|
Kopieën
Er schijnt een wet te zijn die het maken van kopieën of namaak verbiedt. Is dat geen beperking van vrijheid? Waarom eigenlijk, waarom zouden we geen kopie mogen maken of kopen van een Rolex bvb, of een polo van Ralph Lauren, of een parfum van Chanel. Het voordeel van een kopie of namaak, is dat je er een pak minder voor betaalt dan voor het origineel.
Iemand die een uitvinding doet en een product of idee aflevert dat uniek is, die verdient erkenning en mag desnoods zijn naam aan een product geven. Een schrijver of schilder, of componist maakt iets dat uniek is en mag gerust zijn naam aan zijn werk verbinden, en als het goed is zal er een groot publiek zijn dat hem daarvoor huldigt. Maar waarom moeten grote merken beschermd worden alleen maar omdat ze hun naam aan een product geven, een product dat ze, in vele gevallen, niet eens zelf produceren. Waarom moet een Rolex 3500,-eu kosten als de productie ervan een 10de van de prijs kost. Waarom moeten schoenen van Nike 10 keer meer kosten dan hun productieprijs? Het antwoord steekt in de vraagstelling. Om het geld en omdat er een markt voor is. De rijken, omdat die niet weten hoe hun geld op te maken, voor diegene die graag ook eens willen doen als de rijken, of de goed gelovigen die denken dat duur automatisch duurzaam is. Ik heb geen belangen bij testaankoop, en ik heb daar ook geen abonnement op, maar testaankoop heeft meermaals aangetoond dat het duurste niet altijd het beste is.
Grote publieke iconen, uit de modewereld, film, TV, sport, mensen die eigenlijk al te rijk zijn, geven hun namen aan producten. Waarom hebben die bescherming nodig
om nog meer te verdienen? Valt dat onder de wet ter bescherming van ideeën, brengt dat iets bij aan onze maatschappij, verbetert dat de levensstandaard van de ontwikkelingslanden, voorkomt dat de opwarming van de aarde, komt dat ten goede aan de emancipatie, aan de armen? Niet dus.
Als zoiets mag, waarom geven universiteitsprofessoren hun namen niet aan voedingsmiddelen, zodat we dure voedingsmiddelen kunnen kopen met de naam van een professor. Die zullen dan zeker academisch verantwoord zijn en omdat we die producten kopen behoren we dan misschien tot de klasse van de intellectuelen. Ik breng TV Ster Professor Torfs misschien op ideeën.
Moeten onze uitvinders, schrijvers, fabriekanten, componisten dan niet beschermd worden? Natuurlijk wel, we moeten mensen met ideeën blijven aanmoedigen maar iets duurder maken is voor mij geen goed idee. Ze moeten ook werkelijk iets maken, het moet meer zijn dan het geven van een naam, en het zou ook mogen beperkt zijn in de tijd, zoals dat is voor medicamenten. De prijs van een product moet ook in verhouding staan tot zijn productiekost. Het zou niet mogen, dat een boer te weinig betaald wordt zijn tomaten, of zijn varken, en evenzo moeten woekerwinsten ook niet mogen. Zingen zou ook best teruggebracht worden tot zijn ware dimensie en succesvolle zangers zouden zich best wegsteken achter hun geldberg als ze erover klagen dat ze gekopieerd worden, zeker als ze gratis meedoen aan benefits ter verbetering van de mensheid. Ik breek hier een lans voor bescheidenheid.
We staan er te weinig bij stil dat zonder het kopiëren de wereld zou stilstaan. Een kunstenaar haalt zijn ideeën van anderen, de Japanse en Chinese Industrie is gegroeid uit het kopiëren. Afrika zou ook maar beter beginnen kopiëren zodat het uit de ellende geraakt. Diegene die vandaag een chip kan maken die kleiner is dan zijn voorganger, heeft de chip niet uitgevonden.
Wanneer iemand valselijk zijn naam geeft aan een schilderij of boek of een kunstwerk, of een uniek product, ja die moet gestraft worden. Laat hem de winst terugbetalen die hij ten onrechte gemaakt heeft, en geef het aan de gedupeerde. Kom mij alleen niet vertellen dat een polo, een schoen, een horloge, een broek of een parfum originele producten zijn. De mensen straffen, die zulke gekopieerde producten kopen
.neen dat gaat te ver, het ontneemt de mens zijn recht op een koopje.
Michel Stallaert ©13/12/2007
|
