De vrouwtjes,

Ja, zo spraken wij mannen daar graag over, dat ze er best mochten zijn, tenminste zo plachten we te spreken. Het woord alleen al “plachten” iets van de oude tijd dus. Gisteren was het vrouwendag, hopelijk hebben de vrouwen daar iets van gevoeld. Ik zat op bus met een jonge vrouw aan wie ik het vroeg, of ze iets van vrouwendag had gemerkt op het werk. Neen dat had ze niet, ze had nog de koffie betaald voor haar mannelijke collega’s. Ze moest wel knokken op dat mannelijk  kadaster in Brussel, maar ze verdiende wel evenveel. Ja, vrouwen moeten hun mannetje staan. Maar of het te maken heeft met de mannen of met de cultuur van het werken, dat vrouwen het soms moeilijk hebben. Vrouwen hebben ontdekt dat de werkcultuur soms zeer hard kan zijn.  Het is een werkcultuur  die het moeilijk maakt om rekening te kunnen houden met kind en gezin. Eigenlijk beseffen ze dat wel, het is niet voor niets dat vrouwen met grote getale het onderwijs ingaan  Dat heeft ook gevolgen, veel kinderen hebben geen mannelijke voorbeeld meer in het onderwijs.

Soms erger ik mij wel aan die calimero cultuur van  vrouwen. Nu willen vrouwen ook bazen of managers zijn. Of ze goed bezig zijn?  Voor managers en ceo’s is het helemaal niet mogelijk om tijd te maken voor een partner of kind, en of dat nu mannen of vrouwen zijn, ze kunnen niet anders dan daarin te kort schieten. Hoewel, vrouwen hebben het voordeel om zwanger te  kunnen worden en daar kan geen bedrijfscultuur tegenop, een man heeft dat excuus niet en zal desnoods zijn nachten moeten opofferen tot eer en glorie van politiek of economie.

Ook erger ik mij aan dat afgeven op die zogenaamde “mannencultuur”, alsof mannen per definitie onderdrukkers, verkrachters en gevoelloze creaturen zijn. Bekijk de films, het nieuws, luister naar de radio…de man wordt het equivalent van een slechterik, het getetter is niet uit de ether te slaan. Zijn mannen  geen slachtvee geworden zijn, beladen met alle zonden van… dinges. Ik hou het even beperkt tot onze samenleving en niet die van Afrika of de Islamcultuur, omdat daar soms over geoordeeld wordt, niet gehinderd door voldoende kennis.

Ik vraag me af , waar onze gemeenschap naartoe gaat, ge weet wel, al die scheidingen, kinderen die niet meer met hun beide ouders samenwonen, maar van de een naar de ander shoppen. Mannen en vrouwen die ook al van de ene naar de andere shoppen.

Ik zou de vrouwen de schuld kunnen geven, want het is sinds de ontvoogding van de vrouw, de pil, de eigen carrière, de vrijheid, de ontdekking van de andere mannen, dat gezinnen bij bosjes uit elkaar vallen. Naar mijn gevoel ligt de oorzaak, als je naar de rest van de wereld kijkt, bij onze rijkdom. Vroeger bleven gezinnen samen omdat er geen geld was om de eigen weg te gaan. Ze moesten elkaar wel helpen. Ja, foei. Mijn grootouders waren boeren, met 13 kinderen en geen kindergeld.(begin jaren 1900). Grootmoeder deed het huishouden en opvoeding van de kinderen, grootvader moest zorgen dat er brood op de tafel kwam. Vandaag lopen de vrouwen met blote buik en  billen en opgepompte borsten nog te roepen om gelijkheid. Leve de vrijheid, sex in the city… gelijkheid met wat?

Ik heb er geen studie van gemaakt, maar ik geloof dat gezinnen samenblijven als ze elkaar kunnen  helpen al was het maar om de kinderen (op) te voeden. Als de man nodig blijft is dat positief, maar  ik zal het allemaal wel verkeerd begrepen hebben. Het gezin moet niet meer. Bommoeders, eenoudergezinnen…waarom zouden relaties moeten blijven duren, alsof het vroeger alleen kommer en kwel was. De mens evolueert, hij moet aan de computer,  chatten,  joggen , lijnen en onthaasten, recht op variatie,  tot zijn dag vol is.

Bij ons zijn de mensen zo rijk, dat ze het alleen wel af kunnen Ik weet het niet, ik ben een ouwe pee , maar soms denk ik, die vrouwtjes hebben die eigenlijk wel een toekomstbeeld, of moeten ze alleen kunnen genieten van  alles wat hen wordt aangereikt.

10-03-2011

09-07-2011, 20:02 Geschreven door Michel  
Reageren (0)