De aarde was verdorven en overbevolkt. De Heer daalde neer en gaf aan Noah de opdracht een Ark te bouwen en twee exemplaren van elk levend wezen samen met enkele goede mensen te redden.
"Hier is het plan", zei God. "Haast je, want over zes maanden zal het 40 dagen en 40 nachten beginnen te regenen.
Frank De Boosere zal dat niet weten te verklaren en weer maar wat iets zijn duim zuigen.
Zes maanden later begon het te regenen. De Heer keek neer en zag Noah wenen in zijn overstroomde tuin, maar hij zag geen Ark.
"Noah", donderde Hij, "waar is mijn Ark?"
"Vergeef me, Heer", smeekte Noah."De dingen zijn wel wat veranderd tegen vroeger.
Ik had een speciale bouwvergunning nodig. En ik heb moeten discussiëren met de inspecteurs in verband met een brandverzekering.
Mijn buren beweren dat ik de bouwlijn overschreden heb met mijn Ark en dat ik de maximumbouwhoogte niet gerespecteerd heb, en legden ze een klacht neer wegens geluidsoverlast op de werf. We zijn naar Stedenbouw moeten gaan voor een beslissing.
Dan kwamen het ministerie van Verkeer en de dienst van Bruggen en Wegen. Zij wilden een waarborg gestort hebben voor de mogelijke, toekomstige kosten van de aanpassing van de infrastructuur als de Ark moest verplaatst worden naar de zee.
Ik beweerde dat de zee tot hier zou komen, maar daar geloofden ze geen snars van.
Hout vast krijgen was een ander probleem.
De groenen trekken van leer tegen het kappen van inlands hout, en dit om de gevlekte bosuil te beschermen. Ik probeerde de groene jongens te overtuigen dat ik het hout juist nodig had om die uil te redden. Geen gehoor!
Ik verzamelde de dieren. Maar dan werd ik aangeklaagd door Gaia. Michel Van Den Bossche beweerde dat ik wilde dieren gevangen hield tegen hun wil. Ook argumenteerden ze dat de accommodatie te beperkt was en dat het wreed en onmenselijk was zoveel dieren te houden in zo'n kleine ruimte.
Het Ministerie van Leefmilieu besliste dat ik geen Ark mocht bouwen zonder dat ik een Milieueffectrapport opmaakte over de voorspelde watervloed. Ondertussen ben ik nog steeds bezig een klacht van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding van de dwarse Jozef De Witte op te lossen. Volgens hem moet ik een bepaald aantal allochtonen inhuren om de Ark te bouwen.
Anderzijds willen de vakbonden dat ik enkel vakbondsleden met Arkbouwervaring te werk stel.
Om de zaken nog erger te maken heeft Douane en Accijnzen al mijn bezittingen en beleggingen aangeslagen. Zij beweren dat ik het land illegaal wil verlaten met een grote hoeveelheid van bedreigde diersoorten.
Toen men op de ministeries van volksgezondheid en landbouw hoorde van al die dieren, begonnen ze te kankeren over het "mestactieplan" en vroegen of ik nog nooit gehoord had over het MAP en wat ik er zou aan doen.
En dan zwijg ik maar over de problemen met het ellebogenwerk van al die politici die, door hun dienstbetoon, allemaal iemand hadden die absoluut mee moet.
Dus Heer, vergeef mij, het zal me minstens tien jaar kosten om de Ark te bouwen."
Plotseling stopte de regen, de hemel klaarde op en de zon begon te schijnen. Noah keek verwonderd op. "Wil dit zeggen dat U de wereld niet zal vernietigen?", vroeg hij.
"Neen", zei de Heer, "Uw regering is daar al intensief mee bezig" !
Het is vandaag 6 februari, feestdag van de Heilige Amandus, Apostel van de Franken. Hij is de patroonheilige van de gemeente Strombeek-Bever.
Op het Sint-Amandsplein staat er nog een kapel, aan Amandus toegewijd, samen met een oude waterpomp waar de inwoners uit de naburige gemeenten, het geneeskrachtige water kwamen halen, goed voor de genezing van allerlei kwalen bij mens en dier, o.a. rheuma, jicht, stuipen, huidaandoeningen enz.
Ik heb mijn lagere school in de gemeentelijke jongensschool van Strombeek gedaan. In die tijd (jaren 50) hadden we een halve dag vrij op 6 februari. In de voormiddag moesten we naar de kerk gaan voor een speciale mis, er werd toen nog voor de les gebeden in de klas en werden we minstens een halfuur getraind in het aframmelen van de catchismus, niettegenstaande het een gemeentschool was. Onvoorstelbaar in deze actuele tijd.
Die Heilige Amandus, die afkomstig was uit Frankrijk, in de streek van de Vendée, was eerst monnik geworden om daarna op bedevaart te gaan naar Rome, van alwaar men hem als missiebisschop heeft uitgestuurd naar de noordelijke kontrijen om de heidenen te evangeliseren.
De man moet nogal schoenen versleten hebben, het Noorden van Frankrijk, Gent, Antwerpen, en zovele andere dorpen in Vlaanderen heeft hij bekeerd tot de leer van Rome.
Dat zal zonder twijfel moeten gevierd worden in Vilvoorde.
Het wordt helaas een viering in mineur, 't zijn moeilijke tijden voor iedereen.
Geen spetterende show zoals 20 jaar geleden in het Casino van Oostende.
Trouwens wist je dat de Heer Carlo Gepts, de oprichter en eerste bezieler van VTM, die bewuste dag op vakantie was met zijn familie, in Toblach/Dobbiaco in het Italiaanse Zuid-Tirol, in het hotel Santer. Een favoriet hotel voor vele Vlamingen.
Ondergetekende was die bewuste dag ook op vakantie bij Santer.
De GSM was in die tijd nog niet ingeburgerd en stond nog in zijn kinderschoenen, dus werd er druk getelefoneerd via een vaste lijn naar België, van aan de receptie, waarschijnlijk om op de hoogte te blijven van wat er zich op datzelfde ogenblik afspeelde bij VTM.
Het was een gans nieuw concept van televisiemaken, vele Vlamingen keken naar de Nederlandse zenders, ze keken niet meer naar Brussel.
Er kwam reclame op het scherm, dat was een eerste grote nieuwigheid in Vlaanderen.
Vele BRT medewerkers volgden de sporen van Mike en Guido en werden er dik voor betaald.
Het begrip BV is waarschijnlijk ook ontstaan in de studio's aan de Medialaan in Vilvoorde.
En wij als OV's moeten, willen of niet, van in onze zetel toekijken hoe bekende gezichten zich bezatten en dik fretten op allerlei feestjes.
In Wallonië kent men geen WC's, aan de lezer zelf te oordelen waarom????
Het moet in de herfst van 1969 geweest zijn, dat Johan Verminnen de Ontdek de Ster wedstrijd gewonnen heeft.
We waren bij Mémé en Bompa in Strombeek op bezoek toen we de uitzending, toen nog in zwart-wit, gezien hebben. Ik zie nog een jong freel manneke met een gitaar een liedje in het Brussels zingen. De meningen van Mémé en Bompa waren een beetje verdeeld, zo'n jonge snaak en dan nog in het Brussels.
Bij een optreden van Johan Verminnen, twee jaar geleden, in de Zandloper in Wemmel, dacht ik nog eens terug aan die uitzending, maar de naam van het liedje kon ik mij niet meer herinneren.
Niets te vinden op het internet, Google liet me dikkement in de steek, mijn enige hoop was Facebook.
Ik had dubbele prijs : twee dames wisten me te vertellen dat het om De Vagebond ging op een tekst van Jan De Baets. Ook Wannes Van de Velde heeft een versie in het Antwaarps gebracht.
In 1955 was ik samen met mijn ouders op vakantie in Saalbach in het Salzburgerland.
Het was een bewogen reis per nachttrein van Brussel tot Salzburg. We deelden met 3 andere personen een couchette. Na een tijdje was het ijs afgebroken in het coupé, onze medereizigers bleken naar hetzelfde hotel te gaan, ze hadden immers hun reis ook geboekt via Generalcar.
Ze woonden in Anderlecht en we zijn nadien contact blijven houden. Fernand, een Waal uit Andenne, die als maître d'hotel werkte in de Bank De Groof in Brussel en zijn vrouw Emilie samen met haar vriendin Mathilde, die aan de kassa zat een van de cinema's aan het de Brouckèreplein in Brussel.
In Salzburg was een middagmaal voorzien in een restaurant in het centrum. Het was de eerste keer dat ik opgevulde paprika's gegeten heb met rijst. Het was 1955, 10 jaar na het einde van WO II, de stad was tot dan bezet geweest door de Amerikanen en zijn geallieerde kompanen. Overal had men voor die gelegenheid de Oostenrijkse vlag met enige trots opgehangen.
Nu moesten we de reis verder zetten met een lokale trein naar Zell am See en dan nog eens de postbus tot Saalbach.
We verbleven in het Sporthotel, via Generalcar in Brussel hadden we 2 uitstappen gereserveerd met een plaatselijke taxi.
De eerste uitstap ging naar Grossglockner, Oostenrijks hoogste berg. Via Heiligenblut ging het over de pas, draaien en keren, maar na de eerste kerres ging het al fout en werd ik maar bleekjes en moest de chauffeur stoppen, het ontbijt lag in de kortste keer langs de kant van de weg in het gras. Mijn mama knapte me weer op met 4711, maar iedereen was blij, veilig terug te zijn in het hotel voor het invallen van de duisternis.
De tweede uitstap ging naar Bergtesgaden, waar we o.a. Een bezoek hebben gebracht aan de zoutmijnen. De mannen en de vrouwen werden gescheiden, we moesten onze kleren wisselen voor een mijnwerkerplunje met potsje en kregen een lederen riem met een vergroot zitvlak omgord om de glijbanen te trotseren. Toen de dames en de heren terug samenkwamen in de wachtruimte, werd er duchtig gelachen.
38 jaar later in 1993, hebben we dezelfde zoutmijn bezocht, helaas werd de gedaanteverwisseling beperkt tot het dragen van een werkoverall.
Sinterklaas goed heilig man, sta mij toe u te storen Ik laat u graag als het even kan, een klein liedje horen Om u te vertellen namens groot en klein Dat u weer van harte welkom hier zult zijn Zet uw mijter op het hoofd, steek uw zak vol geschenken En wil elk die in u geloofd op uw feest gedenken
Sinterklaas goed heilig man, er zijn zo vele vragen Die de mens niet ontwarren kan, in geen duizend dagen In de grote wereld kraakt het overal Soms is het weer net of het oorlog worden zal En gedenk eens de grote nood van de vele miljoenen Die geen huis hebben en geen brood, nog niet een paar schoenen
Sinterklaas goed heilig man, telkens knaagt ons geweten Heel ons vorig twaalf maandenplan is allang vergeten Hoeveel honderd keren faalden wij dit jaar En we waren echt niet zo aardig voor elkaar In ons hart bleef het eigen ik als van ouds prevaleren Iedereen wou elk ogenblik iedereen passeren
Sinterklaas goed heilig man, met uw zilveren haren Ga op reis en kom bij ons aan net als alle jaren Maak u niet bezorgd om het welzijn van uw paard Mn heeft bergen brood en wortelen gespaard Zeg aan piet uw trouwe knecht niet te wild te woeden Want de mensen zijn niet zo slecht, als ze doen vermoeden
Aan de top van Fortis stellen de oudgedienden tevergeefs alles in het werk om aan de top te geraken.
Wordt het niet stilaan tijd om een verjongingskuur door te voeren in al de raden van bestuur en gewezen ministers samen met de oude ratten voor hun kleinkinderen en achterkleinkinderen te laten zorgen.
Duivels zak is nooit vol
Geef al die vette ontslagpremies aan het jonge volkje, zij kunnen het geld wel zinnig gebruiken voor de aankoop van een huis of bouwgrond.
Laat de BTW zakken naar 6% op nieuwbouw voor jonge gezinnen, die al de moeite doen om de nodige fondsen bijeen te krijgen.
Met de huidige verregaande vergrijzing wordt je erfgenaam van je ouders als je pas zestig bent geworden. Dan heb je het geld eigenlijk niet meer nodig.
Trek de BTW op naar 21% voor verbouwingen en isolatie van oudere woningen, we krijgen toch bijna alles terugbetaald in de vorm van de zotste premies, van de federale staat, het gewest, de provincie en de gemeente.
Het recente persberichten zou blijken dat de goede oude Sint niet meer welkom zou zijn in de Antwerpse stadsscholen wanneer hij een kruis op zijn mijter heeft.
Is dit niet een beetje vergedreven?
Binnenkort zullen de Pieten niet meer zwart mogen zijn, of ze zullen voor de rechtbank mogen verschijnen voor discriminatie en racisme.
Maar een vakantiedag afschaffen met al de kerkelijke feestdagen, daar zal het stadsbestuur wel zeker nooit aan denken.
Het was altijd mijn droom geweest met een Mercedes te kunnen rijden toen ik 50 werd, je weet als je Abraham of Sarah eens gezien hebt begin je rare en domme kuren te doen.
Ik moest me beperken tot het kleinere A-Model, daar mijn garage te smal was om er het klassieke model deftig binnen te krijgen.
Ik kocht hem bij een plaatselijke verdeler in de buurt, metaalgrijs, diesel 170cdi, automaat en in de uitvoering Elegancemet de nieuwste snufjes van weleer en sportvelgen, wat bij mijn leeftijd hoegenaamd niet paste, maar het was begrepen in het pakket.
Wat mijn droomwagen moest worden is ten slotte na 6 jaar bijna een nachtmerrie geworden.
Het was een echte rammelkar, tot viermaal toe heeft men de bevestiging van de voorste remschijven moeten vervangen, ten lange laatste zijn ze met secondenlijm vastgezet.
Telkens als er een kleine borduur werd geraakt, daverde de auto door elkaar, achteraf bleken de banden niet op de velgen te passen.
Na 2 jaar was de achtervering aan de beurt: doorgeroest.
Na 4 jaar moest de automatische versnellingsbak vervangen worden.
De bouten voor de lichtmetalen velgen waren helemaal door roestvorming aangetast en blijken niet de originele te zijn. Zelfs de banden zouden niet bij de velgen gepast hebben. Ik heb Mercedes-Benz in Brussel schriftelijk op de hoogte gebracht van al mijn miserie en na 3 maanden kreeg ik een antwoord: ze hadden contact opgenomen met mijn garagist en ze beweerden in hun verslag dat ik telkens goed ben geholpen geweest en maar de helft heb moeten betalen voor de vervanging van de achtervering.
Van einde goed, alles goed was dus geen sprake.
Nu rij ik sinds een jaar met een Fabia van het merk Skoda, een droomkarretje, een wereld van verschil.
Groot was echter mijn verbazing toen ik verleden week in de krant las, dat arbeiders van de Mercedesfabrieken in Duitsland, opzettelijk wagens met mankementen produceerden. Volgens het Duitse blad Focus zou het gaan om werknemers uit de afdeling kwaliteitscontrole. In ruil voor het toelaten van bepaalde productiefouten kregen de arbeiders zakengeschenken en luxereisjes toegestopt.
Als kind heb ik van mijn ouders geleerd, dat ik met twee woorden moest spreken.
Ik zou mijn zitplaats afstaan aan oudere mensen en invaliden op de tram.
Zwangere vrouwen, dat was in die tijd nog een mysterie voor de meeste kinderen en hoorden nog niet in het rijtje van de gereserveerde zitplaatsen.
Mijn pet afdoen als ik de pastoor of de burgemeester tegenkwam langs de straat.
Altijd dank je zeggen als ik iets kreeg.
Als ik later in mijnberoepsleven een opslag kreeg van mijn chef, zei ik hem steeds, merci monsieur.
Gisteren op 15 november heeft het dynastievolkje hun jaarlijkse loonaanpassing gekregen en het was wel een vette deze keer.
Benieuwd of onze vorst op de vooravond van Kerstmis ons zal bedanken voor de mooie attenties die de grote familie heeft gekregen op de dag van de dynastie.
Nu zegt men koningsdag, maar dat is pure na-aperij van Koninginnedag en Prinsjesdag van bij onze Noorderburen.
