedoeling, we zijn tenslotte op vakantie en het voordeel van een motorhome is dat je snel weer ergens anders naar toe kan. Dus gaan we terug iets zuidelijker de kuststreek terug opzoeken. De volgende streek/dorp die we gaan bezoeken is Ilsa Plana. Weer een ACSI camping ditmaal 16€ per dag, zwembad inbegrepen, de vorig was 14€ met het zwembad 22€. Na een kleine 100km komen we aan op de camping, het paradijs op aarde. Afgebakende plaatsen, water en el. op de plaats, proper sanitair, zicht op de zee, die ligt een 500m van de camping. Een plek op 50m van het THERMAAL zwembad, allee na de vorige ervaring een droom. Vriendelijke ontvangst alles wat je nodig hebt om de batterijen terug op te laden. We denken er over om hier te blijven tot het weer tijd wordt om de noordelijke koude regionen te moeten opzoeken.
Op http://www.campinglosmadriles.com/uk/index.php kan je enkele foto’s zien van de camping en de omgeving. Wij gaan hier in alle geval de volgende dagen van de Spaanse zon genieten de weer voorspelingen zien er gunstig uit we moeten hier niet onmiddellijk de verwarming opzetten.
Zes uur en de wekker loopt af, voor de meeste een onzalig uur op vakantie maar de bus is ook vroeg dus na een lekker douche en ontbijt, de nieuwe kennissen ophalen en busje komt zo. De Lijn kan er een voorbeeld aan nemen de bus is mooi op tijd en zeer comfortabel. Aangekomen in Granda gaan we op zoek naar de volgende bus, want de wandeling van ongeveer een half uurtje en dan nog bergop en dat zien we eigenlijk geen van alle echt zitten. Bus 13 (ook mooi op tijd) brengt ons aan de bovenste ingang van het Alhambra, waar de ene na de andere reisbus hun klanten afzet. Het is inderdaad nodig om te reserveren anders kom je er niet in. We vinden uiteindelijk de automatische kassa en begingen aan het bezoek. Wilfried bevestigd nog eens dat hij blij is dat hij met de bus gekomen is en zelfs niet met de el. fiets als je uiteindelijk ziet hoe hoog we boven de stad zitten. Voor een juiste beschrijving van het Almbra, waarvan de bouw in 1238 begon, zou ik iedereen naar Wikipedia verwijzen ik kan het niet beter beschrijven, maar het is prachtig en zeer wel onderhouden. Een legertje tuin- en onderhouds mannen/vrouwen zorgen voor een prachtige omgeving. We bezoeken eerst het gedeelte Generallife. Het opmerkelijk is zijn de water partijen die op de binnen tuinen een rustgevend effect hebben, hoe ingenues zijn ze in die vroege tijden wel geweest om dit alles zo prachtig te laten werken.
Ook het feit dat alles er nog zo goed bijstaat bewijst hoe stevig er toen gebouwd is. Het is een geluk dat de verschillende bezetters van de streek dit paleizen complex zo bewaard hebben, voor hetzelfde geld was alles afgebroken.
Daarna bezoeken we de citadel van het complex want de timing moet gerespecteerd worden, je mag trouwens maar eenmaal binnen in één deel eens buiten kom je er niet meer in en je bezoek moet afgelopen zijn voor 14 uur anders ook pech, te laat en de Spaanse dames aan de ingangen zijn geen katten om zonder handschoenen aan te pakken dat mochten enkel Chinese toeristen ondervinden.
De citadel is een brut bouwwerk wat over het algemeen in dit soort gebouwen het geval is. Het moet echter wel een drukke bedoening geweest zijn in de tijd dat het door de soldaten bezet was.
De binnenmuurtjes zijn de vroegere winkeltjes die er voor de soldaten en de andere bewoners waren. Vanop de hoofd toren heb je een mooi uitzicht op Granada in het bijzonder het Arabisch kwartier, het oudste stadsdeel met zijn typisch smalle straatjes. Langs de andere zijde heb je dan de Sierra Nevada met zijn besneeuwde toppen.
Gezien de strikte timing begeven we ons goed op tijd voor het bezoek aan de Moorse paleizen, om precies 11uur mogen we binnen. Dat het de moeite is heeft geen naam, de pracht en praal die deze gebouwen uitstralen getuigen van een ongelofelijke rijkdom en weelde. Bepaalde gedeelte zijn er alleen neer gezet om de bezoekers te imponeren, marmer, pleisterwerken waterpartijen enz. Het is een lust voor het oog
Je valt er van de ene verbazing in de andere, we hebben op geen enkel ogenblik spijt dat we hier heen gekomen zijn. Na de Moorse paleizen gaan we door de tuinen terug naar het laatste te bezoeken gebouw, dat van de eerste Spaanse Koningen. Een geluk dat we dat als laatste bezoeken, het is dan ook het lelijkste gebouw van het hele complex, groots opgezet maar de fijnheid van de Moorse paleizen is hier ver zoek. Voor de museums die er in gevestigd zijn is het aanschuiven maar de honger haalt het en we dalen af tot in het oude stads gedeelte waar we dan van een lekkermaaltijd genieten in het zonnetje
Het was een fanatische dag in gezelschap van een paar zeer vriendelijk Limburgers die we hopen terug te zien ergens aan de Maas kant.
De laatste dagen in Manilva waren de moeite waard, na een kleine week is de pijn in Hedwig haar been verdwenen. Het droge klimaat heeft zijn werk weer gedaan, we kunnen terug gaan wandelen en zelfs terug met de fiets op pad en dit na twee jaar. De eerste tocht tot in Sabalinas een kleine 3 km heen en 3km terug zonder probleem. We genieten nog van de zon en het lekker warm weer. De week is zo voorbij en het is tijd om de volgende etappe, Granada. We hebben in de ACSI boek een camping gevonden een tiental Km van Granada, de bus halte is voor de camping. We programmeren de IPad, de GPS is nog altijd out, geen tolwegen en vertrekken in de richting Motril. Er staat daar nog een villa die gebouwd met onze belastingcenten. Maar we komen tot de vaststelling dat we ze toch niet kunnen zien en nemen voor Motril een toeristische route die ons door de bergen naar Granada brengt. Vroeger moet dit een drukke weg geweest zijn aan de leegstaande panden, die restaurants en venta’s geweest, zijn te zien. De weg wordt smaller en op zeker ogenblik schuren de takken langs de zijkant van de motorhome als we een tegenligger kruisen. De motorhome doet het goed een plezier om mee te rijden, steeds voldoende power om de volgende bocht te nemen zonder altijd te moeten schakelen. Het uitzicht is prachtig en we stoppen enkele malen om van het uitzicht te genieten. We klimmen tot ongeveer 1200m en de temperatuur gaat met enkele graden naar beneden. Na een prachtig tocht langs de puento del Supro del Moro komen we op de gelijknamige camping aan. De installatie is een beetje verouderd maar zeer proper en de ontvangst zeer vriendelijk. De dame zorgt ook voor onze tickets voor het bezoek aan het Alhambra, niet reserveren is niet binnen komen, het aantal bezoekers is beperkt en er op tijd bijzijn is de regel. In het volle seizoen is het zelfs nodig om een week op voorhand te reserveren.
We maken ook nog kennis van een koppel Belgische Limburgers, ook zij gaan het Alhambra bezoeken en we gaan tezamen de bus om 7uur20 nemen de volgende dag, wat dan ook het volgende verslagje gaat worden
Cordoba was de moeite maar op een dag hadden we gezien wat voor ons interessant was. Dus iets vroeger ingepakt en op weg naar de zon en de zee, de weerberichten zien er goed uit voor de Costa Del Sol. Om toch iets meer van het binnenland te zien nemen we de kleine wegen die we eerst op de kaart hebben uitgezocht, de GPS doet het nog steeds niet maar met de I Pad redden we ons prima. De route die we volgen is Cordoba - Palma Del Rio - Ecija – Marchena – Montellano – Ronda – Esteponna – Manilva. Een route die ons door verschillende natuur gebieden brengt en zeker de laatste de Sierra de las Nieves zijn prachtig en de moeite waard om door te rijden.
Ons eerste plan om in Ronda te overnachten laten we varen en rijden door tot in Manilva – San Luis de Sabinillas.
We melden ons aan bij de camping Bella Vista om daar een weekje rust te nemen na de lange rit tot hier, we hebben zo een 2553km afgelegd van thuis tot hier aan de Costa Del Sol.
De camping is er een die uitgerust is voor overwinterraars. Alle luxe is aanwezig mooi en goed onderhouden sanitair, een winkeltje en vlakbij een supermarkt. De zee is zowat 100meter van de camping en eigenlijk komt het strand tot aan de camping. We vinden een plekje met zicht op de zee en tussen de gustten van motorhomes, van die kleppers waar ze achterin een autootje rijden en waar je gemakkelijk met twaalf man kan in zitten toch slechts slapen voor twee man heeft. De moeite om te zien maar om mee rond te trekken is het toch niet ideaal, de laatst bijgekomen heeft er meer dan een 1/2uur over gedaan om op zijn plaats te raken, het zegt natuurlijk veel van de chauffeur.
Ondertussen profiteren we hier van een pracht weer, Hedwig heeft haar kapper van de vorige keer terug gevonden, een afspraak gemaakt en dan nog een uur gewacht want hij was met zijne hond gaan wandelen. Spanje zeker.
Het is hier warm, het is hier rustig en de geburen zijn vriendelijke mensen die hier allemaal zitten te wachten tot het zomer wordt om dan kou te gaan lijden in hun thuisland.
Volgende woensdag 26/2 heffen we het anker en gaan dan richting Granda, we hebben een camping gevonden waar er een busverbinding is naar de stad, vermoedelijk blijven we daar een dag of twee valt te zien hoe de stad ons bevalt. Daarna stomen we verder door naar Murcia daar waar het weer nog iets beter zou moeten zijn dan aan de Costa del Sol.
Cordoba een stad die tot de verbeelding spreek zeker als men de toeritische info leest. De meeste info spreekt over minsten twee dagen om de stad te bezoeken. Dat klopt als je alle museum en historische gebouwen en kerken wil bezoeken. Komt er ook bij dat alles rond 14.00uur dicht gaat en dan pas terug te bezichtigen is na 17.00uur. Misschien is dat zo best in de zomer maar in het voor- en het najaar is er echt geen reden om zo vroeg te sluiten. Dus het Mesquita bezocht een deel van het jodenkwartier daarna een tapasbar binnen gedoken. Tegen de tijd dat we gedaan hebben met eten is 90% van alle winkels en museums dicht blijft dus wat ik had gedacht, El Corte Ingles over. Hedwig haar favorite winkel binnen en ik zet mijn stadswandeling verder. Na ongeveer 2uur wandelen heb ik het grootste gedeelte van het oude stadsdeel bezocht en sta regelmatig voor gesloten deuren. We zien elkaar terug op de Aviada del Gran Capitan en besluiten dat één dag Cordoba voldoende is, het weer is ook niet wat we verwacht hadden dus gaan we morgen de zon opzoeken aan de Costa del Sol. Met 1878km op de teller is dat zo ongeveer de afstand die we ingeschat hadden, het wordt dan een goede plek opzoeken waar het de volgende dagen lekker warm zal zijn en de pootjes omhoog leggen.
Gisteren toch goed Madrid doorgekomen ondanks de problemen met de GPS, Aranjuez staat ondertussen op het programma om te bezoeken bij een volgende gelegenheid. De camping is dik in orde en vooral rustig gelegen. De vogeltjes starten hier al rond 6uur s'morgens iets wat bij ons nog een tijdje zal duren.
Dus geen GPS dus maar een tweede oplossing de I Pad, ik heb daar een gratis routeprogamma opstaan dat geen internet nodig heeft dus eigenlijk een grote GPS. Zo gezegd zo gedaan, hij ligt dan wel voor Hedwig die daar niet zo gelukkig mee is maar het gaat niet anders. Tot in Cordoba geen probleem en dan zegd ook hij foert. Normaal zou er dan een herberekenen moeten volgen nu kwam er rechts van mij een stem: ik weet het niet meer! In het midden van een stad waar ik ook de weg niet weet, dus maar rechtsaf en dan maar een lijnbus gevolgd, waar die doorkan ik ook. Eenmaal buiten het centrum de I Pad terug ingesteld rechtsom en ditmaal lukte het wel. Weer een lijnbus voor ons wat de zekerheid geeft dat we overal doorkonden. Natuurlijk de camping El Briantte voorbij gereden maar we hebben hem toch gevonden. Morgen en overmorgen staat het centrum van Cordoba op het programma, de bushalte is aan een EL Corte Ingles gelegen dus is het best mogelijk dat ik alleen naar het centrum trek wie weet.
Weer een rustige nacht, geen stress dus rustig doorslapen. Voor 9uur kunnen we niet vertrekken daar de receptie niet vroeger open is, Spanje zeker. Ons plan om het wijnmuseum te bezoeken valt ook in het water het opend slechts om 11uur, Spanje zeker. Dus op naar Burgos. Onderweg slaat het weer om en aangekomen in Burgos is het koud, percies België, en Hedwig haar been wil niet echt mee. Even stoppen naast het standbeeld van El Sid, de man die Burgos beroemd heeft gemaakt, en dan maar terug de baan op richting Madrid. Op ongeveer 60km van Madrid krijgen we zowaar sneeuw op ons dak en geeft de GPS de geest. Eerste gedacht is dat hij te warm is geworden, de zon schijnt volop ondanks het dikke wolkendek, dus stoppen het ding laten afkoelen en terug weg. Na enkele Km valt hij weer uit, tweede gedacht de wolken zijn te dik, we zitten op1250m hoogt en het wolkendek is donker het sneeuwt en we ontsnappen aan erger. Volgende stop terug de GPS laten afkoelen en weer verder. Uit voorzorg toch maar de kaart boven gehaald Madrid is nu eenmaal iets groter dan Brussel of Antwerpen. De goede banen en de zeer goede bewijzering maken dat het veel vlotter verloopt dan we verwacht hadden. We overnachten op camping Aranjuez 40km onder Madrid en blijkbaar een stadje met een zeer rijke geschiedenis zeker te zien aan de gebouwen en het paleis Real van Fillipe II, het wordt niet voor niets het Versaille van Spanje genoemd. Zo weer iets bijgeleerd en maar hopen dat de GPS het morgen doet om naar Cordoba te rijden.
Na een zeer rustige nacht, het enige dat we hoorde was het riviertje achter de camping. Blijkbaar hebben ze hier ook hun deel van de regen gehad. Vroeg moet je in Spanje niet van start gaan, voor 10 uur is er niets open laat staan dat ze al wakker zijn op een zaterdag. Het centrum ligt op 10min. wandelen van de camping, de eerste brug heeft lang geleden gediend en staat er nu vervallen bij. Iets dat in de rest van de stad ook het geval is. Ooit moet dit een rijk gebied geweest zijn nu staan vele oude huizen leeg en te vervallen zo ook een aantal historische gebouwen. Na een kort bezoek aan het toeristisch info kantoor gaan we het centrum verkennen. Klein smalle straatje met vele bars en restaurants. Bij de kerk aan gekomen gaan we naar binnen, wat een pracht en praal en heel goed onderhouden. Het altaar en de cripte zijn volledig met bladgoud bekleed, je mag hier voor zijn of niet het is indrukwekkend. De man die toezicht houd laat ons enkel mooie dingen zien zoals een verzameling miswijnen van over de hele wereld, en wij maar denken dat dit overal hetzelfde was. Hij toont ons ook de sacristein met de kerkschat,waaronder een monstrans in goud en waarin heel wat diamanten verwerkt zitten. Achter ons gaat die kast terug dicht en op slot.
Hierna duiken we een kleine tapasbar in om ons te verwarmen, de wind die opgekomen is trekt de temperatuur flink naar beneden.
Ik vlug naar de camping terug om een jas te gaan halen anders is de lol eraf. Enkel deuren verder dan de tapasbar is een heren klerenwinkel, toch maar even gaan passen en met een leren jas van 50€ terug naar buiten. Als ik hem moe ben kan Hedwig er nog altijd een handtas van maken.
Na het verorberen van enkele tapas met een glaasje wijn (1€) doen we nog enkel aankopen bij de lokale handelaars, het is hier ook spot goedkoop in vergelijking bij ons, een stokbrood 1€, 150gr parmahesp 3,04€ enz.
Haro valt een beetje tegen als centrum van de Rioja wijn tenzij je van de ene bodega naar de andere gaat. In dat geval kom je met een week niet toe.
Morgen rijden we verder na een bezoek aan Briones om het Rioja wijnmuseum te gaan bezoeken in de hoop om daar iets meer te leren over deze wijn. Daarna via Burgos naar Madrid.
Zes uur en de wekker loopt af, voor de meeste een onzalig uur op vakantie maar de bus is ook vroeg dus na een lekker douche en ontbijt, de nieuwe kennissen ophalen en busje komt zo. De Lijn kan er een voorbeeld aan nemen de bus is mooi op tijd en zeer comfortabel. Aangekomen in Granda gaan we op zoek naar de volgende bus, want de wandeling van ongeveer een half uurtje en dan nog bergop en dat zien we eigenlijk geen van alle echt zitten. Bus 13 (ook mooi op tijd) brengt ons aan de bovenste ingang van het Alhambra, waar de ene na de andere reisbus hun klanten afzet. Het is inderdaad nodig om te reserveren anders kom je er niet in. We vinden uiteindelijk de automatische kassa en begingen aan het bezoek. Wilfried bevestigd nog eens dat hij blij is dat hij met de bus gekomen is en zelfs niet met de el. fiets als je uiteindelijk ziet hoe hoog we boven de stad zitten. Voor een juiste beschrijving van het Almbra, waarvan de bouw in 1238 begon, zou ik iedereen naar Wikipedia verwijzen ik kan het niet beter beschrijven, maar het is prachtig en zeer wel onderhouden. Een legertje tuin- en onderhouds mannen/vrouwen zorgen voor een prachtige omgeving. We bezoeken eerst het gedeelte Generallife. Het opmerkelijk is zijn de water partijen die op de binnen tuinen een rustgevend effect hebben, hoe ingenues zijn ze in die vroege tijden wel geweest om dit alles zo prachtig te laten werken.
Ook het feit dat alles er nog zo goed bijstaat bewijst hoe stevig er toen gebouwd is. Het is een geluk dat de verschillende bezetters van de streek dit paleizen complex zo bewaard hebben, voor hetzelfde geld was alles afgebroken.
Daarna bezoeken we de citadel van het complex want de timing moet gerespecteerd worden, je mag trouwens maar eenmaal binnen in één deel eens buiten kom je er niet meer in en je bezoek moet afgelopen zijn voor 14 uur anders ook pech, te laat en de Spaanse dames aan de ingangen zijn geen katten om zonder handschoenen aan te pakken dat mochten enkel Chinese toeristen ondervinden.
De citadel is een brut bouwwerk wat over het algemeen in dit soort gebouwen het geval is. Het moet echter wel een drukke bedoening geweest zijn in de tijd dat het door de soldaten bezet was.
De binnenmuurtjes zijn de vroegere winkeltjes die er voor de soldaten en de andere bewoners waren. Vanop de hoofd toren heb je een mooi uitzicht op Granada in het bijzonder het Arabisch kwartier, het oudste stadsdeel met zijn typisch smalle straatjes. Langs de andere zijde heb je dan de Sierra Nevada met zijn besneeuwde toppen.
Gezien de strikte timing begeven we ons goed op tijd voor het bezoek aan de Moorse paleizen, om precies 11uur mogen we binnen. Dat het de moeite is heeft geen naam, de pracht en praal die deze gebouwen uitstralen getuigen van een ongelofelijke rijkdom en weelde. Bepaalde gedeelte zijn er alleen neer gezet om de bezoekers te imponeren, marmer, pleisterwerken waterpartijen enz. Het is een lust voor het oog
Je valt er van de ene verbazing in de andere, we hebben op geen enkel ogenblik spijt dat we hier heen gekomen zijn. Na de Moorse paleizen gaan we door de tuinen terug naar het laatste te bezoeken gebouw, dat van de eerste Spaanse Koningen. Een geluk dat we dat als laatste bezoeken, het is dan ook het lelijkste gebouw van het hele complex, groots opgezet maar de fijnheid van de Moorse paleizen is hier ver zoek. Voor de museums die er in gevestigd zijn is het aanschuiven maar de honger haalt het en we dalen af tot in het oude stads gedeelte waar we dan van een lekkermaaltijd genieten in het zonnetje
Het was een fanatische dag in gezelschap van een paar zeer vriendelijk Limburgers die we hopen terug te zien ergens aan de Maas kant.
