Reizen met de trein is een zegen, reizen in alle rust, geen parkeerproblemen, geen stress. Men zegt wel dat ze niet op tijd komen, maar voor 65 plussers kan dat moeilijk een probleem zijn, we hebben immers de tijd, hoewel.
Niet zo lang geleden plande ik, op een zondag een uitstapje naar het MSK Gent, met eetentje om 18 uur in een Turkse afspanning , om dan om 20 uur op tijd te zijn voor de film Hasta la Vista in het kader van het filmfestival te Oostende. Ik weet, het klinkt wat gulzig, maar waarom niet alles uit mijn dag puren als het kan? Ik had het allemaal goed voorbereid, wat echt wel noodzakelijk is als men voor het openbaar vervoer kiest. Ik besefte wel dat ik die avond laat terug zou zijn in Brugge, zodat ik, om nog thuis te geraken, die morgen mijn wagen parkeerde aan het station, . Ik vond een (gratische ) parkeerplaats aan de kant van St. Michiels, het was immers zondag.
Gelukkig was ik op tijd in het station Brugge, want met de ticketautomaat kon ik geen ticket krijgen van Brugge- Gent- Gent- Oostende, ook geen Oostende- Gent- Gent -Oostende. Met een diepe frons in de ogen, leverde de man aan het loket me een ticket heen en terug Oostende- Gent, en nog een enkeltje Oostende- Brugge, om s avonds terug te keren naar mijn nest.
Die hindernis was genomen, nu kon er niet meer mislopen. In Gent kende ik immers de weg naar het MSK en het Turks restaurant in kwestie. Ik zou wel niet te lang over de maaltijd mogen doen om op tijd terug te zijn in het station voor de trein naar Oostende..
Uiterst tevreden met mijn dagje in Gent, de oude meesters in het MSK blijven boeien, de Turkse plat was bijzonder lekker, en ik was stipt op tijd in Gent St.Pieters, om naar Oostende te stomen en de film te gaan zien, als ultieme afsluiter van mijn dag.
Bij mijn aankomst in het station zag ik de bui al hangen, de trein zou een vertraging hebben van 7 minuten, alarmerend aangeduid in het rood. Och dacht ik, wat is nu 7 minuten in een mensenleven, zelfs voor een film. Tot mijn ongenoegen groeide de vertraging naar 10 minuten. Toen ik besefte dat het een overstaptrein was met overstap in Brugge, raakte ik in lichte paniek, want ik zou de aansluiting naar Oostende missen. Dag mooie film. Ik moest hier iets aan doen en vloog, toen de trein eindelijk aan kwam rijden, op de conducteur af.
Of meneer, wist of de aansluiting voor Oostende in Brugge nog te halen was. Dat wist hij niet, er kon altijd iemand onder de trein springen, he meneer. Hij draaide zich om kijkend naar de instappende mensen, fluitje in aanslag.
Tegen zoveel onverschilligheid kon ik niet op, misschien kon ik in Brugge afstappen, dan met mijn wagen naar Oostende racen zodat het cinematicket in mijn zak toch nog bruikbaar was. Neen ik zou aankomen bij het afrollen van namen van acteurs en koffiemeisjes, dus hopeloos te laat.
Toen de filosoof- conducteur langskwam om de kaartje te knippen, probeerde ik hem enig gevoel van verantwoordelijk aan te praten, het nutteloze van mijn aangekochte trein- en cinematickets te laten slikken, allemaal omdat zijn trein te laat was. Hij keek mij vermoeid aan alsof ik het probleem was. Tikte op zijn buiklaptop.om eventjes zijn info op te vragen, spijtig geen verbinding, maar hij zou zijn best doen, en de trein tegen 160km/u voortjagen, als er dan maar niets gebeurd, he meneer. Hij vervolgde zijn slome weg langs de zitplaatsen, om de kaartjes te knippen, mij met het onopgeloste probleem en overlopend van stress achter latend.
Hoe hij het gedaan heeft weet ik niet, maar bij het uitstappen in Brugge stond hij aan de uitgang, De trein voor Oostende staat te wachten zei hij, met gezicht en buik vooruit. Hasta la Vista.
|