Wat zou ik doen als ik 10 miljoen euro win met de lotto of Euromiljons?
Eerstens zou ik me goed verschieten, want ik voel me niet aangetrokken tot elke vorm van kansspel en speel dus nooit.
Maar stel dat ik toch ooit eens een dik pak geld win.
*Vele, vele jaren terug heeft mijn vader zaliger toch eens gewonnen met een voetbalpronostiek zonder ooit gespeeld te hebben. Het verhaal lijkt onwaarschijnlijk, maar is toch echt gebeurd.
In die tijd werden de namen van de winnaars geciteerd in de krant, toeval wou, dat de winnaar zogezegd schulden had en wilde vermijden dat zijn winst zou aangeslagen zou worden. Mijn vader was toevallig op café bij Rosalie in Strombeek toen daar een onbekende man hem het aanbod deed om zijn naam te mogen vermelden in de krant, hij zou wel niet het bedrag krijgen vermeld in de krant maar amper 10%. Dit had nadien wel nare gevolgen, mijn vader werd gefeliciteerd door zijn collegas en vrienden en moest eens goed trakteren zodat er niet veel meer overbleef van zijn winst.*
Ik zal proberen me kalm te houden en kijken of er geen valiumetje te vinden is in huis.
Ik zal naar de kalender kijken of het soms niet de 1ste april is.
Waarschijnlijk zal ik in het begin ombewogen in mijn zetel zitten aan het raam en eens goed op mijn wangen kloppen.
10 miljoen euro? Eens goed aan eten, daar denkt elke Vlaming aan.
Een wereldreis maken? Dat zou al te vermoeiend zijn.
Naar India gaan, naar de Taj Mahal en er een foto laten maken op het muurtje zoals Jean-Luc en Célie?
Naar China, op de lange muur gaan wandelen tussen al die Japanse en Amerikaanse toeristen?
Een grote cruise maken en genieten van een luilekkerleven?
Een ruimtereis maken, maar dat is op voorhand al uitgesloten, je moet rechtshandig zijn en heelaas ik ben toevallig linkshandig.
Een appartement aan zee op de dijk in Oostende met zeezicht en zicht op het hinterland?
Neen, dan nog liever een suitekamer in vol pension in een poepsjik 5 sterren hotel, met overdekt zwembad, met alles erop en eraan, aan onze kust, geen eten meer maken, geen afwas, geen gekuis en andere klusjes.
Neen, dromen mag wel eens, maar helaas, al de miljoentjes zijn niet aan mij besteed.
Mijn vader is 30 jaar geleden overleden, af en toe mis ik hem nog wel eens, zelfs na die lange tijd.
Elke dag luisterde hij naar het gesproken dagblad en keek hij naar het nieuws op de televisie, toen nog in zwart-wit en om 8 uur.
Moest hij ooit eens terugkomen dan zou hij waarschijn lijk niet veel meer begrijpen van wat er nu allemaal verteld wordt.
-De nieuwslezer van de radio, spreekt nu veel vlugger, het is alsof hij zijn laatste tram moet halen.
De herhalingen van de berichtgeving over de Expo in 1958, die we onlangs op TV 1 gezien hebben, spreken voor zich zelf. De reporters en de journalisten spraken in die periode veel trager en duidelijker.
-Het woordgebruik van nu, zou hij maar voor de helft kunnen verstaan.
Wie sprak er in de jaren 50 van stress, depressies ADHD, CVS, omega 3 en traumas?
Globaal kader, consensus, polemiek, problematiek en de pacten van si en la.
Het zijn allemaal modewoorden geworden en die spijtig genoeg wel eens gebruikt worden in een "verkeerd kader.
En chipkaart, pinkaart, frustratie, allochtonen, autochtonen, osteopaat en chiropractor.
Wantrouwen in de nieuwe evolutie van de technologie
Gemanipuleerde populier krijgt njet
In het technologiepark van Zwijnaarde mogen geen genetisch aangepaste populieren geplant worden. Het Vlaams Instituut voor Biotechnologie (VIB) had een aanvraag ingediend voor een veldproef met de populieren, maar de federale overheid heeft die geweigerd.
Een team wetenschappers van de Gentse Universiteit heeft de populieren genetisch zo veranderd dat die makkelijker en beter te verwerken zijn tot bio-ethanol.
Het "njet" van de overheid gaat in tegen het advies van de Raad voor Bioveiligheid. Die had het VIB wel een gunstig advies gegeven.
"De weigering betekent niet alleen een zware slag voor het VIB, maar is voor het hele wetenschappelijk onderzoek een slecht signaal", zegt VIB-woordvoerder René Custers
"Het klimaat tegenover dit soort type toepassingen is nog altijd heel vijandig. De proef was heel erg ingeperkt. De bomen produceren immers geen stuifmeel en er was dus geen mogelijkheid dat ze zich zouden kruisen met andere populieren."
"De milieu-impact was eigenlijk gewoon nihil. Het is dan toch spijtig dat de proef niet kan plaatsvinden."
Het VIB onderzoekt nog of het mogelijk is in beroep te gaan tegen de beslissing van de federale overheid.
Helaas het heeft niet mogen wezen, Ishtar is niet door de halve finales geraakt.
Niet verwonderlijk, de song en de presentatie waren van topniveau, maar zodra men het woord Brussel hoort in Europa, zijn we de pineut.
Brussel is altijd de boeman voor de doorsnee Europeaan.
Spreek eender waar met een Ier, Duitser, Fransman, Spanjaard, Italiaan of Engelsman en je zult het geweten hebben of kijk eens naar de nieuwsuitzendingen van onze buren of zelfs op CNN, we slaan altijd een slechte figuur.
Het Europese Brussel dirigeert alles, de graanprijzen, de melkquota, visquota, wijnproductie en al wat je maar bedenken kan, kortom men stelt de bonzen van in het Europese parlement verantwoordelijk, voor alles wat er misgaat en misloopt.
Wat baten dansjes en mooie melodietjes, zolang als onze ministers trots blijven op onze Europese instellingen. Maar bij elke Topvergadering, zitten we wel opgezadeld met verkeersellende in Brussel en de vastgoedprijzen in de Brusselse rand blijven maar stijgen.
Na het gemor over de verhoging van de dotaties en pensioenen van de familie van onze regerende vorst, zou tante Fabi er iets opgevonden hebben.
Alle dames in het land die de mooie naam Fabiola dragen, zonder onderscheid, of het haar metekinderen zijn of gewone meisjes van goeden komaf.
Ze zouden een kadootje krijgen van Tante Fabi.
De gemeentebesturen zouden al een aanzoek gekregen hebben om de lijst van al de Fabiolas die ingeschreven zijn in de volksregisters, door te geven aan het secretariaat van onze koningin op rust.
Ze zou al deze dames een pakje diepvriespaella, samen een pakje Serranoham en een fles Cava willen aanbieden.
Voor de praktische verdeling wordt nog getwijfeld tussen het Ijsboerke of de Eismann.
Er werd al een prijsofferte aangevraagd bij de beide bedrijven.
Het is dus juist nog een kwestie van een paar weken en er zullen vele gelukkigen bijkomen in ons landje.
Ik wens aan alle moeders in Vlaanderen en omstreken een mooi moederfeest toe.
Behalve in Antwerpen, die moeten weer iets anders doen, ze vieren moeder op halfoogst, maar ze spreken ook een aparte wereldtaal, die niet iedereen verstaat en die voor mijn part ook ondertiteld mag worden.
Laat je verwennen door je kinderen en echtgenoot en geniet van deze mooie zonnige pinksterdag, misschien heeft manlief een spetterende barbecue gepland, want gisteren stonden er meer heren aan te schuiven bij de slager dan op een normale zaterdag.
Ook de vele kleuteronderwijzeressen (en onderwijzers) mogen we niet vergeten. Die hebben hun uiterste best gedaan om gedurende laatste weken, gedichtjes aan te leren en kadootjes voor mama te improviseren.
't is in de mei! De vogelen paren. Hoor, wat een zingen en fluiten in 't bosch! Tusschen der bomen groenen dos, Snappen en vrijen de bonte scharen. Zie! Hoe ze wippen en strootjes vergaren, Bouwen hun nestje van halmen en mos. 't is in de mei! De vogelen paren. Wrong uit de winds'len uw hertje zich los, Kind, als uit de knoppen de blaren? Schuilt in uw boezem, verraadt die blos 't zoete geheim, laat uw mond het verklaren, 't is in de mei! De vogelen paren. 't Is in de mei!
Er was ooit een tijd dat men het land kon doorkruisen met de tram. Rond 1885 werd de NMVB opgericht, de Nationale Maatschappij van Buurtspoorwegen, die in de volgende jaren een uitgebreid tramnetwerk over het ganse land ontwikkeld heeft.
In Brussel werd deze tram smalend de boerentram genoemd, hij bediende immers voornamelijk de dorpen in de wijde omtrek van de grootstad, de boerenbuiten, met enkele uitzonderingen, zoals de steden Leuven, Aalst, Halle en Ninove langs de Vlaamse kant van
Brussel.
Een ticketje werd aangekocht bij de trambegeleider, één man per wagon.
Je zei gewoon tot waar je wilde rijden en de man bezorgde je het juiste vervoersbewijsje.
Af en toe stapte er een controleur op, om na te gaan of je wel betaald had.
Aan de hand van het nummer en de kleur van het kleine ticketje haalde hij er de eventuele zwartrijder uit.
Bij elke rit moest de begeleider in een boekje, de beginnummers van al zijn ticketjes noteren.
Aan de hand hiervan wist de controleur dus of je wel betaald had.
Het was zelfs mogelijk een enkel ticket te kopen voor een aansluiting met een andere tramlijn: een correspondentie.
Zo vroeg je naar een correspondentie met de Brusselse Tram of met de Vicinal.
Je moest niet proberen om een aansluiting met de boerentram te vragen, want die kon je niet krijgen. We zijn geen boeren, kreeg je als antwoord.
Nochtans was het verboden om te spuwen in de tram, waarschijnlijk was dit verbod bedoeld voor de tabakspruimers van weleer.
Elke avond opnieuw, erger ik me bij het zien van de reclamespotjes op TV 1.
De man die zijn boterham laat vallen van op zijn kraan: reclame voor onveiligheid op het werk, het kan niet beter.
De sprekende wortel bij madame chicon, ingesproken door Suske Vrebos.
En toppunt, de snotaap en de 2 giecheltrienes, aan wie gevraagd wordt in hoeveel keer ze hun rijbewijs hebben gehaald, niet om fier over te zijn.
Reclame voor Donna en de Toyota Yaris.
Mijn ervaring over dit laatste, ik heb mijn rijbewijs gehaald van de eerste keer en rij met een Skoda Fabiaatje, waarvoor ik langs deze weg reclame maak.
De arme sakkerd heeft pech gehad in Limburg, hij heeft niet S(ave) geblazen bij een controle van zijn vroegere collegas, zelfs een knipoogje heeft hem niet kunnen uit de nood helpen.
Als je de baan op moet en je hebt gedronken, dan probeer je een BOB te vinden, zoals hij zelve verklaard heeft in zijn Tv-programma Kijk Uit.
Het fabeltje van, een glas of twee van dit en een paar glaasjes van dat, is naar uitvluchten zoeken.
Op 17 april 2008 zal het 50 jaar geleden zijn dat de wereldtentoonstelling, Expo 58, zijn deuren opende op de Heyselvlakte.
Naast de verschillende evenementen, die zullen georganiseerd worden in het ganse land om deze verjaardag te vieren, is er bij de Standaard Uitgeverij, een boek verschenen van Annick Lesage, met als titel "Expo 58 Het wonderlijke feest van de fifties .
Het is een uitzonderlijk mooi boek geworden, alle onderwerpen netjes geordend en geïllustreerd met veel beeldmateriaal.
Het is aangenaam om te lezen en het doet de mooie herinneringen weer opleven van 1958.
De getuigenissen en de fotos van de bezoekers uit gans Vlaanderen en Brussel, werden allemaal samengebracht door 14 erfgoedcellen.
Ook ondergetekende heeft met heel veel genoegen mogen meewerken aan het samenstellen van het boek. Dank zij mijn blog op seniorennet, heb ik immers een nederige bijdrage kunnen leveren bij de totstandkoming van het boek.
Allen naar de boekhandel !!!!!!! Om alle miserie te vermijden in verband met auteursrechten voor de familie Waterkeyn, is de oorspronkelijke afbeelding met het atomium van de cover afgehaald en gewist.
De eerste keer dat ik in de file stond moet in het begin van de jaren zestig geweest zijn.
Het was op een paasmaandag toen we terug kwamen van een weekendje Parijs.
Het gebeurde niet op een autosnelweg of een druk verkeerspunt, maar in Lembeek, een godvergeten deelgemeente van Halle in Vlaams-Brabant, die eenmaal per jaar in de picture komt.
Op paasmaandag wordt al meer dan 700 jaar, in Lembeek de enige militaire processie in Vlaanderen gehouden.
De Sint-Veroonsmars is een processie met de relieken van de patroonsheilige, Sint Veronus, die beschermd worden door meer dan 500 soldaten in historische uniformen. De stoet doet al de omliggende gemeenten aan, en komt zelfs langs het Waalse Tubize.
Voor we Tubize binnenreden stond er een lange rij autos, meer dan een uur hebben we aangeschoven, metertje na metertje. De temperatuurmeter dreigde in het rood te komen.
De autos van in die tijd waren niet voorzien om zolang in de file te staan.
Nu stoort er zich niemand aan om per dag twee uurtjes geduldig aan te schuiven en hoffelijk te ritsen waar het moet.
Het is onvoorstelbaar hoe de manier van communiceren onder personen is geëvolueerd in een zeer korte tijd.
Tot het begin van de jaren 50 kenden we enkel de post, telefonie en telegrafie, kortweg de PTT, om met elkaar in contact te kunnen komen.
Een telegram werd enkel sporadisch gebruikt, het lijkt alsof het nog van in de Middeleeuwen stamt. Op een trouwfeest werden de korte felicitaties, verstuurd met een telegram, voorgelezen door een vooraanstaand nonkel of neef, die geschoold was.
Als je dringend opgeroepen werd door je werkgever, in de meeste gevallen was dit De Staat of een of ander groot bedrijf, bracht een bode zonder uniform maar met een mooie pet, de dringende boodschap aan huis.
1958, het jaar van de expo, heeft voor een revolutie gezorgd, we konden kennis maken met de telefoon, die in die tijd nog enkel voorbehouden was voor de rijke burgerij. Snel werden de manuele telefooncentrales vervangen door automatische centrales, meestal enorm grote gebouwen waar alle lijnen van een gemeente verwerkt werden.
Meer en meer mensen namen een telefoonabonnement bij de RTT, de Post werd een aparte onderneming.
Zicht in een klassieke telefooncentrale
De zwarte telefoons in bakeliet met draaischijf, deden hun intrede in de meeste huisgezinnen.
Als je iemand belde in dezelfde zone, kon je onbeperkt met elkaar kletsen voor de prijs van één verbinding, moest je naar een andere zone bellen, dan werd het gesprek aangerekend per minuut. Dit had soms nare gevolgen, iemand die in dezelfde straat aan de overkant woonde, moest soms per minuut betalen, zijn buurman woonde immers in een andere telefoonzone.
Gelukkig is daar nu een eind aan gekomen, België vormt één grote zone, maar de tarieven werden vlug aangepast.
Daar het aantal telefoonaansluitingen danig steeg, moest zelfs een getal bijgevoegd worden bij het telefoonnummer.
Nu bestaat de RTT niet meer, het werd Belgacom, die op zijn beurt concurrentie kreeg van Telenet.
De mobiele telefoon werd het nieuwste snufje, draadloos met elkaar telefoneren, wie had dit ooit gedacht in 1958. Nieuwe woorden verschenen in de VanDaele: Mobieltje, Smsen dataverkeer.
Het laatste snufje de blackberry zal weldra ook opgenomen worden in de Dikke VanDaele
Met de PC, kan je e-mails verturen, bankieren en je documenten elektronisch ondertekenen.
Ook het bankwezen is hierdoor enorm veranderd, elektronische bankkaarten, geld uit de muur halen en van in je zetel thuis kan je betalingen invoeren en is het mogelijk je beursaandelen te verkopen die in je effectenrekening staan genoteerd op je monitor.
Deze bijdrage zal binnen een paar jaar waarschijnlijk al verouderd zijn.
Hoewel ik er niet geboren ben, beschouw ik Strombeek als
mijn dorp.
Ik heb er drie jaar in de kleuterklas gezeten bij de nonnetjes en daarna zes jaar lagere school gelopen. Ik er mijn Communies gedaan (de kleine en de grote) en mijn eerste communielief gehad, ik had op mijn twaalfde al een schuchter ldvd. Ze zou een tijdje geleden overleden zijn, alhoewel het maar kalverliefde van een paar maanden was, kreeg ik toch een lichte schok toen ik dit vernam, immers hadden we toch dezelfde leeftijd
Af en toe bekijk ik eens oude klasfotos en probeer ik me de vroegere klasgenootjes te herkennen, maar velen hebben het dorp inmiddels verlaten en anderen doen er alles aan om je niet meer te herkennen of nog eens te groeten. Ze doen alsof we elkaar nooit gezien hebben.
Gelukkig zijn er nog een paar die met plezier nog eens terugdenken aan de mooie kinderjaren en een babbeltje slaan, maar ze zijn helaas zeldzaam.
Het woordje vorst geraakt stilaan in onbruik. Door de verandering van ons klimaat krijgen we enkel een beetje nachtvorst aan de grond en een minus 5 in de Hoge Venen.
Mensen lopen met een aanslepende longaandoening, iedereen kucht en proest. De beestjes die al deze kwaaltjes veroorzaken, overleven met deze zachte winters.
Maar één troost, we hebben in ons landekijn nog een echte vorst, zijn naam is Albert 2, hij regeert met sterke hand, weliswaar gesteund door zijn intieme achterban en vrienden van Opus Dei, over een land dat veel, veel groter is dan Liechtenstein, Andorra en de vele kleine vorstendommen rond de tijd van het verdrag van Verdun.
Ons vorstenpaar gaat nog altijd op officieel bezoek in het buitenland.
We hebben ook nog een Vorst Nationaal de evenemententempel in Brussel die moet opboksen tegen het Sportpaleis van Antwerpen. Maar er is weinig verschil tussen beiden, je kunt er moeilijk je auto kwijt geraken en het openbaar vervoer zit er vast in de verkeersdrukte.
Gelukkig hebben we nog het vredige Vorst, deelgemeente van Laakdal in de Zuiderkempen, waar er geen parkeerproblemen zijn.
En een puntdak wordt mooi afgedicht met een vorst.
In Wikipedia vind je de volgende verklaring voor drie homoniemen:
-Het woord vorst ("heerser") is verwant met voorste. -Het homonieme woord vorst ("temperatuur lager dan 0° C") is daarentegen verwant met vriezen. -Nog een ander homoniem, (dak)vorst ("nok"), is verwant met verste "het verste gedeelte".
De plaatsnaam Vorst zal waarschijnlijk iets te maken hebben met bos, Foret in het Frans.
Als de Vlaamse regering haar zin krijgt, zou onze kroonprins zijn meubelen in zijn appartement in het paleis van Laken kwijt spelen.
Ze hadden ze in bruikleen gekregen, toen het paleis op de Meir in Antwerpen moest gerestaureerd worden, toen het eigendom werd van de Vlaamse Gemeenschap.
Gegoven is gegoven zei onze Flip altijd.
Maar er is klaarblijkelijk een oplossing in zicht.
Nu de Ikea vestiging in Ternat zal verhuizen naar Gent, zouden er koopjes te doen zijn in de oude vestiging in Ternat.
Hij zou met zijn broer afspreken, om met een camionetje of een aanhangwagentje van de Zeemacht alles zelf te gaan halen.
Er zou een probleem zijn, wie gaat de meubeltjes op de juiste manier monteren?
Ze hebben al eens stiekem geprobeerd om een klein tafeltje in elkaar te krijgen, maar het montageplannetje was nogal ingewikkeld. Het eindresultaat was niet wat het had moeten zijn, er schorde iets met de lengte van de tafelpoten.
Onze twee koningskinderen waren sterk ontgoocheld.
De oplossing lag weerom, via, via, bij de vrienden bij de Belgische Marine.
Een onderofficier, die bijna op rust gaat, zal en stoemelikckx een handje komen toesteken.
Vandaag 10 februari is de feestdag van de Heilige Austreberta, volgens mijn Druivelaar overleden in 704.
Volgens Wikipedia zou ze geboren zijn in 630 in Therouanne in Artois en gestorven in Pavilly in Normandië in 704.
Ze was de dochter van Sint Framechildis en paladijn Badefrid.
Na haar weigering om in te gaan op een gearrangeerd huwelijk, besloot ze om naar het klooster van Sint Omer in Abbeville te gaan. Ze beëindigde haar mooie devote carrière als abdis van het klooster van Jumieges en Pavilly.
Dit alles om jullie het verhaal te vertellen van Bertha.
Het heeft hoegenaamd niets te zien met de Dikke Bertha, het logge kanon, gebruikt door de Duitsers in WO I.
Mijn Bertha werkte destijds bij Douwe-Egberts, nu Sarah Lee, in Grimbergen.
Zij moest, althans volgens haar echtgenoot, elk koffieboontje zonder spleetje, proberen er van tussenuit te halen en er met een klein zaagje een streepje aanbrengen.
Als je op de Brusselse buitenring, tussen de afrit Grimbergen en de verkeerswisselaar van Strombeek, de fabriek van Sarah Lee passeert, denk dan maar eens aan Bertha, die jarenlang spleetjes in de koffiebonen heeft gezaagd.
De bonzen van de luchthaven van Zaventem gaan een nieuwe, of liever een oude terminal terug openstellen voor de lage-kost maatschappijen.
Door het succes van het half-Vlaamse Brussels South in Charleroi, moest Zaventem hierop inspelen. Er moet wel aan bepaalde voorwaarden worden voldaan om gebruik te mogen maken van deze infrastructuur. De passagier moet wel buiten op de stinkende tharmac naar het vliegtuig stappen en met de goede oude trap, die men soms nog eens kan zien op oude documentaires van uit de tijd dat we nog naar Belgisch Kongo vlogen, samen met de witte paters met hun tropenhelm.
Allemaal goed en wel, goedkopere vluchten aanbieden naar godvergeten steden in Europa, maar heeft men ook al eens gedacht aan goedkope parkeerplaatsen in de buurt van de luchthaven of andere alternatieve transportmiddelen naar de toekomstige terminal.
