Ik ben MIA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bolleke.
Ik ben een vrouw en woon in BUGGENHOUT (BELGIE) en mijn beroep is Genieten van elke dag.
Ik ben geboren op 12/05/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen-fietsen -wandelen met onze hond Luna-en mijn blogjes-.
http://blog.seniorennet.be/blogje2
dit is onze zoon Tony,als vrywillige gids in fort van Liezele-Puurs-
dit zyn ons hilde en haar ventje Jurgen.De mama en papa van Sarah en Benjamin
Dit is onze oudste zoon Frank,en vrouwtje Lut.Mama en papa van Nikita.
HILDE_JURGEN_SARAH EN BENJAMIN
TONY EN TAMARA
ONZE KLEINKINDEREN
WIJ MET ONZE KINDEREN EN KLEINKINDEREN
Ikke en ons Luna
nog eens ikke
Dit zyn de fotos van onze boswandeling op 6-12-2006
De mooi clivia van ons Sarah
Onze mooi boom,de treur pruimelaar.
Mijn Robke met ons Luna op de rommelmarkt.
Onze Luna houd evenveel van dansen als ik.
Een interessant adres?
fotos onderaan-Op wandeling in Zevergem(de Pinte) op 04-04-2007
De ooievaars van Plankendael
18-05-2007Sarah en Benjamin en Luna
Dit zijn een paar van onze vele bloemenstruiken.
De andere fotos van onze wandeling i n Wielsbeke,
Zie je de reiger?
Het vlasveld
Dit zijn de vlinders,en larven ,van de vlindertuin,te Knokke-heist
Gisteren zijn we in de namiddag ,gaan fietsen.De Filicijn route.Maar op een gegeven ogenblik waren de plaatjes weg,en konden we dus niet meer volgen.We zijn dan maar onze neus achterna gereden.Hetgeen ook tof was.Onderweg even een terrasje gedaan,in Hamme ,aan de oude Durme,in Dewatermolen.We zijn dan via de scheldedijk naar huis gereden.Hebben onderweg veel jonge dieren gezien.Zelfs een piep klein konijntje.Hebben ongeveer een 50 km gereden.Het was echt genieten van het mooie weer,en de rust.Deze morgend ben ik wakker geworden om 4,50uur.De koekoek was aan het roepen uit volle borst.Mijne Rob zegt dan altijd"de regenman is er weer"En ja hoor een paar dagen nadien,regent het.Maar als ik hem in het voorjaar hoor,dan weet ik dat de lente begint.Maar laat ons vandaag nog genieten,van het mooie weer dat ze voorspellen.
Het is maandag morgend.Gewoonlijk worden we gewekt door de vogeltjes.En het vele verkeer (dat hier feitelijk niet mag doorkomen,is plaatselijk verkeer)Maar nu zijn het hier overal grote werken,een huis dat ze aan het verbouwen zijn,een lantaarnpaal bijzetten op het speelplein achter onze tuin.Dus,ander lawaai om 6,30 uur.Maar alé,we weten dat dit niet blijvend is,en dat ook moet gebeuren.Voor onze wijk terug verkeers vrij te maken voor het doorgaand verkeer,zijn we aan het ijveren.Hier lopen 2 fiets routes door,en de ,in en uitgang ,van het speelplein is hier.Levensgevaarlijk zeg ik.En ook,degene die hier niet wonen,rijden bruusk,want ze willen de verkeerslichten mijden,en rijden dus via onze wijk.En dat zij er allemaal die gepresseerd zijn.Hopelijk vind onze wijk weer rust.Want het is hier zalig om te wonen ,zo in de vrije natuur.En in één van onze vogelhuisjes ,is er nieuw leven op komst.Kant dit nog mooier zijn?
Het is bijna vakantie.En dan is het eerst opendeurdag in de beide scholen,BUSO en BLO.Op 22 juni.We gaan ze dan bezoeken,en zie zo de ouders nog eens terug.In spectrum (buso) waar ik voor werk,kan je dan gaan eten.Het eten wordt door de leerlingen zelf klaargemaakt,en is super lekker.Daar zitten zeker een paar toekomstige koks in.En dan gaan we de werken bekijken die ze zelf gemaakt hebben,zoals bouw,schrijnwerkerij,naaien,baby verzorging ,metaal,en bejaardenhulp.Want sommige van die leerlingen zijn krakken in hun vak.ze worden ook goed opgevangen,door het personeel en hun directeur.Aan allen die nu afstuderen,een dikke proficiat gewenst,en de andere,DOE ZO VOORT.
Hallo allemaal.Ik hoop dat jullie mijn blogje eens bezoeken.En dan een woordje op mijn gastenboek zetten.Dat zou me veel plezier doen,zodat ik weet dat jullie mij niet vergeten bent.Ik ben jullie beslist nog niet vergeten.Elke dag denk ik aan ons busje.Groetjes allemaaal,en vele kusjes.
Met 50 krijg je grijze haren. Maar dat zijn er van verstand. Die moeten we vergaren. En houden,al is dat niet plezant. Maar van binnen zijn we jong. En maken al eens een bokkensprong. Alleen,moet je zien dat je u bezint. En niet te hard springt. Onze spieren zijn niet meer zo goed. En de gewrichten,kunnen niet meer tegen al die spoed. Maar wees gerust,dat komt terug. Als je het nummer 60 krijgt,op je rug.
Dit is een van onze prieeltjes.Ik noem het -ons bloemen prieeltje-Daar te zitten,als het mooi weer is,is zalig.Hopelijk word het terug zo een weertje ,zoals een week geleden.Dat we er nog veel kunnen van genieten.
Aan al mijn vriendinnen. Ik voel mij gelukkig vanbinnen. En blij dat ik jullie ken. Zodat ik niet eenzaam ben. Vriendinnen moeten er zijn. Die te hebben dat is fijn. Om te praten over koetjes en kalfjes. En onze ouderdoms kwaaltjes. Elkaar steunen door dun en dik. Ja,zo'n vriendinnen heb ik. Ik wens iedereen. Zo een vriendin,van kop tot teen.
Dit zijn onze beide ouders;Links:Rob zijn ouders,moeder Lisette leeft nog,en word 88 jaar,vader Jef is 13 jaar overleden-In het midden:mijn moeder Irma,12jaar geleden overleden-Rechts:mijn vader Gerard,32 jaar geleden overleden.Wij missen hun nog alle dagen. ALS JE OP DE FOTO'S KLIKT,VERGROTEN ZE
Ik hou ven een complimentje. En zeker van mijn ventje. Maar ach,wat doet het er toe. Iedereen maakt ,iedereen het zo moe. Maar het doet wel deugd. En geeft het leven vreugd. Zonder complimentjes,kan men niet leven. Laat ons ,er allemaal,elkaar,dus wat geven.
Ze zeggen altijd"een heer in het verkeer" Maar nu kom ik als vrouw in verweer. Dames laat u niet doen! Want wij hebben evenveel fatsoen. En ook evenveel geduld. Al zijn onze dagen ,goed gevuld. Maar niemand,kan nu nog wachten. En steeds met vanalles in gedachten. Maar ik zeg iedereen weer. "wees een dame,en een heer in het verkeer!"
Hier nog een foto,uit Neeltje Jans.In afwachting van foto's van de trouw.Het koppeltje is eerst op huwelijksreis naar Butapest.Dat ze er maar goed van genieten.
Wij waren jullie verloren,maar dat is nu voorbij.
We hebben mekaar terug gevonden,en dat maakt ons zo blij.
Het was een stom gedoe.
Hoe het kwam doet er nu niet toe.
We zijn familie,en dat zal altijd zo blijven.
Laat de anderen er maar om kijven.
We willen de rest van ons leven gelukkig zijn.
En de beste vrienden,zo moet het zijn.
MIA
Morgen,zaterdag,is het het huwelijk van Lieve en Kurt.Kurt is de zoon van Rob zijn oudste broer.Hopelijk hebben ze mooi weer.Want zo een dag is toch iets speciaals vind ik.En wij wensen hun"Een lang en gelukkig samenzijn"
Mannen zeggen dat vrouwen niet kunnen zwijgen. Daar zou ik iets van krijgen. Heb je hun al gehoord bij sport of spel? Wel,,,dan weet je het wel. Hun mond staat dan geen ogenblik stil. En de omgeving telt dan nihil. Maar alé,we zullen ze maar zo nemen. Het zit waarschijnlijk,in allemaal onze genen. We kunnen mekaar niet missen. en de reden?niet naar gissen!
Vandaag is het maar bewolkt.Niet meer zo leuk als de vorige dagen.Maar voor de tuin was de regen wel nodig.Och,we zullen het maar zo nemen zeker?We kunnen er toch niets aan veranderen,nogalwel.We hebben toch al een goede wandeling gedaan met onze Luna.Heb gisteren eens geprobeerd,om wat zwaarder werk in de tuin te doen.Maar ik heb het mij moeten beklagen.Zal nooit meer worden zoals vroeger.Dus ,de bus op,zal niet zo vlug zijn denk ik.Maar ben blij dat ik er nog ben.
Wel allemachtig. Waarom doe je zo kinderachtig. Je bent toch een volwassen mens? Gedraag je er dan naar. Haat is een lelijk ding. Hoe dat zo kan blijven,gaat er bij mij niet in. Ik kan vergeven,maar vergeten niet. Waarom doe je iemand zo verdriet? Gezond kan dat niet zijn. Haat geeft hartepijn. Maar ach,ik ga er niet meer aan denken. En je laten ,met je krenken. Het leven is veel te mooi. En dat ik het door jou, niet weg gooi!
Hartelijk bedankt,aan al degene ,die mij proficiat gewenst hebben .Met onze huwelijksdag ,en mijn verjaardag.En nu vandaag ga ik mijn kids op de bus tracteren met wafels ,en snoep.Zoals ik hun beloofd had.En de collega's met een lekkere praline.
Dit is onze lieve poes Benji.Die we laten inslapen hebben op-.03-08-2007.Ze heeft een mooi leven gehad.En is ongeveer 20 jaar oud geworden.Een vondelingetje.
Ik ben MIA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bolleke.
Het is maandag morgend.Gewoonlijk worden we gewekt door de vogeltjes.En het vele verkeer (dat hier feitelijk niet mag doorkomen,is plaatselijk verkeer)Maar nu zijn het hier overal grote werken,een huis dat ze aan het verbouwen zijn,een lantaarnpaal bijzetten op het speelplein achter onze tuin.Dus,ander lawaai om 6,30 uur.Maar alé,we weten dat dit niet blijvend is,en dat ook moet gebeuren.Voor onze wijk terug verkeers vrij te maken voor het doorgaand verkeer,zijn we aan het ijveren.Hier lopen 2 fiets routes door,en de ,in en uitgang ,van het speelplein is hier.Levensgevaarlijk zeg ik.En ook,degene die hier niet wonen,rijden bruusk,want ze willen de verkeerslichten mijden,en rijden dus via onze wijk.En dat zij er allemaal die gepresseerd zijn.Hopelijk vind onze wijk weer rust.Want het is hier zalig om te wonen ,zo in de vrije natuur.En in één van onze vogelhuisjes ,is er nieuw leven op komst.Kant dit nog mooier zijn?
