|
Copyright
Is het beschermen van ideeën , uitvindingen, muziek, boeken, kunst en anderen nu een zegen of een vloek.
De uitzending op Canvas, gisterenavond laat, deed mij de onzin van die bescherming inzien.
Toen ik het hierover had met een goede kennis, vertelde die mij dat er in zijn familie iemand een licht had uitgevonden, dat openging als een bloem, ze hadden er een patent op genomen, ter bescherming van dat idee. Er zou nu niemand nog een licht kunnen maken dat opengaat als een bloem. Over de gehele wereld niet, vroeg ik. Hij keek mij nadenkend aan.
Ik behoor nog tot die generatie die zich herinnert, dat Japan voordat het een economische wereldleider werd, alles namaakte. Made in Japan was toen geen bewijs van kwaliteit, omdat het haast zeker een kopie was van wat in Het Westen was uitgevonden. Japan liet zich niet afschrikken, maar bouwde juist verder op ideeën en ze werden, een wereldproducent van kwaliteit en innovatie.
De oorspronkelijke bedoeling van copyright is het individu en zijn ideeën te beschermen. In werkelijkheid is het zelden de uitvinder die de vruchten plukt van zijn werk, maar een multinational die het patent koopt (voor een prijsje) en zo macht verwerft over de markt.
Er zit duidelijk een stinkend geurtje aan copyright. In het westen probeert men monopolies te voorkomen, maar copyright ondersteunt eigenlijk het monopoly.
Stel ik laat een uurwerk maken van het merk Phara, (hopelijk breng ik niemand op ideeën) en koop van onze verstandig en lieve Phara voor een verleidelijk bedrag het gebruik van haar naam. Natuurlijk moet dat uurwerk verkocht worden aan het veelvoud van de werkelijk waarde, waarom geen 10 keer. Eigelijk maakt ik gebruik van het snobisme van de mensen om de bekende naam van Phara op hun pols te hebben. Dat het veel kost, maakt het des te waardevoller. Door het copyright, verwerf ik dus een monopoly op de productie van het polshorloge Phara, voor een prijs die niets meer te maken heeft met de eigenlijke productiekost. Wil iemand er kopieën van maken, dan staat het ganse juridisch apparaat ter mijner beschikking, betaald door de gemeenschap, om mijn recht af te dwingen
over heel de wereld. De douane staat paraat aan de grenzen, om gewone mensen te betrappen op het kopen van kopieën, met zware boetes. Pervers, dat is het
We spreken in Vlaanderen dat we onze economie moet vernieuwen, dat we onze know how moeten aanspreken
hoe kan dat als we meedoen aan een systeem dat creativiteit keldert. We kunnen geen vierwieler maken, zonder op een af andere patent te botsen. Duizenden uitvindingen liggen in de schuif te verkommeren, alleen omdat iemand er eigenaar van geworden is, maar er economische voordeel in ziet het in de schuif te laten.
Is copyright ons wapen tegen economieën uit het Oosten? Ik vrees dat die landen, en gelijk hebben ze, zich niet laten ringeloren door een recht dat in wezen neerkomt op het uitbuiten van de wereld, en het neerslaan van creativiteit. Laat het ons een voorbeeld zijn.
Weg met die handel, beperk copyright in tijd.. ,om de ontwikkelingskosten, in gebied,
ten behoeve van ontwikkelingslanden. Ontneem copyrights, aan wie het niet gebruikt. Als perverse geldstromen gaan naar multinationals, in naam van het recht, stel ik mij vragen bij dit recht.
Michel Stallaert © 3/02/2010
|
