In den almanak van d’eizels van’t joêr acht, vond ek e schuu gedichteke woêda g’a duud mei lacht…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

D’istoure van d’eizels dee dui d’istoure dui famuis woêre langst achter en oek famuis langst vui…

Van dei duibraave bisjkes dee tot alles emme gedind  en in ’t zwiet van uile rugge uile bruud emme verdind…

Vruuger in alle lanne wëdde nen eizel gefèteid…

Moest daanen taaid weikomme, we woêre gerwineid.