_{Bijna 20 jaar na datum}

_{Mijn verhaal over mijn leven na kanker begint op 15 oktober 1998.}

_{In de voorafgaande twee maanden zakte ik door mijn linkerbeen en kon ik niet meer recht staan. Weken gingen voorbij en af en toe verloor de kracht in mijn linkerbeen.}

_{Na een poosje was alles weer voorbij. Ik passeerde langs mijn neef, die mijn huisarts was in die bewuste periode.}

_{Hij stelde voor om 2 weken thuis te blijven om zogezegd het een beetje kalmer aan te doen. Ik werkte als chemicus in R|& D van Solvay in Neder-over-Heembeek, en voelde m mij niet speciaal onder stress, integendeel, ik deed mijn job graag in die periode.}

_{Ik ging regelmatig wandelen in het “Tangenbeekbos” in de buurt en ja, ik zakte weer door mijn linkerbeen en had een raar gevoel in mijn linkerarm.}

_{Ik ga terug naar Luc, mijn huisarts, hij stuurt me door naar Dr. Andrea Brunen, neurologe in de kliniek van Vilvoorde, AZ Jan Portaels, ik doe mijn verhaal en ze laat mij 's anderendaags binnen komen op Spoed om een CT Scan te laten maken van mijn hersenen, na half uurtje valt het verdict : Hersentumor. Ik wist niet goed wat mij overkwam. De tumor moest operatief verwijderd worden, ze stelde voor dit te laten doen in Leuven, maar daar had ik niet veel zin in en verkoos naar het AZ van Jette te gaan, ze stemde daarmee in belde onmiddellijk (het was toen 3 uur in de namiddag) naar Professor Daens,eminent neurochirurg en kreeg een afspraak om 18 uur.}

_{Ze schreef medicatie voor, die ik op weg naar huis ging halen in de apotheek in de Kassei, ja die wisten onmiddellijk wat er gaande was.}

_{Nu nog naar huis, mijn vrouw was pas terug van school, allebei aan de grond genageld, rap iets gegeten en op naar Dr. Daens in Jette, gelukkig was er nog vlot verkeer op de Brusselse Ring Na een beetje zoeken hadden we het kantoor van Dr. Daens gevonden, een vriendelijke man op het eerste gezicht en men kon horen dat hij Franstalig was. Hij stelde voor om op maandag 2 november opgenomen te worden maar de operatie kon pas doorgaan op vrijdag 13 november daar 11 november een officiële feestdag bleek te zijn. Ik werd van hier naar daar gebracht, NMR ( 3 maal) controle van hart, longen hoofd. Vanaf die dag was vrijdag 13 zeker geen geluksdag meer voor mij. Hoofdharen weg, tweemaal grondig douchen met speciale desinfecterende zeep en ik was klaar om te vertrekken naar het OK. ...... omstreeks 16uur komt Prof. Daens mij persoonlijk zeggen dat de operatie heel goed verlopen was, ik lag dus op Intensive Care, helemaal versuft en niet wetende wat er om mij rond omging. Nacht verpleging: 2 onvriendelijke verplegers die af en toe gingen roken, ik werd misselijk van elke keer dat er een rond mijn bed stond, van de tabaksgeur. De klok hing vlak voor mij en de wijzers gingen maar niet vooruit, ik woelde rond in de stijve lakens en bezeerde ik mijn armen en benen aan het hekken rond het bed.}

_{'s Anderendaags werd ik wakker in mijn bed op de kamer. Ik was nog nooit eerder opgenomen geweest in een ziekenhuis, dus was alles nieuw voor mij maar in de maanden nadien, werd ik meer en meer vertrouwd met het reilen en zeilen; 5 minuutjes werden soms een uur wachten.}

_{De vierde dag na de operatie kreeg ik onaangekondigd het bezoek van ene Dokter Patrick Lacor die mij het slechte nieuws bracht dat het om een kwaadaardige tumor ging, een zogenaamde hersenlymfoom en dat er een behandeling ging volgen. Punt, ander lijn!}

_{Op 26 november moest ik samen met mijn zoet op consultatie gaan bij Dr. Rik Schots op de afdeling Oncologie.}

_{Mijn soort van hersenlymfoom kwam maar zelden voor., 1 op 400.000 en in de literatuur was er maar heel weinig bekend over. Een of andere universitaire instelling in Frankrijk had over een behandeling met chemotherapie gevolgd door een radiotherapie, iets gepubliceerd .}

_{Met Pasen bent u genezen, meneer Depoorter, helaas had hij er geen jaartal bij vernoemd!}

_{Een behandeling met 4 chemotherapieën zou zo vlug mogelijk opgestart worden, 1 week in het ziekenhuis en daarna 3 weken thuis om te recupereren.}

_{Er werd een katheder onderhuids ingeplant, beter gekend als "Port a Cath".}

_{Elke therapie verliep volgens hetzelfde scenario: afnemen van een beetje hersenvocht via een rugpunctie (al dan niet onder plaatselijke verdoving navenant de arts), een week lang infuus van 4 liter per dag van een preparaat, ondertussen moest ik mijn urine opvangen in een plastieken fles en het moment van het plassen noteren samen met de hoeveelheid vocht (koffie, soep, water en frisdrank) van 24uur. Het gecontroleerd plassen heeft wel problemen bezorgd, o.a. een fameuze uitbrander van de hoofdverpleger omdat ik neerzittend geplast had en niet in de fles, die man mocht ook al niet op niet veel sympathie rekenen van zijn team, liet de boel maar draaien en was altijd bezig met prenten te kopiëren voor zijn dochter die een opleiding volgde voor kleuterjuf. Die man heeft sinds dit incident het verkorven bij mij.}

_{Het tweede probleem is pas verleden jaar opgelost: ik had het moeilijke om fatsoenlijk te plassen, een paar onderzoekjes bij de uroloog: een sonde rechtstreeks in de blaas werd gelukkig afgevoerd, dan werd er maar overgeschakeld naar Omic, een vrij recent een heel duur geneesmiddel, tot vorig jaar, dan heb een TURP laten doen, problemen waren eindelijk opgelost na 17 jaar!}

_{Tijdens de laatste dagen van de eerste sessie werd ik voor het eerst geconfronteerd met de ongemakken van een chemotherapie, overgeven, buikloop, geen eetlust en flauwte in mijn benen. De eerste 3 weken dat ik naar huis moest was het juist de periode van de eindejaarsfeesten, mijn zoet had kalkoen op het menu gezet, van in de slaapkamer rook ik heerlijke geur gebraden vlees, maar ik werd er misselijk van en kreeg geen beet naar binnen.}

_{Ik lag in het salon te rusten en hoofdkussen lag vol haar, dat was een schok voor mij, ja het was zover ik verloor mijn haar voor de tweede keer en overal.}

_{De tweede sessie werd opgestart, naast de klassieke ongemakjes werd vastgesteld dat mijn bloedwaarden niet OK waren, ik kreeg om te beginnen dagelijks een spuitje met Neupogen, een medicijn dat helpt om witte bloedcellen aan te maken en dit werd nadien aangevuld met een bloedtransfusie en een infuus met rode bloedplaatjes.}

_{De derde en vierde sessies verliepen gelijkaardig, behalve dat ik tijdens vierde sessie een epilepsieaanval heb gekregen, wat er op wees dat de chemotherapie niet aangeslagen was!}

_{Ik werd samen met mijn zoet geconfronteerd met een bezoek van Dr. Voordekkers ,zaalverantwoordelijke van de radiotherapie, we moesten ons klaar houden voor het ergste, prognose 3 à 4 maanden nog te leven.}

_{Maar Dr. Schots , die mij eerder had beloofd dat ik genezen zou zijn met Pasen, heeft zijn woord gehouden, in samenspraak met Prof. Daens Vandenbergh (hoofd van de afdeling ratiotherapie) zou men met een nieuw toestel dat drie-dimensionaal bestraalde, proberen de tumor aan te pakken zonder het omliggende weefsel te beschadigen.}

_{Begin maart was ik terug thuis om te bekomen, maar ik moest minstens één keer per week op controle naar Jette.}

_{Op 27 maart (1999) werd ik getroffen in mijn bed door een zware epilepsieaanval, zonder het bewustzijn te verliezen.}

_{Een week eerder is mijn moeder overleden, twee tegenslagen in een keer te verwerken.}

_{Ik werd per ambulance naar Jette gebracht, ik heb van 27 maart tot 20 april verbleven op de afdeling neurologie in een dubbele kamer om deels de oorzaak op te sporen en deels te revalideren, ik moest terug leren stappen en mijn linker arm te gebruiken. Ik had het grote geluk dat mijn ergotherapeute, Irène een achternicht was van mijn zoet, het klikte langs geen kanten met de kinesist die mij aangewezen werd en moest ik de rekenen op een Duitse jonge stagiaire uit Fulda, om me terug op de been te krijgen.}

_{Gelukkig was er Irène, die veel kracht had, om me uit het bed te krijgen om verder te leren zelfstandig stappen, na een paar weken slaagde ik er in om een paar toertjes rond de ziekenblok te lopen. Op 20 april mocht ik definitief naar huis, nu was het enkel nog wachten op de start van de radiotherapie, daarvoor moest ik niet meer gehospitaliseerd worden. 5 dagen per week mocht ik behandeld worden, je moest soms lang wachten voor je aan de beurt kon komen, de eerste dagen moest alles netjes op punt gesteld worden, het masker moest juist zitten en dan kon eindelijk aan de bestralingen begonnen worden. Het aantal bestralingen moet een kleine 2 maanden geduurd hebben,40-50 ik kan het mij niet meer herinneren, ik weet enkel dat het heel warm was.}

_{Een paar keer in de MRI-scan en ik werd genezen verklaard, maar ik moest toch nog regelmatig op controle bij Dr. Rik Schots om o.a. mijn bloed te laten controleren, portacat laten spoelen, die mocht pas na 2 jaar definitief verwijderd worden.}

_{Het normale leven kon terug herbeginnen, tuinieren, koken, uitstapjes en op reis gaan.}

_{Onze eerste uitstap was een weekje in Buxton (Ver. Kon) met de Eurostar en de bus, daarna een paar Midweeks in De Haan en in 2002 een bijzonder boeiende rondreis in Toscane en Umbrië, maar vermoeiend, vooral met het stappen ...... elk jaar werd het meer en meer te vermoeiend, het stappen was de grootste hinderpaal, uiteindelijk zijn we na Tunesië, Provence, de Costa's in Spanje, Turkije en een cruise naar Noorwegen, beland aan de Vlaamse kust en hebben in Middelkerke een optrekje gekocht, daar konden we heen wanneer het ons paste, geen hotel meer waar je pas op je kamer mocht om 15uur en uitchequen om 10uur.}

_{Ik heb me 4 jaar terug een elektrische scootmobiel aangeschaft om me te verplaatsen aan zee, helaas weigert "De Kusttram" dit vervoermiddel toe te laten, mails naar politici ten spijt, De Lijn blijft weigeren . Mijn laatste hoop is nu het UNIA , het gelijke kansencentrum, die waarschijnlijk het zover zullen krijgen om scootmobielen niet meer te mogen weigeren, mits aan bepaalde voorwaarden te voldoen.}

_{Elk jaar ging het minder goed, niettegenstaande ik regelmatig naar de kine ging.}

_{In september 2014 moest ik opgenomen worden op de afdeling Neurologie van het AZ Jan Portaels in Vilvoorde, ik kon niet meer rechtstaan op mijn benen. 2 weken hebben ze me daar aan het lijntje gehouden. Ik had wel een enorme tegenslag, Dr. Brunen was met vakantie, haar vervangster, in noem ze liever niet bij haar naam, schreef me onmiddellijk Prolopa voor, een geneesmiddel tegen de ziekte van Parkinson, ik heb alle onderzoeken gedaan die je maar kon inbeelden, pas de laatste dag werd er een DAT-Scan gedaan, na een goed jaar bleek er aan de linkerkant in hersenen een heel licht vermoeden te bestaan van Parkinson. Ik werd toen naar huis gestuurd met een beetje kine, sessies van amper 20 minuten (de kinesist keek voortduren op zijn klok) en een "rollator" .De Prolopa diende ik niet meer te nemen!}

_{Ik krijg nu kine aan huis van Mia, die niet naar haar klok kijkt en met wie het blijkt te klikken.}

_{Spijtig genoeg heb ik de laatste jaren er nog cardiale problemen bij gekregen, maar ik ben zoals men pleegt te zeggen in de handen van capabele artsen.}

28-10-2016 om 15:19 geschreven door Filosoof van Laken  

Kerken staan leeg : misschien de oplossing.

Meer en meer kerkgebouwen en kloosterkerken staan leeg doordat het kerkbezoek zienderogen daalt. Ze worden soms achtergelaten in een erbarmelijke toestand en worden verkocht aan bouwpromotoren die deze gebouwen een herbestemming proberen te geven, zoals bvb een hotel in Mechelen of een modeboetiek in Aalst. Maar meestal worden ze aangewend om tentoonstellingen te ontvangen en om er allerlei culturele activiteiten te organiseren, al of niet met veel bloot en geweld.

Maar waarom de rollen eens niet omkeren, zoals in Andalusië in de periode van 1500, daar werden de Moren verdreven en werden hun gebedshuizen omgevormd in katholieke kerken, de kathedralen van Cordoba en Sevilla zijn hiervan een treffend voorbeeld.

Begrijpt u waar ik naar suggereer : maak van al die lege kerken nu eens moskeeën en wees gerust ze zullen heel veel volk aantrekken. Onze vriend Flip De Winter zal wel een beetje tegenpruttelen in het begin, maar zo hebben die mensen een veilig onderkomen en zullen de jongeren niet meer op de straten ronddolen en herrie schoppen met de Politie-Police.

02-10-2009 om 16:20 geschreven door Filosoof van Laken  

Het is al langer geweten dan vandaag, dat vis eten soms risico's inhoudt.

Bepaalde soorten, zoals de paling blijken een abnormaal hoog gehalte aan kwik te hebben.

In sommige streken wordt de paling gebruikt als koortsthermometer, men neemt het diertje in een krantenpapier en steekt het onder zijn arm, telt tot 30 en als de paling licht rood kleurt dan zou het kunnen zijn dat je koorts hebt.

15-07-2009 om 11:12 geschreven door Filosoof van Laken  

Papa, wil je even luisteren?

Ik wil iets in je oren fluisteren :

…..sssst…..

Papa lief, dikke vriend

een pakje heb je wel verdiend

en een dikke zoen

van je kleine kapoen

14-06-2009 om 10:03 geschreven door Filosoof van Laken  

Vandaag heeft de socialistische transportbond voor het ministerie van Etienne Schouppe en zijn collega Joëlle Milquet actie gevoerd tegen illegale cabotage. Ze pikken het niet dat buitenlandse vrachtwagenchauffeurs binnen België ritten mogen uitvoeren.

Men kan misschien begrip hebben voor de vakbonden, maar wat me echter een beetje stoort is dat ze dezelfde slogan gebruiken als deze van hun aartsvijand, het Vlaams Belang, “Eigen volk eerst”.

Is dit de "solidariteit" waarvoor de vakbonden zoveel ijveren?

19-05-2009 om 20:59 geschreven door Filosoof van Laken  

Crisistijden

Het is crisis voor iedereen in de huidige tijd, behalve dan voor sommige politiekers.

Een man spant de kroon: Louis Michel, hij gaat binnenkort weg als Europees commissaris en krijgt hiervoor een “uittredingsvergoeding” van meer dan 1 miljoen euro bovenop zijn royale pensioenrechten. En nu gij, wat doen die mannen met al dat geld en ondertussen moeten meer en meer mannen en vrouwen beroep doen op het OCMW om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen.

Stof om eens over na te denken.

09-05-2009 om 10:47 geschreven door Filosoof van Laken  

De Socialistische vakbond, ACOD, staakt gedurende 2 dagen bij de Lijn, terecht of onterecht, daar gaat het niet om. Maar de gebruiker is weer eens de pineut. Voor een overzicht van de problemen heeft de Lijn op zijn webstek de nodige informatie over de eventuele hinder of je mag het betalend telefoonnummer gebruiken, 070-220 200, om de toestand op te vragen.

Stel je voor, je staat in het bus of tramhokje te wachten en je moet de webstek raadplegen of je mag met je GSM een paar euro's neertellen om de informatie op te vragen via de 070-lijn.

Niet te doen volgens mijn bescheiden mening, geef de klant tenminste de gelegenheid om via een gratis 0800 nummer de gewenste informatie op te vragen.

Dank bij voorbaat.

08-05-2009 om 20:36 geschreven door Filosoof van Laken  

Ik heb al jaren een “Mono-abonnement” op het Internet bij Telenet, sinds begin van dit jaar heb ik al 3 maal gevraagd om mijn abonnement te veranderen in “Expressnet” want Mono zal binnenkort verdwijnen, éénmaal heb ik een bevestiging gekregen dat ze mijn aanvraag gekregen hadden en ik in de kortste keren een bericht zou krijgen.

Verleden week, krijg ik een telefoontje van Telenet om een afspraak te regelen, een technieker zou langs komen op vrijdag 24 april. De man biedt zich aan en spreekt me aan in het Frans, vous ne parlez pas le Français, ik aarzel en zoals elke domme Vlaming zeg ik hem dat ik mijn best zal doen om hem te woord te staan, hij kwam van Bruxelles zei hij. Na een klein uurtje heeft de man mijn modem veranderd en mijn PC aangepast. Het was op het middaguur en had niet veel tijd om na te kijken of alles wel normaal functioneerde, ik had al vroeger slechte ervaringen met een telefoonaansluiting bij Telenet, die ik ondertussen al 2 jaar terug opgezegd heb.

Met een bang hart zet ik mijn PC aan in de namiddag en constateer dat mijn mails allemaal terechtkomen in de Mailbox van mijn echtgenote. Ik doe een paar testjes met mijn hotmail-adres en inderdaad alles wordt gepost bij mijn echtgenote. Ik bel hierop naar de klantendienst van Telenet 015/666666 en leg het probleem uit, de verkeerde aflevering in Outlook en de onkunde van de Nederlandse taal in een Vlaamse gemeente. De man kan mij niet verder helpen en geeft mij een ander nummer waar ik moet bellen, 070/696969, hierop schiet ik letterlijke in een Franse colère en zeg aan mijn correspondent dat ik weiger een betalend nummer te gebruiken voor een probleem dat niet aan mij ligt en eis dat er iemand van Telenet dit probleem moet komen oplossen bij mij thuis. Na een klein kwartiertje komt de telefonist terug aan de lijn, met verontschuldiging voor het lange wachten, maandag 27 april zou er iemand langs komen in de vroege voormiddag om alles terug in orde te brengen.
De technieker, die Nederlands spreekt, heeft er bijna anderhalf uur over gedaan om de klus te klaren, hij gaf toe dat hij er niks van begreep, 3 telefoontjes naar een collega en eindelijk leek het te gaan om een onnozel foutje en kon de man tevreden naar huis en had zijn klant, in casu mezelf, tevreden gesteld.

En nu de kers op de taart, ik heb nog altijd een Mono-aansluiting, men heeft enkel de oude modem vervangen door een modernere versie. Ik ben ten einde raad en zal bang afwachten tot wanneer Telenet me weer eens zal contacteren voor een nieuwe afspraak voor overschakeling naar Expressnet.

Of stap ik over naar Mobistar Internet Everywhere?

02-05-2009 om 17:29 geschreven door Filosoof van Laken  

De toverhazelaars staan volop in bloei in het arboretum van Kalmthout.

Tot 15 februari kan je de hamamelis in volle ornaat gaan bewonderen in Kalmthout.

Ondanks het gure weer, van de laatste dagen, is een bezoekje aan de tuin van het arboretum meer dan de moeite waard.

10-02-2009 om 14:43 geschreven door Filosoof van Laken  

De aarde was verdorven en overbevolkt. De Heer daalde neer en gaf aan Noah de opdracht een Ark te bouwen en twee exemplaren van elk levend wezen samen met enkele goede mensen te redden.

"Hier is het plan", zei God. "Haast je, want over zes maanden zal het 40 dagen en 40 nachten beginnen te regenen.

Frank De Boosere zal dat niet weten te verklaren en weer maar wat iets zijn duim zuigen.

Zes maanden later begon het te regenen. De Heer keek neer en zag Noah wenen in zijn overstroomde tuin, maar hij zag geen Ark.

"Noah", donderde Hij, "waar is mijn Ark?"

"Vergeef me, Heer", smeekte Noah."De dingen zijn wel wat veranderd tegen vroeger.”

Ik had een speciale bouwvergunning nodig. En ik heb moeten discussiëren met de inspecteurs in verband met een brandverzekering.

Mijn buren beweren dat ik de bouwlijn overschreden heb met mijn Ark en dat ik de maximumbouwhoogte niet gerespecteerd heb, en legden ze een klacht neer wegens geluidsoverlast op de werf. We zijn naar Stedenbouw moeten gaan voor een beslissing.

Dan kwamen het ministerie van Verkeer en de dienst van Bruggen en Wegen. Zij wilden een waarborg gestort hebben voor de mogelijke, toekomstige kosten van de aanpassing van de infrastructuur als de Ark moest verplaatst worden naar de zee.

Ik beweerde dat de zee tot hier zou komen, maar daar geloofden ze geen snars van.

Hout vast krijgen was een ander probleem.

De groenen trekken van leer tegen het kappen van inlands hout, en dit om de gevlekte bosuil te beschermen. Ik probeerde de groene jongens te overtuigen dat ik het hout juist nodig had om die uil te redden. Geen gehoor!

Ik verzamelde de dieren. Maar dan werd ik aangeklaagd door Gaia. Michel Van Den Bossche beweerde dat ik wilde dieren gevangen hield tegen hun wil. Ook argumenteerden ze dat de accommodatie te beperkt was en dat het wreed en onmenselijk was zoveel dieren te houden in zo'n kleine ruimte.

 Het Ministerie van Leefmilieu besliste dat ik geen Ark mocht bouwen zonder dat ik een Milieueffectrapport opmaakte over de voorspelde watervloed. Ondertussen ben ik nog steeds bezig een klacht van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding van de dwarse “Jozef De Witte” op te lossen. Volgens hem moet ik een bepaald aantal allochtonen inhuren om de Ark te bouwen.

Anderzijds willen de vakbonden dat ik enkel vakbondsleden met Arkbouwervaring te werk stel.

Om de zaken nog erger te maken heeft Douane en Accijnzen al mijn bezittingen en beleggingen aangeslagen. Zij beweren dat ik het land illegaal wil verlaten met een grote hoeveelheid van bedreigde diersoorten.

Toen men op de ministeries van volksgezondheid en landbouw hoorde van al die dieren, begonnen ze te kankeren over het "mestactieplan" en vroegen of ik nog nooit gehoord had over het MAP en wat ik er zou aan doen.

En dan zwijg ik maar over de problemen met het ellebogenwerk van al die politici die, door hun dienstbetoon, allemaal iemand hadden die absoluut mee moet.

Dus Heer, “vergeef mij, het zal me minstens tien jaar kosten om de Ark te bouwen."

Plotseling stopte de regen, de hemel klaarde op en de zon begon te schijnen. Noah keek verwonderd op. "Wil dit zeggen dat U de wereld niet zal vernietigen?", vroeg hij.

"Neen", zei de Heer, "Uw regering is daar al intensief mee bezig" !

07-02-2009 om 15:15 geschreven door Filosoof van Laken  

Op het Sint-Amandsplein staat er nog een kapel, aan Amandus toegewijd, samen met een oude waterpomp waar de inwoners uit de naburige gemeenten, het geneeskrachtige water kwamen halen, goed voor de genezing van allerlei kwalen bij mens en dier, o.a. rheuma, jicht, stuipen, huidaandoeningen enz.

Ik heb mijn lagere school in de gemeentelijke jongensschool van Strombeek gedaan.
In die tijd (jaren 50) hadden we een halve dag vrij op 6 februari.
In de voormiddag moesten we naar de kerk gaan voor een speciale mis, er werd toen nog voor de les gebeden in de klas en werden we minstens een halfuur getraind in het aframmelen van de catchismus, niettegenstaande het een gemeentschool was. Onvoorstelbaar in deze actuele tijd.

Die Heilige Amandus, die afkomstig was uit Frankrijk, in de streek van de Vendée, was eerst monnik geworden om daarna op bedevaart te gaan naar Rome, van alwaar men hem als missiebisschop heeft uitgestuurd naar de noordelijke kontrijen om de heidenen te evangeliseren.

De man moet nogal schoenen versleten hebben, het Noorden van Frankrijk, Gent, Antwerpen, en zovele andere dorpen in Vlaanderen heeft hij bekeerd tot de leer van Rome.

06-02-2009 om 00:00 geschreven door Filosoof van Laken  

Er is sinds kort een nieuw fenomeen opgedoken in onze kontrijen.

De BOP, niet te verwarren met een BOB, die met de eindejaarsfeesten nuchter achter het stuur zit.

Een BOP is een bewust ongehuwde alleenstaande papa in navolging van de BOM-moeder.

Er zijn inderdaad ook alleenstaande mannen die een kinderwens zouden hebben, de wereld staat inderdaad helemaal op zijn kop.

Zolang Benedictus er zich niet mee moeit komt de wetenschap en de moraliteit deze allernieuwste man wel ter hulp.

Hoop doet leven voor de nieuwe papa's!!!

03-02-2009 om 15:56 geschreven door Filosoof van Laken  

 

VTM wordt binnen een paar dagen 20 jaar.

Dat zal zonder twijfel moeten gevierd worden in Vilvoorde.

Het wordt helaas een viering in mineur, 't zijn moeilijke tijden voor iedereen.

Geen spetterende show zoals 20 jaar geleden in het Casino van Oostende.

Trouwens wist je dat de Heer Carlo Gepts, de oprichter en eerste bezieler van VTM, die bewuste dag op vakantie was met zijn familie, in Toblach/Dobbiaco in het Italiaanse Zuid-Tirol, in het hotel Santer. Een favoriet hotel voor vele Vlamingen.

Ondergetekende was die bewuste dag ook op vakantie bij Santer.

De GSM was in die tijd nog niet ingeburgerd en stond nog in zijn kinderschoenen, dus werd er druk getelefoneerd via een vaste lijn naar België, van aan de receptie, waarschijnlijk om op de hoogte te blijven van wat er zich op datzelfde ogenblik afspeelde bij VTM.

Het was een gans nieuw concept van televisiemaken, vele Vlamingen keken naar de Nederlandse zenders, ze keken niet meer naar “Brussel”.

Er kwam reclame op het scherm, dat was een eerste grote nieuwigheid in Vlaanderen.

Vele BRT medewerkers volgden de sporen van Mike en Guido en werden er dik voor betaald.

Het begrip BV is waarschijnlijk ook ontstaan in de studio's aan de Medialaan in Vilvoorde.

En wij als OV's moeten, willen of niet, van in onze zetel toekijken hoe bekende gezichten zich bezatten en dik fretten op allerlei feestjes.

In Wallonië kent men geen WC's, aan de lezer zelf te oordelen waarom????

.

30-01-2009 om 19:09 geschreven door Filosoof van Laken  

Het moet in de herfst van 1969 geweest zijn, dat Johan Verminnen de “Ontdek de Ster” wedstrijd gewonnen heeft.

We waren bij Mémé en Bompa in Strombeek op bezoek toen we de uitzending, toen nog in zwart-wit, gezien hebben. Ik zie nog een jong freel manneke met een gitaar een liedje in het Brussels zingen. De meningen van Mémé en Bompa waren een beetje verdeeld, zo'n jonge snaak en dan nog in het Brussels.

Bij een optreden van Johan Verminnen, twee jaar geleden, in de Zandloper in Wemmel, dacht ik nog eens terug aan die uitzending, maar de naam van het liedje kon ik mij niet meer herinneren.

Niets te vinden op het internet, Google liet me dikkement in de steek, mijn enige hoop was “Facebook”.

Ik had dubbele prijs : twee dames wisten me te vertellen dat het om “De Vagebond” ging op een tekst van Jan De Baets. Ook Wannes Van de Velde heeft een versie in het Antwaarps gebracht.

De vagebond

Als vagebond zenne kik geboren,

Mijn ouders hemme kik nooit gekend.

Ik hem niks gehad of niks verloren.

‘k lijd honger en dorst, da zenne’k gewend.

Zo zwerf ik straten op en neer,

Zo zwerf ik rond gelijk nen hond

Zo dwaal ik dan tot in Hoogstraten,

Het rendez-vous der vagebonds.

‘k heb geen kastelen en gen miljoenen.

Wa geeft me da, k’ zen nie jaloers.

‘k Neem de trottoirs al veur mijn stoelen

en de vitriens veur mijn tableaus.

‘k Pik een konijn of soms een kieken,

veur mijn is alles even goed,

dan krijg’k gendeirme tot mijn domestieken,

de dievekoets wordt mijn voituur.

Al waar ik dwaal langs ’s here wegen,

Lacht de natuur mij vrij en blij.

De honden bassen mij wel tegen,

Maar ze bijten nie en ik gon veurbij.

Het sjieke volk hee mij nie gere.

Ze zien me wellicht nog nie staan.

Maar ‘k veeg mijn gat on heel dieje wereld,

Want er is niks of ’t mut vergaan.

Veur wie zouwe kik toch moete werke?

Ik heb geen kindren en geen vrouw.

En veur mijn eigen te vertserke

Vind ik genoeg op straat veur mij.

En komt mijn ziel mij te verlaten,

’t blijft me gelijk waar dat z’henne gaat.

Is’t nor den hemel of nor Hoogstraten,

’t blijft me gelijk, ik sterf toch op straat.

28-01-2009 om 16:01 geschreven door Filosoof van Laken  

27-01-2009 om 16:06 geschreven door Filosoof van Laken  

20-01-2009 om 20:21 geschreven door Filosoof van Laken  

In 1955 was ik samen met mijn ouders op vakantie in Saalbach in het Salzburgerland.

Het was een bewogen reis per nachttrein van Brussel tot Salzburg. We deelden met 3 andere personen een couchette. Na een tijdje was het ijs afgebroken in het coupé, onze medereizigers bleken naar hetzelfde hotel te gaan, ze hadden immers hun reis ook geboekt via “Generalcar”.

Ze woonden in Anderlecht en we zijn nadien contact blijven houden. Fernand, een Waal uit Andenne, die als maître d'hotel werkte in de Bank De Groof in Brussel en zijn vrouw Emilie samen met haar vriendin Mathilde, die aan de kassa zat een van de cinema's aan het de Brouckèreplein in Brussel.

In Salzburg was een middagmaal voorzien in een restaurant in het centrum. Het was de eerste keer dat ik opgevulde paprika's gegeten heb met rijst. Het was 1955, 10 jaar na het einde van WO II, de stad was tot dan bezet geweest door de Amerikanen en zijn geallieerde kompanen. Overal had men voor die gelegenheid de Oostenrijkse vlag met enige trots opgehangen.

Nu moesten we de reis verder zetten met een lokale trein naar Zell am See en dan nog eens de postbus tot Saalbach.

We verbleven in het Sporthotel, via Generalcar in Brussel hadden we 2 uitstappen gereserveerd met een plaatselijke taxi.

De eerste uitstap ging naar Grossglockner, Oostenrijks hoogste berg. Via Heiligenblut ging het over de pas, draaien en keren, maar na de eerste “kerres” ging het al fout en werd ik maar bleekjes en moest de chauffeur stoppen, het ontbijt lag in de kortste keer langs de kant van de weg in het gras. Mijn mama knapte me weer op met 4711, maar iedereen was blij, veilig terug te zijn in het hotel voor het invallen van de duisternis.

De tweede uitstap ging naar Bergtesgaden, waar we o.a. Een bezoek hebben gebracht aan de zoutmijnen. De mannen en de vrouwen werden gescheiden, we moesten onze kleren wisselen voor een mijnwerkerplunje met “potsje” en kregen een lederen riem met een vergroot zitvlak omgord om de glijbanen te trotseren. Toen de dames en de heren terug samenkwamen in de wachtruimte, werd er duchtig gelachen.

38 jaar later in 1993, hebben we dezelfde zoutmijn bezocht, helaas werd de gedaanteverwisseling beperkt tot het dragen van een werkoverall.

15-01-2009 om 15:43 geschreven door Filosoof van Laken  

.

18-12-2008 om 15:04 geschreven door Filosoof van Laken  

09-12-2008 om 15:18 geschreven door Filosoof van Laken  

 

With money you can buy sex

But not love

 

08-12-2008 om 18:35 geschreven door Filosoof van Laken