Ik volg nog Engelse les, en daar is niets abnormaals mee, een mens moet wat om zijn geheugen te trainen, al was het maar om te ontdekken dat de Engelse taal er een is om fouten te blijven maken. Spijtig genoeg was het mijn laatste les, omdat ik in februari aan iets anders wil beginnen, om mijn grijze massa in beweging te houden. Ik neem met wat spijt afscheid van die Engelse lessen, niet in het minst om de mensen die ik zal missen, maar om de actualiteit die in het begin van elke les op tafel kwam. Vandaag hadden we het onder andere over de uitspraken van Guy Verhofstad, die op een vaderlijk manier het land suste en een klap uitdeelde naar het front (van franstaligen) en het Cartel (CD&V-NVA). Nu heb ik altijd de neiging als iemand zich vóór iets uitspreekt, de andere kant te belichten. Normaal doe ik dat in alle kalmte, omdat ik van mezelf weet, dat het spielerij is, ik doe het alleen maar om de intellectuele fun. Niet dit keer echter. Toen iemand de premier gelijk gaf, het is politiek correct om de gematigde koers te varen, beweerde ik dat het toch onzin was om te denken dat gematigdheid in deze tot wat dan ook zal leiden. Volgens mij kan men het toch niet ernstig menen, dat er met een politieke kaste die "neen" in het vaandel voert, te spreken valt. Het overlegmodel, kan pas werken bij gelijkwaardige partners, en gelijkwaardigheid kan niet met een "neen".
Ik wees erop dat de Vlamingen nooit wat bereikt hebben met het brave overlegmodel. Men wees mij erop dat de Vlamingen toch al veel hadden bekomen, in de voorbije jaren, dank zij dit "overleg model".
Ja, we hadden een culturele autonomie verkregen die ons eigenlijk rechtens toekwam, we mochten studeren in de eigen taal, we mochten stilaan onze boontjes doppen, zolang het niet over belangrijke zaken ging, maar wat had het de Vlaming niet gekost?
Zien jullie dan niet in dat het huidige systeem, waar een PS de grootste partij blijft in België de Vlamingen door die partij wordt geknecht? Ik gebruikte dat oude woord om meer indruk te maken. Wat valt er nog te bespreken. Trouwens heren, vergeet niet, dat de Walen, eigenlijk zou ik moeten spreken van de Fransquillonse politiekers, want de Walen zijn eigenlijk een braaf volkje waarmee best leut te maken valt, separatisme een vies woord vinden? Mensen hebben nochtans het recht om seperatistisch te denken, en eigenlijk is het niet verwonderlijk om zo te denken als het overlegmodel faalt. Separatisme wordt de Vlaming opgedrongen, door een Franstalige minderheid, die ondanks die minderheid de Vlamingen in zijn verzuchtingen blokkeert.Weet je dat wij Flaminganten zijn en dat dat ook een vies woord is?
Ik was op dreef, en iedereen luisterde naar mijn stem waarvan ik mij plots bewust was dat ze stilaan heel de kamer vulde.
Hoeveel jaren moeten er nog overgaan, voor we eindelijk mogen beschikken over onze eigenheid, over het eigen geld, vroeg ik iets zachter.
Solidair zijn is toch geen schande, waagde het iemand. Neen, zei ik, maar solidariteit moet uit het hart komen, en niet met het mes op de keel worden afgedwongen. Ik heb nog nooit een Belgischfranse politicus dank je horen zeggen. Niets belet ons om hen te helpen, het zijn uiteindelijk onze buren en misschien, eens we baas zijn in eigen huis, worden het nog beste buren, alleen men moet hen de sleutel van onze woning afnemen.
Michel Stallaert 21-12-06
|
