|
De gedoogjournalistiek,
Het verbaast mij altijd weer, hoe verschillend de problemen worden ingepakt, in het Zuiden en bij ons in het Noorden van het land. Dat inpakken daar bedoel ik mee, hoe journalisten bij ons elke belediging, ondergaan door de Franstaligen, als belediging oppikken en , waarschijnlijk door een ingeboren anti- flaminganten reflex, de schuld steevast bij Vlaanderen legt. Bart de Wever heeft weer eens de waarheid gesproken, en hij wordt versleten voor dom. Wie wil nu het zuiden van het land beledigen, welke domme kloot wil het land lamleggen, hoort men ze denken. De Vlamingen moeten leren voorzichtig te zijn met het Zuiden, en uit die optiek ontstaat een soortement gedoogjournalistiek, die zich niet bezigheid met de inhoud maar wel met de beleefdheidvorm.
De Franstalige journalisten hebben hetzelfde probleem, ook zij gaan nooit in op de inhoud, waarom zouden ze, maar op de vorm. Aldus moet niemand iets zeggen, over de geldstromen van Brussel naar Wallonië en zeker niets over de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië. Man en paard noemen en vragen aan Franstalige journalisten en politici, of ze die geldstromen normaal vinden, dat mogen de journalisten blijkbaar niet. De vergelijking maken met de deelstaten in Duitsland, waar ook een beperkte solidariteit wordt onderhouden, mits controle..het zou een belediging kunnen zijn. Eens vragen waarom de splitsing BHV gevraagd door het grondwettelijk hof, door de Vlaming nog eens vet moet betaald worden, behoort tot de onmogelijkheid van de Vlaamse journalist. Hij zou er de vrede van het land, het Koninklijk hof en bij uitbreiding zijn eigen job mee kunnen verstoren. Ik geloof niet dat de Franstalige pers, enig probleem heeft, om jarenlang de Vlamingen af te schilderen als egoïsten, racisten, pestkoppen, en slechte Belgen, die het Belgisch Huis in gevaar brengen. Ik heb nog nooit ergens gelezen dat Franstalige Belgen, enige dankbaarheid kunnen opbrengen voor de 1000,-eu die elke Vlaming jaarlijks overschrijft, naar de Federale staat, geadresseerd De Franstalige gemeenschap. De Koning heeft wel eens in een van zijn schaarse toespraken gealludeerd naar de noodzakelijke solidariteit tussen de gemeenschappen, maar dat het geen eenrichtsverkeer mag zijn, heb ik hem nooit horen zeggen. De Walen hebben in de voorbije jaren alle Vlaamse eisen geblokkeerd met grendels en andere trucs, maar het Vlaamse geld hebben ze ondertussen ontvangen, en zo hoort het ook...niet dan?. Misschien moet er eens een Vlaming opstaan die het geld terugvraagt..
Laatst hoorde ik een verontwaardigde Vlaming in Reyers Laat, alsof hij de wijsheid in pacht had, afgeven op die onnoemelijk vele domme Vlamingen die durven nadenken over een onafhankelijk Vlaanderen. Je gooit ook geen gehandicapt kind in de goot, vanwege zijn handicap, neen, je gaat het kind de beste zorgen geven, betoogde hij. Hopelijk hebben de Walen het niet gehoord, want hen zien als een gehandicapt kind, zou wel eens gezichtsverlies kunnen zijn. Dat iemand dat op de Vlaamse TV zegt, met de bedoeling de Vlamingen zogezegd de ogen te openen, daar is niets verkeerd mee, alleen de journalist, die zulks interview leidt en er met een vriendelijk glimlach, nietszeggend bijzit, die is blind en stom en doof. Gedoogjournalistiek, geen vragen.
De uitreiking van de Nobelprijs voor vrede, geboycot door China, dat is nog eens een interessant onderwerp voor Reyers laat. Loulou Wang erbij gehaald, de Chinese schrijfster die al 25 jaar, ontvlucht uit China ,wisselend in Nederland en België woont, een zelfverklaarde kenner van Westerse en Chinese cultuur, die zal wel iets te vertellen hebben. Wat heet, het westen moest begrijpen dat de Nobelprijswinnaar, een gevaar vormde voor de eenheid van China. Verder had ze daarover geen mening. De journalist ook niet, hij glimlachte, en gedooggelijk
, ja we zullen wat beter luisteren naar China knikte hij, geen vragen
. wat had je gedacht?
|
