|
Energie door en voor iedereen
Energie, het is belangrijk, voor de industrie, voor ieder van ons. Een groot probleem van energie is dat het niet kan opgeslagen worden, tenminste niet in grote hoeveelheden. Wat dus geproduceerd wordt moet onmiddellijk verbruikt worden, of men moet systemen vinden om de productie te regelen, om het evenwicht te houden tussen productie en verbruik. In een grote zone, landelijk of gewestelijk, waar verschillende centrales op het net staan, zijn windmolens , kolen- en gascentrales, redelijk eenvoudig in en uit te schakelen te moduleren, aangepast aan het verbruik.
Bij atoomcentrales is dat een probleem, de atoomreactor kan niet zo maar worden stilgelegd, dus moet men de fluctuaties in het verbruik opvangen in de andere centrales. Het is een ingewikkeld kluwen maar hieruit volgt dat de atoomcentrales moeten blijven draaien, ten koste van de andere energie-opwekkers die dienen om productie en verbruik in evenwicht te houden, desnoods moeten stilgelegd.
Soms zegt men dat atoomcentrales bijdragen tot het verminderen van de CO2 uitstoot, dat is waar, maar als het draaien van die atoomcentrales
ten koste gaat van het functioneren van bijvoorbeeld windmolens
dan begrijpt men de perversiteit van het systeem. Dat de atoomkilowatt daarbij geld toeschuift aan de Belgische monopoliehouder, ik noem geen namen, is voor die firma een niet onbelangrijke bron van enorme winst. Als men hierover nadenkt, dan begrijpt men dat de atoomcentrales, zolang ze er zijn, de opmars van hernieuwbare energie in de weg staan. Bij meer stroomproductie door windmolens, bestaat het gevaar dat er een atoomcentrale volledig moet uitgeschakeld worden
stel je voor
.en enorme geldstromen verloren gaan voor de atoomproducent.
In België hebben de politiekers het nog altijd niet begrepen, of ze hebben het begrepen en zijn verkocht aan die monopolist, ik heb geen andere uitleg. Trouwens iedereen heeft het politiek getouwtrek, tussen regering en Vreg of Greg, de Belgische toezichthouder voor energie, kunnen volgen. De monopolist, bleef op de achtergrond, maar was duidelijk het onderwerp van debat. De politiekers halen de schouders op, ze hebben gedaan wat ze kunnen
(?)
en aanvaarden dat er een monopolist is, dat de liberalisering mislukt is
Moet er geen zand zijn.
Ik ben blij, niet voor de Japanners natuurlijk, dat er ongelukken zijn gebeurd met atoomcentrales. Met veel empathie lees ik de ellende in Japan, maar dit zou ons wakker moeten maken. Duitsland geeft weer eens het voorbeeld, weg met die atoomondingen. Dat politieke omwegje, om toch maar eens te onderzoeken, of de atoomcentrales in België, wel tegen een tsunami of vliegtuigcrash bestand zijn, is gewoonweg lachwekkend, ik weet daar de uitslag al van
u niet?
Nog niet zo lang geleden is een dame, die dat publiek heeft gemaakt, zonder problemen in Doel onder de draad gekropen. Ze werd tot schande van de monoplist veroordeeld, niet omdat ze gepakt is, maar omdat ze dat juist publiek had gemaakt, en niet werd opgemerkt met haar fototoestel bij de kernreactoren. Gelukkig was dat geen terrorist, maar het kan dus wel. Het bewijs is al lang geleverd, dat die centrales helemaal niet beveiligd zijn, maar dat zullen ze wel even aanpassen nu,
erewoord. Nu dan hebben politiekers weer eens hun best gedaan, en rinkelt de kassa weer
maar niet voor de consument, wij zijn immers de kassa.
Weg met die atoomdingen, die ettelijke nageslachten nog zullen belasten, alleen al door de afbouw ervan
iets wat die monopolist
.let op wat ik zeg
NIET ten zijne laste zal nemen. We zullen blijven zitten met een sarcofaag van straling, als puntje bij paaltje komt..en de politiekers, ze zullen hun schouders ophalen , het waren die vòòr hen, die dat beslist hebben.
Het onheil zit hem in de centralisatie van de energieproductie. Toen de regering begon om zonnepanelen te subsidiëren toen dacht ik
eindelijk, de gebruiker wordt producent. Iedereen installeert ongeveer het vermogen om zijn jaarproductie te coveren. Wie meer produceert dan dat vermogen, de meter kan immers niet verder terugdraaien dan nul, produceert gratis voor het net. Tenminste dat zou de gedachte moeten zijn. Geen winst maar gewoon verbruiken wat men produceert. Theoretisch is er dus een capaciteit die niet naar het net gaat, wat zou kunnen resulteren in een kleinere belasting van het net.
Maar nu hoor ik, dat ons net daar niet voor geschikt is, omdat het bestaande net ontworpen is, vertrekkende van centrale systemen met een downsizing naar de verbruiker toe. Ik begrijp het probleem niet, want als men goed nadenkt, kunnen de veelvuldige productie-eenheden, juist het net ontlasten, tenminste als niet alles wat we verbruiken noodzakelijk eerst in het net moet gestoken worden, om het er later weer uit te halen.
Dat kan. Iedereen, heeft een wagen en als we aannemen, dat de elektrische auto een vlucht neemt, we er binnen korte tijd over kunnen beschikken, dan krijgt iedereen een opslagcapaciteit in huis. Men spreekt nu al van die slimme netten, die weten wanneer die wagen kan opgeladen worden, of dat hij de energie kan leveren als hij thuis staat en toevallig het net overbelast is.
De wagen wordt geladen in de daluren, als we slapen (wndenergie). Het slim net kan voelen wanneer we het beste kunnen wassen, wanneer de zon schijnt, wanneer er wind is..enz
.zodat we minder uit het net moeten halen en meer tot het direct verbruik overgaan of verbruiken wanneer energie beschikbaar is. Natuurlijk kan de opslagcapaciteit van de wagen worden gebruikt, maar niets houd ons tegen om ook in huis reserve opslagcapaciteit te voorzien, eventueel ook als reserve batterijen voor de wagen. Kortom er zijn systemen te bedenken die de belasting van het net, verminderen, de pieken verminderen, de overschotten opslaan. De kleine verbruiker kan opslaan, (via wagen of batterijen), dat kunnen de grote centrales dus niet.
Het principe van kleine producent en verbruiker, met mogelijke kleine bufferopslag, kan heel het systeem van centralisatie en monopolisering onderuit halen. Een overheid, die er op toeziet, dat alles goed verloopt, dat het evenwicht behouden blijft tussen verbruik en productie, kan hier een belangrijke rolverdeler zijn. Dit kan niet socialer. Het zou verplicht moeten zijn dat alle goed georiënteerde daken met zonnepanelen worden voorzien, en indien mogelijk met voldoende capaciteit, om ook voor de minder fortuinlijke buur te produceren. Waarop wachten we om de monopolist een neus te zetten?
Soms moet men in iets durven geloven, zodat politiekers dit kunnen omzetten in realiteit, en als de politiekers het niet doen, laat de ondernemers het dan doen, er ligt een enorme markt open.
|
