Geraardsbergen het literair Wielrennerslandschap door De Pelsemaeker Karel.
Land van hard labeurende Flandriens. De Muur van Geraardsbergen,
Het Giesbaargs Muurken, de Mattetoarten, de Mastellen, de Marbol, de Matches, en ons Manneken-Pisj !
25-09-2011
Mark Cavendish is de kersverse wereldkampioen op de weg.
Mark Cavendish is de kersverse wereldkampioen op de weg. De Brit was na 266 km de beste en bleef in de niet te ontlopen massasprint Matthew Goss en André Greipel voor. Pim Ligthart was op plaats 21 de beste Nederlander.
Het koersverloop De 28 kilometer van Kopenhagen naar de omloop in het nabijgelegen Rudersdal werden afgelegd in een moordend tempo. De exoten in het 209 man grote peloton probeerden traditioneel weg te geraken, maar kregen geen ruimte. Bij het ingaan van de eerste ronde kreeg een zevental wel de zegen van het peloton. Oleg Chuzdha (Oek), Maxim Iglinsky (Kaz), Tanel Kangert (Est), Robert Kiserlovski (Kro), Pablo Lastras (Spa), Christian Poos (Lux) en Anthony Roux (Fra) vergaarden een maximale voorsprong van acht minuten.
Op 120 kilometer vonden enkele landen het tijd om de koers wat harder te maken. De Belgen Olivier Kaisen en Johan Vansummeren gingen samen met Simon Clarke (Aus), Yoann Offredo (Fra) en Luca Paolini (Ita) op zoek naar de zeven vluchters. De Nederlanders hadden andermaal de slag gemist.
Terwijl de vijf achtervolgers steeds dichter bij de zeven vooraan kwamen, werd er achter in het peloton hard gevallen. Blel Kadri (Fra) knalde met nog 80 kilometer te gaan in de hekken en nam een aantal renners mee in zijn val. Door deze valpartij werden ook Greg van Avermaet, Niki Terpstra, maar vooral titelverdediger Thor Hushovd opgehouden. Dit tweede peloton ging nog vol in de achtervolging, maar de Britten reden te hard om terug te kunnen keren. Voor Hushovd en de anderen was de koers op dat moment over en de Noor zou dus niet de kans krijgen om zichzelf op te volgen.
Bij het bereiken van de kaap van de 200 kilometer vonden Vansummeren en co. de aansluiting bij de kopgroep. Voor Poos ging het al snel te rap en hij moest de elf anderen laten gaan. Op kop van het peloton waren het nog altijd de mannen van Cavendish die het commando voerden. De voorsprong van de leiders, die ongeveer twee minuten bedroeg, begon door hun strakke tempo gestaag te slinken.
Toch probeerden diverse renners even later de sprong te maken. Bij deze pogingen lieten de mannen van bondscoach Leo van Vliet zich eindelijk ook eens van voren zien. Bauke Mollema en Pieter Weening kregen echter geen ruimte en ook een groepje met daarbij Björn Leukemans en Nick Nuyens geraakte niet weg. In de kop van de koers besloot Anthony Roux op iets meer dan twee ronden van het einde solo verder te gaan. De rest wordt ingelopen door het grote pak, waar de Britten met enige steun van de Australiërs nog altijd het tempo bepalen.
Met Roux in het vizier besluit ook Maarten Tjallingii zich te tonen. Maar ook hij kon weinig beginnen tegen de stroomtrein en werd al snel weer ingerekend. Als de moegestreden Roux op het punt staat gegrepen te worden gaan Klaas Lodewyck (Bel), thuisrijder Nicki Sørensen en Rouxs landgenoot Thomas Voeckler in de aanval. Zij weten wel een gaatje te slaan en hebben bij het horen van de bel twintig seconden te pakken.
Het korte klimmetje aan het begin van de omloop is voor Johnny Hoogerland het moment om alles of niets te spelen. Onze landgenoot levert een mooie inspanning en rijdt in één ruk naar de drie leiders toe. Het peloton zit ze echter kort op de hielen en op zeven kilometer van de finish is hun sprookje ten einde. Dan is voor iedereen wel duidelijk dat we naar een massasprint gaan en dus worden de snelle mannen door hun knechten naar voren geloodst.
In de laatste kilometers is het volop dringen geblazen en met nog twee kilometer te gaan, nemen de Australiers het zelfs over van de Britten. Bij het indraaien van de laatste bocht zit inderdaad goed en lijkt Lars Boom in vijfde positie ook mee te gaan sprinten. Boom zet ook als een van de eerste aan, maar aan alle kanten schieten ze hem voorbij. Over de hele breedte van de oplopende weg wordt er gesprint, maar tegen Mark Cavendish valt weinig te beginnen. De Brit duikt op 200 meter een gat in, versnelt en maakt het werk van zijn landgenoten fantastisch af.
Mark Cavendish wint voor Matthew Goss (Aus) en André Greipel, en bezorgt Groot-Brittannië 46 jaar na Tom Simpson weer de wereldtitel.
Niets kan het vervangen, steeds ga ik verlangen naar het gele gouden Noordzeestrand...
De Noordzee
Wie heeft er niet meermaals aan het Noordzeestrand gewandeld? Wie kan de indruk vergeten, die de woelende watermassa op hem maakte, toen hij die de eerste keer aanschouwde?Wie zal het niet erkennen, dat die indruk telkenmale vernieuwd en verlevendigd wordt, zo vaak als hij terugkeert naar zee? En welk een verscheidenheid ontwaren we op die schijnbare zo eenvoudige waterspiegel! Maar hoe zelden is hij inderdaad een spiegel, die als in een effen glas de drijvende wolkjes kalm terugkaatst. Doorgaans toch rimpelen zijn golven en verheffen de baren zich. Maar vaak vertoont hij zich in zijn volle woestheid en kracht zodat het schuim der branding rondspat in glinsterende gekleurde waterspatten die wel op edelstenen lijken.
Wil je de zee zien en genot hebben van dat schouwspel, begeef u dan niet naar de bedijkte kunst waar het krachtige mensenhand een kunstmatig leidsel heeft aangelegd. Maar wel naar waar je voeten wegzinken in het weke slib der wadden. Of waar hij geweldig op de klippen en de duinwanden beukt en de grondlagen van de hoogoprijzende zandheuvels door bestendig golfgeklots ondermijnt. Spoed je, in ons land althans, naar het westen, naar het door duinen beveiligde land, dat wij het Noordzeekust noemen.
Je staat aan het strand. Er waait een fris oostenwindje en de hemel is helder.Een blauwe grijsgroene gloed ligt over het golvende watervlak, en de zon spiegelt haar vrolijk in de hellende oppervlakten der golfjes, zodat deze als met een krans van stralen getooid door deze onafzienbare danszaal huppelen.Je keert naar de naaste duinen terug en zet je daar in het frisse groen neer, om dat heerlijke spel van zon, zee en bries gade te slaan. De zon begint haar te verschuilen, er vertonen zich wolken aan de hemel, en de bries verandert in een stijve bries en storm. Welk een wisseling van decor op de bühne van dat grote schouwspel! De watergolven krimpen veerkrachtig ineen voor de schonk van de windvlagen en schijnen zich, in de diepte, te willen verschuilen. Maar een moment later rijzen de golven als bergen weer omhoog. Deze verenigen zich vooral op zandbanken en op ondiepe plaatsen, waar de golf, in haar vaart belemmerd, door de achteraankomende golf wordt ingehaald en hun toppen vermengen zich met de lucht en vormen waterbellen, dietezamen een blinkend schuim worden. Een nieuwe brede golf zet aan je ziet ze naderen, ze raast en dondert en woelt en werkt, ze spant haar reuzenkrachten in en breekt op het harde strand, waar zij in duizenden droppen uit elkaar spat. Je hart kan een zekere beklemdheid verbannen, en het klopt sneller en sneller bij het aanschouwen van de gedurige herhaling van het toneel van woede en kracht.Je voelt de geringheid van het menselijk vermogen tegenover het reusachtige geweld van Moeder Natuur.
De toenemende storm zweept de wateren voort en de golfslag klotst en bonst op de indrukwekkende duinen, waarop je neerzit. De zee spoelt het zand ervan weg, dat door instorting van boven wordt aangevuld. Is hij een verstokte rover, die eeuwenoude zee, zodat hij zelfs de duinen niet onaangeroerd kan laten liggen? Wees rechtvaardig, de duinen zijn zn eigendom. Hij zelf heeft ze langzamerhand in de loop van duizenden en duizenden jaren opgeworpen; hij zelf heeft ze opgebouwd uit een schat van zandkorrels door rivieren, van bergen en land, meegesleept, en hem in bewaring toevertrouwd. Neen, hij is geen rover, hij gebruikt slechts wat hij zelf heeft gewrocht!
Moge de bemanning van het solide gebouwde en goed bestuurde vaartuig in volle zee, zich weinig bekreunen om de storm. Wee de pechhebbers, die bij het woeden van de orkaan lager wal zien en er hun onvermijdelijk einde te gemoed snellen. Zij wilden afhouden van de kust, maar het schip raakt zijn evenwicht kwijt, en de baren rollen donderend over de boorden, en het slingerde vaartuig gehoorzaamt niet langer aan het roer. De storm heeft het in zijn ijzeren armen geklemd en danst er woest mee op het water, hij springt er mee in de afgrond van het golvendal en gooit het met reuzenkracht op de top van een baar. Inmiddels nadert zeestorm meer en meer de kust. Zie je die witte strook, door hoge zwarte golven gedragen? Het is de branding, daaruit strekt zijn verlangen zicht uit, daar wil hij, als het speelzieke kind de brozen notendop, het schip, verpletteren en verbrijzelen op de zandbank, terwijl gehuil zich als een schimpgelach verheft bij de kreten van de rampzalige schipbreukelingen.
Maar ook van rustige taferelen kan je aan zee getuige zijn. Wanneer je tijdens de zomer, aan zee bent, en je bezoekt de zuidkant van onze kust; tijdens een zoele nacht bij heldere maneschijn wandel je daar, in de omgeving van De Panne en Duinkerke. Er heerst daar een volkomen stilte. De geuren van de duindoorns en kamperfoelie rijzen op en storten een zoete bedwelming over jou uit. Je hoort niets anders dan enige krekels en het wegrukken van het gras door enig rundvee, dat bij de zee heeft staan hongeren geurende de drukke hitte van de dag. En dan het gekrijs van enkele meeuwen, dan een dof, eentonig geraas in de verte, en een zacht gemurmel in de nabijheid. Dat geraas is de stem van de rusteloze Noordzee, dat gemurmel is het kabbelen van de golven langs de kust. In een ogenblik heeft een stilletjes voortspoedende wolk een bleek gordijn geweven voor het gelaat van de nachtvorstin. Daar werpt ze die sluier af en stort haar stralen uit in een zilveren streep, over de kalme oppervlakte van de zilte vloed. In die streep zie je op de ankerplaats enkele vaartuigen wiegelen bij de statige deining van het opkomende getij. Welk een vreedzaam tafereel! Wie het aanschouwt zal ondervinden, dat zelfs de hevigste woelingen in zijn hart langzaam bedaren.
Ja, de zee verschaft ons een tafereel van eindeloze afwisseling. Ze vertoont zich op verschillende uren van de dag, in verschillende seizoenen, bij heldere en bewolkte hemel, bij storm of kalme zee, in één woord bij veranderde omstandigheden met een volkomen ander voorkomen. Maar steeds is ze zij groot en indrukwekkend, altijd is zij verfrissend zowel voor lichaam als geest.
Wie over de zee schrijft of vertelt heeft zelfs de keuze om haar (zijn) genus te bepalen: ofhij of zij te gebruiken, want de zee is een van die woorden die zowel mannelijk als vrouwelijk kunnen zijn, maar waarvan er één de voorkeur heeft. En meestal wordt de voorkeur gegeven aan de vrouwelijke vorm. Hoewel, zeg het nu zelf eens, heeft onze stomende Noordzee niet meer weg van een oude bange rover dan vaneen lieve oude oma?
Op woensdag 31 augustus gaat naar aanleiding van de kermis de 94e Stadsprijs Geraardsbergen door. Het is de oudste Kermiskoers van het land.
Stadsprijs Geraardsbergen werd 11 keer gewonnen door renners uit eigen streek: 1 keer door Geraardsbergenaar Albert Ritserveldt ( Ophasselt ) 1 keer door Geraardsbergenaar Rudy Pevenage ( Viane - Moerbeke) 1 keer door Lierdenaar Emiel Faingnaert (Sint-Martens-Lierde) 1 keer door Brakelaar Robbie McEwen (Australië) en 7 keer door Lierdenaar Ferdi Van Den Haute ( Deftinge) 1946 Albert Ritserveldt -Geraardsbergen Ophasselt 1949 Emiel Faingnaert - Lierde Sint-Maartens-Lierde 1977 Ferdi Van Den Haute - Lierde Deftinge 1978 Ferdi Van Den Haute 1980 Ferdi Van Den Haute 1982 Rudy Pevenage - Geraardsbergen Moerbeke 1983 Ferdi Van Den Haute - Lierde Deftinge 1984 Ferdi Van Den Haute 1985 Ferdi Van Den Haute 1986 Ferdi Van Den Haute 2005Robbie McEwen - Brakel Everbeek ( Australië )
6 juli 2004: de Ronde van Frankrijk trekt door Geraardsbergen
Le Tour de France
langs Vlaamse Wegen.
Heldere zonneschijn weerkaatst op akkers
tijdens een wandeling langs bloeiende
korenvelden, alleen de stilte is te horen.
Niets wordt verstoord, wattige wolken
hangen roerloos aan het blauwe zwerk.
In grasborders langsheen de veldwegen
bengelen de grasklokjes geluidloos.
Even zingt een geelgors vastberaden
In concerto grosso:
tsietsie tie tzuuuh.
Tata ta taa.
De horizon wervelt in de midzomerhitte,
vlinders fladderen over de heldere kleuren
van witte kamille, rode papavers en blauwe
korenbloemen. Het kleurenspektakel en
het gezang roepen herinneringen op,
aan le Tour de France langs Vlaamse
wegen. Toen Beethovens vijfde symfonie
over de velden klonk: Ro da nia.
Tata ta taa.
Tsietsie tsie tzuuuh.
Karel De Pelsemaeker
Ik schreef dit gedicht met het gezang van de geelgors in mijn achterhoofd:
tsietsie tie tzuuuh.Een geluid dat Beethoven had gehoord vooraleer hij zijn
Vijfde symfonie schreef met het gekende Tata ta taa.
Dit deuntje werd zo bekend zodat ook het uurwerkenmerk Rodania het als reclamespot ging gebruiken, we kennen het allemaal als Ro da nia.
Op het tijdstip dat de Ronde gereden wordt, zingen de geelgorzen langs stille wegen uit volle borst.
GERAARDSBERGEN - De Ronde van Frankrijk komt dinsdag 6 juli onder meer in Geraardsbergen voorbij. Het staat nu vast dat de renners pal door het stadscentrum komen en na een lus met de beklimming van de Oude Steenweg als hoogtepunt opnieuw via het centrum de stad verlaten.
Op 6 juli rijden de renners van Waterloo naar Wasquehal. Organisator Jean-Marie Leblanc brengt met deze rit een eresaluut aan de Ronde van Vlaanderen want hij stuurt de renners via aankomstzone Meerbeke naar Geraardsbergen, een van de breekpunten van 'Vlaanderens mooiste'.
Gisteren hadden burgemeester Guido De Padt, schepen Eric Spitaels en de politie een eerste vergadering als voorbereiding op de doortocht. Daarbij werd ook het parcours van de rit bekendgemaakt. De renners starten in Waterloo, komen in Meerbeke voorbij maar gaan niet door het centrum van Ninove. Wel wordt via de Brakelsesteenweg en de Aalstsesteenweg naar het centrum van Geraardsbergen gefietst.
Langs de Astridlaan gaat het aan het kruispunt met de Oudenaardsestraat naar de Grotestraat. Dan begint een lange klim via de Brugstraat, Markt, Vesten en Oude Steenweg. Via de Guilleminlaan keren de renners dan terug naar het stadscentrum en rijden ze door de Verhaegenlaan en Lessensestraat.
De Groteweg vormt de aanloop naar het Henegouwse gedeelte van de rit. Tijdens de doortocht van de Ronde wordt de stad 4 uur volledig verkeersvrij gehouden. En het parcours wordt nog in detail onderzocht op onder meer gevaarlijke verkeerspaaltjes. Bij de passage van de renners staat de veiligheid immers voorop.
Geen Muur
De renners laten de Muur links liggen. Ook bij vorige edities werd de kasseibult niet beklommen. De organisatoren van de Ronde willen geen risico's nemen: het gewriemel van de renners op de kinderkopjes met mogelijke valpartijen tot gevolg en het feit dat de sportdirecteurs niet met de wagen over de kasseiheuvel mogen, sluit de Muur uit de Ronde.
Eric Spitaels, schepen van Feestelijkheden en Toerisme, is in zijn nopjes over de parcourskeuze. ,,We komen er heel wat beter af dan Ninove. Daar komen de renners enkel over de Halsesteenweg en niet door het stadscentrum. In Geraardsbergen passeert de ronde zelfs twee keer door het centrum. De werkgroep die de feestelijkheden omtrent de doortocht voorbereidt, kan nu van start gaan. Er zijn al plannen voor een Rondedorp op de Vesten.''
Voor de Geraardsbergenaars wordt 6 juli in elk geval een wielerhoogdag.
In de 3e etappe van de Tour de france 2011 vormt de winnaar met zijn vingers een W van Wouter Weylandt! En heel mooi gebaar Tyler, we zijn je dankbaar
De Derde etappe in de Tour de France 2011 werd gewonnen door Tyler Farrar
Tyler Farrar maakt het W-teken
Tyler Farrar had juist genoeg voorsprong in de massasprint om met zijn handen een W te vormen.
Nooit meer zal de Amerikaan zomaar blij kunnen zijn met een overwinning, hoe belangrijk ook. Altijd zullen de gedachten tijdens een huldiging bij boezemvriend Wouter Weylandt zijn. De Belg kwam op 9 mei om het leven tijdens een crash in de Giro d'Italia, bijna twee maanden later won Farrar in Redon zijn eerste Toursprint. Voor Wouter. Het kon allemaal niet op. Een ploegmaat, Thor Hushovd, in het geel. Een dag eerder nog winnaar van de ploegentijdrit met zijn maatjes van Garmin-Cervélo. Dan zelf winnen. Bovendien is de vierde juli ook nog eens een feestdag in Amerika, Independence Day, onafhankelijkheidsdag. "Lucky me", zei Farrar besmuikt. Je zag zijn gedachten wegdeemsteren. Ongecompliceerd genieten is er niet meer bij. De afgelopen twee maanden waren horrible geweest. Vreselijk. "Ik heb een hoop ups en downs gehad." Farrar (27) had zelden zin om te fietsen. "Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd." Dat is natuurlijk ook niet vreemd als je beste vriend is omgekomen. "Gelukkig legde de ploeg me geen druk op, kreeg ik alle tijd." Maar, besefte Farrar ook, de enige manier om Weylandt een mooi eerbetoon te geven, was door een overwinning te boeken.
Tyler Farrar de Amerkiaanse Gentenaar was de vriend van Wouter Weylandt
De Amerikaan Tyler Farrar heeft in Redon de derde rit gewonnen. Grote namen als Cavendish, Boonen en Petacchi kwamen er door een valpartij in de laatste bocht niet aan te pas. Het is na de ploegentijdrit de tweede zege voor Garmin-Cervélo. Farrars ploegmaat Thor Hushovd blijft in het geel. Net als zaterdag in de eerste rit duurde het niet lang voor het peloton een groepje liet wegrijden. Niki Terpstra, Ruben Perez, Maxime Bouet, José Ivan Gutierrez en Mickaël Delage waren de gelukkigen (foto). Terwijl de leiders vlamden, wandelde het peloton. De voorsprong klom razendsnel boven de acht minuten. Na 104 kilometer zorgde de tussensprint toch voor wat opwinding. Cavendish won die, maar moest de punten later inleveren wegens een kopstoot. Tyler Farrar mengde zich niet in de supersprint. Na de rit bleek dit de juiste gok. De nervositeit in de aanloop naar de supersprint zorgde ervoor dat de bonus van de vijf vluchters snel slonk. Omdat de renners iets te rap ingelopen dreigden te worden, remde het peloton wat af. Delage sprokkelde onderweg, nota bene op een brug, één puntje voor de bolletjestrui. De Fransman komt hiermee op gelijke hoogte met zijn boezemvriend Gilbert, maar de Belg blijft wel aan de leiding van het bergklassement. Op 15 kilometer van de eindstreep in Redon nam HTC, de ploeg van Cavendish, zijn verantwoordelijkheid. De laatste twee vluchters werden zes kilometer verder ingerekend. Net voor de laatste kilometer probeerde Marco Marcato het nog even. Maar ook hij kon niet aan de greep van het peloton ontkomen. De Fransman Samuel Dumoulin viel in de laatste bocht, waardoor een aantal sprintfavorieten teruggeslagen werden. Gele trui Hushovd bracht Farrar in de perfecte positie. Voor Farrar iss het zijn eerste ritzege in de Tour, uitgerekend op de Amerikaanse feestdag. Hij won voor Feillu en Rojas. De Spaanse kampioen neemt ook het groen over van Philippe Gilbert, die dus wel de bolletjestrui behoudt.
De renners hebben Redon bereikt na 198 km gefietst te hebben en daarmee is de derde etappe geëindigd. Een gevaarlijk stukje met smalle wegen, spoorwegen en bruggen. Als je achterin het peloton zit, is het bijna al niet meer mogelijk om naar voren te komen. Maar natuurlijk was het wel een prachtige massasprint, die uiteindelijk is gewonnen door Farrar. De volledige uitslag van de derde etappe van de Tour de France 2011 zullen we hier zoals je gewend bent weer plaatsen!
De volledige uitslag van de derde etappe van de Tour de France 2011 zullen we hier zoals je gewend bent weer plaatsen!
De ploegentijdrit in de Ronde van Frankrijk is weer terug. Zondag 3 juli moeten de 22 formaties het in de Tour tegen elkaar opnemen over een afstand van 23 kilometer, met start en finish in Les Essarts. De afstand is beperkt, maar de schade kan groot zijn. De reële verschillen worden doorberekend in het algemeen klassement. 'Het is zondag meteen een belangrijke dag', zo keek Robert Gesink vrijdag vooruit naar het ploegenspel op de tweede dag. 'Ik heb er wel vertrouwen in, we hebben met Lars Boom en Maarten Tjallingii mannen die hard kunnen fietsen. Zeker over zo'n afstand. Je stelt de ploeg erop in.' De Rabobankploeg won dit jaar in de Tirreno-Adriatico een ploegentijdrit. Van de huidige tourploeg maakten alleen Gesink en Boom die winst mee. In Italië ging het toen over 16,8 kilometer. Rabobank bleef de ploegen Garmin-Cervélo en HTC-Highroad voor, zondag ook grote kanshebbers. 'De ploegentijdrit is een puzzel die je moet oplossen', zegt Rabo-ploegleider Adri van Houwelingen over het fenomeen dat vorig jaar ontbrak en in de jaren zeventig en tachtig het domein van de ploegen van wijlen Peter Post was. ,,Je moet de juiste volgorde weten te bepalen. Geen kleine renner voor een lang iemand bijvoorbeeld.'' Lars Boom moet zondag één van de bepalende krachten in de Raboploeg zijn. Hij zal niet voorop starten. 'Ik ben iemand die heel fel start. In een gewone tijdrit ga ik de eerste kilometer al volle bak. Dan is er winst te behalen. In de ploegentijdrit is goed overleg geboden. Wat kleinere renners als Juanma Garate en Carlos Barredo moet je op een goede plek neerzetten. In de Tirreno startte Sebastian Langeveld als eerste, ik als tweede. Dat ging vrij pittig, maar was door de jongens goed te verteren.' Ook Andy Schleck (Leopard-Trek) keek vandaag al vooruit naar de tweede dag. De Luxemburger heeft in Fabian Cancellara de aanjager van het team. De Zwitser geldt als tijdritspecialist. 'Als ploeg kijken we ernaar uit. Ik zal nooit Cancellara worden, maar tijdritten rijden kun je wel trainen. Het zijn lange wegen waar hard gereden kan worden. Ik verwacht niet dat de verschillen groot zullen zijn.'
2 Juli Philippe Gibert naar zege en gele trui in de Tour de France
Philippe Gilbert naar zege en geel
MONT DES ALOUETTES,wielrennerminnend België had de datum alvast aangekruist en Philippe Gilbert bediende zaterdag iedereen op zijn wenken. De coureur die in het voorseizoenvier klassiekers op zijn palmares schreef greep bij de start van de Tour de France de ritzege en de gele strui.
Of Gilbert er lang van zal genieten is zeer de vraag, met3 julidie ploegentijdrit over 23 kilometer op het programma. De beste renner van de ploegOmega Pharma-Lotto zat er zaterdag niet mee. Hij had zijn wens ingewilligd. De aankomst was op zijn lijf geschreven met een niet al te zware klim in de laatste kilometers. Als Gilbert gaat, kan niemand in het peloton hem volgen. Dat bleek al eerder dit seizoen, toen hij de Brabantse Pijl, de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zonder bedreiging op zijn naam schreef. Dat hij in topvorm zit, liet hij een week geleden merken doorBelgisch kampioen te worden. Zaterdag werd hij op de klim van Mont des Alouettes verwacht. Het was zijn aankomst. De aanval van Fabian Cancellara op het eind had hij verwacht, daarna nam de Waal zelf het initiatief. Niemand kan hem op dit terrein volgen, zei wereldkampioen Thor Hushovd. De rappe Noor reed voor de derde plaats.
Gilbert was gemotiveerd. Nooit eerder won hij een rit in de Tour en het geel dragen was de toprenner in het Tourspektakel ook niet gegund. Dit was mijn kans op een ritzege en het geel. Een droom voor mij, zei Gilbert na de overwinning. Het is ook een mooi verjaardagscadeau voor mijn vrouw. Vertelde hij verder.
Gilbert had zich in de aanloop naar de Tour geërgerd aan het feit dat zijn naam opdook in de affaire rond landgenoot Wim Vansevenant. De ex-renner werd dinsdag verhoord nadat de douane van het vliegveld van Zaventem twee weken eerder een verdacht pakje had onderschept. Daarin zat een nieuw geneesmiddel voor dieren. Het product zou zowel de spiermassa doen toenemen als het uithoudingsvermogen verbeteren. Gilbert waserg boos over dit bericht. Zaterdag was hij een stuk beter geluimd. Gilbert beahaalde le maillot jaune, maar veroverde meteen ook de bolletjes- en puntentrui. Spijtig van die ploegentijdrit zondag , maar we zien het wel of ik lang van dat geel zal genieten?
Belgisch Kampioenschap 2011 in Hooglede op zondag 26 juni 2011
Philippe Gilbert Is de nieuwe Belgische kampioen wielrennen. Er was geen kruid tegen gewassen. Op meer dan 2 kilometer demarreerde de snelle Waal van Omega Pharma-Lotto, Tom Boonen sprong naar zijn wiel, maar kon niet aanklampen.Gianni Meersman werd tweede op 3 seconden, voor Jelle Wallays en Edwig Cannaerts. Dat levert - op topfavoriet Gilbert na - een enigszins verrassend podium op. Vanspeybrouck, Devolder en Boonen zijn de nummers vier, vijf en zes. Gilbert reed Boonen los uit het wiel op de Gitsberg op twee kilometer van de finish en had tijd om achterom te kijken toen hij over de meet ging. De koers lag in een beslissende plooi op 90 kilometer van de finish toen Philippe Gilbert demarreerde en 18 renners meenam op zijn vlucht. Toen konden Boonen en Devolder wel aanklampen. Deze kopgroep had nooit meer voorsprong van 2,5 minuten, maar hield makkelijk stand. Vansummeren en Nuyens, toch niet van de minsten, stapten twee ronden toch niet van de minsten, stapten twee ronden voor het einde van de fiets. Gilbert won dit seizoen al de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van België.
"Geklopt door de sterkste" Wilfried Peeters van Quick-Step kon vrede nemen met het koersverloop: "Ik kan Boonen en de jongens niets verwijten. We zijn geklopt door de beste". In Frankrijkwas er wel een succes voor Quick-Step. Daar werd Chavanel nationaal kampioen.
Ook elders in Europa werden nationale kampioenschappen gereden.
Robert Wagner (Team Leopard Trek) heeft in Neuwied de Duitse titel op de weg veroverd. Het Italiaanse kampioenschap ging naar Giovanni Visconti (Farnese Vini). In Japan werd Fumiyuki Beppu (RadioShack) nationaal kampioen. En in Nederlandwas Pim Ligthart (Vacancsoleil) de snelste.
Midzomertijd. het zonnelicht staat nu in het midden van de Stonehenge
Rond Midzomertijd
24 Juni werd in de Juliaanse kalender als langste dag van het jaar gerekend. Deze kalender was in onze contreien tot 1700 in gebruik, in Engeland tot 1754. Het is ook op 24 juni dat de kerk het Sint-Jansfeest plaatste om het heidense Midzomerfeest te recupereren. Maar na het invoeren van de Gregoriaanse kalender, verschoof het zomersolstitium naar 21 juni. Naar gewoontegetrouw blijft men tot op heden Midzomer vanaf 20 juni s avonds tot 24 juni vieren. De Midzomernacht of Sint-Jansnacht met de daarop volgende ochtend werd algemeen gezien als een magische tijd, waarin het onmogelijke mogelijk werd. De kerk heeft enerzijds geprobeerd het Midzomerfeest te kerstenen in de Sint-Jansviering. Anderzijds werd door de eeuwen heen voortdurend gewaarschuwd tegen de gevaren van heksen en demonen die in deze magische nacht nogal hun slag slaan. In het Engels wordt een absurde situatie, waarin alles uit de hand loopt, aangeduid als midsummer madness, een uitdrukking die in de tijd van Shakespeare al was ingeburgerd. De Britse tv-serie Midsummer Murders is daar een woordspeling op.
In de bijbel staat geschreven dat Johannes de Doper zes maanden ouder is de Jezus. Met de kerstening van het Joelfeest (4de eeuw) naar Kerstmis was de stap vlug gezet om Midzomer te wijden aan Sint Jan. (Tijdens een concilie te Nicea in 325 werd voor december gekozen om het Joelfeest te kerstenen.) Merkwaardig is dat Jezus en Johannes de Doper op hun geboortedag worden herdacht terwijl alle andere heiligen herdacht worden op hun sterfdag. -
Zoals alle Germaanse feesten werd dit feest op de vooravond gevierd. (In Engeland spreek men van de Midsummers eve.) De ochtend nadien geldt als een magisch tijdstip. Heidense ommegangen rond de akkers in de Midzomerperiode werden gekerstend naar de Sint-Jansprocessies en in Sint-Pietersvuren. Ook de weerspreuken zeggen voor 24 juni: als het regent op St-Jan regent het veertig dagen lang. Voor 29 juni: St-Pieter komt met de gieter enSt-Pieter helder en klaar, is een goed iemenjaar (= bijenjaar). Maar dit jaar (2011) is het bijenjaar al gelukt van voor 29 juni!
Niet veel langer dan een eeuw geleden, werd er in gans Europa tot in Rusland en tot aan de Middellandse Zee Midzomerfeest gevierd;zowel door Germanen, Slaven, Kelten en andere volkeren, en ieder op zijn manier.Allemaal ontstaken ze een groots vuur. Het vuur was het middelpunt van het hele gebeuren. Het werd meestal op een opvallende plaats aangestoken, zoals op het dorpsplein of bovenop een heuvel. Meestal werd hetMidzomervuur aangestoken met een halfverbrande tak van het vorige Midzomervuur, er werd er zelfs speciaal hout voor bewaard. Dit konden negen verschillende houtsoorten zijn, negenderlei hout. Zoals na ieder feestvuur werd een deel van de as bewaard, deze werd soms in het eigen haardvuur gesmeten om de kracht van het Midzomervuur ook in huis te brengen. De as kon ook door het veevoer gemengd worden. Zo bleef de veestapel tegen onheil en ziekten beschermd. Een ander gedeelte werd over de akkers gestrooid. Alles wat in aanraking kwam met het Midzomervuur kreeg dezelfde kracht over zich. Zo stak men bezems in het vuur om ze later in huis op te hangen of in de akkers te steken. Verkoolde takken van het Midzomervuur legde men op de zolderbalken in de huizen om zich tegen blikseminslagen te beschermen.
Het vuur was heilig en onheilwerend. Daarvoor sprong men, als de vlammen niet te hoog waren, over het vuur heen,paartjes sprongen tezamen als teken van hun liefde voor elkander. Zieken zouden spoedig genezen. Kinderloze paren zouden spoedig hun wens om kinderen te krijgen in vervulling zien gaan. Ook het vee werd de volgende ochtend door de nog smeulende assen gejaagd.
De Midzomerbloemenkrans
