Ik ben MIA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bolleke.
Ik ben een vrouw en woon in BUGGENHOUT (BELGIE) en mijn beroep is Genieten van elke dag.
Ik ben geboren op 12/05/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen-fietsen -wandelen met onze hond Luna-en mijn blogjes-.
http://blog.seniorennet.be/blogje2
dit is onze zoon Tony,als vrywillige gids in fort van Liezele-Puurs-
dit zyn ons hilde en haar ventje Jurgen.De mama en papa van Sarah en Benjamin
Dit is onze oudste zoon Frank,en vrouwtje Lut.Mama en papa van Nikita.
HILDE_JURGEN_SARAH EN BENJAMIN
TONY EN TAMARA
ONZE KLEINKINDEREN
WIJ MET ONZE KINDEREN EN KLEINKINDEREN
Ikke en ons Luna
nog eens ikke
Dit zyn de fotos van onze boswandeling op 6-12-2006
De mooi clivia van ons Sarah
Onze mooi boom,de treur pruimelaar.
Mijn Robke met ons Luna op de rommelmarkt.
Onze Luna houd evenveel van dansen als ik.
Een interessant adres?
fotos onderaan-Op wandeling in Zevergem(de Pinte) op 04-04-2007
De ooievaars van Plankendael
18-05-2007Sarah en Benjamin en Luna
Dit zijn een paar van onze vele bloemenstruiken.
De andere fotos van onze wandeling i n Wielsbeke,
Zie je de reiger?
Het vlasveld
Dit zijn de vlinders,en larven ,van de vlindertuin,te Knokke-heist
"Amai"zeggen mijn voeten. "Waar zou ik nu weeral naar toe moeten?" Maar ze gaan gewillig met me mee. En volgen overal met zijn twee. Soms moeten ze uren stappen. En mag hun aandacht,niet verslappen. Anders struikel ik over elke hindernis. Wat ze presteren,dat is niet mis. Na de wandeling krijgen ze een badje. Nee,mijn voeten zijn geen watje. Ze brengen me overal naar toe. Ze zijn bijna nooit moe. Ik zal ze maar goed verzorgen. Ze brengen me overal,gisteren,vandaag en morgen.
We hebben vandaag de wandelroute,Welle-Kapellemeersen te Denderleeuw gedaan.Je kon kiezen tussen 7 of 11 km.We hebben de langste gedaan.We zijn gestart aan het kasteel ,en zo het natuur reservaat in.Dit is 35 ha groot.Veel rusten konden we niet doen tijdens de wandeling.Aan de start stond een bank,en dan nog één midden in de wandeling,maar die lag stuk tegen de grond.We hebben dan maar heel de route gedaan zonder rusten.We zijn wel op een stuk buiten het reservaat,een creme glace wagen tegen gekomen,en daar hebben we natuurlijk van geprofiteerd.We zijn ook een groot stuk langs de Dender gewandeld.We waren moe maar voldaan.En dan deze avond nog mijn aqua gim gedaan.Ik kan weeral voorts.Ook mijne Rob en onze Luna hebben er van genoten.
Vandaag zijn we weer blij. de zon schijnt weer voor jou en mij. Ik dacht alé waar zit die nu toch weer? Al die regen,keer op keer. Maar je ziet,ze kan nog schijnen. En al de wolken doen verdwijnen. Nog een beetje geduld,en goede moed. En het weertje word weer goed. Over het weer word toch nogal gezaagd. Maar ja,als je steeds met die regen word geplaagd. Nu hebben we weer volop moed. Want het weerke word weer goed.
Dit is Fredje,een van de 2 fretjes die onze zoon Frank had toen hij 18 jaar oud was.Ze waren eens uitgbroken,en ééntje is er nooit terug gevonden.Het andere,Fredje wel.Dat was een tam beestje,dat zelfs in huis in de kattenmand kwam slapen.Fretjes durven een kwalijke geur achter laten,maar aleen als ze in paniek zijn.En Fredje was nooit in paniek,als hij binnen was.Je ziet op de foto ,dat hij er van geniet.Maar zoals bij velen is ,kwam de verzorging op moeders schouders terrecht.Dus Fredje kreeg van onze Frank niet veel aandacht meer.Met het gevolg ,dat meneertje ook uitgebroken is,en spoorloos verdwenen,met de noorderzon.Onze Frank houd nog steeds veel van dieren,en zeker van speciale.Hij heeft een hond en een poes. Nogalwel dat zijn vrouwtje er ook van houd.
Waarom werd jij nu ziek? Dat kan toch niet zijn? Ik dacht dat ik droomde,toen ik het hoorde. Het was alsof er een steen ,op mijn gezicht boorde. Waarom jij?vraag ik me nu af. Je bent zo een toffe gast. In de fleur van je leven. Je moet nog zoveel beleven. Ik hoop dat alles goed komt met jou. Ik zal er voor bidden,laat je niet in de kou. Ik wens je nog veel sterkte en veel moed. Samen met je ouders. die van je houden. Dus,,Hou je goed
Ik geef het niet graag toe. Maar dat weer maakt mij zo moe. Ik zou steeds willen slapen. En zit hier maar te gapen. Van dat weer word je zo lui. En geeft een slechte bui. Ik wou een stapje wagen. En heb mijn voet bijna omgeslagen. Ik moet mij vooruit duwen. Ik zit precies in een kluwen. Als de zon nu eens wou schijnen. Dan zou dat allemaal verdwijnen. En werd ik terug een leuke vrouw. Ik wou dat ze terug kwam,heel gouw.
Babbel je mee? Dan babbelen we met ons twee. Babbelen kan geen kwaad. zolang je maar geen laster praat. Gewoon wat babbelen,over weer en wind. Of over de persoon,die je bemint. Of over onze kinderjaren. Toen we nog sloebers waren. Of over de toekomst,voor ons allemaal. daarover babbelen ,maakt geen kabaal.
Toen we met nestle op reis gingen,veertien dagen geleden.Is er een ongelukje gebeurd met een dame van het gezelschap,in het afstappen ,van de bus.De dame viel,en kwam met haar schouder op de boordsteen terrecht.Ze kreunde van de pijn.En kon niet meer recht.Ik met mijn gouden hart,en in een reflex ,heb haar mijn arm aangeboden,haar vast gepakt en rechtgezet.Ze zeggen dat de adrenaline,op zo een moment door je aders stroomt,en ik denk dat dit waar is.Want dan voel je geen pijn.Maar ja,nu komt het.Ik heb mijn rechter schouder gebleseerd,en zit nu met een biceps tendinitis.De kinesist heeft al shocwave toegepast,en de pijn is beter.En dan maar wat medicatie nemen hé.Mijne Rob zegt"Je weet dat je met je schouders sukkelt,en toch doe je dit"Maar het is zoals ik zeg,een reflex.En daarbij,het zal wel genezen.Die dame zal zich meer zeer gedaan hebben.En als ik moet,zou ik het toch terug doen.Ben dan maar voor één keer superman hé.
Gisteren is onze kleindochter Sarah,dus 10 jaar geworden.We hebben er gaan taart en lekkers eten .Onze zoon Tony was er ook,en had voor de eerste maal zijn vriendin Tamara meegebracht.Het was een aangename kennismaking met iedereen.Onze kleinkids Sarah en haar broer Benjamin,vonden het fijn in zwembad en op trampopline.Het weer viel goed mee,en dus konden we buiten zitten.
Vandaag is het bij ons vreugde en verdriet.Vreugde omdat onze kleindochter Sarah 10 jaar word.En verdriet om mijn moeder die vandaag 12 jaar overleden is.Ze is nog steeds niet vergeten,ze is nog dagelijks bij mij.Maar ze zou niet willen dat we vandaag verdrietig zijn.Dus laten we ons Sarah haar verjaardag vieren vandaag.Sarah een gelukkige verjaardag ,vanwege mémé en pépé Woody.
Alé,alé Het weer valt nogal mee. Een beetje wolken,een beetje zon. Ik wou toch dat het beter kon. Toch zijn we weer kontent. Omdat je er aan went. Misschien zal de zon morgen beter schijnen. Zodat de slechte humeuren verdwijnen
Alé,weeral vrijdag.En het weer begint zich precies een beetje te beteren.Hopelijk,want mijn moraal begint op een laag pitje te staan.We doen nu wel al de kleine klusjes binnen.Daar profiteren we nu van.En als het terug zomer word,is het buiten.Onze bloemen in de tuin ,hangen er maar belabberd bij.Ze hebben genoeg gedronken denk ik.Het zal wel eens beteren zeker?
Het is donderdag,dus marktdag bij ons in Buggenhout.Onze dochter Hilde en zoon Benjamin,gingen ook eens mee.Dan mijn zus José en schoonbroer Jef.We waren nog maar pas de deur uit,of het begon te gieten.We waren druipnat.Mijn lange broek ,die plakte aan mijn lijf.De sandalen,ja daar kon je in zwemmen.Onze paraplu's das goed voor het hoofd en bovenste van het lichaam,maar de rest?We hebben er wel smakelijk om gelachen.En bij mijn zus konden we pantoffelkes aandoen,zodoende kon alles een beetje drogen.En met een lekkere tas koffie,was alles vlug vergeten.Terug thuis gekomen,scheen de zon toch wel zeker.Maar ale,naar het weer kunnen we toch niet zitten luisteren,of we komen in het geheel niet meer buiten.Regen en nog eens regen,het begint ferm tegen te steken.Maar we zullen maar denken"eens zal het wel beteren zeker?"En als het mooi weer is,zeker en vast van profiteren.
Weer een nieuwe week Wat vliegt de tijd toch vlug. Het is een komen en gaan. In ons dagelijks bestaan. Voor sommige gaat het te vlug. Voor anderen niet vlug genoeg. Voor mij,mag het gewoon zoals altijd. Gewoon,normaal en dat is goed.
Nederbrakel gedaan.Dat is in de vlaamse ardennen.Het was een mooie route van 8 km.Na de route zijn we nog via Overmere Donk gereden,om een lekkere tas koffie te drinken.En dan naar huis.Daar hebben we ons geinstaleerd op het terras van onze voortuin.En nog verder genoten van het mooie zomerweertje.Geniet van de mooie fotos die ik genomen heb.
Dit is onze lieve poes Benji.Die we laten inslapen hebben op-.03-08-2007.Ze heeft een mooi leven gehad.En is ongeveer 20 jaar oud geworden.Een vondelingetje.
Ik ben MIA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bolleke.
Ik wens aan iedereen een fijn weekend toe.
