We hadden in het atheneum een jongen die de bizarre voornaam Arjaan had meegekregen van zijn ouders.
Hij was uit Nederland, van boven de Moerdijk, overgewaaid naar Brussel.
Niemand had ooit van deze naam gehoord.
Het was een bonk van een kerel, het leek alsof hij al alle zeeën ter wereld had bevaren.
We noemden hem soms ook eens Arjaan uit de Jordaan.
De Jordaan van Amsterdam, bezongen door Johhny Jordaan samen met zijn kompaan Willy Alberti, daar hadden we al meer over gehoord. Het was zowat de bekendste stadswijk van Amsterdam, zelfs van Nederland, in die tijd, waarover allerlei sterke verhalen werden verteld.
Achteraf bleek Ariaan ook een sterk verhaal waard te zijn, hij was al ver over de 20, was gehuwd en had zelfs een kind.
De hele tijd dat hij op school verbleef, was hij erin geslaagd dit allemaal te kunnen verzwijgen!
Ha, die Arjaan, hoe zou het nu toch met hem wezen?
Jef van Hortense van den dries zat in de woonkeuken.
Hij zat gezellig dicht bij de Leuvense stoof.
De pot stond bijna roodgloeiend.
Hij zabberde aan een van zijn vele pijpen.
Zijn pijp moest dringend gekuist worden.
Af en toe trok hij immers een vieze smoel.
De bittere smaak van zijn speek, stond op zijn gezicht te lezen.
Mops de kater had er argwaan in gekregen.
Af en toe opende hij een oog en deed alsof hij sliep.
Hij was klaarblijkelijk voorbereid op wat er eventueel volgen zou.
Nondenondemiljaardedjuu, het moet weer lukken,
Nu is die pijp weer eens verstopt,
En Jef gooide de pijp in gruizelementen op de vloer.
Mops sprong van de stoel en zocht veiliger oorden op.
Linneke kwam hals over kop vanuit de wasplaats de keuken binnengestormd.
Ge weet waar de borstel en het vuilblik staan, niewaar, kuis het maar zelf op.
Jef grommelde binnensmonds en deed wat de bazin hem had bevolen.
Hij keek naar de klok en besloot dan maar naar zijn bed te trekken, die avond zou toch niet veel goeds meer brengen.
Linne, ik ga slapen, het is van vroeg op te staan morgen, ge zijt de laatste en doet uwe toer om na te gaan of alles afgesloten is, ik zie je wel in bed en als ik al slaap, geef me maar een duw als ik teveel snurk.
Dank zij de Paashaas kunnen de Brusselaars vandaag hun stad overrompelen met de fiets, stootkar, trottinette, te paard, met skateboarden, kortom alle vervoermiddelen die gene moteur hebben en geen stank produceren, behalve paardenstronten.
Buitenlandse toeristen zullen weer eens moeten discuteren met de Brusselse police, omdat ze niet ingelicht waren over Brusselse autoloze zondag, à pieds of ge kunt nog een nagske blaaive sloepe.
Deze avond zien we weer het relaas op het nuus op den televieze, het wordt een betje afgezoegd. Op de radio is het niet veel beter, om het half uur wordt je er aan herinnerd dat alles binnen de Brusselse ring verkeersvrij is. Hela pardon, nu doet de VRT ook al mee met uitbreidingsdrang van de Francofonen om sommige Vlaamse randgemeenten in te palmen.
Ze is nu 3 jaar geworden en ze wordt al een flinke meid.
De Juf vindt dat ze het prima doet in haar klasje
Nu vroeg ze ineens, opa wanneer ga je het zwembad in de tuin kunnen zetten, heb je al genoeg flacons kunnen bijeensparen. Beloofd is toch beloofd, zei ze met pruillipje, en mama heeft me al een zwembrilletje gekocht.
Ha, die schalkse meid toch, ze was het dus niet vergeten.
Gelukkig, hebben onze vrienden een paar zakken flacons bijeengespaard en hebben ze ons een beetje vooruit geholpen vandaag.
Langs deze weg hartelijk aan Maarten en Paulette voor hun medewerking!
De laatste weken en maanden, word ik overstelpt met vragen over den Expo. Volgend jaar zal het immers 50 jaar geleden zijn dat dit evenement heeft plaats gehad. Als opwarmertje voor al de festiviteiten die zullen georganiseerd worden, een paar zelfgemaakte fotootjes:
U ziet o.a. het embleem van Expo 58 met de vlaggen van de deelnemende landen, de tuin van de 4 seizoenen, het paviljoen van de Sovjet-Unie en een foto van de clown Popov.
Af en toe krijgen we op Televisie reclameboodschappen die soms eens doen nadenken.
Zo is er deze van Fostplus die ons aanmaant om plastic en metalen verpakkingenverstandig te recycleren.
Zo kan je met 27 PET flessen een fleece trui produceren,
Met 670 aluminium blikjes kan men een fiets maken
Met 350 blikjes heb je genoeg om een barbecue te maken.
En met 1600 plastic flacons kan men zelfs een zwembad maken.
Wij opteerden voor het zwembad, het zal toch wel eens deftig zomeren in de komende jaren als we ecologisten mogen geloven.
Het zou toch een paar jaartjes duren voor we genoeg hebben bijeen gespaard, een ruwe schatting brengt ons op 5 à 6 jaar, berekend op ons veertiendaags aandeel aan flacons in de blauwe PMD zak. Wie doet er mee??
Elke dag op nieuw stellen we vast dat er Afrikaantjes (Tagetes) verdwijnen in de tuin, niettegenstaande er korrels gegooid worden en bierrestjes in kommetjes geplaatst worden.
De grote boosdoeners zijn de slakken, tijdens de dag zitten ze verscholen, maar eens dat de avond valt rukken ze op langs alle kanten; kleine en grote, zwarte en bruine, met of zonder huisje, op zoek naar een fris blaadje van onze afrikaantjes.
De volgende ochtend zie je dan met lede ogen naar de verwoesting die deze beestjes hebben aangericht, rampzalig om zien.
Nu dat alles en nog wat, genetisch gemanipuleerd kan worden, wacht ik met ongeduld op de ontwikkeling van een afrikaantje dat bestand is tegen slakken.
Er is nogal veel te doen geweest omtrent Yves Leterme op de RTBF na 21 juli.
Maar niemand stoort er zich aan dat op 14 juli in de vurige stede Luik, iedereen er de Marseillaise zingt, de stad is die dag in feest en versierd met de Franse driekleur.
Ik stel dus voor dat onze VRT volgend jaar een reportageploeg naar Luik stuurt op 14 juli, om er de uitgelaten sfeer te gaan opsnuiven, het loont echt de moeite.
Op 21 juli kraait er geen haan in Luik, behalve in de kathedraal, waar een Te Deum wordt gezongen in de aanwezigheid van een of ander Belgisch prinsenpaar, zoals ieder jaar bepaald door een lottrekking ten paleize Albert.
Geef mij dan maar liever de viering van Koninginnedag bij onze Oranjeburen, dit is tenminste een echt volksfeest.
Een vlotte start van de vakantie op Zaventem maar een triestige start op onze autowegen.
Er is een vrieed accident, dixit onze vriend Urbanus, gebeurd op de Brusselse Ring ter hoogte van Wemmel.
Een vrachtwagen heeft er niets beters op gevonden dan over de middenberm te stormen en de brugpijlers bijna helemaal weg te maaien.
Resultaat: alle verkeer op de Ring is voor een lange tijd geblokkeerd. Nu net op de eerste vakantiedag.
Het moest wel eens gebeuren, elke werkdag houdt de gewone automobilist zijn hart vast als hij onder de brug in Wemmel, ziet hoe de vrachtwagens, klein en groot, zich op de Ring storten met volle snelheid, zonder maar rekening te houden met het doorgaande verkeer. Het lijkt er stilaan op dat sommige vrachtwagenchauffeurs er een sport van beginnen te maken om ons de schrik op de hals te laten halen.
Wanneer zal men in dit land eens maatregelen beginnen te treffen om meer discipline aan die kamikazechauffeurs bij te brengen?
In Frankrijk en Duitsland is alle zwaar verkeer verboden tijdens piekdagen.
Maar in dit kleine landje kan men dit niet realiseren, men moet altijd via minstens 3 regeringsniveaus passeren en er zal er altijd wel eentje zijn dat dwars ligt.
Onze krullenbol uit Brugge zal er misschien niet meer bij zijn in de volgende federale regering, om een oplossing uit zijn hoed te toveren.
Yves Leterme had in zijn glazen bol gezien dat de regeringsvorming van lange duur zou kunnen zijn.
En zie, onze Albert, mijn buurman van weleer, komt gisteren in de namiddag ten val in het Paleis van Laken en zal dus voor enkele maanden op non-actief gezet worden met behoud van zijn wedde.
Hij was na het dagelijks Italiaans koffietje met zijn Paola, nog gemaakt in de percolator die ze van haar moeder gekregen had bij haar huwelijk - ze lustte immers geen Melita koffie, vanuit het paleis Belvedère te voet vertrokken, stiekem langs het poortje van de Koninklijke serres, naar het paleis van Laken.
Het is wel een eindje stappen tot aan het paleis, hij wou eens gaan kijken wat zijn schoondochter aan het uitspoken was, terwijl Flip met alle superlatieven, zelfs in een min of meer correct Nederlands, met een licht Lakens accentje, China en Chinezen loofde voor hun dapperheid en inzet.
Maar plopperdeplop, een van de kinderen van Mathilde, waarschijnlijk het vrouwtje, had een banaan gegeten en de schil laten vallen, opa had dit niet opgemerkt, hij was vergeten de zonneklepjes van zijn bril naar omhoog te klappen, en pardaf, opa komt ten val en brak de hals van zijn rechterdijbeen. Met den honderd, begeleid door 6 zwaantjes, wordt hij dan in allerijl overgebracht naar het Brusselse ziekenhuis Sint Jan.
Paola wordt ondertussen op de hoogte gebracht en roept herhaaldelijk, Mama mia en ziet de pleziervaartjes met hun nieuw Yacht, letterlijk in het water vallen
Hierbij wens ik mijn buurman een spoedig herstel toe en als hij aan de beterhand zal zijn, geef ik hem zeker een belletje.
Sommige Waalse politieke partijen, gesteund door de Brusselse minister-president Charel Piqué, willen het elektronisch stemmen laten afschaffen en terugkeren naar potlood en papier.
In een tijd waar alles stilaan elektronisch kan gebeuren, bankieren, belastingsaangifte indienen, klein misdrijven aangeven bij de politie, muziek legaal downloaden, de lijst is veel te lang, is dit niet te verantwoorden behalve ..
Iemand die ooit bijzitter is geweest is in een telbureau, zal wel weten dat soms blanco en ongeldige stemmen op het hoopje van zijn favoriete partij terecht kunnen komen.
Meer uitleg hoeft niet natuurlijk.
Als een Belg maar kan sjoemelen, dan zal hij er zeker geen twee keer over nadenken !!!!
Ik studeerde af in juni 1968 en werd onder de wapens geroepen in september 1968.
Door een of andere medewerker van de toenmalige blauwe minister van landsverdediging zou het geregeld kunnen worden dat ik het land zou dienen in het militair hospitaal van Etterbeek, dus dicht bij moeder, vader en het lief.
Helaas, er waren er ondertussen verkiezingen geweest en de minister in kwestie mocht het afbollen samen zijn getrouwen.
Daar begon de miserie al, ik werd op 1 september verwacht in de kazerne Baron Michel in Mechelen voor een opleiding van 3 maanden.
Van de kazerne blijft er niet veel meer over, enkel het in verval geraakte torentje dat voor enige commotie zorgt in de buurt, moet het verdwijnen of blijven.
Desondanks speelt KV Mechelen nog altijd achter de kazerne.
Ik heb er leren morsen, begrijp me niet verkeerd, het gaat over kort en lang, tut tut tuut tut tuut of dididadida, samen met een afgekort radiotaaltje, QVF. Ik heb er nooit niet veel van begrepen ondanks de grote inspanningen van de onderrichters, die toch al een paar strepen op hun mouw hadden, maar waarschijnlijk geen onderwijzersopleiding hadden genoten.
We moesten ons geweer uit elkaar gooien en daarna terug in elkaar proberen te krijgen in zoveel minuten, elke keer opnieuw werden we uitgekafferd door een of ander sergeantje.
Al de militaire graden van de landmacht, de marine en de luchtmacht moesten we in onze hersenen proberen te printen, je kon nooit weten dat je een majoor of een luitenant-kolonel tegenkwam op straat.
Het was een eerste contact met de vuile ziekten, luguber voorgesteld in een oude wit-zwart film.
Willem De Meyer friste het mooie Vlaamse lied weer op, met begeleiding van zijn accordeon. In de stille Kempen en zovele andere Vlaamse liederen hebben we met volle borst meegezongen.
Na 3 maanden werden we op een trein, die waarschijnlijk WO II had overleefd, geladen en in midden in de nacht in een van kazernes in Duitsland afgezet.
Daar heb ik niet veel bijgeleerd, enkel leren drinken, roken en gemene taal gebruiken.
Ondertussen werd je er afgesnauwd door mensen die met moeite hun naam konden schrijven.
Dus, in het leger werd je zogezegd een echte man, maar daarover heb ik altijd mijn twijfels gehad.
Er zouden in Vlaanderen bijna geen mannelijke werklozen meer zijn.
In sommige gemeenten amper 3%-tjes.
Binnenkort krijgen we misschien op de commerciële zenders een programma met de titel Vrouw zoekt werkloze Man.
Ze mag dan gedurende een weekje optrekken met 3 werkloze mannen bij hen thuis. Kwestie van in de sfeer te komen en eventueel te ervaren hoe je met een minimumloontje door het leven moet.
Op het einde van de rit wordt er geen dineetje aangeboden in een kasteel maar trekt de winnares samen met haar uitverkorene naar het fritkot voor een lekkere hap en een jupilerke.
Het zou tenminste goedkoper uitvallen dan al de luxueuze uitspattingen waarvan de kijker het water in de mond krijgt, maar helaas nooit zelf zal kunnen genieten.
