Opa’s

Vorige week was ik gaan zeilen met oude maten, en dan moet je “oud” lezen in de beide betekenissen, oud in jaren en vrienden die ik al jaren ken.Wie ooit de gelegenheid heeft om een weekje met vrienden opgescheept te zitten, ook al in beide betekenissen, weet wat er zoals verteld word onder mannen. Nee, ik bedoel niet de schuine moppen waarmee ik in mijn jonge jaren de aandacht wist te trekken, maar verbaas u dames, die oude mannen hebben het over hun kleinkinderen, ze verschillen daar helemaal niet van de grootmoeders.

Nu weet ik echt niet wat de grootmoeders vertellen onder elkaar over hun kleinkinderen, ik ben geen grootmoeder en heb zelf geen kleinkinderen,  maar wat die ouwe knarren vertellen is bijzonder boeiend. Natuurlijk hoor je ze vertellen hoe lief die kinderen zijn, hoe ze genieten als de kleindochter  over hun baard wrijft, en dan zie je die oude gezichten 10 jaar jonger worden.

Een van de vrienden vertelde over Jefke, nog in de kleuterklas. Het manneke kwam vertellen dat hij al kon tellen. Hij begon, een, twee, drie….en toen hij aan tien kwam, keek hij zijn opa spijtig aan en zei dat hij het verder niet kon. Toen legde zijn opa uit, dat er na tien eigenlijk terug een één kwam, en een tien met eentje elf heette, met een 2 twaalf en zo verder. Toen Jefke de volgende keer op bezoek kwam bij opa, telde hij voor opa tien, elf, twaalf, dertien, veertien…tot hij aan twintig kwam, dat had hij op korte tijd allemaal geleerd, maar verder ging niet zei hij en keek afwachtend naar opa. Opa legde weer uit dat na twintig en eentje bijkwam…eenentwintig, tweeëntwintig…enz. Bij zij volgde bezoek kon jefke tot 99 tellen. En na nog een zetje van opa, telde hij gemakkelijk tot 1000 en meer.

Het verhaal gaat verder. Jefke leerde met speelgoedautootjes optellen, want tellen is eigenlijk ook optellen.   Er komt altijd wat bij, dus optellen lag voor de hand. Door het spelen met autootjes en zijn belangstelling voor getallen en opa die meespeelde , leerde het ventje ook vermenigvuldigen. Dat is gelijk optellen zei Jefke verbaast, alleen in groepjes. Opa leerde hem lijntjes op papier trekken en het vermenigvuldigen grafisch oplossen. Om twee keer twee voor te stellen trok het twee evenwijdige lijntje op papier met twee evenwijdige lijntje daar dwars over. Die lijntje hebben 4 snijpunten, dus 2 maal 2, is vier. Ze gingen nog verder, waarbij de eenheden voorgesteld werden door een dunne lijn de tientallen door een dikkere lijn. Jefke kon alles vermenigvuldigen wat hij wou.

Ik luisterde verbijsterd naar het verhaal van mijn vriend de opa, verbijsterd door zijn eenvoud en hoe hij een manneke van nog geen 5 jaar de beginselen van het rekenen had bijgebracht. Ik kan mij mijn kleuterjaren in de kleuterschool niet meer herinneren, maar ik ben zeker dat ik zoiets niet kon, zeker niet, ik heb het eerste studiejaar 2 keer moeten doen. Vroeger werd er van uitgegaan dat kleine kinderen niets kennen en kunnen. Opa’s en oma’s zijn vandaag de leeraars van hun peuters. Het  gezicht van mijn vriend de opa, straalde als een verse appel.

Een van de zeilvrienden, nog een jonge vader, vertelde hoe hij zijn zoon van 11 jaar een Keytrade rekening gaf, zodat hij voor beperkte bedragen op de beurs handel kon drijven. De jongen had in korte tijd honderden euro winst gemaakt, maar had ook geleerd dat je geld kunt verliezen op de beurs. Het internet, alle informatie binnen handbereik, een mens staat er niet bij stil, maar het brengt de jongeren van vandaag, zeemijlen vooruit in kennis. Als zo’n kind later opa wordt, wat zal die niet kunnen doorgeven aan zijn kleinkinderen?

Michel Stallaert 31/05/2011