Vandaag ben ik gaan vergaderen. Een eenvoudige stap in de richting van de sjerp - het burgemeesterschap. Laat maar komen. Lekker geen inspannende fysieke arbeid, en geen schuldgevoelens daarover. Och, het was zo belangrijk niet. Het ging over het dichten van de digitale kloof. En nu zit ik al aan de pintjes. Niet meer dan een six-pack per dag. Dat is veel te veel volgens de dokter. Bewijzen dat mijn lever dat niet aankan lagen tijdens mijn vorige visite op tafel. Niet mee dan 2 halveliters per dag. Dan, niet meer dan 1 halve liter per dag. Dan: 2 dagen helemaal niks. En pas dan ben ik in orde.
Iemand bezwaar tegen dat ik deze blog als een persoonlijk dagboek gebruik. Dat is toch geen misbruik, hee? Ik zie veel blogs die onnoemelijk mooi van uitzicht zijn. Allemaal gepersonaliseerde HTML. Het zijn voorbeelden van hoe het kan, maar ik ga het voorlopig laten bij de verstekwaarden, en de focus leggen op pure tekst. Wat heb ik toch veel geregeld de laatste tijd. Te beginnen met de dag van vandaag: naar de psychiater en later naar 'actualiteiten', een kursus ingericht door ons plaatseljk cultureel centrum. De psychiater - ook shrink genoemd - hield een onnoemelijk ingewikkelde toespraak. Over allerlei dingen die in een kader passen, en dat andere mensen een andere kader hebben dan ik. Ik keek dus steels al op mijn horloge of het nog geen tijd was voor hem om de pillen voor te gaan voorschrijven. Pillen, het is wat gezegd - ik pak er momenteel 9 verschillende soorten. Hij vroeg me of ik de laatste tijd wat moeite had met het pakken van die pillen. Ik antwoordde hem terzake dat ik al wel de behoefte heb gevoeld om alles buiten te smijten om met een gans schone lei een natuurlijk leven te beginnen. Daar had ie natuurlijk geen oren naar. Slikken is dus de boodschap, en op tijd liefst. Het is een moeilijk geval. Blijkbaar heb ik niet lang meer te gaan. Pillen voor het hart (2), pillen voor de cholestorol (2), pillen tegen de zenuwziekte (3), een pil om mijn maagzuur af te schaffen en een poederke voor de goeie gang van zaken. Jamaar zeg, waar ben ik nog mee bezig, zeg. Ik val stijf dood als ik ze niet meer pakken zou. Ik heb natuurlijk al een kleine hartinfarct gehad, en ben zo dikwijls opgenomen in een of ander psychiatrisch instituut dat ik de tel kwijt ben. Ik ontkom er niet meer aan, ik leg me erbij neer. Jaja, ik heb de laatste tijd heel wat geregeld, ervoor gezorgd ook dat ik niet teveel in eenzaamheid word ondergedompeld.
