"Klein soldaatje, groot soldaatje,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Laat ons flink marcheren.
En de trommel slaat en de fluite gaat
En mijn vader is soldaat, kameraad."
Wie kent er dit liedje niet van uit zijn jonge jaren.
Ik vrees er voor dat deze korte mars niet meer tot het repertorium behoort van de aangeleerde liedjes in de kleutertuin en lagere school van vandaag.
Bij Madame Alice, die het eerste en tweede studiejaar deed in de Gemeenteschool van Strombeek-Bever, moesten we bij goed weer, gedurende een klein halfuurtje gans de speelplaats afstappen terwijl al de jongens duchtig, het verhaaltje van hun vader, die soldaat was, met volle borst zongen. Eigenlijk zag ik de link niet tussen mijn vader en de soldaat kameraad, mijn vader was de oudste van zes en heeft nooit het vaderland moeten dienen.
We moesten de cadans blijven houden, terwijl Madame Alice ter plaatse bleef stappen.
Bij gebrek aan een deftige turnzaal, noteerde Madame Alice in haar klasagenda voor die dag, een lesuurtje turnen.
Vier jaar nadien werd ons Madame hoofdonderwijzeres en heeft in de kortst mogelijke tijd een deftige turnzaal laten installeren, met alles erop en eraan, sportramen, rekken, en gans de batteklan. Er werd een turnleraar aangesteld, meester Jef, die ons echte gymnastiek oefeningen aanleerde en ons heeft leren zwemmen in het bad van Sint-Joost in Brussel.
Madame Alice was een van de kleurrijke figuren van het dorp, zij kende iedereen, had vrienden en vijanden, dit laatste had wel enig verband met de toenmalige dorpspolitiek, de Otters en de Beren, de twee concurrerende fanfares in de gemeente.
Nu blijft er van de wedijver tussen beide muziekmaatschappijen niet veel meer over, de taaie leden liggen ondertussen al op het kerkhof.
Madame Alice ligt er ook begraven in het midden van het kerkhof, in een monumentale grafzerk.
Peter van Asbroeck, haar kleinzoon, citeerde wel eens zijn grootouders in een of ander BV-interview .
klasfoto 1ste en 2de studiejaar in 1954
|