Ik ben MIA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bolleke.
Ik ben een vrouw en woon in BUGGENHOUT (BELGIE) en mijn beroep is Genieten van elke dag.
Ik ben geboren op 12/05/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen-fietsen -wandelen met onze hond Luna-en mijn blogjes-.
http://blog.seniorennet.be/blogje2
dit is onze zoon Tony,als vrywillige gids in fort van Liezele-Puurs-
dit zyn ons hilde en haar ventje Jurgen.De mama en papa van Sarah en Benjamin
Dit is onze oudste zoon Frank,en vrouwtje Lut.Mama en papa van Nikita.
HILDE_JURGEN_SARAH EN BENJAMIN
TONY EN TAMARA
ONZE KLEINKINDEREN
WIJ MET ONZE KINDEREN EN KLEINKINDEREN
Ikke en ons Luna
nog eens ikke
Dit zyn de fotos van onze boswandeling op 6-12-2006
De mooi clivia van ons Sarah
Onze mooi boom,de treur pruimelaar.
Mijn Robke met ons Luna op de rommelmarkt.
Onze Luna houd evenveel van dansen als ik.
Een interessant adres?
fotos onderaan-Op wandeling in Zevergem(de Pinte) op 04-04-2007
De ooievaars van Plankendael
18-05-2007Sarah en Benjamin en Luna
Dit zijn een paar van onze vele bloemenstruiken.
De andere fotos van onze wandeling i n Wielsbeke,
Zie je de reiger?
Het vlasveld
Dit zijn de vlinders,en larven ,van de vlindertuin,te Knokke-heist
Dit zijn Tarra en Tasja,de 2 honden van ons Hilde en Jurgen.Eerst hadden ze tasja de Jack russel,en nu de Cocker Spaniel er bij.Ze komen allebij uit een asiel.De Coker Tarra is sinds verleden week bij hun.Ze komt uit hetzelfde asiel als onze Luna,Unco-Jerry.Schatten van hondjes.Onze Luna kent Tasja het beste,en daar is ze dikke maatjes mee,met Tarra ,moeten mekaar nog leren kennen.Dat komt wel in orde.
In mijn hart blijf ik dromen,van de kinderen van de bus. Dat ze eens bij mij zullen komen. En dan geef ik hun een dikke kus. Steeds zullen ze in mijn gedachten zijn. Want ze blijven toch:de mijn. Heb 16 jaar in de bus gewerkt. En dat blijft niet ongemerkt. Samen hadden we zoveel plezier. Voor ons was het alle dagen op zwier. Zo ging de rit voor hun vlug voorbij. Dat is nu voorbij:voor mij
Het is vandaag kermis in Buggenhout.Kleine kermis zoals ze zeggen.Het weer valt tegen.Zeker omdat we hier bij ons barbeque houden.Onze kinderen en kleinkinderen komen.We hebben dan maar alles in huis klaargezet,en bakken doen we onder de pergola.Spijtig,want het is plezanter buiten.Ook voor de kleinkinderen,nu moeten ze binnen spelen.Maar we gaan het niet aan ons hart laten komen.En genieten van het samenzijn.
Het was onze maandelijkse koffieklets met de nichtjes.Vandaag was het bij nicht Louisa in Malderen.We hebben weer veel herineringen opgehaald uit vroeger,en plezierige herinneringen.We hebben serieus gelachen.Het deed deugd.Want heb een paar ernstige dagen achter de rug.Hopelijk is mijn probleem vlug opgelost.Zodat ik weer volop van mijn dagen kan genieten.Maar voor alles is er een oplossing,maar soms duurt het wel wat langer.Hop,naar de volgende dag!
Gisteren zijn we in de namiddag ,gaan fietsen.De Filicijn route.Maar op een gegeven ogenblik waren de plaatjes weg,en konden we dus niet meer volgen.We zijn dan maar onze neus achterna gereden.Hetgeen ook tof was.Onderweg even een terrasje gedaan,in Hamme ,aan de oude Durme,in Dewatermolen.We zijn dan via de scheldedijk naar huis gereden.Hebben onderweg veel jonge dieren gezien.Zelfs een piep klein konijntje.Hebben ongeveer een 50 km gereden.Het was echt genieten van het mooie weer,en de rust.Deze morgend ben ik wakker geworden om 4,50uur.De koekoek was aan het roepen uit volle borst.Mijne Rob zegt dan altijd"de regenman is er weer"En ja hoor een paar dagen nadien,regent het.Maar als ik hem in het voorjaar hoor,dan weet ik dat de lente begint.Maar laat ons vandaag nog genieten,van het mooie weer dat ze voorspellen.
Het is maandag morgend.Gewoonlijk worden we gewekt door de vogeltjes.En het vele verkeer (dat hier feitelijk niet mag doorkomen,is plaatselijk verkeer)Maar nu zijn het hier overal grote werken,een huis dat ze aan het verbouwen zijn,een lantaarnpaal bijzetten op het speelplein achter onze tuin.Dus,ander lawaai om 6,30 uur.Maar alé,we weten dat dit niet blijvend is,en dat ook moet gebeuren.Voor onze wijk terug verkeers vrij te maken voor het doorgaand verkeer,zijn we aan het ijveren.Hier lopen 2 fiets routes door,en de ,in en uitgang ,van het speelplein is hier.Levensgevaarlijk zeg ik.En ook,degene die hier niet wonen,rijden bruusk,want ze willen de verkeerslichten mijden,en rijden dus via onze wijk.En dat zij er allemaal die gepresseerd zijn.Hopelijk vind onze wijk weer rust.Want het is hier zalig om te wonen ,zo in de vrije natuur.En in één van onze vogelhuisjes ,is er nieuw leven op komst.Kant dit nog mooier zijn?
Het is bijna vakantie.En dan is het eerst opendeurdag in de beide scholen,BUSO en BLO.Op 22 juni.We gaan ze dan bezoeken,en zie zo de ouders nog eens terug.In spectrum (buso) waar ik voor werk,kan je dan gaan eten.Het eten wordt door de leerlingen zelf klaargemaakt,en is super lekker.Daar zitten zeker een paar toekomstige koks in.En dan gaan we de werken bekijken die ze zelf gemaakt hebben,zoals bouw,schrijnwerkerij,naaien,baby verzorging ,metaal,en bejaardenhulp.Want sommige van die leerlingen zijn krakken in hun vak.ze worden ook goed opgevangen,door het personeel en hun directeur.Aan allen die nu afstuderen,een dikke proficiat gewenst,en de andere,DOE ZO VOORT.
Hallo allemaal.Ik hoop dat jullie mijn blogje eens bezoeken.En dan een woordje op mijn gastenboek zetten.Dat zou me veel plezier doen,zodat ik weet dat jullie mij niet vergeten bent.Ik ben jullie beslist nog niet vergeten.Elke dag denk ik aan ons busje.Groetjes allemaaal,en vele kusjes.
Met 50 krijg je grijze haren. Maar dat zijn er van verstand. Die moeten we vergaren. En houden,al is dat niet plezant. Maar van binnen zijn we jong. En maken al eens een bokkensprong. Alleen,moet je zien dat je u bezint. En niet te hard springt. Onze spieren zijn niet meer zo goed. En de gewrichten,kunnen niet meer tegen al die spoed. Maar wees gerust,dat komt terug. Als je het nummer 60 krijgt,op je rug.
Dit is een van onze prieeltjes.Ik noem het -ons bloemen prieeltje-Daar te zitten,als het mooi weer is,is zalig.Hopelijk word het terug zo een weertje ,zoals een week geleden.Dat we er nog veel kunnen van genieten.
Aan al mijn vriendinnen. Ik voel mij gelukkig vanbinnen. En blij dat ik jullie ken. Zodat ik niet eenzaam ben. Vriendinnen moeten er zijn. Die te hebben dat is fijn. Om te praten over koetjes en kalfjes. En onze ouderdoms kwaaltjes. Elkaar steunen door dun en dik. Ja,zo'n vriendinnen heb ik. Ik wens iedereen. Zo een vriendin,van kop tot teen.
Dit zijn onze beide ouders;Links:Rob zijn ouders,moeder Lisette leeft nog,en word 88 jaar,vader Jef is 13 jaar overleden-In het midden:mijn moeder Irma,12jaar geleden overleden-Rechts:mijn vader Gerard,32 jaar geleden overleden.Wij missen hun nog alle dagen. ALS JE OP DE FOTO'S KLIKT,VERGROTEN ZE
Ik hou ven een complimentje. En zeker van mijn ventje. Maar ach,wat doet het er toe. Iedereen maakt ,iedereen het zo moe. Maar het doet wel deugd. En geeft het leven vreugd. Zonder complimentjes,kan men niet leven. Laat ons ,er allemaal,elkaar,dus wat geven.
Ze zeggen altijd"een heer in het verkeer" Maar nu kom ik als vrouw in verweer. Dames laat u niet doen! Want wij hebben evenveel fatsoen. En ook evenveel geduld. Al zijn onze dagen ,goed gevuld. Maar niemand,kan nu nog wachten. En steeds met vanalles in gedachten. Maar ik zeg iedereen weer. "wees een dame,en een heer in het verkeer!"
Hier nog een foto,uit Neeltje Jans.In afwachting van foto's van de trouw.Het koppeltje is eerst op huwelijksreis naar Butapest.Dat ze er maar goed van genieten.
Wij waren jullie verloren,maar dat is nu voorbij.
We hebben mekaar terug gevonden,en dat maakt ons zo blij.
Het was een stom gedoe.
Hoe het kwam doet er nu niet toe.
We zijn familie,en dat zal altijd zo blijven.
Laat de anderen er maar om kijven.
We willen de rest van ons leven gelukkig zijn.
En de beste vrienden,zo moet het zijn.
MIA
Dit is onze lieve poes Benji.Die we laten inslapen hebben op-.03-08-2007.Ze heeft een mooi leven gehad.En is ongeveer 20 jaar oud geworden.Een vondelingetje.
Ik ben MIA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bolleke.
Het is maandag morgend.Gewoonlijk worden we gewekt door de vogeltjes.En het vele verkeer (dat hier feitelijk niet mag doorkomen,is plaatselijk verkeer)Maar nu zijn het hier overal grote werken,een huis dat ze aan het verbouwen zijn,een lantaarnpaal bijzetten op het speelplein achter onze tuin.Dus,ander lawaai om 6,30 uur.Maar alé,we weten dat dit niet blijvend is,en dat ook moet gebeuren.Voor onze wijk terug verkeers vrij te maken voor het doorgaand verkeer,zijn we aan het ijveren.Hier lopen 2 fiets routes door,en de ,in en uitgang ,van het speelplein is hier.Levensgevaarlijk zeg ik.En ook,degene die hier niet wonen,rijden bruusk,want ze willen de verkeerslichten mijden,en rijden dus via onze wijk.En dat zij er allemaal die gepresseerd zijn.Hopelijk vind onze wijk weer rust.Want het is hier zalig om te wonen ,zo in de vrije natuur.En in één van onze vogelhuisjes ,is er nieuw leven op komst.Kant dit nog mooier zijn?
